صفحه‌اصلی شاعران پروین اعتصامی دیوان اشعار

قصاید

قصیدهٔ شمارهٔ ۱: ای دل عبث مخور غم دنیا را
قصیدهٔ شمارهٔ ۲: کار مده نفس تبه کار را
قصیدهٔ شمارهٔ ۳: رهائیت باید، رها کن جهانرا
قصیدهٔ شمارهٔ ۴: یکی پرسید از سقراط کز مردن چه خوا...
قصیدهٔ شمارهٔ ۵: ای کنده سیل فتنه ز بنیادت
قصیدهٔ شمارهٔ ۶: ای دل، فلک سفله کجمدار است
قصیدهٔ شمارهٔ ۷: آهوی روزگار نه آهوست، اژدر است
قصیدهٔ شمارهٔ ۸: ای عجب! این راه نه راه خداست
قصیدهٔ شمارهٔ ۹: گویند عارفان هنر و علم کیمیاست
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰: شالودهٔ کاخ جهان بر آبست
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱: آنکس که چو سیمرغ بی نشانست
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲: اگر چه در ره هستی هزار دشواریست
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳: عاقل از کار بزرگی طلبید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴: ای دل، بقا دوام و بقائی چنان نداشت
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵: دل اگر توشه و توانی داشت
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶: فلک، ای دوست، ز بس بیحد و بیمر گردد
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷: سوخت اوراق دل از اخگر پنداری چند
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸: سر و عقل گر خدمت جان کنند
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹: ای دوست، دزد حاجب و دربان نمی‌شود
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰: دانی که را سزد صفت پاکی:
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۱: هفته‌ها کردیم ماه و سالها کردیم پار
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۲: کارها بود در این کارگه اخضر
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۳: ای سیه مار جهان را شده افسونگر
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۴: ای شده شیفتهٔ گیتی و دورانش
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۵: ای بی خبر ز منزل و پیش آهنگ
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۶: در خانه شحنه خفته و دزدان بکوی و ...
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۷: نخواست هیچ خردمند وام از ایام
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۸: نفس گفتست بسی ژاژ و بسی مبهم
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۹: تا ببازار جهان سوداگریم
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۰: بد منشانند زیر گنبد گردان
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۱: حاصل عمر تو افسوس شد و حرمان
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۲: دزد تو شد این زمانهٔ ریمن
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۳: دگر باره شد از تاراج بهمن
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۴: پردهٔ کس نشد این پردهٔ میناگون
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۵: گرت ایدوست بود دیدهٔ روشن بین
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۶: تو بلند آوازه بودی، ای روان
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۷: گردون نرهد ز تند رفتاری
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۸: سود خود را چه شماری که زیانکاری
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۹: ای شده سوختهٔ آتش نفسانی
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۰: اگر روی طلب زائینهٔ معنی نگردانی
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۱: بسوز اندرین تیه، ای دل نهانی
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۲: همی با عقل در چون و چرائی