صفحه‌اصلی شاعران مولوی دیوان شمس

رباعیات

رباعی شمارهٔ ۱: آن دل که شد او قابل انوار خدا

رباعی شمارهٔ ۲: آن شمع رخ تو لگنی نیست بیا

رباعی شمارهٔ ۳: آن کس که ترا نقش کند او تنها

رباعی شمارهٔ ۴: آن لعل سخن که جان دهد مرجان را

رباعی شمارهٔ ۵: آن وقت که بحر کل شود ذات مرا

رباعی شمارهٔ ۶: آواز ترا طبع دل ما بادا

رباعی شمارهٔ ۷: از آتش عشق در جهان گرمیها

رباعی شمارهٔ ۸: از بادهٔ لعل ناب شد گوهر ما

رباعی شمارهٔ ۹: از حال ندیده تیره ایامان را

رباعی شمارهٔ ۱۰: از ذکر بسی نور فزاید مه را

رباعی شمارهٔ ۱۱: افسوس که بیگاه شد و ما تنها

رباعی شمارهٔ ۱۲: انجیرفروش را چه بهتر جانا

رباعی شمارهٔ ۱۳: اول به هزار لطف بنواخت مرا

رباعی شمارهٔ ۱۴: ای آنکه چو آفتاب فرداست بیا

رباعی شمارهٔ ۱۵: ای آنکه نیافت ماه شب گرد ترا

رباعی شمارهٔ ۱۶: ای اشک روان بگو دل‌افزای مرا

رباعی شمارهٔ ۱۷: ای باد سحر خبر بده مر ما را

رباعی شمارهٔ ۱۸: ای چرخ فلک به مکر و بدسازیها

رباعی شمارهٔ ۱۹: ای خواجه به خواب درنبینی ما را

رباعی شمارهٔ ۲۰: ای داده بنان گوهر ایمانی را

رباعی شمارهٔ ۲۱: ای در سر زلف تو پریشانیها

رباعی شمارهٔ ۲۲: ای دریا دل تو گوهر و مرجان را

رباعی شمارهٔ ۲۳: ای دل بچه زهره خواستی یاری را

رباعی شمارهٔ ۲۴: ای دوست به دوستی قرینیم ترا

رباعی شمارهٔ ۲۵: ای سبزی هر درخت و هر باغ و گیا

رباعی شمارهٔ ۲۶: ای شب شادی همیشه بادی شادا

رباعی شمارهٔ ۲۷: این آتش عشق می‌پزاند ما را

رباعی شمارهٔ ۲۸: این روزه چو غربال به بیزد جان را

رباعی شمارهٔ ۲۹: ای آنکه گرفت شربت از مشرب ما

رباعی شمارهٔ ۳۰: با عشق روان شد از عدم مرکب ما

رباعی شمارهٔ ۳۱: بر رهگذر بلا نهادم دل را

رباعی شمارهٔ ۳۲: پرورد به ناز و نعمت آن دوست مرا

رباعی شمارهٔ ۳۳: بیگاه شده است لیک مر سیران را

رباعی شمارهٔ ۳۴: تا از تو جدا شده است آغوش مرا

رباعی شمارهٔ ۳۵: تا با تو بوم نخسبم از یاریها

رباعی شمارهٔ ۳۶: تا چند از این غرور بسیار ترا

رباعی شمارهٔ ۳۷: تا عشق ترا است این شکرخائیها

رباعی شمارهٔ ۳۸: تا کی باشی ز دور نظارهٔ ما

رباعی شمارهٔ ۳۹: تا نقش خیال دوست با ماست دلا

رباعی شمارهٔ ۴۰: جانا به هلاک بنده مستیز و بیا

رباعی شمارهٔ ۴۱: جز عشق نبود هیچ دمساز مرا

رباعی شمارهٔ ۴۲: چو نزود نبشته بود حق فرقت ما

رباعی شمارهٔ ۴۳: خود را به خیل درافکنم مست آنجا

رباعی شمارهٔ ۴۴: در جای تو جا نیست بجز آن جان را

رباعی شمارهٔ ۴۵: در چشم ببین دو چشم آن مفتون را

رباعی شمارهٔ ۴۶: در سر دارم ز می پریشانیها

رباعی شمارهٔ ۴۷: دستان کسی دست زنان کرد مرا

رباعی شمارهٔ ۴۸: دل گفت به جان کای خلف هر دو سرا

رباعی شمارهٔ ۴۹: دود دل ما نشان سوداست دلا

رباعی شمارهٔ ۵۰: دیدم در خواب ساقی زیبا را

رباعی شمارهٔ ۵۱: زنهار دلا به خود مده ره غم را

رباعی شمارهٔ ۵۲: طنبور چو تن تن برآرد به نوا

رباعی شمارهٔ ۵۳: عاشق شب خلوت از پی پی گم را

رباعی شمارهٔ ۵۴: عاشق همه سال مست و رسوا بادا

رباعی شمارهٔ ۵۵: عشق تو بکشت ترکی و تازی را

رباعی شمارهٔ ۵۶: عشقست طریق و راه پیغمبر ما

رباعی شمارهٔ ۵۷: عمریست ندیده‌ایم گلزار ترا

رباعی شمارهٔ ۵۸: غم خود که بود که یاد آریم او را

رباعی شمارهٔ ۵۹: گر بوی نمی‌بری در این کوی میا

رباعی شمارهٔ ۶۰: گر جان داری بیا و جان باز آنجا

رباعی شمارهٔ ۶۱: گر در طلب خودی ز خود بیرون‌آ

رباعی شمارهٔ ۶۲: گر عمر بشد عمر دگر داد خدا

رباعی شمارهٔ ۶۳: گر من میرم مرا بیارید شما

رباعی شمارهٔ ۶۴: کوتاه کند زمانه این دمدمه را

رباعی شمارهٔ ۶۵: گویم که کیست روح‌افزا مرا

رباعی شمارهٔ ۶۶: گه می‌گفتم که من امیرم خود را

رباعی شمارهٔ ۶۷: لاحول ولا دور کند آن غم را

رباعی شمارهٔ ۶۸: ما اطیب ما الذما احلانا

رباعی شمارهٔ ۶۹: من تجربه کردم صنم خوش‌خو را

رباعی شمارهٔ ۷۰: من ذره و خورشید لقائی تو مرا

رباعی شمارهٔ ۷۱: منصور بدآن خواجه که در راه خدا

رباعی شمارهٔ ۷۲: مولای اناالتائب مما سلفا

رباعی شمارهٔ ۷۳: می‌آمد یار مست و تنها تنها

رباعی شمارهٔ ۷۴: نور فلکست این تن خاکی ما

رباعی شمارهٔ ۷۵: هان ای سفری عزم کجایست کجا

رباعی شمارهٔ ۷۶: یک چند به تقلید گزیدم خود را

رباعی شمارهٔ ۷۷: یک طرفه عصاست موسی این رمه را

رباعی شمارهٔ ۷۸: آن لقمه که در دهان نگنجد به طلب

رباعی شمارهٔ ۷۹: آنی که فلک با تو درآید به طرب

رباعی شمارهٔ ۸۰: از بانگ سرافیل دمیده است رباب

رباعی شمارهٔ ۸۱: امروز چو هر روز خرابیم خراب

رباعی شمارهٔ ۸۲: امشب ز برای دل اصحاب مخسب

رباعی شمارهٔ ۸۳: اندیشه مکن بکن تو خود را در خواب

رباعی شمارهٔ ۸۴: اندیشه و غم را نبود هستی و تاب

رباعی شمارهٔ ۸۵: ای آنکه تو دیر آمده‌ای در کتاب

رباعی شمارهٔ ۸۶: ای آنکه تو یوسف منی من یعقوب

رباعی شمارهٔ ۸۷: ای دل دو سه شام تا سحرگاه مخسب

رباعی شمارهٔ ۸۸: ای روی ترا غلام گلنار مخسپ

رباعی شمارهٔ ۸۹: ای ماه چنین شبی تو مهوار مخسب

رباعی شمارهٔ ۹۰: این باد سحر محرم رازست مخسب

رباعی شمارهٔ ۹۱: ای یار که نیست همچو تو یار مخسب

رباعی شمارهٔ ۹۲: بردار حجابها به یکبار امشب

رباعی شمارهٔ ۹۳: بی‌جام در این دور شرابست شراب

رباعی شمارهٔ ۹۴: بی‌طاعت دین بهشت رحمان مطلب

رباعی شمارهٔ ۹۵: بیکار مشین درآ درآمیز شتاب

رباعی شمارهٔ ۹۶: حاجت نبود مستی ما را به شراب

رباعی شمارهٔ ۹۷: خواب آمد و در چشم نبد موضع خواب

رباعی شمارهٔ ۹۸: دانیکه چه میگوید این بانگ رباب

رباعی شمارهٔ ۹۹: در چشم آمد خیال آن در خوشاب

رباعی شمارهٔ ۱۰۰: دل در هوس تو چون ربابست رباب

رباعی شمارهٔ ۱۰۱: ساقی در ده برای دیدار صواب

رباعی شمارهٔ ۱۰۲: سبحان‌الله من و تو ای در خوشاب

رباعی شمارهٔ ۱۰۳: شب گردم گرد شهر چون باد و چو آب

رباعی شمارهٔ ۱۰۴: شب گشت درین سینه چه سوز است عجب

رباعی شمارهٔ ۱۰۵: علمی که ترا گره گشاید به طلب

رباعی شمارهٔ ۱۰۶: گر آب حیات خوشگواری ای خواب

رباعی شمارهٔ ۱۰۷: گرم آمد عاشقانه و چست شتاب

رباعی شمارهٔ ۱۰۸: گر می‌خواهی بقا و پیروز مخسب

رباعی شمارهٔ ۱۰۹: مستند مجردان اسرار امشب

رباعی شمارهٔ ۱۱۰: هستم به وصال دوست دلشاد امشب

رباعی شمارهٔ ۱۱۱: یارب یارب به حق تسبیح رباب

رباعی شمارهٔ ۱۱۲: یاری کن و یار باش ای یار مخسب

رباعی شمارهٔ ۱۱۳: آب حیوان در آب و گل پیدا نیست

رباعی شمارهٔ ۱۱۴: آری صنما بهانه خود کم بودت

رباعی شمارهٔ ۱۱۵: آسوده کسی که در کم و بیشی نیست

رباعی شمارهٔ ۱۱۶: آمد بر من چو در کفم زر پنداشت

رباعی شمارهٔ ۱۱۷: آن آتش ساده که ترا خورد و بکاست

رباعی شمارهٔ ۱۱۸: آن بت که جمال و زینت مجلس ماست

رباعی شمارهٔ ۱۱۹: آن پیش روی که جان او پیش صف است

رباعی شمارهٔ ۱۲۰: آن تلخ سخنها که چنان دل شکن است

رباعی شمارهٔ ۱۲۱: آنجا که توئی همه غم و جنگ و جفاست

رباعی شمارهٔ ۱۲۲: آن جان که از او دلبر ما شادانست

رباعی شمارهٔ ۱۲۳: آن جاه و جمالی که جهان‌افروز است

رباعی شمارهٔ ۱۲۴: آن چشم فراز از پی تاب شده است

رباعی شمارهٔ ۱۲۵: آن چشم که خون گشت غم او را جفت است

رباعی شمارهٔ ۱۲۶: آن چیست کز او سماعها را شرف است

رباعی شمارهٔ ۱۲۷: آن چیست که لذتست از او در صورت

رباعی شمارهٔ ۱۲۸: آن خواجه که بار او همه قند تر است

رباعی شمارهٔ ۱۲۹: آن دم که مرا بگرد تو دورانست

رباعی شمارهٔ ۱۳۰: آن را که بود کار نه زین یارانست

رباعی شمارهٔ ۱۳۱: آن را که خدای چون تو یاری داده است

رباعی شمارهٔ ۱۳۲: آن را که غمی باشد و بتواند گفت

رباعی شمارهٔ ۱۳۳: آن روح که بسته بود در نقش صفات

رباعی شمارهٔ ۱۳۴: آن روی ترش نیست چنینش فعل است

رباعی شمارهٔ ۱۳۵: آن سایهٔ تو جایگه و خانهٔ ما است

رباعی شمارهٔ ۱۳۶: آن شاه که خاک پای او تاج سر است

رباعی شمارهٔ ۱۳۷: آن شب که ترا به خواب بینم پیداست

رباعی شمارهٔ ۱۳۸: آن شه که ز چاکران بدخو نگریخت

رباعی شمارهٔ ۱۳۹: آن عشق مجرد سوی صحرا می‌تاخت

رباعی شمارهٔ ۱۴۰: آن قاضی ما چو دیگران قاضی نیست

رباعی شمارهٔ ۱۴۱: آنکس که امید یاری غم داده است

رباعی شمارهٔ ۱۴۲: آنکس که بروی خواب او رشک پریست

رباعی شمارهٔ ۱۴۳: آنکس که ترا به چشم ظاهر دیده است

رباعی شمارهٔ ۱۴۴: آنکس که درون سینه را دل پنداشت

رباعی شمارهٔ ۱۴۵: آنکس که ز سر عاشقی باخبر است

رباعی شمارهٔ ۱۴۶: آنکس که سرت برید غمخوار تو اوست

رباعی شمارهٔ ۱۴۷: آنکو ز نهال هوست شبخیزانست

رباعی شمارهٔ ۱۴۸: آن نور مبین که در جبین ما هست

رباعی شمارهٔ ۱۴۹: آواز تو ارمغان نفخ صور است

رباعی شمارهٔ ۱۵۰: از بسکه دل تو دام حیلت افراخت

رباعی شمارهٔ ۱۵۱: از بی‌یاری ظریفتر یاری نیست

رباعی شمارهٔ ۱۵۲: از جمله طمع بریدنم آسانست

رباعی شمارهٔ ۱۵۳: از حلقهٔ گوش از دلم باخبر است

رباعی شمارهٔ ۱۵۴: از دوستی دوست نگنجم در پوست

رباعی شمارهٔ ۱۵۵: از دیدن اغیار چو ما را مدد است

رباعی شمارهٔ ۱۵۶: از عهد مگو که او نه بر پای منست

رباعی شمارهٔ ۱۵۷: از کفر و ز اسلام برون صحرائیست

رباعی شمارهٔ ۱۵۸: از نوح سفینه ایست میراث نجات

رباعی شمارهٔ ۱۵۹: العین لفقدکم کثیرالعبرات

رباعی شمارهٔ ۱۶۰: افغان کردم بر آن فغانم می‌سوخت

رباعی شمارهٔ ۱۶۱: افکند مرا دلم به غوغا و گریخت

رباعی شمارهٔ ۱۶۲: امروز چه روز است که خورشید دوتاست

رباعی شمارهٔ ۱۶۳: امروز در این خانه کسی رقصانست

رباعی شمارهٔ ۱۶۴: امروز من و جام صبوحی در دست

رباعی شمارهٔ ۱۶۵: امروز مهم دست زنان آمده است

رباعی شمارهٔ ۱۶۶: امشب آمد خیال آن دلبر چست

رباعی شمارهٔ ۱۶۷: امشب شب آن دولت بی‌پایانست

رباعی شمارهٔ ۱۶۸: امشب شب آنست که جان شبهاست

رباعی شمارهٔ ۱۶۹: امشب شب من بسی ضعیف و زار است

رباعی شمارهٔ ۱۷۰: امشب منم و طواف کاشانهٔ دوست

رباعی شمارهٔ ۱۷۱: امشب هردل که همچو مه در طلب است

رباعی شمارهٔ ۱۷۲: اندر دل من درون و بیرون همه او است

رباعی شمارهٔ ۱۷۳: اندر سر ما همت کاری دگر است

رباعی شمارهٔ ۱۷۴: انصاف بده که عشق نیکوکار است

رباعی شمارهٔ ۱۷۵: او پاک شده است و خام ار در حرم است

رباعی شمارهٔ ۱۷۶: ای آب حیات قطره از آب رخت

رباعی شمارهٔ ۱۷۷: ای آمده بامداد شوریده و مست

رباعی شمارهٔ ۱۷۸: ای آنکه درینجهان چو تو پاکی نیست

رباعی شمارهٔ ۱۷۹: ای بنده بدانکه خواجهٔ شرق اینست

رباعی شمارهٔ ۱۸۰: ای بی‌خبر از مغز شده غره بپوست

رباعی شمارهٔ ۱۸۱: ای تن تو نمیری که چنان جان با تست

رباعی شمارهٔ ۱۸۲: ای جان جهان جان و جهان باقی نیست

رباعی شمارهٔ ۱۸۳: ای جان خبرت هست که جانان تو کیست

رباعی شمارهٔ ۱۸۴: ای جان ز دل تو بر دل من راهست

رباعی شمارهٔ ۱۸۵: ای حسرت خوبان جهان روی خوشت

رباعی شمارهٔ ۱۸۶: ای خرمنت از سنبلهٔ آب حیات

رباعی شمارهٔ ۱۸۷: ای خواجه ترا غم جمال و جاهست

رباعی شمارهٔ ۱۸۸: ای در دل من نشسته شد وقت نشست

رباعی شمارهٔ ۱۸۹: ای دل تا ریش و خسته میدارندت

رباعی شمارهٔ ۱۹۰: ای دل تو و درد او که درمان اینست

رباعی شمارهٔ ۱۹۱: ای دوست مکن که روزها را فرداست

رباعی شمارهٔ ۱۹۲: ای ذکر تو مانع تماشای تو دوست

رباعی شمارهٔ ۱۹۳: ای ساقی اگر سعادتی هست تراست

رباعی شمارهٔ ۱۹۴: ای ساقی جان مطرب ما را چه شده است

رباعی شمارهٔ ۱۹۵: ای شب چه شبی که روزها چاکر تست

رباعی شمارهٔ ۱۹۶: ای شب ز می تو مر مرا مستی نیست

رباعی شمارهٔ ۱۹۷: ای طالب اگر ترا سر این راهست

رباعی شمارهٔ ۱۹۸: ای عقل برو که عاقل اینجا نیست

رباعی شمارهٔ ۱۹۹: ای فکر تو بر بسته نه پایت باز است

رباعی شمارهٔ ۲۰۰: ای کز تو دلم پر سمن و یاسمنست

رباعی شمارهٔ ۲۰۱: ای لعل و عقیق و در و دریا و درست

رباعی شمارهٔ ۲۰۲: این بانگ خوش از جانب کیوان منست

رباعی شمارهٔ ۲۰۳: این چرخ غلام طبع خود رایهٔ ماست

رباعی شمارهٔ ۲۰۴: این چرخ و فلکها که حد بینش ماست

رباعی شمارهٔ ۲۰۵: این جمله شرابهای بی‌جام کراست

رباعی شمارهٔ ۲۰۶: این جو که تراست هر کسی جویان نیست

رباعی شمارهٔ ۲۰۷: این سینهٔ پرمشغله از مکتب اوست

رباعی شمارهٔ ۲۰۸: این شکل سفالین تنم جام دلست

رباعی شمارهٔ ۲۰۹: این عشق شهست و رایتش پیدا نیست

رباعی شمارهٔ ۲۱۰: این غمزه که میرنی ز نوری دگر است

رباعی شمارهٔ ۲۱۱: این فتنه که اندر دل تنگ است ز چیست

رباعی شمارهٔ ۲۱۲: این فصل بهار نیست فصلی دگر است

رباعی شمارهٔ ۲۱۳: این گرمابه که خانهٔ دیوانست

رباعی شمارهٔ ۲۱۴: این مستی من ز بادهٔ حمرا نیست

رباعی شمارهٔ ۲۱۵: این من نه منم آنکه منم گوئی کیست

رباعی شمارهٔ ۲۱۶: این نعره عاشقان ز شمع طرب است

رباعی شمارهٔ ۲۱۷: این همدم اندرون که دم میدهدت

رباعی شمارهٔ ۲۱۸: ای هر بیدار با خبرهای تو خفت

رباعی شمارهٔ ۲۱۹: ای هرچه صدف بستهٔ دریای لبت

رباعی شمارهٔ ۲۲۰: ای همچو خر و گاو که و جو طلبت

رباعی شمارهٔ ۲۲۱: با تو سخنان بیزبان خواهم گفت

رباعی شمارهٔ ۲۲۲: با جان دو روزه تو چنان گشتی جفت

رباعی شمارهٔ ۲۲۳: باد آمد و گل بر سر میخواران ریخت

رباعی شمارهٔ ۲۲۴: با دشمن تو چو یار بسیار نشست

رباعی شمارهٔ ۲۲۵: با دل گفتم که دل از او جیحونست

رباعی شمارهٔ ۲۲۶: باران به سر گرم دلی بر میریخت

رباعی شمارهٔ ۲۲۷: با روز بجنگیم که چون روز گذشت

رباعی شمارهٔ ۲۲۸: بازآی که یار بر سر پیمانست

رباعی شمارهٔ ۲۲۹: با شاه هر آنکسی که در خرگاهست

رباعی شمارهٔ ۲۳۰: با شب گفتم گر بمهت ایمانست

رباعی شمارهٔ ۲۳۱: تا شب میگو که روز ما را شب نیست

رباعی شمارهٔ ۲۳۲: با عشق کلاه بر کمر دوز خوش است

رباعی شمارهٔ ۲۳۳: با عشق نشین که گوهر کان تو است

رباعی شمارهٔ ۲۳۴: با ما ز ازل رفته قراری دگر است

رباعی شمارهٔ ۲۳۵: با نی گفتم که بر تو بیداد ز کیست

رباعی شمارهٔ ۲۳۶: با هرکه نشستی و نشد جمع دلت

رباعی شمارهٔ ۲۳۷: با هستی و نیستیم بیگانگی است

رباعی شمارهٔ ۲۳۸: پای تو گرفته‌ام ندارم ز تو دست

رباعی شمارهٔ ۲۳۹: پائی که همی رفت به شبستان سر مست

رباعی شمارهٔ ۲۴۰: برجه که سماع روح برپای شده است

رباعی شمارهٔ ۲۴۱: برخیز و طواف کن بر آن قطب نجات

رباعی شمارهٔ ۲۴۲: برکان شکر چند مگس را غوغاست

رباعی شمارهٔ ۲۴۳: بر ما رقم خطا پرستی همه هست

رباعی شمارهٔ ۲۴۴: بر من در وصل بسته میدارد دوست

رباعی شمارهٔ ۲۴۵: پرورد به ناز و نعمت آن دوست مرا

رباعی شمارهٔ ۲۴۶: بر هر جائیکه سرنهم مسجود او است

رباعی شمارهٔ ۲۴۷: بر جزوم نشان معشوق منست

رباعی شمارهٔ ۲۴۸: بستم سر خم باده و بوی برفت

رباعی شمارهٔ ۲۴۹: بگذشت سوار غیب و گردی برخاست

رباعی شمارهٔ ۲۵۰: بگرفت دلت زانکه ترا دل نگرفت

رباعی شمارهٔ ۲۵۱: پس بر به جهانی که چو خون در رگ ماست

رباعی شمارهٔ ۲۵۲: بیچاره‌تر از عاشق بیصبر کجاست

رباعی شمارهٔ ۲۵۳: بی‌دیده اگر راه روی عین خطاست

رباعی شمارهٔ ۲۵۴: بیرون ز تن و جان و روان درویش است

رباعی شمارهٔ ۲۵۵: بیرون ز جهان کفر و ایمان جائیست

رباعی شمارهٔ ۲۵۶: بیرون ز جهان و جان یکی دایهٔ ماست

رباعی شمارهٔ ۲۵۷: بی‌یار نماند هرکه با یار بساخت

رباعی شمارهٔ ۲۵۸: تا این فلک آینه‌گون بر کار است

رباعی شمارهٔ ۲۵۹: تا با تو ز هستی تو هستی باقیست

رباعی شمارهٔ ۲۶۰: تا چهرهٔ آفتاب جان رخشانست

رباعی شمارهٔ ۲۶۱: تا حاصل دردم سبب درمان گشت

رباعی شمارهٔ ۲۶۲: تا در دل من صورت آن رشک پریست

رباعی شمارهٔ ۲۶۳: تا تن نبری دور زمانم کشته است

رباعی شمارهٔ ۲۶۴: تا ظن نبری که این زمین بیهوشست

رباعی شمارهٔ ۲۶۵: تا عرش ز سودای رخش ولوله‌هاست

رباعی شمارهٔ ۲۶۶: تا من بزیم پیشه و کارم اینست

رباعی شمارهٔ ۲۶۷: تا مهر نگار باوفایم بگرفت

رباعی شمارهٔ ۲۶۸: تنها نه همین خنده و سیماش خوشست

رباعی شمارهٔ ۲۶۹: توبه چکنم که توبه‌ام سایهٔ تست

رباعی شمارهٔ ۲۷۰: توبه کردم که تا جانم برجاست

رباعی شمارهٔ ۲۷۱: توبه که دل خویش چو آهن کرده است

رباعی شمارهٔ ۲۷۲: تو سیر شدی من نشدم درمان چیست

رباعی شمارهٔ ۲۷۳: تو کان جهانی و جهان نیم جو است

رباعی شمارهٔ ۲۷۴: تهدید عدو چه بشنود عاشق راست

رباعی شمارهٔ ۲۷۵: جانا غم تو ز هرچه گویی بتر است

رباعی شمارهٔ ۲۷۶: جانم بر آن جان جهان رو کرده است

رباعی شمارهٔ ۲۷۷: جان و سر آن یار که او پرده‌در است

رباعی شمارهٔ ۲۷۸: جانی که به راه عشق تو در خطر است

رباعی شمارهٔ ۲۷۹: جانی که حریف بود بیگانه شده است

رباعی شمارهٔ ۲۸۰: جانی که شراب عشق ز آن سو خورده است

رباعی شمارهٔ ۲۸۱: جانی و جهانی و جهان با تو خوش است

رباعی شمارهٔ ۲۸۲: حسنت که همه جهان فسونش بگرفت

رباعی شمارهٔ ۲۸۳: چشم تو ز روزگار خونریزتر است

رباعی شمارهٔ ۲۸۴: چشمی دارم همه پر از صورت دوست

رباعی شمارهٔ ۲۸۵: چنگی صنمی که ساز چنگش بنواست

رباعی شمارهٔ ۲۸۶: چون دانستم که عشق پیوست منست

رباعی شمارهٔ ۲۸۷: خون دلبر من میان دلداران نیست

رباعی شمارهٔ ۲۸۸: چون دید مرا مست بهم برزد دست

رباعی شمارهٔ ۲۸۹: چونی که ترش مگر شکربارت نیست

رباعی شمارهٔ ۲۹۰: چیزیست که در تو بیتو جویان ویست

رباعی شمارهٔ ۲۹۱: حاشا که به عالم از تو خوشتر یاریست

رباعی شمارهٔ ۲۹۲: حاشا که دلم ز شب‌نشینی سیر است

رباعی شمارهٔ ۲۹۳: خاک قدمت سعادت جان من است

رباعی شمارهٔ ۲۹۴: خواهی که ترا کشف شود هستی دوست

رباعی شمارهٔ ۲۹۵: خویی به جهان خوبتر از خوی تو نیست

رباعی شمارهٔ ۲۹۶: خورشید رخت ز آسمان بیرونست

رباعی شمارهٔ ۲۹۷: خورشید و ستارگان و بدرما اوست

رباعی شمارهٔ ۲۹۸: خیزید که آن یار سعادت برخاست

رباعی شمارهٔ ۲۹۹: دایم ز ولایت علی برخواهم گفت

رباعی شمارهٔ ۳۰۰: در باغ من ار سرو و اگر گلزار است

رباعی شمارهٔ ۳۰۱: در بتکده تا خیال معشوهٔ ما است

رباعی شمارهٔ ۳۰۲: در خواب مهی دوش روانم دیده است

رباعی شمارهٔ ۳۰۳: در دایرهٔ وجود موجود علیست

رباعی شمارهٔ ۳۰۴: در دیدهٔ صورت ار ترا دامی هست

رباعی شمارهٔ ۳۰۵: در راه طلب عاقل و دیوانه یکیست

رباعی شمارهٔ ۳۰۶: در صورت تست آنچه معنا همه اوست

رباعی شمارهٔ ۳۰۷: در ظاهر و باطن آنچه خیر است و شر ...

