صفحه‌اصلی شاعران کسایی

ابیات پراکنده از فرهنگهای لغت

شمارهٔ ۱: بگشای راز عشق و نهفته مدار عشق
شمارهٔ ۲: آسمان خیمه زد از بیرم و دیبای کبود
شمارهٔ ۳: جهان جای به تلخی است ، تهی بهر و ...
شمارهٔ ۴: مردم چو با ستور موافق بود به فعل
شمارهٔ ۵: چون که یکی تاج و بَساک ملوک
شمارهٔ ۶: رودکی ، استاد شاعران جهان بود
شمارهٔ ۷: یکی جامه وین بادروزه ز قوت
شمارهٔ ۸: باد و گردم نکرد زشتی هیچ
شمارهٔ ۹: از راستی تو خشم وری دانم
شمارهٔ ۱۰: خدای عرش جهان را چنین نهاد نهاد
شمارهٔ ۱۱: مرا گفت بگیر این و بزی خرم و دلشاد
شمارهٔ ۱۲: افراز خانه ام ز پی بام و پوشش
شمارهٔ ۱۳: لاله به غَنجار ، سرخ کرده همه روی
شمارهٔ ۱۴: چندین حریر حُلّه که گسترد بر درخت
شمارهٔ ۱۵: هزار آوا همی بر گل سراید
شمارهٔ ۱۶: ز هول تاختن و کینه آختنش مرا
شمارهٔ ۱۷: بر آمد ابر پیریت از بن گوش
شمارهٔ ۱۸: سزد که دو رخ کاریز آب دیده کنی
شمارهٔ ۱۹: آنچه به پیمانه تو را داده اند
شمارهٔ ۲۰: کافور تو با لوس بود مشک تو با ناک
شمارهٔ ۲۱: آن جهان را بدین جهان مفروش
شمارهٔ ۲۲: ای دریغا که مورد زار مرا
شمارهٔ ۲۳: دل شاد دار و پند کسایی نگاه دار
شمارهٔ ۲۴: ای زدوده سایهٔ تو ز آینهٔ فرهنگ زنگ
شمارهٔ ۲۵: زواله اش چو شدی از کمان گروهه برون
شمارهٔ ۲۶: دل نرم کن به آتش و از بابزن مترس
شمارهٔ ۲۷: نادیده هیچ مشک و همه ساله مشکبوی
شمارهٔ ۲۸: چگونه سازم با او چگونه حرب کنم
شمارهٔ ۲۹: تنی درست و هم قوت بادروزه فرد
شمارهٔ ۳۰: تیز بودیم و کند گونه شدیم
شمارهٔ ۳۱: نسوز نامرده ، ای شگفتی کار
شمارهٔ ۳۲: عمر چگونه جهد از دست خلق
شمارهٔ ۳۳: هول تاختن و کینه آختنْش مرا
شمارهٔ ۳۴: کسی که سامهٔ جبار آسمان شکند
شمارهٔ ۳۵: چنان مگوی ، ولیکن چنان نمای به خلق
شمارهٔ ۳۶: این گنبد گردان که برآورد بدینسان
شمارهٔ ۳۷: آسمان آسیای گردان است
شمارهٔ ۳۸: خراس و آخر و خُنبه ببردند
شمارهٔ ۳۹: می تند گرد سرای و در تو غُنده کنون
شمارهٔ ۴۰: کوهسار خشینه را به بهار
شمارهٔ ۴۱: آراسته کردند به پروین دو شب من
شمارهٔ ۴۲: سزد که بگسلم از یار سیم دندان طمع
شمارهٔ ۴۳: نان سیاه و خوردی بی چَربو
شمارهٔ ۴۴: بیمارم از نهیب عقب رنجه
شمارهٔ ۴۵: فروز باسلیق مرا ترسا
شمارهٔ ۴۶: که نعمهای او چو چرخ روان
شمارهٔ ۴۷: درهٔ من شده ست از نعمت
شمارهٔ ۴۸: دو گوش سخت کن و بیهده سخن مشنو
شمارهٔ ۴۹: دلی را کز هوا جستن چو مرغ اندر هو...
شمارهٔ ۵۰: ما را بدان لب تو نیاز است در جهان
شمارهٔ ۵۱: خواجه ، تُتماج باید و سر بریان
شمارهٔ ۵۲: از گواز و تَش و انگشته و بهمان و ...
شمارهٔ ۵۳: هر چه کردی نیک و بد فردا به پیشت ...
شمارهٔ ۵۴: نکنی طاعت و آنگه که کنی سست و ضعیف
شمارهٔ ۵۵: آنکه نداند همی سرود ز یاسین
شمارهٔ ۵۶: از عبیر و عنبر و از مشک و لاد و د...