رباعی شمارهٔ ۳۰۸: در عشق اگرچه که قدم بر قدم است

رباعی شمارهٔ ۳۰۹: در عشق تو هر حیله که کردم هیچست

رباعی شمارهٔ ۳۱۰: در عشق که جز می بقا خوردن نیست

رباعی شمارهٔ ۳۱۱: در عهد و وفا چنانکه دلدار منست

رباعی شمارهٔ ۳۱۲: در کوی غم تو صبر بیفرمانست

رباعی شمارهٔ ۳۱۳: در مجلس عشاق قراری دگر است

رباعی شمارهٔ ۳۱۴: در مرگ حیات اهل داد و دین است

رباعی شمارهٔ ۳۱۵: در من غم شبکور چرا پیچیده است

رباعی شمارهٔ ۳۱۶: درنه قدم ار چه راه بی‌پایانست

رباعی شمارهٔ ۳۱۷: درنه قدمی که چشمه حیوانست

رباعی شمارهٔ ۳۱۸: در وصل جمالش گل خندان منست

رباعی شمارهٔ ۳۱۹: درویشی و عاشقی به هم سلطانیست

رباعی شمارهٔ ۳۲۰: دستت دو و پایت دو و چشمت دو رواست

رباعی شمارهٔ ۳۲۱: دلتنگم و دیدار تو درمان منست

رباعی شمارهٔ ۳۲۲: دلدار اگر مرا بدراند پوست

رباعی شمارهٔ ۳۲۳: دلدار ز پرده‌ای کز آن سوسو نیست

رباعی شمارهٔ ۳۲۴: دلدار ظریف است و گناهنش اینست

رباعی شمارهٔ ۳۲۵: دلدارم گفت کان فلان زنده ز چیست

رباعی شمارهٔ ۳۲۶: دل در بر من زنده برای غم تست

رباعی شمارهٔ ۳۲۷: دل در بر هر که هست از دلبر ماست

رباعی شمارهٔ ۳۲۸: دل رفت بر کسیکه بیماش خوش است

رباعی شمارهٔ ۳۲۹: دل رفت و سر راه دل استان بگرفت

رباعی شمارهٔ ۳۳۰: دل یاد تو کرد چون به عشرت بنشست

رباعی شمارهٔ ۳۳۱: دل یاد تو کرد چون طرب می انگیخت

رباعی شمارهٔ ۳۳۲: دور است ز تو نظر بهانه اینست

رباعی شمارهٔ ۳۳۳: دوش از سر لطف یار در من نگریست

رباعی شمارهٔ ۳۳۴: دی آنکه ز سوی بام بر ما نگریست

رباعی شمارهٔ ۳۳۵: دیوانه شدم خواب ز دیوانه خطا است

رباعی شمارهٔ ۳۳۶: راهی ز زبان ما بدل پیوسته است

رباعی شمارهٔ ۳۳۷: روزی ترش است و دیدهٔ ابرتر است

رباعی شمارهٔ ۳۳۸: روزی که ترا ببینم آدینهٔ ماست

رباعی شمارهٔ ۳۳۹: روزیکه مرا به نزد تو دورانست

رباعی شمارهٔ ۳۴۰: زانروز که چشم من برویت نگریست

رباعی شمارهٔ ۳۴۱: زان روی که دل بستهٔ آنزنجیر است

رباعی شمارهٔ ۳۴۲: زان رونق هر سماع آواز دف است

رباعی شمارهٔ ۳۴۳: زان می خوردم که روح پیمانه اوست

رباعی شمارهٔ ۳۴۴: زان می مستم که نقش جامش عشق است

رباعی شمارهٔ ۳۴۵: سرسبز بود خاک که آتش یار است

رباعی شمارهٔ ۳۴۶: سر سخن دوست نمیرم گفت

رباعی شمارهٔ ۳۴۷: سرگشته چو آسیای گردان کنمت

رباعی شمارهٔ ۳۴۸: سرگشته دلا به دوست از جان راهست

رباعی شمارهٔ ۳۴۹: سرمایهٔ عقل سر دیوانگیست

رباعی شمارهٔ ۳۵۰: سلطان ملاحت مه موزون منست

رباعی شمارهٔ ۳۵۱: سنبل چو سر عقاب زلف تو نداشت

رباعی شمارهٔ ۳۵۲: شاگرد توست دل که عشق آموز است

رباعی شمارهٔ ۳۵۳: شاهی که شفیع هر گنه بود برفت

رباعی شمارهٔ ۳۵۴: شب رو که شبت راهبر اسرار است

رباعی شمارهٔ ۳۵۵: شمشیر ازل بدست مردان خداست

رباعی شمارهٔ ۳۵۶: شمعی که در اینخانه بدی خانه کجاست

رباعی شمارهٔ ۳۵۷: صدربار بگفتمت چه هشیار و چه مست

رباعی شمارهٔ ۳۵۸: عاشق نبود آنکه سبک چون جان نیست

رباعی شمارهٔ ۳۵۹: عشق آمد و توبه را چو شیشه بشکست

رباعی شمارهٔ ۳۶۰: عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوست

رباعی شمارهٔ ۳۶۱: عشقت به دلم درآمد و شاد برفت

رباعی شمارهٔ ۳۶۲: عشق تو چنین حکیم و استاد چراست

رباعی شمارهٔ ۳۶۳: عشق تو در اطراف گیائی میتاخت

رباعی شمارهٔ ۳۶۴: عشقی که از او وجود بی‌جان میزیست

رباعی شمارهٔ ۳۶۵: عشقی نه به اندازهٔ ما در سر ماست

رباعی شمارهٔ ۳۶۶: عقل آمد و پند عاشقان پیش گرفت

رباعی شمارهٔ ۳۶۷: عمریست که جان بنده بیخویشتن است

رباعی شمارهٔ ۳۶۸: قومی غمگین و خود مدان غم ز کجاست

رباعی شمارهٔ ۳۶۹: گر آتش دل نیست پس این دود چراست

رباعی شمارهٔ ۳۷۰: گر آه کنم آه بدین قانع نیست

رباعی شمارهٔ ۳۷۱: گر باد بر آن زلف پریشان زندت

رباعی شمارهٔ ۳۷۲: گر بر سر شهوت و هوا خواهی رفت

رباعی شمارهٔ ۳۷۳: گر جملهٔ آفاق همه غم بگرفت

رباعی شمارهٔ ۳۷۴: گر دامن وصل تو کشم جنگی نیست

رباعی شمارهٔ ۳۷۵: گر در وصلی بهشت یا باغ اینست

رباعی شمارهٔ ۳۷۶: گر دف نبود نیشکر او دف ماست

رباعی شمارهٔ ۳۷۷: گر شرم همی از آن و این باید داشت

رباعی شمارهٔ ۳۷۸: گرمای تموز از دل پردرد شماست

رباعی شمارهٔ ۳۷۹: گر حلقهٔ آن زلف چو شستت نگرفت

رباعی شمارهٔ ۳۸۰: کس دل ندهد بدو که خونخوار منست

رباعی شمارهٔ ۳۸۱: کس نیست که اندر هوسی شیدا نیست

رباعی شمارهٔ ۳۸۲: گفتار تو زر و فعلت ارزیزین است

رباعی شمارهٔ ۳۸۳: گفتا که بیا سماع در کار شده‌است

رباعی شمارهٔ ۳۸۴: گفتا که شکست توبه بازآمد مست

رباعی شمارهٔ ۳۸۵: گفتا بجهم همچو کبوتر ز کفت

رباعی شمارهٔ ۳۸۶: گفتم چشمم که هست خاک کویت

رباعی شمارهٔ ۳۸۷: گفتم دلم از تو بوسه‌ای خواهانست

رباعی شمارهٔ ۳۸۸: گفتم عشقت قرابت و خویش منست

رباعی شمارهٔ ۳۸۹: گفتم که بیا بچشم من درنگریست

رباعی شمارهٔ ۳۹۰: گفتند که دل دگر هوائی می‌پخت

رباعی شمارهٔ ۳۹۱: گفتم که دلم آلت و انگاز مست

رباعی شمارهٔ ۳۹۲: گفتند که شش جهت همه نور خداست

رباعی شمارهٔ ۳۹۳: گفتی چونی بنده چنانست که هست

رباعی شمارهٔ ۳۹۴: گفتی گشتم ملول و سودام گرفت

رباعی شمارهٔ ۳۹۵: گم باد سریکه سروران را پا نیست

رباعی شمارهٔ ۳۹۶: کوچک بودن بزرگ را کوچک نیست

رباعی شمارهٔ ۳۹۷: گویند بیا به باغ کانجا لاغ است

رباعی شمارهٔ ۳۹۸: گویند که صاحب فنون عقل کل است

رباعی شمارهٔ ۳۹۹: گویند که عشق عاقبت تسکین است

رباعی شمارهٔ ۴۰۰: گویند مرا که این همه درد چراست

رباعی شمارهٔ ۴۰۱: لطف تو جهانی و قرانی افراشت

رباعی شمارهٔ ۴۰۲: ما را بجز این زبان زبانی دگر است

رباعی شمارهٔ ۴۰۳: ما را بدم پیر نگه نتوان داشت

رباعی شمارهٔ ۴۰۴: ما عاشق عشقیم که عشق است نجات

رباعی شمارهٔ ۴۰۵: ما عاشق عشقیم و مسلمان دگر است

رباعی شمارهٔ ۴۰۶: ماه عید است و خلق زیر و زبر است

رباعی شمارهٔ ۴۰۷: ماهی تو که فتنه‌ای نداری ز تو دست

رباعی شمارهٔ ۴۰۸: ماهی که نه زیر و نی به بالاست کجاست

رباعی شمارهٔ ۴۰۹: مرغ جان را میل سوی بالا نیست

رباعی شمارهٔ ۴۱۰: مرغ دل من چو ترک این دانه گرفت

رباعی شمارهٔ ۴۱۱: مر وصل ترا هزار صاحب هوس است

رباعی شمارهٔ ۴۱۲: مست است دو چشم از دو چشم مستت

رباعی شمارهٔ ۴۱۳: مستم ز خمار عبهر جادویت

رباعی شمارهٔ ۴۱۴: مستی ز ره آمد و بما در پیوست

رباعی شمارهٔ ۴۱۵: معشوق شراب‌خوار و بیسامانست

رباعی شمارهٔ ۴۱۶: من آن توام کام منت باید جست

رباعی شمارهٔ ۴۱۷: من بندهٔ آن کسم که بیماش خوش است

رباعی شمارهٔ ۴۱۸: من زان جانم که جانها را جانست

رباعی شمارهٔ ۴۱۹: منصور حلاجی که اناالحق میگفت

رباعی شمارهٔ ۴۲۰: من کوهم و قال من صدای یار است

رباعی شمارهٔ ۴۲۱: من محو خدایم و خدا آن منست

رباعی شمارهٔ ۴۲۲: میدان که در درون تو مثال غاریست

رباعی شمارهٔ ۴۲۳: می‌گرییم زار و یار گوید زرقست

رباعی شمارهٔ ۴۲۴: می‌گفت یکی پری که او ناپیداست

رباعی شمارهٔ ۴۲۵: مینال که آن ناله شنو همسایه است

رباعی شمارهٔ ۴۲۶: ناگاه بروئید یکی شاخ نبات

رباعی شمارهٔ ۴۲۷: ناگه ز درم درآمد آن دلبر مست

رباعی شمارهٔ ۴۲۸: نه چرخ غلام طبع خود رایهٔ ماست

رباعی شمارهٔ ۴۲۹: نی با تو دمی نشستنم سامانست

رباعی شمارهٔ ۴۳۰: نی بی‌زر و زور شه سپه بتوان داشت

رباعی شمارهٔ ۴۳۱: هان ای دل خسته روز مردانگیست

رباعی شمارهٔ ۴۳۲: هجران خواهی طریق عشاقانست

رباعی شمارهٔ ۴۳۳: هر جان عزیز کو شناسای رهست

رباعی شمارهٔ ۴۳۴: هر جان که از او دلبر ما شادانست

رباعی شمارهٔ ۴۳۵: هر چند به حلم یار ما جورکش است

رباعی شمارهٔ ۴۳۶: هرچند شکر لذت جان و جگر است

رباعی شمارهٔ ۴۳۷: هرچند فراق پشت امید شکست

رباعی شمارهٔ ۴۳۸: هرچند که بار آن شترها شکر است

رباعی شمارهٔ ۴۳۹: هر درویشی که در شکست خویش است

رباعی شمارهٔ ۴۴۰: هر ذره که چون گرسنه بر خوان خداست

رباعی شمارهٔ ۴۴۱: هر ذره که در هوا و در کیوانست

رباعی شمارهٔ ۴۴۲: هر ذره که در هوا و در هامونست

رباعی شمارهٔ ۴۴۳: هر ذره و هر خیال چون بیداریست

رباعی شمارهٔ ۴۴۴: هر روز به نو برآید آن دلبر مست

رباعی شمارهٔ ۴۴۵: هر روز حجاب بیقراران بیش است

رباعی شمارهٔ ۴۴۶: هر روز دلم در غم تو زارتر است

رباعی شمارهٔ ۴۴۷: هر روز دل مرا سماع و طربیست

رباعی شمارهٔ ۴۴۸: هر صورت کاید به از او امکان هست

رباعی شمارهٔ ۴۴۹: هر کز ز دماغ بنده بوی تو نرفت

رباعی شمارهٔ ۴۵۰: هشیار اگر زر و گر زرین است

رباعی شمارهٔ ۴۵۱: هم عابد و هم زاهد و هم خونریز است

رباعی شمارهٔ ۴۵۲: یاری که به حسن از صفت افزونست

رباعی شمارهٔ ۴۵۳: یاری که به نزد او گل و خار یکیست

رباعی شمارهٔ ۴۵۴: یاری که غمش دوای هر بیمار است

رباعی شمارهٔ ۴۵۵: یکبار به مردم و مرا کس نگریست

رباعی شمارهٔ ۴۵۶: یک چشم من از روز جدائی بگریست

رباعی شمارهٔ ۴۵۷: ای آنکه کنی کون و مکانرا محدث

رباعی شمارهٔ ۴۵۸: ما را چو ز عشق میشود راست مزاج

رباعی شمارهٔ ۴۵۹: اندر سر من نبود جز رای صلاح

رباعی شمارهٔ ۴۶۰: آبی که از این دیده چو خون میریزد

رباعی شمارهٔ ۴۶۱: آنان که محققان این درگاهند

رباعی شمارهٔ ۴۶۲: آن تازه تنی که در بلای تو بود

رباعی شمارهٔ ۴۶۳: آنجا بنشین که همنشین مردانند

رباعی شمارهٔ ۴۶۴: آنجا که بهر سخن دل ما گردد

رباعی شمارهٔ ۴۶۵: آن خوبانی که فتنهٔ بتکده‌اند

رباعی شمارهٔ ۴۶۶: آن دشمن دوست روی دیدی که چه کرد

رباعی شمارهٔ ۴۶۷: آن دل که به شاهد نهان درنگرد

رباعی شمارهٔ ۴۶۸: آندم که ز افلاک گهر ریز کند

رباعی شمارهٔ ۴۶۹: آن ذره که جز همدم خورشید نشد

رباعی شمارهٔ ۴۷۰: آن راحت جان گرد دلم میگردد

رباعی شمارهٔ ۴۷۱: آنرا که به ضاعت قناعت باشد

رباعی شمارهٔ ۴۷۲: آن را که به علم و عقل افراشته‌اند

رباعی شمارهٔ ۴۷۳: آن را که خدای ناف بر عشق برید

رباعی شمارهٔ ۴۷۴: آنرا که ز عشق دوست بیداد رسد

رباعی شمارهٔ ۴۷۵: آن را منگر که ذوفنون آید مرد

رباعی شمارهٔ ۴۷۶: آن رفت که بودمی من از عشق تو شاد

رباعی شمارهٔ ۴۷۷: آن روز که جان خرقهٔ قالب پوشید

رباعی شمارهٔ ۴۷۸: آن روز که جانم ره کیوان گیرد

رباعی شمارهٔ ۴۷۹: آن روز که چشم تو ز من برگردد

رباعی شمارهٔ ۴۸۰: آن روز که روز ابر و باران باشد

رباعی شمارهٔ ۴۸۱: آن روز که عشق با دلم بستیزد

رباعی شمارهٔ ۴۸۲: آن روز که کار وصل را ساز آید

رباعی شمارهٔ ۴۸۳: آن روز که مهرگان گردون زده‌اند

رباعی شمارهٔ ۴۸۴: آن سر که بود بی‌خبر از وی خسبد

رباعی شمارهٔ ۴۸۵: آن طرفه جماعتی که جانشان بکشد

رباعی شمارهٔ ۴۸۶: آن عشق که برق و بوش تا فرق رسید

رباعی شمارهٔ ۴۸۷: آن کان نبات و تنگ شکر نامد

رباعی شمارهٔ ۴۸۸: آن کز تو خدای این گدا می‌خواهد

رباعی شمارهٔ ۴۸۹: آن کس که بر آتش جهانم بنهاد

رباعی شمارهٔ ۴۹۰: آن کس که ترا بیند و خندان نشود

رباعی شمارهٔ ۴۹۱: آن کس که ترا شناخت جان را چه کند

رباعی شمارهٔ ۴۹۲: آن کس که از آب و گل نگاری دارد

رباعی شمارهٔ ۴۹۳: آن کس که ز چرخ نیم نانی دارد

رباعی شمارهٔ ۴۹۴: آن کس که ز دل دم اناالحق میزد

رباعی شمارهٔ ۴۹۵: آن کس که مرا به صدق اقرار کند

رباعی شمارهٔ ۴۹۶: آن کیست که بیرون درون مینگرد

رباعی شمارهٔ ۴۹۷: آن لحظه که آن سرو روانم برسید

رباعی شمارهٔ ۴۹۸: آن لحظه که از پیرهنت بوی رسد

رباعی شمارهٔ ۴۹۹: آن نزدیکی که دلستان را باشد

رباعی شمارهٔ ۵۰۰: آن وسوسه‌ای که شرمها را ببرد

رباعی شمارهٔ ۵۰۱: آنها که بتش خزان سوخته‌اند

رباعی شمارهٔ ۵۰۲: آنها که به کوی عارفان افتادند

رباعی شمارهٔ ۵۰۳: آنها که چو آب صافی و ساده روند

رباعی شمارهٔ ۵۰۴: آنها که دل از الست مست آوردند

رباعی شمارهٔ ۵۰۵: آنها که شب و روز ترا بر اثرند

رباعی شمارهٔ ۵۰۶: آن یار که از طبیب دل برباید

رباعی شمارهٔ ۵۰۷: آن یار که عقلها شکارش میشد

رباعی شمارهٔ ۵۰۸: آهو بدود چو در پیش سگ بیند

رباعی شمارهٔ ۵۰۹: اجری ده ارواحی و سلطان ابد

رباعی شمارهٔ ۵۱۰: از آب حیات دوست بیمار نماند

رباعی شمارهٔ ۵۱۱: از آتش سودای توام تابی بود

رباعی شمارهٔ ۵۱۲: از آتش عشق تو جوانی خیزد

رباعی شمارهٔ ۵۱۳: از آتش عشق دوست تفها بزنید

رباعی شمارهٔ ۵۱۴: از آتش عشق سردها گرم شود

رباعی شمارهٔ ۵۱۵: از آدمیی دمی بجائی ارزد

رباعی شمارهٔ ۵۱۶: از تاب تو نی یار و عدو میماند

رباعی شمارهٔ ۵۱۷: از خاک کف پات سران حیرانند

رباعی شمارهٔ ۵۱۸: از درد چو جان تو به فریاد آید

رباعی شمارهٔ ۵۱۹: از دیدن روئیکه ترا دیده بود

رباعی شمارهٔ ۵۲۰: از شبنم عشق خاک آدم گل شد

رباعی شمارهٔ ۵۲۱: از شربت سودای تو هر جان که مزید

رباعی شمارهٔ ۵۲۲: از عشق تو دریا همه شور انگیزد

رباعی شمارهٔ ۵۲۳: از عشق خدا نه بر زیان خواهی شد

رباعی شمارهٔ ۵۲۴: از لشکر صبرم علمی بیش نماند

رباعی شمارهٔ ۵۲۵: از لطف تو هیچ بنده نومید نشد

رباعی شمارهٔ ۵۲۶: از ما بت عیار گریزان باشد

رباعی شمارهٔ ۵۲۷: از نیکی تو طبع بداندیش نماند

رباعی شمارهٔ ۵۲۸: از یاد خدای مرد مطلق خیزد

رباعی شمارهٔ ۵۲۹: افسوس که طبع دلفروزیت نبود

رباعی شمارهٔ ۵۳۰: اکنون که رخت جان جهانی بربود

رباعی شمارهٔ ۵۳۱: امروز خوش است هر که او جان دارد

رباعی شمارهٔ ۵۳۲: امروز ما یار جنون میخواهد

رباعی شمارهٔ ۵۳۳: امشب چه لطیف و با نوا می‌گردد

رباعی شمارهٔ ۵۳۴: امشب ساقی به مشک می گردان کرد

رباعی شمارهٔ ۵۳۵: امشب شب آن نیست که از خانه روند

رباعی شمارهٔ ۵۳۶: اندر دل بی‌وفا غم و ماتم باد

رباعی شمارهٔ ۵۳۷: اندر رمضان خاک تو زر میگردد

رباعی شمارهٔ ۵۳۸: اندر ره فقر دیده نادیده کنند

رباعی شمارهٔ ۵۳۹: اندر طلب آن قوم که بشتافته‌اند

رباعی شمارهٔ ۵۴۰: اندیشهٔ هشیار تو هشیار کشد

رباعی شمارهٔ ۵۴۱: انوار صلاح دین برانگیخته باد

رباعی شمارهٔ ۵۴۲: اول که رخم زرد و دلم پرخون بود

رباعی شمارهٔ ۵۴۳: ای آنکه ز تو مشکلم آسان گردد

رباعی شمارهٔ ۵۴۴: ای آنکه نخست بر سحر چشم تو زد

رباعی شمارهٔ ۵۴۵: ای از قدمت خاک زمین خرم و شاد

رباعی شمارهٔ ۵۴۶: ای اطلس دعوی ترا معنی برد

رباعی شمارهٔ ۵۴۷: ایام وصال یار گوئی که نبود

رباعی شمارهٔ ۵۴۸: ای اهل صفا که در جهان گردانید

رباعی شمارهٔ ۵۴۹: ای اهل مناجات که در محرابید

رباعی شمارهٔ ۵۵۰: ای دل اثر صبح گه شام که دید

رباعی شمارهٔ ۵۵۱: ای دل اگرت رضای دلبر باید

رباعی شمارهٔ ۵۵۲: ای دل این ره به قیل و قالت ندهند

رباعی شمارهٔ ۵۵۳: ای دل سر آرزو به پای اندر بند

رباعی شمارهٔ ۵۵۴: ای دوست مگو تو بنده‌ای یا آزاد

رباعی شمارهٔ ۵۵۵: ای روز برآ که ذره‌ها رقص کنند

رباعی شمارهٔ ۵۵۶: ای سر روان باد خزانت مرساد

رباعی شمارهٔ ۵۵۷: ای عشق ترا پری و انسان دانند

رباعی شمارهٔ ۵۵۸: ای عشق توم ان عذابی لشدید

رباعی شمارهٔ ۵۵۹: ای عشق که جانها اثر جان تواند

رباعی شمارهٔ ۵۶۰: ای قوم که برتر از مه و مهتابید

رباعی شمارهٔ ۵۶۱: ای لشکر عشق اگرچه بس جبارید

رباعی شمارهٔ ۵۶۲: ای مرغ عجب که صید تو شیرانند

رباعی شمارهٔ ۵۶۳: این پردهٔ دل دگر مکن تا نرود

رباعی شمارهٔ ۵۶۴: این تنهائی هزار جان بیش ارزد

رباعی شمارهٔ ۵۶۵: ای نرم دلانیکه وفا میکارید

رباعی شمارهٔ ۵۶۶: این سر که در این سینهٔ ما میگردد

رباعی شمارهٔ ۵۶۷: این صورت آدمی که درهم بستند

رباعی شمارهٔ ۵۶۸: این طرفه که یار در دامن گنجد

رباعی شمارهٔ ۵۶۹: این عشق به جانب دلیران گردد

رباعی شمارهٔ ۵۷۰: این مست به باده‌ای دگر می‌گردد

رباعی شمارهٔ ۵۷۱: این واقعه را سخت بگیری شاید

رباعی شمارهٔ ۵۷۲: بار دگر این خسته جگر باز آمد

رباعی شمارهٔ ۵۷۳: با روی تو هیچکس ز باغ اندیشد

رباعی شمارهٔ ۵۷۴: با سود وصال تو زیانت نرسد

رباعی شمارهٔ ۵۷۵: با هرکه دمی عشق تو آمیخته شد

رباعی شمارهٔ ۵۷۶: بخشای بر آن بنده که خوابش نبود

رباعی شمارهٔ ۵۷۷: بر بنده بخند تا ثوابت باشد

رباعی شمارهٔ ۵۷۸: بر خاک نظر کند چو بر ما گذرد

رباعی شمارهٔ ۵۷۹: پرسیدم از آن کسی که برهان داند

رباعی شمارهٔ ۵۸۰: پرسید مهم که چشم تو مه را دید

رباعی شمارهٔ ۵۸۱: برقی که ز میغ آن جهان روی نمود

رباعی شمارهٔ ۵۸۲: بر گور من آن کو گذرد مست شود

رباعی شمارهٔ ۵۸۳: بر یار نظر کنم خجل میگردد

رباعی شمارهٔ ۵۸۴: بس درمانها کان مدد درد شود

رباعی شمارهٔ ۵۸۵: بسیار ترا خسته روان باید شد

رباعی شمارهٔ ۵۸۶: بشنو اگرت تاب شنیدن باشد

رباعی شمارهٔ ۵۸۷: بعضی به صفات حیدر کرارند

رباعی شمارهٔ ۵۸۸: بویت آمد گریز را روی نماند

رباعی شمارهٔ ۵۸۹: بوی دم مقبلان چو گل خوش باشد

رباعی شمارهٔ ۵۹۰: بی‌بحر صفا گوهر ما سنگ آمد

رباعی شمارهٔ ۵۹۱: بی‌تو جانا قرار نتوانم کرد

رباعی شمارهٔ ۵۹۲: بیت و غزل و شعر مرا آب ببرد

رباعی شمارهٔ ۵۹۳: بیدار شو ای دل که جهان می‌گذرد

رباعی شمارهٔ ۵۹۴: پیران خرابات غمت بسیارند

رباعی شمارهٔ ۵۹۵: بی‌زارم از آن آب که آتش نشود

رباعی شمارهٔ ۵۹۶: بی‌زارم از آن لعل که پیروزه بود

رباعی شمارهٔ ۵۹۷: بی‌عشق نشاط و طرب افزون نشود

رباعی شمارهٔ ۵۹۸: بیمارم و غم در امتحانم دارد

رباعی شمارهٔ ۵۹۹: بی‌من به زبان من سخن می‌آید

رباعی شمارهٔ ۶۰۰: پیوسته سرت سبز و لبت خندان باد

رباعی شمارهٔ ۶۰۱: بی‌یاری تو دل بسوی یار نشد

رباعی شمارهٔ ۶۰۲: تا با غم عشق تو مرا کار افتاد

رباعی شمارهٔ ۶۰۳: تا بنده ز خود فانی مطلق نشود

رباعی شمارهٔ ۶۰۴: تا تو بخودی ترا به خود ره ندهد

رباعی شمارهٔ ۶۰۵: تا در دل من عشق تو اندوخته شد

رباعی شمارهٔ ۶۰۶: تا در طلب مات همی کام بود

رباعی شمارهٔ ۶۰۷: تا رهبر تو طبع بدآموز بود

رباعی شمارهٔ ۶۰۸: تا سر نشود یقین که سرکش نشود

رباعی شمارهٔ ۶۰۹: تا گوهر جان در این طبایع افتاد

رباعی شمارهٔ ۶۱۰: تا مدرسه و مناره ویران نشود

رباعی شمارهٔ ۶۱۱: نایی ببرید از نیستان استاد

رباعی شمارهٔ ۶۱۲: بانگ مستی ز آسمان می‌آید

رباعی شمارهٔ ۶۱۳: تنها بمرو که رهزنان بسیارند

رباعی شمارهٔ ۶۱۴: تو جانی و هر زنده غم جان بکشد

رباعی شمارهٔ ۶۱۵: تو هیچ نه‌ای و هیچ توبه ز وجود

رباعی شمارهٔ ۶۱۶: تیری ز کمانچهٔ ربابی بجهید

رباعی شمارهٔ ۶۱۷: جامی که بگیرم میش انوار بود

رباعی شمارهٔ ۶۱۸: جانا تبش عشق به غایت برسید

رباعی شمارهٔ ۶۱۹: جان باز که وصل او به دستان ندهند

رباعی شمارهٔ ۶۲۰: جان چو سمندرم نگاری دارد

رباعی شمارهٔ ۶۲۱: جان را جستم ببحر مرجان آمد

رباعی شمارهٔ ۶۲۲: جان روی به عالم همایون آورد

رباعی شمارهٔ ۶۲۳: جان کیست که او بدیده کار تو کند

رباعی شمارهٔ ۶۲۴: جان محرم درگاه همی باید برد

رباعی شمارهٔ ۶۲۵: جانم ز هواهای تو یادی دارد

رباعی شمارهٔ ۶۲۶: جانیکه در او از تو خیالی باشد

رباعی شمارهٔ ۶۲۷: جائیکه در او چون نگاری باشد

رباعی شمارهٔ ۶۲۸: جز دمدمهٔ عشق تو در گوش نماند

رباعی شمارهٔ ۶۲۹: جز صحبت عاشقان و مستان مپسند

رباعی شمارهٔ ۶۳۰: چشمت صنما هزار دلدار کشد

رباعی شمارهٔ ۶۳۱: چشم تو هزار سحر مطلق دارد

رباعی شمارهٔ ۶۳۲: چشمی که نظر بدان گل و لاله کند

رباعی شمارهٔ ۶۳۳: جودت همه آن کند که دریا نکند

رباعی شمارهٔ ۶۳۴: جوزی که درونش مغز شیرین باشد

رباعی شمارهٔ ۶۳۵: چون بدنامی بروزگاری افتد

رباعی شمارهٔ ۶۳۶: چون خمر تو در ساغر ما در ریزند

رباعی شمارهٔ ۶۳۷: چون دیده بر آن عارض چون سیم افتاد

رباعی شمارهٔ ۶۳۸: چون دیده برفت توتیای تو چه سود

رباعی شمارهٔ ۶۳۹: چون روز وصال یار ما نیست پدید

رباعی شمارهٔ ۶۴۰: چون زیر افکند در عراق آمیزد

رباعی شمارهٔ ۶۴۱: چون شاهد پوشیده خرامان گردد

رباعی شمارهٔ ۶۴۲: چون صبح ولای حق دمیدن گیرد

رباعی شمارهٔ ۶۴۳: چون صورت تو در دل ما بازآید

رباعی شمارهٔ ۶۴۴: چون نیستی تو محض اقرار بود

رباعی شمارهٔ ۶۴۵: حاشا که دل از عشق جهانرا نگرد

رباعی شمارهٔ ۶۴۶: خاک توام و خدای حق میداند

رباعی شمارهٔ ۶۴۷: خاموش مراز گفت و گفتار تو کرد

رباعی شمارهٔ ۶۴۸: خوابم ز خیال روی تو پشت بداد

رباعی شمارهٔ ۶۴۹: خواهم گردی که از هوای تو رسد

رباعی شمارهٔ ۶۵۰: خواهم که دلم با غم هم‌خو باشد

رباعی شمارهٔ ۶۵۱: خورشید که باشد که بروی تو رسد

رباعی شمارهٔ ۶۵۲: خورشید که در خانه بقا می نکند

رباعی شمارهٔ ۶۵۳: خورشید مگر بسته به پیشت میرد

رباعی شمارهٔ ۶۵۴: خوش عادت خوش خو که محمد دارد

رباعی شمارهٔ ۶۵۵: خون دل عاشقان چو جیحون گردد

رباعی شمارهٔ ۶۵۶: دامان جلال تو ز دستم نشود

رباعی شمارهٔ ۶۵۷: دانی صوفی بهر چه بسیار خورد

رباعی شمارهٔ ۶۵۸: در باغ آیید و سبز پوشان نگرید

رباعی شمارهٔ ۶۵۹: در باغ هزار شاهد مهرو بود

رباعی شمارهٔ ۶۶۰: در بندم از آن دو زلف بند اندر بند

رباعی شمارهٔ ۶۶۱: در حضرت حق ستوده درویشانند

رباعی شمارهٔ ۶۶۲: در خدمتت ای جان چو بدن میافتد

رباعی شمارهٔ ۶۶۳: درد و زخم ار زلف تو در چنگ آید

رباعی شمارهٔ ۶۶۴: در راه طلب رسیده‌ای میباید

رباعی شمارهٔ ۶۶۵: در سلسله‌ات هر آنکه پا بست شود

رباعی شمارهٔ ۶۶۶: در سینهٔ هر که ذره‌ای دل باشد

رباعی شمارهٔ ۶۶۷: در صحبت حق خموش میباید بود

رباعی شمارهٔ ۶۶۸: در عشق اگرچه خرده بینم کردند

رباعی شمارهٔ ۶۶۹: در عشق توام نصیحت و پند چه سود

رباعی شمارهٔ ۶۷۰: در عشق توام وفا قرین میباید

رباعی شمارهٔ ۶۷۱: در عشق تو عقل ذوفنون میخسبد

رباعی شمارهٔ ۶۷۲: در عشق اگر دمی قرارت باشد

رباعی شمارهٔ ۶۷۳: در عشق نه پستی نه بلندی باشد

رباعی شمارهٔ ۶۷۴: در عشق هزار جان و دل بس نکند

رباعی شمارهٔ ۶۷۵: در کام دل آنچه بود نفسم همه راند

رباعی شمارهٔ ۶۷۶: در گریهٔ خون مرا شکر خند تو کرد

رباعی شمارهٔ ۶۷۷: در کوی خرابات تکبر نخرند

رباعی شمارهٔ ۶۷۸: در لشکر عشق چونکه خونریز کنند

رباعی شمارهٔ ۶۷۹: در مدرسهٔ عشق اگر قال بود

رباعی شمارهٔ ۶۸۰: در می‌طلبی ز چشمه در بر ناید

رباعی شمارهٔ ۶۸۱: در معنی هست و در عیان نیست که دید

رباعی شمارهٔ ۶۸۲: در مغز فلک چو عشق تو جا گیرد

رباعی شمارهٔ ۶۸۳: ای دل، اثر صبح، گه شام که دید

رباعی شمارهٔ ۶۸۴: در نفی تو عقل را امان نتوان دید

رباعی شمارهٔ ۶۸۵: درویش که اسرار جهان میبخشد

رباعی شمارهٔ ۶۸۶: در عشق توم وفا قرین می‌باید

رباعی شمارهٔ ۶۸۷: دریا نکند سیر مرا جو چه کند

رباعی شمارهٔ ۶۸۸: دردی داری که بحر را پر دارد

رباعی شمارهٔ ۶۸۹: دست تو به جود طعنه بر میغ زند

رباعی شمارهٔ ۶۹۰: دشنام که از لب تو مهوش باشد

رباعی شمارهٔ ۶۹۱: دل با هوس تو زاد و بودی دارد

رباعی شمارهٔ ۶۹۲: دلتنگ مشو که دلگشائی آمد

رباعی شمارهٔ ۶۹۳: دل جمله حکایت از بهار تو کند

رباعی شمارهٔ ۶۹۴: دل داد مرا که دلستان را بزدم

رباعی شمارهٔ ۶۹۵: دلدار ابد گرد دلم میگردد

رباعی شمارهٔ ۶۹۶: دل در پی دلدار بسی تاخت و نشد

رباعی شمارهٔ ۶۹۷: دل دوش در این عشق حریف ما بود

رباعی شمارهٔ ۶۹۸: دل را بدهم پند که عمدا نرود

رباعی شمارهٔ ۶۹۹: دل‌ها به سماع بیقرار افتادند

رباعی شمارهٔ ۷۰۰: دل هرچه در آشکار و پنهان گوید

رباعی شمارهٔ ۷۰۱: دوش آن بت من همچو مه گردون بود

رباعی شمارهٔ ۷۰۲: دوش از قمر تو آسمان مینوشید

رباعی شمارهٔ ۷۰۳: دو کون خیال خانه‌ای بیش نبود

رباعی شمارهٔ ۷۰۴: دی باغ ز وی شکر سلامت میکرد

رباعی شمارهٔ ۷۰۵: دی بنده بر آن قمر جانی شد

رباعی شمارهٔ ۷۰۶: دی چشم تو رای سحر مطلق میزد

رباعی شمارهٔ ۷۰۷: دیدم رخت از غم سر موئیم نماند

رباعی شمارهٔ ۷۰۸: دی می‌رفتی بر تو تو نظر می‌کردند

رباعی شمارهٔ ۷۰۹: دیوانه میان خلق پیدا باشد

رباعی شمارهٔ ۷۱۰: رفتم بدر خانهٔ آنخوش پیوند

رباعی شمارهٔ ۷۱۱: رو دیده بدوز تا دلت دیده شود

رباعی شمارهٔ ۷۱۲: روز آمد و غوغای تو در بردارد

رباعی شمارهٔ ۷۱۳: روز شادیست غم چرا باید خورد

رباعی شمارهٔ ۷۱۴: روز محک محتشم و دون آمد

رباعی شمارهٔ ۷۱۵: روزیکه بود دلت ز جان پر از درد

رباعی شمارهٔ ۷۱۶: روزی که جمال آن صنم دیده شود

رباعی شمارهٔ ۷۱۷: روزی که خیال دلستان رقص کند

رباعی شمارهٔ ۷۱۸: روزی که ز کار کمترک می‌آید

رباعی شمارهٔ ۷۱۹: روزیکه مرا عشق تو دیوانه کند

رباعی شمارهٔ ۷۲۰: روزیکه وجودها تولد گیرد

رباعی شمارهٔ ۷۲۱: رو نیکی کن که دهر نیکی داند

رباعی شمارهٔ ۷۲۲: زان آب که چرخ از آن بسر می‌گردد

رباعی شمارهٔ ۷۲۳: زان مقصد صنع تو یکی نی ببرید

رباعی شمارهٔ ۷۲۴: ز اول که مرا عشق نگارم بربود

رباعی شمارهٔ ۷۲۵: زلفت چو بر آن لعل شکرخای زند

رباعی شمارهٔ ۷۲۶: زلف تو به حسن ذوفنونها برزد

رباعی شمارهٔ ۷۲۷: زندان تو از نجات خوشتر باشد

رباعی شمارهٔ ۷۲۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند

رباعی شمارهٔ ۷۲۹: سر دل عاشقان ز مطرب شنوید

رباعی شمارهٔ ۷۳۰: سر مستان را ز محتسب ترسانند

رباعی شمارهٔ ۷۳۱: سرویکه ز باغ پاکبازان باشد

رباعی شمارهٔ ۷۳۲: سرهای درختان گل تر میچینند

رباعی شمارهٔ ۷۳۳: سرهای درختان گل رعنا چیدند

رباعی شمارهٔ ۷۳۴: سودای ترا بهانه‌ای بس باشد

رباعی شمارهٔ ۷۳۵: سوز دل عاشقان شررها دارد

رباعی شمارهٔ ۷۳۶: شاد آنکه جمال ماهتابش ببرد

رباعی شمارهٔ ۷۳۷: شاد آنکه ز دور ما یار ما بنماید

رباعی شمارهٔ ۷۳۸: شادی همه طالبان که مطلوب رسید

رباعی شمارهٔ ۷۳۹: شادم که غم تو در دل من گنجد

رباعی شمارهٔ ۷۴۰: شادی زمانه با غمم برنامد

رباعی شمارهٔ ۷۴۱: شاهیست که تو هرچه بپوشی داند

رباعی شمارهٔ ۷۴۲: شب چون دل عاشقان پر از سودا شد

رباعی شمارهٔ ۷۴۳: شب رفت کجا رفت همانجای که بود

رباعی شمارهٔ ۷۴۴: شب گشت که خلقان همه در خواب روند

رباعی شمارهٔ ۷۴۵: شور آوردم که گاو گردون نکشد

رباعی شمارهٔ ۷۴۶: شور عجبی در سر ما میگردد

رباعی شمارهٔ ۷۴۷: شیرین سخنی در دل ما میخندد

رباعی شمارهٔ ۷۴۸: صافی صفت و پاک نظر باید بود

رباعی شمارهٔ ۷۴۹: صبح آمد و وقت روشنائی آمد

رباعی شمارهٔ ۷۵۰: صبح است و صبا مشک فشان می‌گذرد

رباعی شمارهٔ ۷۵۱: صد بار ز سر برفت عقلم و آمد

رباعی شمارهٔ ۷۵۲: صد سال بقای آن بت مهوش باد

رباعی شمارهٔ ۷۵۳: صد مرحله زانسوی خرد خواهم شد

رباعی شمارهٔ ۷۵۴: طاوس نه‌ای که بر جمالت نگرند

رباعی شمارهٔ ۷۵۵: عارف چو گل و جز گل خندان نبود

رباعی شمارهٔ ۷۵۶: هر دل که درو مهر تو پنهان نبود

رباعی شمارهٔ ۷۵۷: عاشق تو یقین دان که مسلمان نبود

رباعی شمارهٔ ۷۵۸: عاشق که بناز و ناز کی فرد بود

رباعی شمارهٔ ۷۵۹: عاشق که تواضع ننماید چکند

رباعی شمارهٔ ۷۶۰: عشاق به یک دم دو جهان در بازند

رباعی شمارهٔ ۷۶۱: عشق آن باشد که خلق را دارد شاد

رباعی شمارهٔ ۷۶۲: عشق آن خوشتر کز او بلاها خیزد

رباعی شمارهٔ ۷۶۳: عشق از ازلست و تا ابد خواهد بود

رباعی شمارهٔ ۷۶۴: عشق تو بهر صومعه مستی دارد

رباعی شمارهٔ ۷۶۵: عشق تو خوشی چو قصد خونریز کند

رباعی شمارهٔ ۷۶۶: عشق تو سلامت ز جهان می‌ببرد

رباعی شمارهٔ ۷۶۷: عشقی آمد که عشقها سودا شد

رباعی شمارهٔ ۷۶۸: عقل و دل من چه عیشها میداند

رباعی شمارهٔ ۷۶۹: علم فقها ز شرع و سنت باشد

رباعی شمارهٔ ۷۷۰: عید آمده کز تو عید عیدانه برد

رباعی شمارهٔ ۷۷۱: غم را بر او گزیده میباید کرد

رباعی شمارهٔ ۷۷۲: غم کیست که گرد دل مردان گردد

رباعی شمارهٔ ۷۷۳: فردا که به محشر اندر آید زن و مرد

رباعی شمارهٔ ۷۷۴: قاصد پی اینکه بنده خندان نشود

رباعی شمارهٔ ۷۷۵: قد الفم ز مشق چون جیم افتاد

رباعی شمارهٔ ۷۷۶: قومی به خرابات تو اندر بندند

رباعی شمارهٔ ۷۷۷: کاری ز درون جان میباید

رباعی شمارهٔ ۷۷۸: کامل صفتی راه فنا می‌پیمود

رباعی شمارهٔ ۷۷۹: گر با دل و دنده هیچ کارم افتد

رباعی شمارهٔ ۷۸۰: گر چرخ ترا خدمت پیوست کند

رباعی شمارهٔ ۷۸۱: گر خواب ترا خواجه گرفتار کند

رباعی شمارهٔ ۷۸۲: گر در طلبی ز چشمه در بر ناید

رباعی شمارهٔ ۷۸۳: گر دریا را همه نهنگان گیرند

رباعی شمارهٔ ۷۸۴: گر صبر کنم جامعهٔ جان میسوزد

رباعی شمارهٔ ۷۸۵: گر صبر کنم دل از غمت تنگ آید

رباعی شمارهٔ ۷۸۶: اگر عاشق را فنا و مردن باشد

رباعی شمارهٔ ۷۸۷: گر ما نه همه تنور سوزان باشد

رباعی شمارهٔ ۷۸۸: گر مرده شود تن بر خود جاش کنند

رباعی شمارهٔ ۷۸۹: گر نگریزی ز ما بنازی چه شود

رباعی شمارهٔ ۷۹۰: گر هر دو جهان ز خار غم پر باشد

رباعی شمارهٔ ۷۹۱: کس از خم چوگان تو گوئی نبرد

رباعی شمارهٔ ۷۹۲: کس واقف آن حضرت شاهانه نشد

رباعی شمارهٔ ۷۹۳: کشتی چو به دریای روان میگذرد

رباعی شمارهٔ ۷۹۴: گفتم بیتی نگار از من رنجید

رباعی شمارهٔ ۷۹۵: گفتم جانی به ترک جان نتوان کرد

رباعی شمارهٔ ۷۹۶: گفتم که به من رسید دردت بمزید

رباعی شمارهٔ ۷۹۷: گفتم که ز خردی دل من نیست پدید

رباعی شمارهٔ ۷۹۸: گفتی که بگو زبان چه محرم باشد

رباعی شمارهٔ ۷۹۹: کو پای که او باغ و چمن را شاید

رباعی شمارهٔ ۸۰۰: گوید چونی خوشی و در خنده شود

رباعی شمارهٔ ۸۰۱: گویند که فردوس برین خواهد بود

رباعی شمارهٔ ۸۰۲: کی باشد کین نبش بنوش تو رسد

رباعی شمارهٔ ۸۰۳: کی غم خورد آنکه با تو خرم باشد

رباعی شمارهٔ ۸۰۴: کی غم خورد آنکه شاد مطلق باشد

رباعی شمارهٔ ۸۰۵: کی گفت که آن زندهٔ جاوید بمرد

رباعی شمارهٔ ۸۰۶: لبهای تو آنگه که با ستیز بود

رباعی شمارهٔ ۸۰۷: لعلیست که او شکر فروشی داند

رباعی شمارهٔ ۸۰۸: ما بسته بدیم بند دیگر آمد

رباعی شمارهٔ ۸۰۹: هر لحظه میی به جان سرمست دهد

رباعی شمارهٔ ۸۱۰: ما می‌خواهیم و دیگران میخواهند

رباعی شمارهٔ ۸۱۱: ماهی که کمر گرد قمر می‌بندد

رباعی شمارهٔ ۸۱۲: مائیم ز عشق یافته مرهم خود

رباعی شمارهٔ ۸۱۳: مردان رهت که سر معنی دانند

رباعی شمارهٔ ۸۱۴: مردان رهش زنده به جان دگرند

رباعی شمارهٔ ۸۱۵: مردیکه بهست و نیست قانع گردد

رباعی شمارهٔ ۸۱۶: مرغ دل من ز بسکه پرواز آورد

رباعی شمارهٔ ۸۱۷: مرغی که ز باغ پاکبازان باشد

رباعی شمارهٔ ۸۱۸: مرغی ملکی زانسوی گردون بپرد

رباعی شمارهٔ ۸۱۹: مستان غمت بار دگر شوریدند

رباعی شمارهٔ ۸۲۰: مشکین رسنت چو پردهٔ ماه شود

رباعی شمارهٔ ۸۲۱: مطرب خواهم که عاشق مست بود

رباعی شمارهٔ ۸۲۲: معشوقه چو آفتاب تابان گردد

رباعی شمارهٔ ۸۲۳: معشوقه خانگی بکاری ناید

رباعی شمارهٔ ۸۲۴: مگذار که غصه در میانت گیرد

رباعی شمارهٔ ۸۲۵: مگذار که وسوسه زبونت گیرد

رباعی شمارهٔ ۸۲۶: من بندهٔ آن قوم که خود را دانند

رباعی شمارهٔ ۸۲۷: من بندهٔ یاری که ملالش نبود

رباعی شمارهٔ ۸۲۸: من بی‌خبرم خدای خود میداند

رباعی شمارهٔ ۸۲۹: من چوب گرفتم به کفم عود آمد

رباعی شمارهٔ ۸۳۰: مه را طرفی بماه رو میماند

رباعی شمارهٔ ۸۳۱: مه‌رویان را یکان یکان برشمرید

رباعی شمارهٔ ۸۳۲: می‌آ ید یار و چون شکر میخندد

رباعی شمارهٔ ۸۳۳: می‌جوشد دل که تا به جوش تو رسد

رباعی شمارهٔ ۸۳۴: می‌گوید عشق هرکه جان پیش کشد

رباعی شمارهٔ ۸۳۵: نی آب روان ز ماهیان سیر شود

رباعی شمارهٔ ۸۳۶: گر راه روی راه برت بگشایند

رباعی شمارهٔ ۸۳۷: و هو معکم از او خبر می‌آید

رباعی شمارهٔ ۸۳۸: هان ای دل خسته وقت مرهم آمد

رباعی شمارهٔ ۸۳۹: هر جا به جهان تخم وفا برکارند

رباعی شمارهٔ ۸۴۰: هر چند دلم رضا او می‌جوید

رباعی شمارهٔ ۸۴۱: هرچیز که بسیار شود خوار شود

رباعی شمارهٔ ۸۴۲: هر دل که بسوی دلربائی نرود

رباعی شمارهٔ ۸۴۳: هر روز دلم نو شکری نوش کند

رباعی شمارهٔ ۸۴۴: هر شب که دل سپهر گلشن گردد

رباعی شمارهٔ ۸۴۵: هر شب که ز سودای تو نوبت بزنند

رباعی شمارهٔ ۸۴۶: هر عمر که بی‌دیدن اصحاب بود

رباعی شمارهٔ ۸۴۷: هر عمر که بی‌دیدن اصحاب بود

رباعی شمارهٔ ۸۴۸: هر قبض اثر علت اولی باشد

رباعی شمارهٔ ۸۴۹: هرگز حق صحبت قدیمت نبود

رباعی شمارهٔ ۸۵۰: هر کو بگشاده گرهی می‌بندد

رباعی شمارهٔ ۸۵۱: هر لحظه همی خوانمش از راه بعید

رباعی شمارهٔ ۸۵۲: هر لقمهٔ خوش که بر دهان میگردد

رباعی شمارهٔ ۸۵۳: هر موی زلف او یکی جان دارد

رباعی شمارهٔ ۸۵۴: هستی اثری ز نرگس مست تو بود

رباعی شمارهٔ ۸۵۵: هشدار که فضل حق بناگاه آید

رباعی شمارهٔ ۸۵۶: هل تا برود سرش به دیوار آید

رباعی شمارهٔ ۸۵۷: هم کفرم و هم دینم و هم صافم و درد

رباعی شمارهٔ ۸۵۸: همواره خوشی و دلکشی نامیزد

رباعی شمارهٔ ۸۵۹: یاد تو کنم دلم تپیدن گیرد

رباعی شمارهٔ ۸۶۰: یاران یاران ز هم جدائی مکنید

رباعی شمارهٔ ۸۶۱: یار خواهم که فتنه‌انگیز بود

رباعی شمارهٔ ۸۶۲: یاریکه مرا در غم خود می‌بندد

رباعی شمارهٔ ۸۶۳: یک سو مشکوة امر پیغام نهاد

رباعی شمارهٔ ۸۶۴: یک لحظه اگر نفس تو محکوم شود

رباعی شمارهٔ ۸۶۵: آن جمع کن جان پراکنده بیار

رباعی شمارهٔ ۸۶۶: آن زلف سیاه و قد رعناش نگر

رباعی شمارهٔ ۸۶۷: آن ساقی روح دردهد جام آخر

رباعی شمارهٔ ۸۶۸: آن کس که ترا دیده بود ای دلبر

رباعی شمارهٔ ۸۶۹: از عاشق بدنام بیا ننگ مدار

رباعی شمارهٔ ۸۷۰: امروز من از تشنه دهانی و خمار

رباعی شمارهٔ ۸۷۱: اندیشهٔ دهرت ز چه بگداخت جگر

رباعی شمارهٔ ۸۷۲: ای آمده ز آسمان درین عالم دیر

رباعی شمارهٔ ۸۷۳: ای آنکه دلت باید در وی منگر

رباعی شمارهٔ ۸۷۴: ای بوده سماع آسمانرا ره و در

رباعی شمارهٔ ۸۷۵: ای خاک درت ز آب کوثر خوشتر

رباعی شمارهٔ ۸۷۶: ای دلبر عیار دل نیکوفر

رباعی شمارهٔ ۸۷۷: ای دل بگذر ز عشق و معشوق و دیار

رباعی شمارهٔ ۸۷۸: ای زادهٔ ساقی هله از غم بگذر

رباعی شمارهٔ ۸۷۹: ای ظل تو از سایهٔ طوبی خوشتر

رباعی شمارهٔ ۸۸۰: ای عشق خوشی چه خوش که از خوش خوشتر

رباعی شمارهٔ ۸۸۱: ای مرد سماع معده را خالی دار

رباعی شمارهٔ ۸۸۲: این صورت باغست و در او نیست ثمر

رباعی شمارهٔ ۸۸۳: بالا بنگر دو چشم را بالا دار

رباعی شمارهٔ ۸۸۴: بالا منشین که هست پستی خوشتر

رباعی شمارهٔ ۸۸۵: با همت باز باش و یا هیبت شیر

رباعی شمارهٔ ۸۸۶: بسیار بخوانده‌ام دستان و سمر

رباعی شمارهٔ ۸۸۷: تا بتوانی مدام می‌باش به ذکر

رباعی شمارهٔ ۸۸۸: تا چند کشی سخرهٔ نفس بیکار

رباعی شمارهٔ ۸۸۹: چون از رخ یار دور گشتم به بهار

رباعی شمارهٔ ۸۹۰: چون بت رخ تست بت‌پرستی خوشتر

رباعی شمارهٔ ۸۹۱: چون دید رخ زرد من آن شهره نگار

رباعی شمارهٔ ۸۹۲: خواهی بستان حلقهٔ مستان بنگر

رباعی شمارهٔ ۸۹۳: خورشید همی زرد شود بر دیوار

رباعی شمارهٔ ۸۹۴: در باغ در نیامدم گرد آور

رباعی شمارهٔ ۸۹۵: در خاک در وفای آن سیمین بر

رباعی شمارهٔ ۸۹۶: در مصطبه‌ها گر دو خرابات نگر

رباعی شمارهٔ ۸۹۷: در نوبت عشق چشم باشد در بار

رباعی شمارهٔ ۸۹۸: دست و دل ما هرچه تهی‌تر خوشتر

رباعی شمارهٔ ۸۹۹: دوری ز برادر منافق بهتر

رباعی شمارهٔ ۹۰۰: رفتم به سر گور کریم دلدار

رباعی شمارهٔ ۹۰۱: روی چو مهت پیش چراغ اولی‌تر

رباعی شمارهٔ ۹۰۲: زان ابروی چون کمانت ای بدر منیر

رباعی شمارهٔ ۹۰۳: ساقی گفتم ترا می ساده بیار

رباعی شمارهٔ ۹۰۴: سیلاب گرفت گرد ویرانهٔ عمر

رباعی شمارهٔ ۹۰۵: طبعم چو حیات یافت از جلوهٔ فکر

رباعی شمارهٔ ۹۰۶: فرمود خدا به وحی کای پیغمبر

رباعی شمارهٔ ۹۰۷: گر جان داری بیار جان باز آخر

رباعی شمارهٔ ۹۰۸: گر در سر و چشم عقل داری و صبر

رباعی شمارهٔ ۹۰۹: گر گل کارم بیتو نروید جز خار

رباعی شمارهٔ ۹۱۰: گفتم بنما که چون کنم بمیر

رباعی شمارهٔ ۹۱۱: گفتم چشمم گفت سحابی کم گیر

رباعی شمارهٔ ۹۱۲: گر رنگ خزان دارم و گر رنگ بهار

رباعی شمارهٔ ۹۱۳: گفتی که: بیا که باغ خندید و بهار

رباعی شمارهٔ ۹۱۴: گوش ما را بی‌دم اسرار مدار

رباعی شمارهٔ ۹۱۵: ای بسته حجاب، پردها را بردار

رباعی شمارهٔ ۹۱۶: مائیم چو حال عاشقان زیر و زبر

رباعی شمارهٔ ۹۱۷: مجموع تن و قالب خود را بنگر

رباعی شمارهٔ ۹۱۸: مجنون و پریشان توام دستم گیر

رباعی شمارهٔ ۹۱۹: من دم نزنم از این جهان دمگیر

رباعی شمارهٔ ۹۲۰: من رنگ خزان دارم و تو رنگ بهار

رباعی شمارهٔ ۹۲۱: من مسخرهٔ تو نیسستم ای فاجر

رباعی شمارهٔ ۹۲۲: می‌آید گرگ نزد ما وقت سحر

رباعی شمارهٔ ۹۲۳: هر دم دل جمع را برنجاند یار

رباعی شمارهٔ ۹۲۴: هر دم دل خسته‌ام برنجاند یار

رباعی شمارهٔ ۹۲۵: هین وقت صبوحست می ناب بیار

رباعی شمارهٔ ۹۲۶: آمد آمد آنکه نرفت او هرگز

رباعی شمارهٔ ۹۲۷: آمد بر من دوش نگاری سر تیز

رباعی شمارهٔ ۹۲۸: آمد دی دیوانه و شبهای دراز

رباعی شمارهٔ ۹۲۹: آن تاب که من دانم و تو ای دل سوز

رباعی شمارهٔ ۹۳۰: آن یار نهان کشید باز دستم امروز

رباعی شمارهٔ ۹۳۱: ای تنگ شکر از ترشان چشم بدوز

رباعی شمارهٔ ۹۳۲: ای جان سماع و روزه و حج و نماز

رباعی شمارهٔ ۹۳۳: ای جان لطیف بیغم عشق مساز

رباعی شمارهٔ ۹۳۴: ای دل ز جفای دلستانان مگریز

رباعی شمارهٔ ۹۳۵: ای دل همه رخت را در این کوی انداز

رباعی شمارهٔ ۹۳۶: ای ذره ز خورشید توانی بگریز

رباعی شمارهٔ ۹۳۷: ای صلح تو با بنده همه جنگ آمیز

رباعی شمارهٔ ۹۳۸: ای عشق تو داده باز جان را پرواز

رباعی شمارهٔ ۹۳۹: ای عشق نخسبی و نخفتی هرگز

رباعی شمارهٔ ۹۴۰: ای کرده ز نقش آدمی چنگی ساز

رباعی شمارهٔ ۹۴۱: ای لاله بیا و از رخم رنگ آموز

رباعی شمارهٔ ۹۴۲: امروز خوشم به جان تو فردا نیز

رباعی شمارهٔ ۹۴۳: امروز مرو از برم ای یار بساز

رباعی شمارهٔ ۹۴۴: امشب که گشاده است صنم با ما راز

رباعی شمارهٔ ۹۴۵: بازآمدم اینک که زنم آتش نیز

رباعی شمارهٔ ۹۴۶: بازی بودم پریده از عالم راز

رباعی شمارهٔ ۹۴۷: بنمای بمن رخ ای شمع طراز

رباعی شمارهٔ ۹۴۸: جهدی بکن ار پند پذیری دو سه روز

رباعی شمارهٔ ۹۴۹: زنها مشو غره به بیباکی باز

رباعی شمارهٔ ۹۵۰: درد تو علاج کس پذیرد هرگز

رباعی شمارهٔ ۹۵۱: در سر هوس عشق تو دارم همه روز

رباعی شمارهٔ ۹۵۲: دل آمد و گفت هست سوداش دراز

رباعی شمارهٔ ۹۵۳: دل بر سر تو بدل نجوید هرگز

رباعی شمارهٔ ۹۵۴: زین سنگدلان نشد دلی نرم هنوز

رباعی شمارهٔ ۹۵۵: شب گشت و خبر نیست مرا از شب و روز

رباعی شمارهٔ ۹۵۶: صد بار بگفتمت ز مستان مگریز

رباعی شمارهٔ ۹۵۷: صد بار بگفت یار هرجا مگریز

رباعی شمارهٔ ۹۵۸: گر بکشندم نگردم از عشق توباز

رباعی شمارهٔ ۹۵۹: گر در ره عشق او نباشی سرباز

رباعی شمارهٔ ۹۶۰: گر گوهر طاعتی نسفتم هرگز

رباعی شمارهٔ ۹۶۱: مائیم و توئی و خانه خالی برخیز

رباعی شمارهٔ ۹۶۲: مائیم و دمی کوته و سودای دراز

رباعی شمارهٔ ۹۶۳: مائیم و هوای یار مه رو شب و روز

رباعی شمارهٔ ۹۶۴: مردانه بیا که نیست کار تو مجاز

رباعی شمارهٔ ۹۶۵: معشوقهٔ ما کران نگیرد هرگز

رباعی شمارهٔ ۹۶۶: من بودم و دوش آن بت بنده نواز

رباعی شمارهٔ ۹۶۷: من سیر نگشته‌ام ز تو یار هنوز

رباعی شمارهٔ ۹۶۸: من همتیم کجا بود چون من باز

رباعی شمارهٔ ۹۶۹: میگوید مرمرا نگار دلسوز

رباعی شمارهٔ ۹۷۰: نی چارهٔ آنکه با تو باشم همراز

رباعی شمارهٔ ۹۷۱: هین وقت صبوحست میان شب و روز

رباعی شمارهٔ ۹۷۲: یاری خواهی ز یار با یار بساز

رباعی شمارهٔ ۹۷۳: یک شب چو ستاره گر نخسبی تا روز

رباعی شمارهٔ ۹۷۴: آمد آمد ترش ترش یعنی بس

رباعی شمارهٔ ۹۷۵: احوال دلم هر سحر از باد بپرس

رباعی شمارهٔ ۹۷۶: از حادثهٔ جهان زاینده مترس

رباعی شمارهٔ ۹۷۷: از روز قیامت جهان‌سوز بترس

رباعی شمارهٔ ۹۷۸: ای یوسف جان ز حال یعقوب بپرس

رباعی شمارهٔ ۹۷۹: جانا صفت قدم ز ابروت بپرس

رباعی شمارهٔ ۹۸۰: چون روبه من شدی تو از شیر مترس

رباعی شمارهٔ ۹۸۱: دارد به قدح می حرامی که مپرس

رباعی شمارهٔ ۹۸۲: دلدار چنان مشوش آمد که مپرس

رباعی شمارهٔ ۹۸۳: رو در صف بندگان ما باش و مترس

رباعی شمارهٔ ۹۸۴: رو مرکب عشق را قوی ران و مترس

رباعی شمارهٔ ۹۸۵: رویم چو زر زمانه می‌بین و مپرس

رباعی شمارهٔ ۹۸۶: زین عشق پر از فعل جهانسوز بترس

رباعی شمارهٔ ۹۸۷: عاشق چو نمیشوی برو پشم بریس

رباعی شمارهٔ ۹۸۸: مر تشنهٔ عشق را شرابیست مترس

رباعی شمارهٔ ۹۸۹: هستم ز غمش چنان پریشان که مپرس

رباعی شمارهٔ ۹۹۰: آتش در زن بگیر پا در کویش

رباعی شمارهٔ ۹۹۱: آن دل که من آن خویش پنداشتمش

رباعی شمارهٔ ۹۹۲: آن دم که حق بنده‌گزاری همه خوش

رباعی شمارهٔ ۹۹۳: آندیده که هست عاشق گلزارش

رباعی شمارهٔ ۹۹۴: آنرا که رسول دوست پنداشتمش

رباعی شمارهٔ ۹۹۵: آن رند و قلندر نهان آمد فاش

رباعی شمارهٔ ۹۹۶: آنکس که نظر کند به چشم مستش

رباعی شمارهٔ ۹۹۷: از آتش تو فتاده جانم در جوش

رباعی شمارهٔ ۹۹۸: امروز حریف عشق بانگی زد فاش

رباعی شمارهٔ ۹۹۹: اندر بر خویشم بفشاری همه خوش

رباعی شمارهٔ ۱۰۰۰: ای باد صبا به کوی آن دلبر کش

رباعی شمارهٔ ۱۰۰۱: ای جان جهان و روشنائی همه خوش

رباعی شمارهٔ ۱۰۰۲: ای چشم بیا دامن خود در خون کش

رباعی شمارهٔ ۱۰۰۳: گفتی چونی بیا که چون روزم خوش

رباعی شمارهٔ ۱۰۰۴: گه باده لقب نهادم و گه جامش

رباعی شمارهٔ ۱۰۰۵: مرغان رفتند بر سلیمان بخروش

رباعی شمارهٔ ۱۰۰۶: من شیشه زنم بر آن دل سنگ خوشش

رباعی شمارهٔ ۱۰۰۷: ناگه بزدم دست بسوی جیبش

رباعی شمارهٔ ۱۰۰۸: نیمی دف من به موش دادی همه خوش

رباعی شمارهٔ ۱۰۰۹: هان ای دل تشنه جوی را جویان باش

رباعی شمارهٔ ۱۰۱۰: هرچند ملولی نفسی با ما باش

رباعی شمارهٔ ۱۰۱۱: ای دل برو از عاقبت اندیشان باش

رباعی شمارهٔ ۱۰۱۲: ای روز نشاط روشنی وقت تو خوش

رباعی شمارهٔ ۱۰۱۳: ای روی چو آفتاب تو شادی کش

رباعی شمارهٔ ۱۰۱۴: ای زلف پر از مشک تتاری همه خوش

رباعی شمارهٔ ۱۰۱۵: ای سودائی برو پی سودا باش

رباعی شمارهٔ ۱۰۱۶: ای عشق بیا به تلخ خویان خو بخش

رباعی شمارهٔ ۱۰۱۷: ای کرده به پنج شمع روشن هر شش

رباعی شمارهٔ ۱۰۱۸: ای گنج بیا زود به ویرانهٔ خویش

رباعی شمارهٔ ۱۰۱۹: ای یار مرا موافقی وقتت خوش

رباعی شمارهٔ ۱۰۲۰: با دل گفتم ز دیگران بیش مباش

رباعی شمارهٔ ۱۰۲۱: با پیر خرد نهفته میگویم دوش

رباعی شمارهٔ ۱۰۲۲: با ما چه نه‌ای مشو رفیق اوباش

رباعی شمارهٔ ۱۰۲۳: بر جان و دل و دیده سواری همه خوش

رباعی شمارهٔ ۱۰۲۴: بر دل چو شکفته گشت اسرار غمش

رباعی شمارهٔ ۱۰۲۵: بر من بگریست نرگس خمارش

رباعی شمارهٔ ۱۰۲۶: بیچاره دل سوختهٔ محنت کش

رباعی شمارهٔ ۱۰۲۷: پیوسته مرید حق شو و باقی باش

رباعی شمارهٔ ۱۰۲۸: تا بتوانی تو جامهٔ عشق مپوش

رباعی شمارهٔ ۱۰۲۹: تا در نزنی بهر چه داری آتش

رباعی شمارهٔ ۱۰۳۰: جان جانی بیا میان جان باش

رباعی شمارهٔ ۱۰۳۱: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش

رباعی شمارهٔ ۱۰۳۲: خائیدن آن لب که چشیدی شکرش

رباعی شمارهٔ ۱۰۳۳: دانم که برای ما نخفتی همه دوش

رباعی شمارهٔ ۱۰۳۴: در انجمنی نشسته دیدم دوشش

رباعی شمارهٔ ۱۰۳۵: در حلقهٔ مستان تو ای دلبر دوش

رباعی شمارهٔ ۱۰۳۶: در مجلس سلطان بشکستم جامش

رباعی شمارهٔ ۱۰۳۷: دلدار مرا وعده دهد نشنومش

رباعی شمارهٔ ۱۰۳۸: دل یاد تو آرد برود هوش ز هوش

رباعی شمارهٔ ۱۰۳۹: رفت آنکه نبود کس به خوبی یارش

رباعی شمارهٔ ۱۰۴۰: سودای توام در جنون میزد دوش

رباعی شمارهٔ ۱۰۴۱: سوگند بدان دل که شده است او پستش

رباعی شمارهٔ ۱۰۴۲: شب چیست برای ما زمان نالش

رباعی شمارهٔ ۱۰۴۳: کاری کردم نگاه نکردم پس و پیش

رباعی شمارهٔ ۱۰۴۴: گر می‌کشدم غم تو هر دم مکش

رباعی شمارهٔ ۱۰۴۵: گر ناله کنم گوید یعقوب مباش

رباعی شمارهٔ ۱۰۴۶: گفتم چشمم گفت که جیحون کنمش

رباعی شمارهٔ ۱۰۴۷: الجوهر فقر و سوی الفقر عرض

رباعی شمارهٔ ۱۰۴۸: امروز سماعست و سماعست و سماع

رباعی شمارهٔ ۱۰۴۹: عشقست زهر چه آن نشاید مانع

رباعی شمارهٔ ۱۰۵۰: عاشق گردد بگرد اطلال و ربوع

رباعی شمارهٔ ۱۰۵۱: مهمان توایم ما و مهمان سماع

رباعی شمارهٔ ۱۰۵۲: هر روز بیاید آن سپهدار سماع

رباعی شمارهٔ ۱۰۵۳: ای بندهٔ سردی به زمستان چون زاغ

رباعی شمارهٔ ۱۰۵۴: بلبل آمد به باغ و رستیم ز زاغ

رباعی شمارهٔ ۱۰۵۵: گر با دیگری مجلس میسازم و لاغ

رباعی شمارهٔ ۱۰۵۶: گفتی مگری چو ابر در فرقت باغ

رباعی شمارهٔ ۱۰۵۷: گویند که عشق بانگ و نامست دروغ

رباعی شمارهٔ ۱۰۵۸: گویند که یار را وفا نیست دروغ

رباعی شمارهٔ ۱۰۵۹: از دل سوی دلدار شکافست شکاف

رباعی شمارهٔ ۱۰۶۰: امروز طوافست طوافست طواف

رباعی شمارهٔ ۱۰۶۱: با زنگی امشب چو شدستی به مصاف

رباعی شمارهٔ ۱۰۶۲: در فقر فقیر باش و در صفوت صاف

رباعی شمارهٔ ۱۰۶۳: گویند مرا چند بخندی ز گزاف

رباعی شمارهٔ ۱۰۶۴: مهمان تو نیست دو سه روز و گزاف

رباعی شمارهٔ ۱۰۶۵: آن تاق که نیست جفتش اندر آفاق

رباعی شمارهٔ ۱۰۶۶: آنکس که ترا بدید ای خوب اخلاق

رباعی شمارهٔ ۱۰۶۷: ای داروی فربهی و جان عاشق

رباعی شمارهٔ ۱۰۶۸: تمکین و قرار من که دارد در عشق

رباعی شمارهٔ ۱۰۶۹: لو کان اقل هذه الاشواق

رباعی شمارهٔ ۱۰۷۰: هر دل که طواف کرد گرد در عشق

رباعی شمارهٔ ۱۰۷۱: هر روز بنو برآید آن دلبر عشق

رباعی شمارهٔ ۱۰۷۲: چون گشت طلسم جسم آدم چالاک

رباعی شمارهٔ ۱۰۷۳: حاشا که شود سینهٔ عاشق غمناک

رباعی شمارهٔ ۱۰۷۴: خندید فرح تا بزنی انگشتک

رباعی شمارهٔ ۱۰۷۵: در بحر صفا گداختم همچو نمک

رباعی شمارهٔ ۱۰۷۶: آنجا که عنایتست چه صلح و چه جنگ

رباعی شمارهٔ ۱۰۷۷: با همت بازباش و با کبر پلنگ

رباعی شمارهٔ ۱۰۷۸: برزن به سبوی صحبت نادان سنگ

رباعی شمارهٔ ۱۰۷۹: چون چنگ خودت بگیرم اندر بر تنگ

رباعی شمارهٔ ۱۰۸۰: می‌گردد این روی جهان رنگ به رنگ

رباعی شمارهٔ ۱۰۸۱: یک چند میان خلق کردیم درنگ

رباعی شمارهٔ ۱۰۸۲: آنکس که ترا دید و نخندید چو گل

رباعی شمارهٔ ۱۰۸۳: آن می که گشود مرغ جان را پر و بال

رباعی شمارهٔ ۱۰۸۴: آواز گرفته است خروشان مینال

رباعی شمارهٔ ۱۰۸۵: از عقل دلیل آید و از عشق خلیل

رباعی شمارهٔ ۱۰۸۶: از من زر و دل خواستی ای مهر گسل

رباعی شمارهٔ ۱۰۸۷: اسرار حقیقت نشود حل به سال

رباعی شمارهٔ ۱۰۸۸: این عشق کمالست و کمالست و کمال

رباعی شمارهٔ ۱۰۸۹: این نکته شنو ز بنده ای نقش چگل

رباعی شمارهٔ ۱۰۹۰: پر از عیسی است این جهان مالامال

رباعی شمارهٔ ۱۰۹۱: جانی دارم لجوج و سرمست و فضول

رباعی شمارهٔ ۱۰۹۲: چون آمده‌ای در این بیابان حاصل

رباعی شمارهٔ ۱۰۹۳: چون دم زدی از مهر رخ یار ای دل

رباعی شمارهٔ ۱۰۹۴: حاشا که کند دل به دگر جا منزل

رباعی شمارهٔ ۱۰۹۵: الخمر و من‌الزق ینادیک تعال

رباعی شمارهٔ ۱۰۹۶: در خاموشی چرا شوی کند و ملول

رباعی شمارهٔ ۱۰۹۷: در عشق نوا جزو زند آنگه کل

رباعی شمارهٔ ۱۰۹۸: عشقی به کمال و دلربائی به جمال

رباعی شمارهٔ ۱۰۹۹: عشقی دارم پاکتر از آب زلال

رباعی شمارهٔ ۱۱۰۰: عمری به هوس در تک و تاز آمد دل

رباعی شمارهٔ ۱۱۰۱: عندی جمل و من اشتیاق و فضول

رباعی شمارهٔ ۱۱۰۲: مردا منشین جز که به پهلوی رجال

رباعی شمارهٔ ۱۱۰۳: ممکن ز تو چون نیست که بردارم دل

رباعی شمارهٔ ۱۱۰۴: نومید مشو امید می‌دار ای دل

رباعی شمارهٔ ۱۱۰۵: هم شاهد دیده‌ای و هم شاهد دل

رباعی شمارهٔ ۱۱۰۶: کاچی سازی که روز برفست و وحل

رباعی شمارهٔ ۱۱۰۷: یا من هوب سیدی و اعلی و اجل

رباعی شمارهٔ ۱۱۰۸: آمد بت خوش عربدهٔ می‌کشیم

رباعی شمارهٔ ۱۱۰۹: آمد شد خود به کوی تو می‌بینم

رباعی شمارهٔ ۱۱۱۰: آن باده که بر جسم حرامست حرام

رباعی شمارهٔ ۱۱۱۱: آن خوش سخنان که ما بگفتیم به هم

رباعی شمارهٔ ۱۱۱۲: آنکس که به آب دیده‌اش میجویم

رباعی شمارهٔ ۱۱۱۳: آن کس که ببست خواب ما را بستم

رباعی شمارهٔ ۱۱۱۴: آنم که چو غمخوار شوم من شادم

رباعی شمارهٔ ۱۱۱۵: آن وقت آمد که ما به تو پردازیم

رباعی شمارهٔ ۱۱۱۶: آنها که به پیش دلستان می‌کردم

رباعی شمارهٔ ۱۱۱۷: آواز تو بشنوم خوش آوازه شوم

رباعی شمارهٔ ۱۱۱۸: آواز سرافیل طرب میرسدم

رباعی شمارهٔ ۱۱۱۹: از باد همه پیام او میشنوم

رباعی شمارهٔ ۱۱۲۰: از بسکه به نزدیک توام من دورم

رباعی شمارهٔ ۱۱۲۱: از بلبل سرمست نوائی شنوم

رباعی شمارهٔ ۱۱۲۲: از بهر تو صد بار ملامت بکشم

رباعی شمارهٔ ۱۱۲۳: از بهر تو گر جان بدهم خوش میرم

رباعی شمارهٔ ۱۱۲۴: از ثور فلک شیر وفا میدوشم

رباعی شمارهٔ ۱۱۲۵: از چشم تو سحر مطلق آموخته‌ام

رباعی شمارهٔ ۱۱۲۶: از جوی خوشاب دوست آبی خوردم

رباعی شمارهٔ ۱۱۲۷: از خاک در تو چون جدا می‌باشم

رباعی شمارهٔ ۱۱۲۸: از خویشتن بجستن آرزو میکندم

رباعی شمارهٔ ۱۱۲۹: از خویش خوشم نی نباشد خوشیم

رباعی شمارهٔ ۱۱۳۰: از درد همیشه من دوا می‌بینم

رباعی شمارهٔ ۱۱۳۱: از روی تو من همیشه گلشن بودم

رباعی شمارهٔ ۱۱۳۲: از سوز غم تو آتش میطلبم

رباعی شمارهٔ ۱۱۳۳: از شور و جنون رشک جنان را بزدم

رباعی شمارهٔ ۱۱۳۴: از صنع برآیم بر صانع باشم

رباعی شمارهٔ ۱۱۳۵: از طبع ملول دوست ما می‌دانیم

رباعی شمارهٔ ۱۱۳۶: از عشق تو گشتم ارغنون عالم

رباعی شمارهٔ ۱۱۳۷: از عشق تو من بلند قد می‌گردم

رباعی شمارهٔ ۱۱۳۸: از مطبخ غمهاش بلا میرسدم

رباعی شمارهٔ ۱۱۳۹: از هرچه که آن خوشست نهی است مدام

رباعی شمارهٔ ۱۱۴۰: اسرار ز دست دادمی نتوانم

رباعی شمارهٔ ۱۱۴۱: افتاده مرا عجب شکاری چکنم

رباعی شمارهٔ ۱۱۴۲: المنةالله که به تو پیوستم

رباعی شمارهٔ ۱۱۴۳: امروز چو حلقه مانده بیرون دریم

رباعی شمارهٔ ۱۱۴۴: امروز همه روز به پیش نظرم

رباعی شمارهٔ ۱۱۴۵: امروز یکی گردش مستانه کنم

رباعی شمارهٔ ۱۱۴۶: امشب که حریف دلبر دلداریم

رباعی شمارهٔ ۱۱۴۷: امشب که حریف مشتری و ماهم

رباعی شمارهٔ ۱۱۴۸: امشب که شراب جان مدامست مدام

رباعی شمارهٔ ۱۱۴۹: امشب که غم عشق مدامست مدام

رباعی شمارهٔ ۱۱۵۰: امشب که مه عشق تمامست تمام

رباعی شمارهٔ ۱۱۵۱: امشب که همی رسد ز دلدار سلام

رباعی شمارهٔ ۱۱۵۲: امشب همه شب نشسته اندر حزنم

رباعی شمارهٔ ۱۱۵۳: اندر طلب دوست همی بشتابم

رباعی شمارهٔ ۱۱۵۴: انگورم و در زیر لگد می‌گردم

رباعی شمارهٔ ۱۱۵۵: از دوستیت خون جگر را بخورم

رباعی شمارهٔ ۱۱۵۶: ای از تو برون ز خانه‌ها جای دلم

رباعی شمارهٔ ۱۱۵۷: ای بانگ رباب از تو تابی دارم

رباعی شمارهٔ ۱۱۵۸: ای جان و جهان، جان و جهان گم کردم

رباعی شمارهٔ ۱۱۵۹: ای دوست شکارم و شکاری دارم

رباعی شمارهٔ ۱۱۶۰: ای دل چو بهر خسی نشینی چکنم

رباعی شمارهٔ ۱۱۶۱: ای دل ز جهانپان چرا داری بیم

رباعی شمارهٔ ۱۱۶۲: ای راحت و آرامگه پیوستم

رباعی شمارهٔ ۱۱۶۳: ای عشق که هستی به یقین معشوقم

رباعی شمارهٔ ۱۱۶۴: ای نرگس پر خواب ربودی خوابم

رباعی شمارهٔ ۱۱۶۵: این گردش را ز جان خود دزدیدم

رباعی شمارهٔ ۱۱۶۶: با تو قصص درد و فغان میگویم

رباعی شمارهٔ ۱۱۶۷: با درد بساز چون دوای تو منم

رباعی شمارهٔ ۱۱۶۸: باز آمدم و برابرت بنشستم

رباعی شمارهٔ ۱۱۶۹: بازآمد و بازآمد ره بگشائیم

رباعی شمارهٔ ۱۱۷۰: با سرکشی عشق اگر سرد آرم

رباعی شمارهٔ ۱۱۷۱: باغی که من از بهار او بشکفتم

رباعی شمارهٔ ۱۱۷۲: بالای سر ار دست زند دو دستم

رباعی شمارهٔ ۱۱۷۳: با ملک غمت چرا تکبر نکنم

رباعی شمارهٔ ۱۱۷۴: بخروشیدم گفت خموشت خواهم

رباعی شمارهٔ ۱۱۷۵: بر بوی تو هر کجا گلی دیدستم

رباعی شمارهٔ ۱۱۷۶: بر بوی وفا دست زنانت باشم

رباعی شمارهٔ ۱۱۷۷: بر زلف تو گر دست درازی کردم

رباعی شمارهٔ ۱۱۷۸: بر شاه حبش زنیم و بر قیصر روم

رباعی شمارهٔ ۱۱۷۹: بر میکده وقف است دلم سرمستم

رباعی شمارهٔ ۱۱۸۰: بر یاد لبت لعل نگین می‌بوسم

رباعی شمارهٔ ۱۱۸۱: بوی دهن تو از چمن می‌شنوم

رباعی شمارهٔ ۱۱۸۲: بهر تو زنم نوا چو نی برگیرم

رباعی شمارهٔ ۱۱۸۳: بیدف بر ما میا که ما در سوریم

رباعی شمارهٔ ۱۱۸۴: بیرون ز دو کون من مرادی دارم

رباعی شمارهٔ ۱۱۸۵: بیکار شدم ای غم عشقت کارم

رباعی شمارهٔ ۱۱۸۶: بیگانه مگیرید مرا زین کویم

رباعی شمارهٔ ۱۱۸۷: بیگاه شد وز بیگهی من شادم

رباعی شمارهٔ ۱۱۸۸: تا آتش و آب عشق بشناخته‌ام

رباعی شمارهٔ ۱۱۸۹: تا ترک دل خویش نگیری ندهم

رباعی شمارهٔ ۱۱۹۰: تا جان دارم بندهٔ مرجان توام

رباعی شمارهٔ ۱۱۹۱: تا چند بهر زه چون غباری گردم

رباعی شمارهٔ ۱۱۹۲: تا چند چو دف دست ستمهات خورم

رباعی شمارهٔ ۱۱۹۳: تا خواسته‌ام از تو ترا خواسته‌ام

رباعی شمارهٔ ۱۱۹۴: تا روی تو دیدم از جهان سیر شدم

رباعی شمارهٔ ۱۱۹۵: تا زلف ترا به جان و دل بنده شدیم

رباعی شمارهٔ ۱۱۹۶: تا شمع تو افروخت پروانه شدم

رباعی شمارهٔ ۱۱۹۷: تا ظن نبری که از تو بگریخته‌ام

رباعی شمارهٔ ۱۱۹۸: تا ظن نبری که از غمانت رستم

رباعی شمارهٔ ۱۱۹۹: تا ظن نبری که من دوئی می‌بینم

رباعی شمارهٔ ۱۲۰۰: تا ظن نبری که من کمت می‌بینم

رباعی شمارهٔ ۱۲۰۱: تا کاسهٔ دوغ خویش باشد پیشم

رباعی شمارهٔ ۱۲۰۲: تا پردهٔ عاشقانه بشناخته‌ایم

رباعی شمارهٔ ۱۲۰۳: تا میرود آن نگار ما میرانیم

رباعی شمارهٔ ۱۲۰۴: تو بحر لطافتی و ما همچو کفیم

رباعی شمارهٔ ۱۲۰۵: جانرا که در این خانه وثاقش دادم

رباعی شمارهٔ ۱۲۰۶: جانی که در او دو صد جهان میدانم

رباعی شمارهٔ ۱۲۰۷: چندانکه به کار خود فرو می‌بینم

رباعی شمارهٔ ۱۲۰۸: چون تاج منی ز فرق خود افکندیم

رباعی شمارهٔ ۱۲۰۹: چون مار ز افسون کسی می‌پیچم

رباعی شمارهٔ ۱۲۱۰: چون می‌دانی که از نکوئی دورم

رباعی شمارهٔ ۱۲۱۱: حاشا که ز زخم تیر و خنجر ترسیم

رباعی شمارهٔ ۱۲۱۲: خواهم که به عشق تو ز جان برخیزم

رباعی شمارهٔ ۱۲۱۳: خود راز چنین لطف چه مانع باشیم

رباعی شمارهٔ ۱۲۱۴: خیزید که تا بر شب مهتاب زنیم

رباعی شمارهٔ ۱۲۱۵: در آتش خویش چون دمی جوش کنم

رباعی شمارهٔ ۱۲۱۶: در باغ شدم صبوح و گل می‌چیدم

رباعی شمارهٔ ۱۲۱۷: در بحر خیال غرقهٔ گردابم

رباعی شمارهٔ ۱۲۱۸: در چنگ توام بتا در آن چنگ خوشم

رباعی شمارهٔ ۱۲۱۹: در دور سپهر و مهر ساقی مائیم

رباعی شمارهٔ ۱۲۲۰: در چشمهٔ دل مهی بدیدیم به چشم

رباعی شمارهٔ ۱۲۲۱: در عالم گل گنج نهانی مائیم

رباعی شمارهٔ ۱۲۲۲: در عشق تو گر دل بدهم جان ببرم

رباعی شمارهٔ ۱۲۲۳: در عشق تو معرفت خطا دانستیم

رباعی شمارهٔ ۱۲۲۴: در کوی خرابات گذر میکردم

رباعی شمارهٔ ۱۲۲۵: در کوی خرابات نگاری دیدم

رباعی شمارهٔ ۱۲۲۶: در هر فلکی مردمکی می‌بینم

رباعی شمارهٔ ۱۲۲۷: دستارم و جبه و سرم هر سه به هم

رباعی شمارهٔ ۱۲۲۸: دشنامم ده که مست دشنام توام

رباعی شمارهٔ ۱۲۲۹: دلدار چو دید خسته و غمگینم

رباعی شمارهٔ ۱۲۳۰: دل زار وثاق سینه آواره کنم

رباعی شمارهٔ ۱۲۳۱: دل میگوید که نقد این باغ دریم

رباعی شمارهٔ ۱۲۳۲: دوش آمده بود از سر لطفی یارم

رباعی شمارهٔ ۱۲۳۳: دوش از سر مستی بخراشید رخم

رباعی شمارهٔ ۱۲۳۴: دوش از طربی بسوی اصحاب شدیم

رباعی شمارهٔ ۱۲۳۵: دوش ارچه هزار نام بر ننگ زدم

رباعی شمارهٔ ۱۲۳۶: دل داد مرا که دلستان را بزدم

رباعی شمارهٔ ۱۲۳۷: دیوانه‌ام نیم ولیک همی خوانندم

رباعی شمارهٔ ۱۲۳۸: ذات تو ز عیبها جدا دانستم

رباعی شمارهٔ ۱۲۳۹: رازیکه بگفتی ای بت بدخویم

رباعی شمارهٔ ۱۲۴۰: رفتی و ز رفتن تو من خون گریم

رباعی شمارهٔ ۱۲۴۱: روزت بستودم و نمی‌دانستم

رباعی شمارهٔ ۱۲۴۲: روزی به خرابات تو می میخوردم

رباعی شمارهٔ ۱۲۴۳: رویت بینم بدر من آن را دانم

رباعی شمارهٔ ۱۲۴۴: زان دم که ترا به عشق بشناخته‌ام

رباعی شمارهٔ ۱۲۴۵: ز اول که حدیث عاشقی بشنودم

رباعی شمارهٔ ۱۲۴۶: زاهد بودی ترانه گویت کردم

رباعی شمارهٔ ۱۲۴۷: زنبور نیم که من بدودی بروم

رباعی شمارهٔ ۱۲۴۸: زین پیش اگر دم از جنون میزده‌ام

رباعی شمارهٔ ۱۲۴۹: زینگونه که من به نیستی خرسندم

رباعی شمارهٔ ۱۲۵۰: ساقی امروز در خمارت بودم

رباعی شمارهٔ ۱۲۵۱: ساقی چو دهد بادهٔ حمرا چکنم

رباعی شمارهٔ ۱۲۵۲: سر در خاک آستان تو نهم

رباعی شمارهٔ ۱۲۵۳: شادم که ز شادی جهان آزادم

رباعی شمارهٔ ۱۲۵۴: شادی کردم چو آن گهر شد جفتم

رباعی شمارهٔ ۱۲۵۵: شاعر نیم و ز شاعری نان نخورم

رباعی شمارهٔ ۱۲۵۶: شب رفت و هنوز ما به خمار خودیم

رباعی شمارهٔ ۱۲۵۷: شب گوید من انیس می‌خوارانم

رباعی شمارهٔ ۱۲۵۸: شد گلشن روی تو تماشای دلم

رباعی شمارهٔ ۱۲۵۹: صد نام زیاد دوست بر ننگ زدیم

رباعی شمارهٔ ۱۲۶۰: عالم جسم است و نور جانی مائیم

رباعی شمارهٔ ۱۲۶۱: عشق آمد و گفت تا بر او باشم

رباعی شمارهٔ ۱۲۶۲: عشق از بنه بی‌بنست و بحریست عظیم

رباعی شمارهٔ ۱۲۶۳: عشق است صبوح و من بدو بیدارم

رباعی شمارهٔ ۱۲۶۴: عشق است قدح وز قدحش خوشحالم

رباعی شمارهٔ ۱۲۶۵: عشق تو گرفته آستین می‌کشدم

رباعی شمارهٔ ۱۲۶۶: عمری رخ یکدگر بدیدم به چشم

رباعی شمارهٔ ۱۲۶۷: فانی شدم و برید اجزای تنم

رباعی شمارهٔ ۱۲۶۸: فرمود که دست و پا بکاری بزنیم

رباعی شمارهٔ ۱۲۶۹: قد صبحنا اللله به عیش و مدام

رباعی شمارهٔ ۱۲۷۰: قاشانیم و لاابالی حالیم

رباعی شمارهٔ ۱۲۷۱: قومیکه چو آفتاب دارند قدوم

رباعی شمارهٔ ۱۲۷۲: گاه از غم دلبران بر آتش باشم

رباعی شمارهٔ ۱۲۷۳: گاهی ز هوس دست زنان میباشم

رباعی شمارهٔ ۱۲۷۴: گر باده نهان کنیم بو را چه کنیم

رباعی شمارهٔ ۱۲۷۵: گر چرخ پر از ناله کنم معذورم

رباعی شمارهٔ ۱۲۷۶: گر چرخ زنم گرد تو خورشید زنم

رباعی شمارهٔ ۱۲۷۷: گر جنگ کند به جای چنگش گیرم

رباعی شمارهٔ ۱۲۷۸: گر خوب کنی روی مرا خوب توام

رباعی شمارهٔ ۱۲۷۹: گردان به هوای یار چون گردونیم

رباعی شمارهٔ ۱۲۸۰: گر دریائی ماهی دریای توام

رباعی شمارهٔ ۱۲۸۱: گر دل دهم و از سر جان برخیزم

رباعی شمارهٔ ۱۲۸۲: گر دل طلبم در خم مویت بینم

رباعی شمارهٔ ۱۲۸۳: کردیم قبول و من زرد میترسم

رباعی شمارهٔ ۱۲۸۴: گر رنج دهد بجای بختش گیرم

رباعی شمارهٔ ۱۲۸۵: گر شاد ببینمت بر این دیده نهم

رباعی شمارهٔ ۱۲۸۶: گر صبر کنی پردهٔ صبرت بدریم

رباعی شمارهٔ ۱۲۸۷: گر کبر بخورده‌ام که سرمست توام

رباعی شمارهٔ ۱۲۸۸: گر ماه شوی بر آسمان کم نگرم

رباعی شمارهٔ ۱۲۸۹: گر من بدر سرای تو کم گذری

رباعی شمارهٔ ۱۲۹۰: گر یار کنی خصم تواش گردانیم

رباعی شمارهٔ ۱۲۹۱: گفتم به فراق مدتی بگزارم

رباعی شمارهٔ ۱۲۹۲: گویی تو که من ز هر هنر باخبرم

رباعی شمارهٔ ۱۲۹۳: گفتم دل و دین بر سر کارت کردم

رباعی شمارهٔ ۱۲۹۴: گفتم سگ نفس را مگر پیر کنم

رباعی شمارهٔ ۱۲۹۵: گفتم که دل از تو برکنم نتوانم

رباعی شمارهٔ ۱۲۹۶: گفتم که ز چشم خلق با دردسریم

رباعی شمارهٔ ۱۲۹۷: گفتم که مگر غمت بود درمانم

رباعی شمارهٔ ۱۲۹۸: گنجینهٔ اسرار الهی مائیم

رباعی شمارهٔ ۱۲۹۹: گوئیکه به تن دور و به دل با یارم

رباعی شمارهٔ ۱۳۰۰: گه در طلب وصل مشوش باشیم

رباعی شمارهٔ ۱۳۰۱: لا الفجر بقینة و لا شرب مدام

رباعی شمارهٔ ۱۳۰۲: لب بستم و صد نکته خموشت گفتم

رباعی شمارهٔ ۱۳۰۳: لیلم که نهاری نکند من چکنم

رباعی شمارهٔ ۱۳۰۴: ما از دو صفت ز کار بیکار شویم

رباعی شمارهٔ ۱۳۰۵: ما بادهٔ ز خون دل خود می‌نوشیم

رباعی شمارهٔ ۱۳۰۶: ما باده ز یار دلفروز آوردیم

رباعی شمارهٔ ۱۳۰۷: ما برزگران این کهن دشت نویم

رباعی شمارهٔ ۱۳۰۸: ما جان لطیفیم و نظر در نائیم

رباعی شمارهٔ ۱۳۰۹: ما خاک ترا به آب زمزم ندهیم

رباعی شمارهٔ ۱۳۱۰: ما خواجهٔ ده نه‌ایم ما قلاشیم

رباعی شمارهٔ ۱۳۱۱: ما را بس و ما را بس و ما بس کردیم

رباعی شمارهٔ ۱۳۱۲: ما رخت وجود بر عدم بربندیم

رباعی شمارهٔ ۱۳۱۳: ما عاشق خود را به عدو بسپاریم

رباعی شمارهٔ ۱۳۱۴: ما کار و دکان و پیشه را سوخته‌ایم

رباعی شمارهٔ ۱۳۱۵: ما مذهب چشم شوخ مستش داریم

رباعی شمارهٔ ۱۳۱۶: مانند قلم سپید کار سیهم

رباعی شمارهٔ ۱۳۱۷: ماهی فارغ ز چارده می‌بینم

رباعی شمارهٔ ۱۳۱۸: مائیم که از بادهٔ بی‌جام خوشیم

رباعی شمارهٔ ۱۳۱۹: مائیم که پوستین بگازر دادیم

رباعی شمارهٔ ۱۳۲۰: مائیم که بی‌قماش و بی‌سیم خوشیم

رباعی شمارهٔ ۱۳۲۱: مائیم که تا مهر تو آموخته‌ایم

رباعی شمارهٔ ۱۳۲۲: مائیم که دل ز جسم و جوهر کندیم

رباعی شمارهٔ ۱۳۲۳: مائیم که دوست خویش دشمن داریم

رباعی شمارهٔ ۱۳۲۴: مائیم که گه نهان و گه پیدائیم

رباعی شمارهٔ ۱۳۲۵: مردم رغم عشق دمی در من دم

رباعی شمارهٔ ۱۳۲۶: مصنوع حقیم و صید صانع باشیم

رباعی شمارهٔ ۱۳۲۷: مگریز ز من که من خریدار توام

رباعی شمارهٔ ۱۳۲۸: من بحر تمامم و یکی قطره نیم

رباعی شمارهٔ ۱۳۲۹: من بر سر کویت آستین گردانم

رباعی شمارهٔ ۱۳۳۰: من بندهٔ قرآنم اگر جان دارم

رباعی شمارهٔ ۱۳۳۱: من پیر شدم پیر نه ز ایام شدم

رباعی شمارهٔ ۱۳۳۲: من چشم ترا بسته به کین می‌بینم

رباعی شمارهٔ ۱۳۳۳: من خاک ترا به چرخ اعظم ندهم

رباعی شمارهٔ ۱۳۳۴: من درد ترا ز دست آسان ندهم

رباعی شمارهٔ ۱۳۳۵: من دوش فراق را جفا میگفتم

رباعی شمارهٔ ۱۳۳۶: من زخم ترا به هیچ مرهم ندهم

رباعی شمارهٔ ۱۳۳۷: من سر بنهم در رهت ای کان کرم

رباعی شمارهٔ ۱۳۳۸: من سیر نیم سیر نیم سیر نیم

رباعی شمارهٔ ۱۳۳۹: من سیر نیم ولی ز سیران سیرم

رباعی شمارهٔ ۱۳۴۰: من عادت و خوی آن صنم میدانم

رباعی شمارهٔ ۱۳۴۱: من عاشق روی تو نگارم چکنم

رباعی شمارهٔ ۱۳۴۲: من عاشقی از کمال تو آموزم

رباعی شمارهٔ ۱۳۴۳: من عشق ترا به جای ایمان دارم

رباعی شمارهٔ ۱۳۴۴: من عهد شکسته بر شکستی بزنم

رباعی شمارهٔ ۱۳۴۵: من غیر ترا گزین ندارم چکنم

رباعی شمارهٔ ۱۳۴۶: من قاعدهٔ درد و دوا می‌شکنم

رباعی شمارهٔ ۱۳۴۷: من کاستهٔ وفای آن مه‌رویم

رباعی شمارهٔ ۱۳۴۸: من گردانم مطرب گردان خواهم

رباعی شمارهٔ ۱۳۴۹: من گرسنه‌ام نشاط سیری دارم

رباعی شمارهٔ ۱۳۵۰: من مالک ملک لامکانی شده‌ام

رباعی شمارهٔ ۱۳۵۱: من مهر تو بر تارک افلاک نهم

رباعی شمارهٔ ۱۳۵۲: من نای توام از لب تو می‌نوشم

رباعی شمارهٔ ۱۳۵۳: من نیز چو تو عاقل و هشیار بدم

رباعی شمارهٔ ۱۳۵۴: من همچو کسی نشسته بر اسب خام

رباعی شمارهٔ ۱۳۵۵: من یک جانم که صد هزار است تنم

رباعی شمارهٔ ۱۳۵۶: مهتاب بلند گشت و ما پست شدیم

رباعی شمارهٔ ۱۳۵۷: می‌پنداری که از غمانت رستم

رباعی شمارهٔ ۱۳۵۸: می‌پنداری که من به فرمان خودم

رباعی شمارهٔ ۱۳۵۹: می‌گوید دف که هان بزن بر رویم

رباعی شمارهٔ ۱۳۶۰: ناساز از آنیم که سازی داریم

رباعی شمارهٔ ۱۳۶۱: نی از پی کسب سوی بازار شویم

رباعی شمارهٔ ۱۳۶۲: نی دست که در مصاف خونریز کنم

رباعی شمارهٔ ۱۳۶۳: نی سخرهٔ آسمان پیروزه شوم

رباعی شمارهٔ ۱۳۶۴: هر گه که دل از خلق جدا می‌بینم

رباعی شمارهٔ ۱۳۶۵: همچون سر زلف تو پریشان توایم

رباعی شمارهٔ ۱۳۶۶: هم خوان توایم و نیز مهمان توایم

رباعی شمارهٔ ۱۳۶۷: هم مستم و هم بادهٔ مستان توام

رباعی شمارهٔ ۱۳۶۸: هم منزل عشق و هم رهت می‌بینم

رباعی شمارهٔ ۱۳۶۹: هوش عاشق کجا بود سوی نسیم

رباعی شمارهٔ ۱۳۷۰: یار آمده یار آمده ره بگشائیم

رباعی شمارهٔ ۱۳۷۱: یا صورت خودنمای تا نقش کنیم

رباعی شمارهٔ ۱۳۷۲: یرغوش بک و قیر بک و سالارم

رباعی شمارهٔ ۱۳۷۳: یک بار دگر قبول کن بندگیم

رباعی شمارهٔ ۱۳۷۴: یک جرعه ز جام تو تمامست تمام

رباعی شمارهٔ ۱۳۷۵: یک چند به کودکی به استاد شدیم

رباعی شمارهٔ ۱۳۷۶: یک دم که ز دیدار تو یک سو افتم

رباعی شمارهٔ ۱۳۷۷: آشفته همی روی بکوئی ای جان

رباعی شمارهٔ ۱۳۷۸: آمد دل من بهر نشانم گفتن

رباعی شمارهٔ ۱۳۷۹: آمد شب و غمهای تو همچون عسسان

رباعی شمارهٔ ۱۳۸۰: آن حلوائی که کم رسد زو به دهن

رباعی شمارهٔ ۱۳۸۱: آن صورت غیبی که شندیش دشمن

رباعی شمارهٔ ۱۳۸۲: آن کس که نساخت با لقای یاران

رباعی شمارهٔ ۱۳۸۳: آنکو طمع وفا برد بر شکران

رباعی شمارهٔ ۱۳۸۴: آن کیست کز این تیر نشد همچو کمان

رباعی شمارهٔ ۱۳۸۵: احرام درش گیرد لافرمان کن

رباعی شمارهٔ ۱۳۸۶: از بسکه برآورد غمت آه از من

رباعی شمارهٔ ۱۳۸۷: از بسکه فساد و ابلهی زاد از من

رباعی شمارهٔ ۱۳۸۸: از حاصل کار این جهانی کردن

رباعی شمارهٔ ۱۳۸۹: از روز شریفتر شد از وی شب من

رباعی شمارهٔ ۱۳۹۰: از عمر که پربار شود هردم من

رباعی شمارهٔ ۱۳۹۱: اسرار مرا نهانی اندر جان کن

رباعی شمارهٔ ۱۳۹۲: امروز مراست روز میدان منشین

رباعی شمارهٔ ۱۳۹۳: امشب منم و هزار صوفی پنهان

رباعی شمارهٔ ۱۳۹۴: ای آنکه گرفته‌ای به دستان دستان

رباعی شمارهٔ ۱۳۹۵: ای بی‌تو حرام زندگانی ای جان

رباعی شمارهٔ ۱۳۹۶: ای بی‌تو حرام زندگانی کردن

رباعی شمارهٔ ۱۳۹۷: ای جانب عشاق به خیره نگران

رباعی شمارهٔ ۱۳۹۸: ای جان منزه ز غم پالودن

رباعی شمارهٔ ۱۳۹۹: ای جمله جهان بروی خوبت نگران

رباعی شمارهٔ ۱۴۰۰: ای خورده مرا جگر برای دگران

رباعی شمارهٔ ۱۴۰۱: ای خوی تو در جهان می و شیر ای جان

رباعی شمارهٔ ۱۴۰۲: ای داد که هست جمله بیدار از من

رباعی شمارهٔ ۱۴۰۳: ای در دو جهان یگانه تعجیل مکن

رباعی شمارهٔ ۱۴۰۴: ای دف تو بخوان ز دفتر مشتاقان

رباعی شمارهٔ ۱۴۰۵: ای دل تو در این واقعه دمسازی کن

رباعی شمارهٔ ۱۴۰۶: ای دل چه شدی ز دست دستی میزن

رباعی شمارهٔ ۱۴۰۷: ای دوست قبولم کن و جانم بستان

رباعی شمارهٔ ۱۴۰۸: ای رفته ز یاران تو به یک گوشه کران

رباعی شمارهٔ ۱۴۰۹: ای روی تو باغ و چمن هر دو جهان

رباعی شمارهٔ ۱۴۱۰: ای روی تو کعبهٔ دل و قبلهٔ جان

رباعی شمارهٔ ۱۴۱۱: ای زخم تو خوشتر از دوای دگران

رباعی شمارهٔ ۱۴۱۲: ای زخم زننده بر رباب دل من

رباعی شمارهٔ ۱۴۱۳: ای سنگ ز سودای لبت آبستان

رباعی شمارهٔ ۱۴۱۴: ای شاه تو مات گشته را مات مکن

رباعی شمارهٔ ۱۴۱۵: ای عادت تو خشم و جفا ورزیدن

رباعی شمارهٔ ۱۴۱۶: ای عادت عشق عین ایمان خوردن

رباعی شمارهٔ ۱۴۱۷: ای عاشق گفتار و تفاصیل سخن

رباعی شمارهٔ ۱۴۱۸: ای عالم دل از تو شده قابل جان

رباعی شمارهٔ ۱۴۱۹: ای عشق تو در جان کسی و آن کس من

رباعی شمارهٔ ۱۴۲۰: ای کرده ز گل دستک من پایک من

رباعی شمارهٔ ۱۴۲۱: ای گرسنهٔ وصل تو سیران جهان

رباعی شمارهٔ ۱۴۲۲: ای لعل لبت معدن شکر چیدن

رباعی شمارهٔ ۱۴۲۳: ای ماه لطیف جانفزا خرمن من

رباعی شمارهٔ ۱۴۲۴: ای مجمع دل راه پراکنده مزن

رباعی شمارهٔ ۱۴۲۵: ای مفخر و سلطان همه دلداران

رباعی شمارهٔ ۱۴۲۶: ای مونس روزگار چونی بی من

رباعی شمارهٔ ۱۴۲۷: ای نالهٔ عشق تو رباب دل من

رباعی شمارهٔ ۱۴۲۸: این بنده مراعات نداند کردن

رباعی شمارهٔ ۱۴۲۹: این دیدهٔ من کز نگرد دور از من

رباعی شمارهٔ ۱۴۳۰: ای یار به انکار سوی ما نگران

رباعی شمارهٔ ۱۴۳۱: ای یار بیا و بر دلم بر میزان

رباعی شمارهٔ ۱۴۳۲: ای یک قدح از درد تو دریای جهان

رباعی شمارهٔ ۱۴۳۳: با دل گفتم اگر بود جای سخن

رباعی شمارهٔ ۱۴۳۴: با دل گفتم عشق تو آغاز مکن

رباعی شمارهٔ ۱۴۳۵: باغست و بهار و سر و عالی ای جان

رباعی شمارهٔ ۱۴۳۶: بیدل من و بیدل تو و بیدل تو و من

رباعی شمارهٔ ۱۴۳۷: با هر دو جهان چو رنگ باید بودن

رباعی شمارهٔ ۱۴۳۸: بر خسته دلان راه ملامت میزن

رباعی شمارهٔ ۱۴۳۹: بر گرد جهان این دل آوارهٔ من

رباعی شمارهٔ ۱۴۴۰: بر گردن ما بهانه‌ای خواهی بستن

رباعی شمارهٔ ۱۴۴۱: بسیار علاقه‌ها بباید ای جان

رباعی شمارهٔ ۱۴۴۲: پالوده شوی در طلب پالودن

رباعی شمارهٔ ۱۴۴۳: پیموده شدم ز راه تو پیمودن

رباعی شمارهٔ ۱۴۴۴: تا با خودی دوری ارچه هستی با من

رباعی شمارهٔ ۱۴۴۵: تا روی تو قبله‌ام شد ای جان جهان

رباعی شمارهٔ ۱۴۴۶: توبه کردم ز توبه کردن ای جان

رباعی شمارهٔ ۱۴۴۷: تو شاه دل منی و شاهی میکن

رباعی شمارهٔ ۱۴۴۸: جانم بر آن قوم که جانند ایشان

رباعی شمارهٔ ۱۴۴۹: جانهاست همه جانوران را جز جان

رباعی شمارهٔ ۱۴۵۰: جز بادهٔ لعل لامکان یاد مکن

رباعی شمارهٔ ۱۴۵۱: جز جام جلالت اجل نوش مکن

رباعی شمارهٔ ۱۴۵۲: چون شاه جهان نیست کسی در دو جهان

رباعی شمارهٔ ۱۴۵۳: چندین به تو بر مهر و وفا بستهٔ من

رباعی شمارهٔ ۱۴۵۴: چون آتش میشود عذارش به سخن

رباعی شمارهٔ ۱۴۵۵: چون بنده نه‌ای ندای شاهی میزن

رباعی شمارهٔ ۱۴۵۶: چون جوشش خنب عشق دیدم ز تو من

رباعی شمارهٔ ۱۴۵۷: حرص و حسد و کینه ز دل بیرون کن

رباعی شمارهٔ ۱۴۵۸: چون زرد و نزار دید او رو یک من

رباعی شمارهٔ ۱۴۵۹: خود حال دلی بود پریشانتر از این

رباعی شمارهٔ ۱۴۶۰: در باده‌کشی تو خویش را ریشه مکن

رباعی شمارهٔ ۱۴۶۱: در بحر کرم حرص و حسد پیمودن

رباعی شمارهٔ ۱۴۶۲: در پوش سلاح وقت جنگ است ای جان

رباعی شمارهٔ ۱۴۶۳: در چشم منست ابروی همچو کمان

رباعی شمارهٔ ۱۴۶۴: در حضرت توحید پس و پیش مدان

رباعی شمارهٔ ۱۴۶۵: در دیدهٔ ما نگر جمال حق بین

رباعی شمارهٔ ۱۴۶۶: در راه نیاز فرد باید بودن

رباعی شمارهٔ ۱۴۶۷: در عشق تو شوخ و شنگ باید بودن

رباعی شمارهٔ ۱۴۶۸: دل از طلب خوبی بی‌چون گشتن

رباعی شمارهٔ ۱۴۶۹: دل باغ نهانست و درختان پنهان

رباعی شمارهٔ ۱۴۷۰: دل برد ز من دوش به صد عشق و فسون

رباعی شمارهٔ ۱۴۷۱: دل گرسنهٔ عید تو شد چون رمضان

رباعی شمارهٔ ۱۴۷۲: دلها مثل رباب و عشق تو کمان

رباعی شمارهٔ ۱۴۷۳: دوش آنچه برفت در میان تو و من

رباعی شمارهٔ ۱۴۷۴: دوشست دیدم یار جدائی جویان

رباعی شمارهٔ ۱۴۷۵: دی از تو چنان بدم که گل در بستان

رباعی شمارهٔ ۱۴۷۶: دیدم رویت بتا تو روپوش مکن

رباعی شمارهٔ ۱۴۷۷: رفتم به طبیب و گفتم ای زین‌الدین

رباعی شمارهٔ ۱۴۷۸: رفتی و نرفت ای بت بگزیدهٔ من

رباعی شمارهٔ ۱۴۷۹: رندی دیدم نشسته بر خنگ زمین

رباعی شمارهٔ ۱۴۸۰: رو درد گزین درد گزین درد گزین

رباعی شمارهٔ ۱۴۸۱: روزیکه گذر کنی به خر پشتهٔ من

رباعی شمارهٔ ۱۴۸۲: زان خسرو جان تو مهر شاهی بستان

رباعی شمارهٔ ۱۴۸۳: سرمست توام نه از می و نز افیون

رباعی شمارهٔ ۱۴۸۴: سرمست شدم در هوس سرمستان

رباعی شمارهٔ ۱۴۸۵: شاخ گل تر بر سر عنبر میزن

رباعی شمارهٔ ۱۴۸۶: شب رفت و نرفت ای بت سیمین برمن

رباعی شمارهٔ ۱۴۸۷: شد کودکی و رفت جوانی ز جوان

رباعی شمارهٔ ۱۴۸۸: شمع ازلست عالم افروزی من

رباعی شمارهٔ ۱۴۸۹: شوری دارم که برنتابد گردون

رباعی شمارهٔ ۱۴۹۰: صورت همه مقبول هیولا میدان

رباعی شمارهٔ ۱۴۹۱: طبع تو چو سنگست و دلت چون آهن

رباعی شمارهٔ ۱۴۹۲: طبعی نه که با دوست در آمیزم من

رباعی شمارهٔ ۱۴۹۳: عقلی که خلاف تو گزیدن نتوان

رباعی شمارهٔ ۱۴۹۴: عید آمد و عیدانه جمال سلطان

رباعی شمارهٔ ۱۴۹۵: فرخ باشد جمال سلطان دیدن

رباعی شمارهٔ ۱۴۹۶: گر تیغ اجل مرا کند بی‌سر و جان

رباعی شمارهٔ ۱۴۹۷: گر دست بشد ز کار پائی می‌زن

رباعی شمارهٔ ۱۴۹۸: گر شادم و گر عراق و گر لورستان

رباعی شمارهٔ ۱۴۹۹: گر کشته شوم به نزد و پیکار تو من

رباعی شمارهٔ ۱۵۰۰: گر مشتاقی به پیش مشتاق نشین

رباعی شمارهٔ ۱۵۰۱: کس نیست به غیر از او در این جمله ...

رباعی شمارهٔ ۱۵۰۲: گفتم که بر حریف غمگین منشین

رباعی شمارهٔ ۱۵۰۳: گفتم مکن ایروت حسن خوت حسن

رباعی شمارهٔ ۱۵۰۴: گلباغ نهانست و درختان پنهان

رباعی شمارهٔ ۱۵۰۵: ما زیبائیم خویش را زیبا کن

رباعی شمارهٔ ۱۵۰۶: ما کاهگلان عشق و پهلو به زمین

رباعی شمارهٔ ۱۵۰۷: ما مرد سنانیم نه از بهر سه نان

رباعی شمارهٔ ۱۵۰۸: مجموع جهان عاشق یک پارهٔ من

رباعی شمارهٔ ۱۵۰۹: معشوق من از همه نهانست بدان

رباعی شمارهٔ ۱۵۱۰: من بندهٔ مستی که بود دست زنان

رباعی شمارهٔ ۱۵۱۱: من بیرخ تو باده ندانم خوردن

رباعی شمارهٔ ۱۵۱۲: من بینم آنرا که نمی‌بینم من

رباعی شمارهٔ ۱۵۱۳: من کاغذهای مصر و بغداد ای جان

رباعی شمارهٔ ۱۵۱۴: من عاشق عشق و عشق هم عاشق من

رباعی شمارهٔ ۱۵۱۵: من کی خندم تات نبینم خندان

رباعی شمارهٔ ۱۵۱۶: مردان تو در دایرهٔ کن فیکون

رباعی شمارهٔ ۱۵۱۷: نزدیک منی مرا مبین چون دوران

رباعی شمارهٔ ۱۵۱۸: هر خانه که بی‌چراغ باشد ای جان

رباعی شمارهٔ ۱۵۱۹: هر روز خوش است منزلی بسپردن

رباعی شمارهٔ ۱۵۲۰: هر روز نو برآئی ای دلبر جان

رباعی شمارهٔ ۱۵۲۱: هر مطرب کو نیست ز دل دفتر خوان

رباعی شمارهٔ ۱۵۲۲: هشدار که می‌روند هر سو غولان

رباعی شمارهٔ ۱۵۲۳: هم خانه از آن اوست و هم جامه و نان

رباعی شمارهٔ ۱۵۲۴: هم نور دل منی و هم راحت جان

رباعی شمارهٔ ۱۵۲۵: هنگام اجل چو جان بپردازد تن

رباعی شمارهٔ ۱۵۲۶: یا دلبر من باید و یا دل بر من

رباعی شمارهٔ ۱۵۲۷: یارب چه دلست این و چه خو دارد این

رباعی شمارهٔ ۱۵۲۸: یا اوحد بالجمال یا جانمسن

رباعی شمارهٔ ۱۵۲۹: آن رهزن دل که پای کوبانم از او

رباعی شمارهٔ ۱۵۳۰: آن شاه که هست عقل دیوانهٔ او

رباعی شمارهٔ ۱۵۳۱: آن شخص که رشک برد بر جامهٔ تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۳۲: آن کس که همیشه دل پر از دردم از او

رباعی شمارهٔ ۱۵۳۳: آن لاله رخی که با رخ زردم از او

رباعی شمارهٔ ۱۵۳۴: از جان بشنیده‌ام نوای غم تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۳۵: از گنج قدم شدیم ویرانهٔ او

رباعی شمارهٔ ۱۵۳۶: ای آب از این دیدهٔ بیخواب برو

رباعی شمارهٔ ۱۵۳۷: ای از دل و جان لطیفتر قالب تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۳۸: ای پردهٔ پندار پسندیدهٔ تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۳۹: ای بسته تو خواب من به چشم جادو

رباعی شمارهٔ ۱۵۴۰: ای بلبل مست بوستانی برگو

رباعی شمارهٔ ۱۵۴۱: ای جان جهان به حق احسانت مرو

رباعی شمارهٔ ۱۵۴۲: ای جان جهان جان و جهان بندهٔ تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۴۳: ای جان جهان جز تو کسی کیست بگو

رباعی شمارهٔ ۱۵۴۴: ای چرخ فلک پایهٔ پیروزهٔ تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۴۵: ای در دل من میل و تمنا همه تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۴۶: ای دل اگرت طاقت غم نیست برو

رباعی شمارهٔ ۱۵۴۷: ای دل تو بهر خیال مغرور مشو

رباعی شمارهٔ ۱۵۴۸: ای دل گر ازین حدیث آگاهی تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۴۹: ای زندگی تن و توانم همه تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۵۰: ای ساقی جان برین خوش آواز برو

رباعی شمارهٔ ۱۵۵۱: ای ظلمت شب مانع خورشید مشو

رباعی شمارهٔ ۱۵۵۲: ای عارف گوینده نوائی برگو

رباعی شمارهٔ ۱۵۵۳: ای عشرت نزدیک ز ما دور مشو

رباعی شمارهٔ ۱۵۵۴: ای ماه چو ابر بس گرستم بی‌تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۵۵: ای مشفق فرزند دو بیتی می‌گو

رباعی شمارهٔ ۱۵۵۶: با تست مراد از چه روی هر سو تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۵۷: با نامحرم حدیث اسرار مگو

رباعی شمارهٔ ۱۵۵۸: بر آتش چو دیک تو خود را میجو

رباعی شمارهٔ ۱۵۵۹: بر تختهٔ دل که من نگهبانم و تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۶۰: ترکی که دلم شاد کند خندهٔ او

رباعی شمارهٔ ۱۵۶۱: چون پاک شد از رنگ خودی سینهٔ تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۶۲: خواهی که مقیم و خوش شوی با ما تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۶۳: داروی ملولی رخ و رخسارهٔ تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۶۴: در اصل یکی بد است جان من و تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۶۵: در چرخ نگنجد آنکه شد لاغر تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۶۶: در کوی خیال خود چه میپوئی تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۶۷: درها همه بسته‌اند الا در تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۶۸: دل در تو گمان بد بر دور از تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۶۹: رشک آیدم از شانه و سنگ ای دلجو

رباعی شمارهٔ ۱۵۷۰: زاندم که شنیده‌ام نوای غم تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۷۱: سر رشتهٔ شادیست خیال خوش تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۷۲: سوگند بدان روی تو و هستی تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۷۳: صد داد همی رسد ز بیدادی تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۷۴: عشقست که کیمیای شرقست در او

رباعی شمارهٔ ۱۵۷۵: عمرم به کنار زد کناری با تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۷۶: فرزانهٔ عشق را تو دیوانه مگو

رباعی شمارهٔ ۱۵۷۷: گر جمله برفتند نگارا تو مرو

رباعی شمارهٔ ۱۵۷۸: گر عاشق عشق ما شدی، ای مه‌رو

رباعی شمارهٔ ۱۵۷۹: گر عاقل و عالمی به عشق ابله شو

رباعی شمارهٔ ۱۵۸۰: گر هیچ ترا میل سوی ماست بگو

رباعی شمارهٔ ۱۵۸۱: گفتم روزی که من به جانم با تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۸۲: گفتم که کجا بود مها خانهٔ تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۸۳: گه در دل ما نشین چو اسرار و مرو

رباعی شمارهٔ ۱۵۸۴: ما چارهٔ عالمیم و بیچارهٔ تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۸۵: مردی یارا که بوی فقر آید از او

رباعی شمارهٔ ۱۵۸۶: مستم ز دو لعل شکرت ای مه‌رو

رباعی شمارهٔ ۱۵۸۷: من بندهٔ تو بندهٔ تو بندهٔ تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۸۸: نی هرکه کند رقص و جهد بالا او

رباعی شمارهٔ ۱۵۸۹: هان ای تن خاکی سخن از خاک مگو

رباعی شمارهٔ ۱۵۹۰: هرچند در این هوس بسی باشی تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۹۱: هرچند که قد بی‌بدل دارد سرو

رباعی شمارهٔ ۱۵۹۲: آمد بر من خیال جانان ز پگه

رباعی شمارهٔ ۱۵۹۳: آن دم که رسی به گوهر ناسفته

رباعی شمارهٔ ۱۵۹۴: آنکس که ز دست شد بر او دست منه

رباعی شمارهٔ ۱۵۹۵: آنی که وجود و عدمت اوست همه

رباعی شمارهٔ ۱۵۹۶: از دیدهٔ کژ دلبر رعنا را چه

رباعی شمارهٔ ۱۵۹۷: السکر صار کاسدا من شفتیه

رباعی شمارهٔ ۱۵۹۸: ای کان العباد ما اهواه

رباعی شمارهٔ ۱۵۹۹: آهوی قمرا سهامه عیناه

رباعی شمارهٔ ۱۶۰۰: ای آنکه به جان این جهانی زنده

رباعی شمارهٔ ۱۶۰۱: ای پارسی و تازی تو پوشیده

رباعی شمارهٔ ۱۶۰۲: ای بر نمک تو خلق نانی بزده

رباعی شمارهٔ ۱۶۰۳: ای بی‌ادبانه من ز تو نالیده

رباعی شمارهٔ ۱۶۰۴: ای جان تو بر مقصران آشفته

رباعی شمارهٔ ۱۶۰۵: ای با تو جهان ظریف و شادی باره

رباعی شمارهٔ ۱۶۰۶: ای خواب مرا بسته و مدفون کرده

رباعی شمارهٔ ۱۶۰۷: ای در طلب گره‌گشائی مرده

رباعی شمارهٔ ۱۶۰۸: ای دوست مرا دمدمه بسیار مده

رباعی شمارهٔ ۱۶۰۹: ای روز الست ملک و دولت رانده

رباعی شمارهٔ ۱۶۱۰: ای سرو ز قامت تو قد دزدیده

رباعی شمارهٔ ۱۶۱۱: ای کوران را به لطف ره بین کرده

رباعی شمارهٔ ۱۶۱۲: ای میر ملیحان و مهان شیی الله

رباعی شمارهٔ ۱۶۱۳: باز آمد یار با دلی چون خاره

رباعی شمارهٔ ۱۶۱۴: بازچیهٔ قدرت خدائیم همه

رباعی شمارهٔ ۱۶۱۵: بفروخت مرا یار به یک دسته تره

رباعی شمارهٔ ۱۶۱۶: بیگانه شوی ز صحبت بیگانه

رباعی شمارهٔ ۱۶۱۷: بیگاه شد و دل نرهید از ناله

رباعی شمارهٔ ۱۶۱۸: تا روی ترا بدیدم ای بت ناآگاه

رباعی شمارهٔ ۱۶۱۹: تو آبی و ما جمله گیاهیم همه

رباعی شمارهٔ ۱۶۲۰: تو توبه مکن که من شکستم توبه

رباعی شمارهٔ ۱۶۲۱: جانیست غذای او غم و اندیشه

رباعی شمارهٔ ۱۶۲۲: دانی شب چیست بشنو ای فرزانه

رباعی شمارهٔ ۱۶۲۳: در راه یگانگی چه طاعت چه گناه

رباعی شمارهٔ ۱۶۲۴: در بندگیت حلقه بگوشم ای شاه

رباعی شمارهٔ ۱۶۲۵: در عشق خلاصهٔ جنون از من خواه

رباعی شمارهٔ ۱۶۲۶: دی از سر سودای تو من شوریده

رباعی شمارهٔ ۱۶۲۷: روی تو نماز آمد و چشمت روزه

رباعی شمارهٔ ۱۶۲۸: زلف تو که یکروزم از او روشن نه

رباعی شمارهٔ ۱۶۲۹: سه چیز ز من ربوده‌ای بگزیده

رباعی شمارهٔ ۱۶۳۰: صاحب‌نظران راست تحیر پیشه

رباعی شمارهٔ ۱۶۳۱: صحت که کشد به سقم و رنجوری به

رباعی شمارهٔ ۱۶۳۲: صوفی نشوی به فوطه و پشمینه

رباعی شمارهٔ ۱۶۳۳: عشق غلب القلب و قد صار به

رباعی شمارهٔ ۱۶۳۴: فصلیست چو وصل دوست فرخنده شده

رباعی شمارهٔ ۱۶۳۵: گفتم چکنم گفت که ای بیچاره

رباعی شمارهٔ ۱۶۳۶: گفتم که توئی می و منم پیمانه

رباعی شمارهٔ ۱۶۳۷: گفتم که ز عشقت شده‌ام دیوانه

رباعی شمارهٔ ۱۶۳۸: گنجیست نهانه در زمین پوشیده

رباعی شمارهٔ ۱۶۳۹: گیر ایدل من عنان آن شاهنشاه

رباعی شمارهٔ ۱۶۴۰: ما را می کهنه باید و دیرینه

رباعی شمارهٔ ۱۶۴۱: ما مردانیم شسته بر تنگ دره

رباعی شمارهٔ ۱۶۴۲: مانندهٔ زنبیل بگیر این روزه

رباعی شمارهٔ ۱۶۴۳: مستم ز می عشق خراب افتاده

رباعی شمارهٔ ۱۶۴۴: من میگویم که گشت بیگاه ایماه

رباعی شمارهٔ ۱۶۴۵: میخوردم باده بابت آشفته

رباعی شمارهٔ ۱۶۴۶: میدان فراخ و مرد میدانی نه

رباعی شمارهٔ ۱۶۴۷: وه وه که به دیدار تو چونم تشنه

رباعی شمارهٔ ۱۶۴۸: هین نوبت صبر آمد و ماه روزه

رباعی شمارهٔ ۱۶۴۹: هر چند در این پرده اسیرید همه

رباعی شمارهٔ ۱۶۵۰: هم آینه‌ایم و هم لقائیم همه

رباعی شمارهٔ ۱۶۵۱: یارب تو مرا به نفس طناز مده

رباعی شمارهٔ ۱۶۵۲: یارب تو یکی یار جفا کارش ده

رباعی شمارهٔ ۱۶۵۳: آمد بر من دوش مه یغمائی

رباعی شمارهٔ ۱۶۵۴: آن چیز که هست در سبد میدانی

رباعی شمارهٔ ۱۶۵۵: آن خوش باشد که صاحب تمییزی

رباعی شمارهٔ ۱۶۵۶: آن دل که به یاد خود صبورش کردی

رباعی شمارهٔ ۱۶۵۷: آن را که نکرد ز هر سود ایساقی

رباعی شمارهٔ ۱۶۵۸: آن رطل گران را اگر ارزان کنیی

رباعی شمارهٔ ۱۶۵۹: آن روز که دیوانه سر و سودائی

رباعی شمارهٔ ۱۶۶۰: آن روی ترش نگر چو قندستانی

رباعی شمارهٔ ۱۶۶۱: آن ظلم رسیده‌ای که دادش دادی

رباعی شمارهٔ ۱۶۶۲: آن میوه توئی که نادر ایامی

رباعی شمارهٔ ۱۶۶۳: آنی تو که در صومعه مستم داری

رباعی شمارهٔ ۱۶۶۴: آنی که بر دلشدگان دیر آئی

رباعی شمارهٔ ۱۶۶۵: آنی که به صد شفاعت و صد زاری

رباعی شمارهٔ ۱۶۶۶: احوال من زار حزین می‌پرسی

رباعی شمارهٔ ۱۶۶۷: از آب و گلی نیست بنای چو توئی

رباعی شمارهٔ ۱۶۶۸: از جان بگریزم ار ز جان بگریزی

رباعی شمارهٔ ۱۶۶۹: از چهرهٔ آفتاب مهوش گردی

رباعی شمارهٔ ۱۶۷۰: از خلق ز راه تیزهوشی نرهی

رباعی شمارهٔ ۱۶۷۱: از رنج و ملال ما چه فریاد کنی

رباعی شمارهٔ ۱۶۷۲: از سایهٔ عاشقان اگر دور شوی

رباعی شمارهٔ ۱۶۷۳: از شادی تو پر است شهر و وادی

رباعی شمارهٔ ۱۶۷۴: از عشق ازل ترانه‌گویان گشتی

رباعی شمارهٔ ۱۶۷۵: از عشق تو هر طرف یکی شبخیزی

رباعی شمارهٔ ۱۶۷۶: از گل قفس هدهد جانها تو کنی

رباعی شمارهٔ ۱۶۷۷: از کم خوردن زیرک و هشیار شوی

رباعی شمارهٔ ۱۶۷۸: استاد مرا بگفتم اندر مستی

رباعی شمارهٔ ۱۶۷۹: اسرار شنو ز طوطی ربانی

رباعی شمارهٔ ۱۶۸۰: افتاد مرا با لب او گفتاری

رباعی شمارهٔ ۱۶۸۱: امروز مرا سخت پریشان کردی

رباعی شمارهٔ ۱۶۸۲: امشب برو ای خواب اگر بنشینی

رباعی شمارهٔ ۱۶۸۳: امشب که فتاده‌ای به چنگال رهی

رباعی شمارهٔ ۱۶۸۴: امشب منم و یکی حریف چو منی

رباعی شمارهٔ ۱۶۸۵: اندر دل من مها دل‌افروز توئی

رباعی شمارهٔ ۱۶۸۶: اندر دو جهان دلبر و جانم تو بسی

رباعی شمارهٔ ۱۶۸۷: اندر ره حق چو چست و چالاک شوی

رباعی شمارهٔ ۱۶۸۸: اندر سرم ار عقل و تمیز است توئی

رباعی شمارهٔ ۱۶۸۹: ای آتش بخت سوی گردون رفتی

رباعی شمارهٔ ۱۶۹۰: ای آنکه به کوی یار ما افتادی

رباعی شمارهٔ ۱۶۹۱: ای آنکه تو از دوش بیادم دادی

رباعی شمارهٔ ۱۶۹۲: ای آنکه تو خون عاشقان آشامی

رباعی شمارهٔ ۱۶۹۳: ای آنکه ره گریز می‌اندیشی

رباعی شمارهٔ ۱۶۹۴: ای آنکه ز حد برون جان‌افزایی

رباعی شمارهٔ ۱۶۹۵: ای آنکه ز حال بندگان میدانی

رباعی شمارهٔ ۱۶۹۶: ای آنکه ز خاک تیره نطعی سازی

رباعی شمارهٔ ۱۶۹۷: ای آنکه صلیب دار و هم ترسائی

رباعی شمارهٔ ۱۶۹۸: ای آنکه طبیب دردهای مائی

رباعی شمارهٔ ۱۶۹۹: ای آنکه غلام خسرو شیرینی

رباعی شمارهٔ ۱۷۰۰: ای آنکه مرا بستهٔ صد دام کنی

رباعی شمارهٔ ۱۷۰۱: ای آنکه مرا دهر زبان میدانی

رباعی شمارهٔ ۱۷۰۲: ای آنکه نظر به طعنه میاندازی

رباعی شمارهٔ ۱۷۰۳: ای ابر که تو جهان خورشیدانی

رباعی شمارهٔ ۱۷۰۴: ای از تو مرا گوش پرودیده بهی

رباعی شمارهٔ ۱۷۰۵: ای باد سحر به کوی آن سلسله موی

رباعی شمارهٔ ۱۷۰۶: ای باد سحر تو از سر نیکوئی

رباعی شمارهٔ ۱۷۰۷: ای باده تو باشی که همه داد کنی

رباعی شمارهٔ ۱۷۰۸: ای باطل اگر ز حق گریزی چکنی

رباعی شمارهٔ ۱۷۰۹: ای باغ خدا که پر بت و پر حوری

رباعی شمارهٔ ۱۷۱۰: ای بانگ رباب از کجا می‌آئی

رباعی شمارهٔ ۱۷۱۱: ای پر ز جفا چند از این طراری

رباعی شمارهٔ ۱۷۱۲: ای بر سر ره نشسته ره می‌طلبی

رباعی شمارهٔ ۱۷۱۳: ای بنده اگر تو خواجه بشناختیی

رباعی شمارهٔ ۱۷۱۴: ای پیر اگر تو روی با حق داری

رباعی شمارهٔ ۱۷۱۵: ای ترک چرا به زلف چون هندوئی

رباعی شمارهٔ ۱۷۱۶: ای چون علم بلند در صحرائی

رباعی شمارهٔ ۱۷۱۷: ای چون علم سپید در صحرائی

رباعی شمارهٔ ۱۷۱۸: ای خواجه چرا بی‌پر و بالم کردی

رباعی شمارهٔ ۱۷۱۹: ای خواجه ز هر خیال پر باد شوی

رباعی شمارهٔ ۱۷۲۰: ای خواجه گنه مکن که بدنام شوی

رباعی شمارهٔ ۱۷۲۱: ای داده مرا به خواب در بیداری

رباعی شمارهٔ ۱۷۲۲: ای داده مرا چو عشق خود بیداری

رباعی شمارهٔ ۱۷۲۳: ای دام هزار فتنه و طراری

رباعی شمارهٔ ۱۷۲۴: ای در دل من نشسته بگشاده دری

رباعی شمارهٔ ۱۷۲۵: ای در دل هر کسی ز مهرت تابی

رباعی شمارهٔ ۱۷۲۶: ای دشمن جان و جان شیرین که توئی

رباعی شمارهٔ ۱۷۲۷: ای دل تو اگر هزار دلبر داری

رباعی شمارهٔ ۱۷۲۸: ای دل تو بدین مفلسی و رسوائی

رباعی شمارهٔ ۱۷۲۹: ای دل تو دمی مطیع سبحان نشدی

رباعی شمارهٔ ۱۷۳۰: ای دل تو و درد او اگر خود مردی

رباعی شمارهٔ ۱۷۳۱: ای دل چو به صدق از تو نیاید کاری

رباعی شمارهٔ ۱۷۳۲: ای دل چو وصال یار دیدی حالی

رباعی شمارهٔ ۱۷۳۳: ای دل چه حدیث ماجرا می‌جوئی

رباعی شمارهٔ ۱۷۳۴: ای دوست به حق آنکه جان را جانی

رباعی شمارهٔ ۱۷۳۵: ای دوست بهر سخن در جنگ زنی

رباعی شمارهٔ ۱۷۳۶: ای دوست ترا رسد اگر ناز کنی

رباعی شمارهٔ ۱۷۳۷: ای دوست ز من طمع مکن غمخواری

رباعی شمارهٔ ۱۷۳۸: ای دیده تو از گریه زبون می‌نشوی

رباعی شمارهٔ ۱۷۳۹: ای روی ترا پیشه جهان‌آرائی

رباعی شمارهٔ ۱۷۴۰: ای ساقی از آن باده که اول دادی

رباعی شمارهٔ ۱۷۴۱: ای ساقی جان که سرده ایامی

رباعی شمارهٔ ۱۷۴۲: ای سر سبب اندر سبب اندر سببی

رباعی شمارهٔ ۱۷۴۳: ای شاخ گلی که از صبا می‌رنجی

رباعی شمارهٔ ۱۷۴۴: ای شادی راز تو هزاران شادی

رباعی شمارهٔ ۱۷۴۵: ای شمع تو صوفی صفتی پنداری

رباعی شمارهٔ ۱۷۴۶: ای صاف که می شور و چنین می‌گردی

رباعی شمارهٔ ۱۷۴۷: ای طالب دنیا تو یکی مزدوری

رباعی شمارهٔ ۱۷۴۸: ای عشق تو عین عالم حیرانی

رباعی شمارهٔ ۱۷۴۹: ای قاصد جان من به جان میارزی

رباعی شمارهٔ ۱۷۵۰: ای کاش که من بدانمی کیستمی

رباعی شمارهٔ ۱۷۵۱: ای گل تو ز لطف گلستان می‌خندی

رباعی شمارهٔ ۱۷۵۲: ای کمتر مهمانیت آب گرمی

رباعی شمارهٔ ۱۷۵۳: ای گوی زنخ زلف چو چوگان داری

رباعی شمارهٔ ۱۷۵۴: ای ماه اگرچه روشن و پرنوری

رباعی شمارهٔ ۱۷۵۵: ای ماه برآمدی و تابان گشتی

رباعی شمارهٔ ۱۷۵۶: ای موسی ما به طور سینا رفتی

رباعی شمارهٔ ۱۷۵۷: این شاخ شکوفه بارگیرد روزی

رباعی شمارهٔ ۱۷۵۸: ای نرگس بی‌چشم و دهن حیرانی

رباعی شمارهٔ ۱۷۵۹: ای نسخهٔ نامهٔ الهی که توئی

رباعی شمارهٔ ۱۷۶۰: این عرصه که عرض آن ندارد طولی

رباعی شمارهٔ ۱۷۶۱: ای نفس عجب که با دلم همنفسی

رباعی شمارهٔ ۱۷۶۲: ای نور دل و دیده و جانم چونی

رباعی شمارهٔ ۱۷۶۳: ای هیزم تو خشک نگردد روزی

رباعی شمارهٔ ۱۷۶۴: ای یار گرفتهٔ شراب آمیزی

رباعی شمارهٔ ۱۷۶۵: امروز بیا که سخت آراسته‌ای

رباعی شمارهٔ ۱۷۶۶: امروز ندانم بچه دست آمده‌ای

رباعی شمارهٔ ۱۷۶۷: ای آنکه بجز شادی و جز نور نه‌ای

رباعی شمارهٔ ۱۷۶۸: ای آنکه به لطف دلستان همه‌ای

رباعی شمارهٔ ۱۷۶۹: ای آنکه تو بر فلک وطن داشته‌ای

رباعی شمارهٔ ۱۷۷۰: ای آنکه تو جان بنده را جان شده‌ای

رباعی شمارهٔ ۱۷۷۱: ای آنکه حریف بازی ما بده‌ای

رباعی شمارهٔ ۱۷۷۲: ای آنکه رخت چو آتش افروخته‌ای

رباعی شمارهٔ ۱۷۷۳: ای آنکه مرا به لطف بنواخته‌ای

رباعی شمارهٔ ۱۷۷۴: ای خورشیدی که چهره افروخته‌ای

رباعی شمارهٔ ۱۷۷۵: ای دوست که دل ز دوست برداشته‌ای

رباعی شمارهٔ ۱۷۷۶: ای عشرت نیست گشته هستک شده‌ای

رباعی شمارهٔ ۱۷۷۷: این نیست ره وصل که پنداشته‌ای

رباعی شمارهٔ ۱۷۷۸: با بی‌خبران اگر نشستی بردی

رباعی شمارهٔ ۱۷۷۹: با خندهٔ بر بسته چرا خرسندی

رباعی شمارهٔ ۱۷۸۰: با دل گفتم که ای دل از نادانی

رباعی شمارهٔ ۱۷۸۱: بازآی که تا به خود نیازم بینی

رباعی شمارهٔ ۱۷۸۲: با زهره و با ماه اگر انبازی

رباعی شمارهٔ ۱۷۸۳: با صورت دین صورت زردشت کشی

رباعی شمارهٔ ۱۷۸۴: با قلاشان چو رد نهادی پائی

رباعی شمارهٔ ۱۷۸۵: بالا شجری لب شکر و دل حجری

رباعی شمارهٔ ۱۷۸۶: تو می‌خندی بهانه‌ای یافته‌ای

رباعی شمارهٔ ۱۷۸۷: جانم ز طرب چون شکر انباشته‌ای

رباعی شمارهٔ ۱۷۸۸: خوش خوش صنما تازه رخان آمده‌ای

رباعی شمارهٔ ۱۷۸۹: در باغ درآب با گل اگر خار نه‌ای

رباعی شمارهٔ ۱۷۹۰: گر آب دهی نهال خود کاشته‌ای

رباعی شمارهٔ ۱۷۹۱: گر با همه‌ای چو بی منی بی‌همه‌ای

رباعی شمارهٔ ۱۷۹۲: لطفی که مرا شبانه اندوخته‌ای

رباعی شمارهٔ ۱۷۹۳: با من ترش است روی یار قدری

رباعی شمارهٔ ۱۷۹۴: با نااهلان اگر چو جانی باشی

رباعی شمارهٔ ۱۷۹۵: با یار به گلزار شدم رهگذری

رباعی شمارهٔ ۱۷۹۶: بد می‌کنی و نیک طمع می‌داری

رباعی شمارهٔ ۱۷۹۷: پران باشی چو در صف یارانی

رباعی شمارهٔ ۱۷۹۸: برخیز و به نزد آن نکونام درآی

رباعی شمارهٔ ۱۷۹۹: بر ظلمت شب خیمهٔ مهتاب زدی

رباعی شمارهٔ ۱۸۰۰: بر کار گذشته بین که حسرت نخوری

رباعی شمارهٔ ۱۸۰۱: بر گلشن یارم گذرت بایستی

رباعی شمارهٔ ۱۸۰۲: بنمای به من رخت بکن مردمی

رباعی شمارهٔ ۱۸۰۳: بوئی ز تو و گل معطر نی نی

رباعی شمارهٔ ۱۸۰۴: بی‌آتش عشق تو تو نخوردم آبی

رباعی شمارهٔ ۱۸۰۵: بیچاره دلا که آینهٔ هر اثری

رباعی شمارهٔ ۱۸۰۶: بی‌جهد به عالم معانی نرسی

رباعی شمارهٔ ۱۸۰۷: بیخود باشی هزار رحمت بینی

رباعی شمارهٔ ۱۸۰۸: بیرون نگری صورت انسان بینی

رباعی شمارهٔ ۱۸۰۹: پیش آی خیال او که شوری داری

رباعی شمارهٔ ۱۸۱۰: بی‌نام و نشان چون دل و جانم کردی

رباعی شمارهٔ ۱۸۱۱: پیوسته مها عزم سفر می‌داری

رباعی شمارهٔ ۱۸۱۲: تا چند ز جان مستمند اندیشی

رباعی شمارهٔ ۱۸۱۳: تا خاک قدوم هر مقدم نشوی

رباعی شمارهٔ ۱۸۱۴: تا درد نیابی تو به درمان نرسی

رباعی شمارهٔ ۱۸۱۵: تا در طلب گوهر کانی کانی

رباعی شمارهٔ ۱۸۱۶: تا عشق آن روی پریزاد شوی

رباعی شمارهٔ ۱۸۱۷: تا هشیاری به طعم مستی نرسی

رباعی شمارهٔ ۱۸۱۸: تقصیر نکرد عشق در خماری

رباعی شمارهٔ ۱۸۱۹: تو آب نی خاک نی تو دگری

رباعی شمارهٔ ۱۸۲۰: توبه کردم ز شور و بی‌خویشتنی

رباعی شمارهٔ ۱۸۲۱: تو دوش چه خواب دیده‌ای می‌دانی

رباعی شمارهٔ ۱۸۲۲: تو سیر شدی من نشدم زین مستی

رباعی شمارهٔ ۱۸۲۳: جانا ز تو بیزار شوم نی نی نی

رباعی شمارهٔ ۱۸۲۴: جان بگریزد اگر ز جان بگریزی

رباعی شمارهٔ ۱۸۲۵: جان در ره ما بباز اگر مرد دلی

رباعی شمارهٔ ۱۸۲۶: جان دید ز جانان ازل دمسازی

رباعی شمارهٔ ۱۸۲۷: جان روز چو مار است به شب چون ماهی

رباعی شمارهٔ ۱۸۲۸: جانم دارد ز عشق جان‌افزائی

رباعی شمارهٔ ۱۸۲۹: چشمان خمار و روی رخشان داری

رباعی شمارهٔ ۱۸۳۰: چشم تو بهر غمزه بسوزد مستی

رباعی شمارهٔ ۱۸۳۱: چشم مستت ز عادت خماری

رباعی شمارهٔ ۱۸۳۲: چندان گفتی که از بیان بگذشتی

رباعی شمارهٔ ۱۸۳۳: چون جمله خطا کنم صوابم تو بسی

رباعی شمارهٔ ۱۸۳۴: چون خار بکاری رخ گل می‌خاری

رباعی شمارهٔ ۱۸۳۵: چون ساز کند عدم حیات افزائی

رباعی شمارهٔ ۱۸۳۶: چونست به درد دیگران درمانی

رباعی شمارهٔ ۱۸۳۷: چون شب بر من زنان و گویان آئی

رباعی شمارهٔ ۱۸۳۸: چون کار مسافران دینم کردی

رباعی شمارهٔ ۱۸۳۹: چون مست شوی قرابه بر پای زنی

رباعی شمارهٔ ۱۸۴۰: چون ممکن آن نیست اینکه از بر ما ب...

رباعی شمارهٔ ۱۸۴۱: چونی ای آنکه از جمال فردی

رباعی شمارهٔ ۱۸۴۲: چون نیشکر است این نیت ای نائی

رباعی شمارهٔ ۱۸۴۳: حاشا که به ماه گویمت میمانی

رباعی شمارهٔ ۱۸۴۴: حیف است که پیش کر زنی طنبوری

رباعی شمارهٔ ۱۸۴۵: خواهی که حیات جاودانه بینی

رباعی شمارهٔ ۱۸۴۶: خواهی که در این زمانه فردی گردی

رباعی شمارهٔ ۱۸۴۷: خود را چو دمی ز یار محرم یابی

رباعی شمارهٔ ۱۸۴۸: خود هیچ بسوی ما نگاهی نکنی

رباعی شمارهٔ ۱۸۴۹: خوش باش که خوش نهاد باشد صوفی

رباعی شمارهٔ ۱۸۵۰: خوش می‌سازی مرا و خوش می‌سوزی

رباعی شمارهٔ ۱۸۵۱: خیری بنمودی و ولیکن شری

رباعی شمارهٔ ۱۸۵۲: در بادیهٔ عشق تو کردم سفری

رباعی شمارهٔ ۱۸۵۳: در بی‌خبری خبر نبودی چه بدی

رباعی شمارهٔ ۱۸۵۴: در چشم منست این زمان ناز کسی

رباعی شمارهٔ ۱۸۵۵: در چشم منی و گرنه بینا کیمی

رباعی شمارهٔ ۱۸۵۶: در خاک اگر رفت تن بیجانی

رباعی شمارهٔ ۱۸۵۷: در دست اجل چو درنهم من پائی

رباعی شمارهٔ ۱۸۵۸: در دل نگذشت کز دلم بگذاری

رباعی شمارهٔ ۱۸۵۹: در دل نگذارمت که افگار شوی

رباعی شمارهٔ ۱۸۶۰: در روزه چو از طبع دمی پاک شوی

رباعی شمارهٔ ۱۸۶۱: در زهد اگر موسی و هارون آئی

رباعی شمارهٔ ۱۸۶۲: در زیر غزل‌ها و نفیر و زاری

رباعی شمارهٔ ۱۸۶۳: در عالم حسن اینت سلطان که توئی

رباعی شمارهٔ ۱۸۶۴: در عشق تو خون دیده بارید بسی

رباعی شمارهٔ ۱۸۶۵: در عشق تو خون دیده بارید بسی

رباعی شمارهٔ ۱۸۶۶: در عشق موافقت بود چون جانی

رباعی شمارهٔ ۱۸۶۷: در عشق هر آن که برگزیند چیزی

رباعی شمارهٔ ۱۸۶۸: درویشان را عار بود محتشمی

رباعی شمارهٔ ۱۸۶۹: در هر دو جهان دلبر و یارم تو بسی

رباعی شمارهٔ ۱۸۷۰: دستار نهاده‌ای به مطرب ندهی

رباعی شمارهٔ ۱۸۷۱: دل از می عشق مست می‌پنداری

رباعی شمارهٔ ۱۸۷۲: دلدار به زیر لب بخواند چیزی

رباعی شمارهٔ ۱۸۷۳: دلدار مرا گفت ز هر دلداری

رباعی شمارهٔ ۱۸۷۴: دل گفت مرا بگو کرا می‌جوئی

رباعی شمارهٔ ۱۸۷۵: دل کیست همه کار و گیائیش توئی

رباعی شمارهٔ ۱۸۷۶: دوش آمد آن خیال تو رهگذری

رباعی شمارهٔ ۱۸۷۷: دوش از سر عاشقی و از مشتاقی

رباعی شمارهٔ ۱۸۷۸: دوشینه مرا گذاشتی خوش خفتی

رباعی شمارهٔ ۱۸۷۹: دی بلبلکی لطیفکی خوش گوئی

رباعی شمارهٔ ۱۸۸۰: دی بود چنان دولت و جان افروزی

رباعی شمارهٔ ۱۸۸۱: دیروز فسون سرد برخواند کسی

رباعی شمارهٔ ۱۸۸۲: دی عاقل و هشیار شدم در کاری

رباعی شمارهٔ ۱۸۸۳: دی مست بدی دلا و چست و سفری

رباعی شمارهٔ ۱۸۸۴: رفتم بر یار از سر سر دستی

رباعی شمارهٔ ۱۸۸۵: رفتم به طبیب گفتم ای بینائی

رباعی شمارهٔ ۱۸۸۶: رقص آن نبود که هر زمان برخیزی

رباعی شمارهٔ ۱۸۸۷: رو ای غم و اندیشه خطا می‌گوئی

رباعی شمارهٔ ۱۸۸۸: روزی به خرابات گذر می‌کردی

رباعی شمارهٔ ۱۸۸۹: زان ماه چهارده که بود اشراقی

رباعی شمارهٔ ۱۸۹۰: زاهد بودم ترانه گویم کردی

رباعی شمارهٔ ۱۸۹۱: زاهد که نبرد هیچ سود ای ساقی

رباعی شمارهٔ ۱۸۹۲: سرسبزتر از تو من ندیدم شجری

رباعی شمارهٔ ۱۸۹۳: سرسبزی باغ و گلشن و شمشادی

رباعی شمارهٔ ۱۸۹۴: سرمستم و سرمستم و سرمست کسی

رباعی شمارهٔ ۱۸۹۵: سوگند همی خورد پریر آن ساقی

رباعی شمارهٔ ۱۸۹۶: شادی شادی و ای حریفان شادی

رباعی شمارهٔ ۱۸۹۷: شب رفت و دلت نگشت سیر، ای ایچی

رباعی شمارهٔ ۱۸۹۸: شمشیر اگر گردن جان ببریدی

رباعی شمارهٔ ۱۸۹۹: شمعی است دل مراد افروختنی

رباعی شمارهٔ ۱۹۰۰: صد روز دراز گر به هم پیوندی

رباعی شمارهٔ ۱۹۰۱: عاشق شوی ای دل و ز جان اندیشی

رباعی شمارهٔ ۱۹۰۲: عالم سبز است و هر طرف بستانی

رباعی شمارهٔ ۱۹۰۳: عاینت حمامة تحاکی حالی

رباعی شمارهٔ ۱۹۰۴: عشق آن نبود که هر زمان برخیزی

رباعی شمارهٔ ۱۹۰۵: عشقت صنما چه دلبریها کردی

رباعی شمارهٔ ۱۹۰۶: عید آمد و عید بس مبارک عیدی

رباعی شمارهٔ ۱۹۰۷: عید آمد و هرکس قدری مقداری

رباعی شمارهٔ ۱۹۰۸: غم را دیدم گرفته جام دردی

رباعی شمارهٔ ۱۹۰۹: غمهای مرا همه بناغم داری

رباعی شمارهٔ ۱۹۱۰: کافر نشدی حدیث ایمان چکنی

رباعی شمارهٔ ۱۹۱۱: گاه از غم او دست ز جان می‌شوئی

رباعی شمارهٔ ۱۹۱۲: گر آنکه امین و محرم این رازی

رباعی شمارهٔ ۱۹۱۳: گر بگریزی چو آهوان بگریزی

رباعی شمارهٔ ۱۹۱۴: گر تو نکنی سلام ما را در پی

رباعی شمارهٔ ۱۹۱۵: گر خار بدین دیدهٔ چون جوی زنی

رباعی شمارهٔ ۱۹۱۶: گر خوب نیم خوب پرستم باری

رباعی شمارهٔ ۱۹۱۷: گر داد کنی درخور خود داد کنی

رباعی شمارهٔ ۱۹۱۸: گر درد دلم به نقش پیدا بودی

رباعی شمارهٔ ۱۹۱۹: گر سوزش سینه را به کس می‌داری

رباعی شمارهٔ ۱۹۲۰: گر صید خدا شوی ز غم رسته شوی

رباعی شمارهٔ ۱۹۲۱: گر عاشق روی قیصر روم شوی

رباعی شمارهٔ ۱۹۲۲: گر عاشق زار روی تو نیستمی

رباعی شمارهٔ ۱۹۲۳: گر عقل به کوی دوست رهبر نبدی

رباعی شمارهٔ ۱۹۲۴: گر قدر کمال خویش بشناختمی

رباعی شمارهٔ ۱۹۲۵: گر گفتن اسرار تو امکان بودی

رباعی شمارهٔ ۱۹۲۶: گر مجلس انس را به کار آمدمی

رباعی شمارهٔ ۱۹۲۷: گر من مستم ز روی بدکرداری

رباعی شمارهٔ ۱۹۲۸: گر نقل و کباب و بادهٔ ناب خوری

رباعی شمارهٔ ۱۹۲۹: گرنه حذر از غیرت مردان کنمی

رباعی شمارهٔ ۱۹۳۰: گرنه کشش یار مرا یار بدی

رباعی شمارهٔ ۱۹۳۱: گر هیچ نشانه نیست اندر وادی

رباعی شمارهٔ ۱۹۳۲: گر یک نفسی واقف اسرار شوی

رباعی شمارهٔ ۱۹۳۳: گر یک ورق از کتاب ما برخوانی

رباعی شمارهٔ ۱۹۳۴: گفتم به طبیب داروئی فرمائی

رباعی شمارهٔ ۱۹۳۵: گفتم صنما مگر که جانان منی

رباعی شمارهٔ ۱۹۳۶: گفتم صنمی شدی که جان را وطنی

رباعی شمارهٔ ۱۹۳۷: گفتم که چونی مها خوشی محزونی

رباعی شمارهٔ ۱۹۳۸: گفتم که دلا تو در بلا افتادی

رباعی شمارهٔ ۱۹۳۹: گفتم که کدامست طریق هستی

رباعی شمارهٔ ۱۹۴۰: گفتند که هست یار را شور وشری

رباعی شمارهٔ ۱۹۴۱: گفتی که تو دیوانه و مجنون خوئی

رباعی شمارهٔ ۱۹۴۲: گوهر چه بود به بحر او جز سنگی

رباعی شمارهٔ ۱۹۴۳: گوئی که مگر به باغ رز رشته‌امی

رباعی شمارهٔ ۱۹۴۴: کی پست شود آنکه بلندش تو کنی

رباعی شمارهٔ ۱۹۴۵: کیوان گردی چو گرد مردان گردی

رباعی شمارهٔ ۱۹۴۶: لب بر لب هر بوسه ربائی بنهی

رباعی شمارهٔ ۱۹۴۷: مادام که در راه هوا و هوسی

رباعی شمارهٔ ۱۹۴۸: ما را ز هوای خویش دف زن کردی

رباعی شمارهٔ ۱۹۴۹: مانندهٔ گل ز اصل خندان زادی

رباعی شمارهٔ ۱۹۵۰: ماه آمد پیش او که تو جان منی

رباعی شمارهٔ ۱۹۵۱: مائیم در این زمان زمین پیمائی

رباعی شمارهٔ ۱۹۵۲: مائیم و هوای روی شاهنشاهی

رباعی شمارهٔ ۱۹۵۳: مردی که فلک رخنه کند از دردی

رباعی شمارهٔ ۱۹۵۴: مرغان ز قفس قفس ز مرغان خالی

رباعی شمارهٔ ۱۹۵۵: مست است خبر از تو و یا خود خبری

رباعی شمارهٔ ۱۹۵۶: من با تو چنین سوخته خرمن تا کی

رباعی شمارهٔ ۱۹۵۷: من بادم و تو برگ نلرزی چکنی

رباعی شمارهٔ ۱۹۵۸: من بی‌دلم ای نگار و تو دلداری

رباعی شمارهٔ ۱۹۵۹: من پیر فنا بدم جوانم کردی

رباعی شمارهٔ ۱۹۶۰: من جان تو نیستم مگو جان غلطی

رباعی شمارهٔ ۱۹۶۱: من جمله خطا کنم صوابم تو بسی

رباعی شمارهٔ ۱۹۶۲: من خشک لب ار با تو دم تر زدمی

رباعی شمارهٔ ۱۹۶۳: من دوش به خواب در بدیدم قمری

رباعی شمارهٔ ۱۹۶۴: من دوش به کاسهٔ رباب سحری

رباعی شمارهٔ ۱۹۶۵: من ذره بدم ز کوه بیشم کردی

رباعی شمارهٔ ۱۹۶۶: من من نیم و اگر دمی من منمی

رباعی شمارهٔ ۱۹۶۷: مه دوش به بالین تو آمد به سرای

رباعی شمارهٔ ۱۹۶۸: مهمان دو دیده شد خیالت گذری

رباعی شمارهٔ ۱۹۶۹: میدان و مگو تا نشود رسوائی

رباعی شمارهٔ ۱۹۷۰: می‌فرماید خدا که ای هرجائی

رباعی شمارهٔ ۱۹۷۱: ناخوانده به هرجا که روی غم باشی

رباعی شمارهٔ ۱۹۷۲: نقاش رخت اگر نه یزدان بودی

رباعی شمارهٔ ۱۹۷۳: نومید نیم گرچه ز من ببریدی

رباعی شمارهٔ ۱۹۷۴: نی گفت که پای من به گل بود بسی

رباعی شمارهٔ ۱۹۷۵: نی من منم و نی تو توئی نی تو منی

رباعی شمارهٔ ۱۹۷۶: واپس مانی ز یار واپس باشی

رباعی شمارهٔ ۱۹۷۷: وقف است مرا عمر در این مشتاقی

رباعی شمارهٔ ۱۹۷۸: هر پارهٔ خاک را چو ماهی کردی

رباعی شمارهٔ ۱۹۷۹: هر روز پگاه خیمه بر جوی زنی

رباعی شمارهٔ ۱۹۸۰: هر روز ز عاشقی و شیرین رائی

رباعی شمارهٔ ۱۹۸۱: هر روز یکی شور بر این جمع زنی

رباعی شمارهٔ ۱۹۸۲: هر شب که ببنده همنشین میافتی

رباعی شمارهٔ ۱۹۸۳: هرگز به مزاج خود یکی دم نزنی

رباعی شمارهٔ ۱۹۸۴: هرگز نبود میل تو کافراشت کنی

رباعی شمارهٔ ۱۹۸۵: هرکس کسکی دارد و هرکس یاری

رباعی شمارهٔ ۱۹۸۶: هرکس کسکی دارد و هرکس یاری

رباعی شمارهٔ ۱۹۸۷: هر لحظه مها پیش خودم می‌خوانی

رباعی شمارهٔ ۱۹۸۸: هم‌دست همه دست زنانم کردی

رباعی شمارهٔ ۱۹۸۹: هم دل به دلستانت رساند روزی

رباعی شمارهٔ ۱۹۹۰: همسایگی مست فزاید مستی

رباعی شمارهٔ ۱۹۹۱: یاد تو کنم میان یادم باشی

رباعی شمارهٔ ۱۹۹۲: یک بوسه ز تو خواستم و شش دادی

رباعی شمارهٔ ۱۹۹۳: یکدم غم جان دار غم نان تا کی

رباعی شمارهٔ ۱۹۹۴: یک شفتالو از آن لب عنابی