صفحه‌اصلی شاعران رضی‌الدین آرتیمانی

غزلیات

غزل شمارهٔ ۱: زهی طروات حسن و کمال نور و صفا
غزل شمارهٔ ۲: شوری نه‌چنان گرفت ما را
غزل شمارهٔ ۳: آنچنان داده عشق جوش مرا
غزل شمارهٔ ۴: نقابی بر افکن ز پی امتحان را
غزل شمارهٔ ۵: چون مهر بر آی بام و ایوان را
غزل شمارهٔ ۶: خون شد دل پاره پارهٔ ما
غزل شمارهٔ ۷: جاه دنیا سر بسر نوک سنان و خنجر است
غزل شمارهٔ ۸: داند آنکس که ز دیدار تو برخوردار ...
غزل شمارهٔ ۹: بهشت است آن ندانم یا بهار است
غزل شمارهٔ ۱۰: کسی که در رهش از پا و سر خبردار است
غزل شمارهٔ ۱۱: چشم من چون به روی او باز است
غزل شمارهٔ ۱۲: مهر بر روی یار باخته رنگ است
غزل شمارهٔ ۱۳: چو در دور لبش تقوی حرام است
غزل شمارهٔ ۱۴: عشقی بتازه باز گریبان گرفته است
غزل شمارهٔ ۱۵: نه پر ز خون جگرم از سپهر مینائی است
غزل شمارهٔ ۱۶: مرا در دل غم جانانه‌ای هست
غزل شمارهٔ ۱۷: در خاطر آنشوخ مگر ناله اثر داشت
غزل شمارهٔ ۱۸: شورت در سر خمار نگذاشت
غزل شمارهٔ ۱۹: تا از بر چشم آن جوان رفت
غزل شمارهٔ ۲۰: کنم از شام تا سحر فریاد
غزل شمارهٔ ۲۱: غم عشق تو ای حور پریزاد
غزل شمارهٔ ۲۲: یقین ما به خیٰال و گمان نمیگردد
غزل شمارهٔ ۲۳: کمر تا کی بخونم آن بت نامهربان بندد
غزل شمارهٔ ۲۴: سرم سودا دلم پروا ندارد
غزل شمارهٔ ۲۵: روی تو که رنگ از رخ گلهای چمن برد
غزل شمارهٔ ۲۶: نمیاید چو از دل بر زبان درد
غزل شمارهٔ ۲۷: جائی که به طاعات مباهات توان کرد
غزل شمارهٔ ۲۸: صبا هر گاه وصف آن پری کرد
غزل شمارهٔ ۲۹: گر نقاب از رخ آن صنم گیرد
غزل شمارهٔ ۳۰: بمن آن مه دگر امشب نسازد
غزل شمارهٔ ۳۱: سرم بالش تنم مفرش بسوزد
غزل شمارهٔ ۳۲: حیف که اوقات ما تمام هبا شد
غزل شمارهٔ ۳۳: در روی تو دل به ما نمیمٰاند
غزل شمارهٔ ۳۴: مرا نه سر نه سامان آفریدند
غزل شمارهٔ ۳۵: ای کاش که سجاده به زنار فروشند
غزل شمارهٔ ۳۶: مگر شور عشقت ز طغیان نشیند
غزل شمارهٔ ۳۷: شب دوشم جمالی در نظر بود
غزل شمارهٔ ۳۸: شورش دوشین ما از می و ساغر نبود
غزل شمارهٔ ۳۹: چه خواهی ز دفتر تو ای خاک بر سر
غزل شمارهٔ ۴۰: آن برو رویست یا نور است یا قرص قمر
غزل شمارهٔ ۴۱: بی‌پرده برون میا که بسیار
غزل شمارهٔ ۴۲: چند ز دوران چرخ چند ز هجران یار
غزل شمارهٔ ۴۳: آن روی چون ماه آن زلف چون مار
غزل شمارهٔ ۴۴: شور عشقی کرده بازم بیقرار
غزل شمارهٔ ۴۵: ای عشق نگویم که به جای خوشم انداز
غزل شمارهٔ ۴۶: چه شور افتاده در دلها ز شیرین لعل...
غزل شمارهٔ ۴۷: مرا چگونه نباشد حضور عیش و فراغ
غزل شمارهٔ ۴۸: بهوش باش که در بارگاه رد و قبول
غزل شمارهٔ ۴۹: همه دردم همه داغم همه عشقم همه سوزم
غزل شمارهٔ ۵۰: گلها ز من شکفته مگر بانگ بلبلم
غزل شمارهٔ ۵۱: با رخ همچو صبح و زلف چو شام
غزل شمارهٔ ۵۲: چو از جور رقیبان از در او بار می‌...
غزل شمارهٔ ۵۳: پلاس تن به بر، از دست غم قبا کردم
غزل شمارهٔ ۵۴: جز در عشق بهر در که شدم خوار شدم
غزل شمارهٔ ۵۵: تا بسر شوری از آن زلف پریشان دارم
غزل شمارهٔ ۵۶: زبان در ذکر و دل در فکر آن نامهرب...
غزل شمارهٔ ۵۷: دور از و بسکه سوزم و سازم
غزل شمارهٔ ۵۸: گهی هشیار و گه مست و ملنگم
غزل شمارهٔ ۵۹: وصالش دمی گر شود حاصلم
غزل شمارهٔ ۶۰: چون دم از سودای جانان میزنم
غزل شمارهٔ ۶۱: آنچه من از تو، خدا می‌بینم
غزل شمارهٔ ۶۲: یکدم که دست داده و با هم نشسته‌ایم
غزل شمارهٔ ۶۳: آنجا که وصف آن قد و بالا نوشته‌ایم
غزل شمارهٔ ۶۴: دست شوقی با گریبان آشنا میخواستیم
غزل شمارهٔ ۶۵: ما بهر هلاک خود هلاکیم
غزل شمارهٔ ۶۶: بی‌رخت گر بگل نظاره کنیم
غزل شمارهٔ ۶۷: آموخت ما را آن زلف و گردن
غزل شمارهٔ ۶۸: بهار حسن یا بستان عشق است
غزل شمارهٔ ۶۹: حیفم آید که گویدش کس جان
غزل شمارهٔ ۷۰: غمزه خونریز و عشوه در پی جان
غزل شمارهٔ ۷۱: ز خواب ناز خیز و فتنه سرکن
غزل شمارهٔ ۷۲: مه نامهربانم بی‌گنه دامن کشید از من
غزل شمارهٔ ۷۳: مرا دستی است بالا دست گردون
غزل شمارهٔ ۷۴: روی یار است یا گل نسرین
غزل شمارهٔ ۷۵: نتوان گذشتن آسان از آن کو
غزل شمارهٔ ۷۶: تو بدین چشم شوخ و روی چو ماه
غزل شمارهٔ ۷۷: ای کاش که بود ما نبودی
غزل شمارهٔ ۷۸: کیم از جان خود سیری ز عمر خویش بی...
غزل شمارهٔ ۷۹: این نگه و چشم و زلف و رو که تو داری
غزل شمارهٔ ۸۰: ای که بجز دلبری تو کار نداری
غزل شمارهٔ ۸۱: خوشتر ز بهشتی و بهٰاری
غزل شمارهٔ ۸۲: نمیدانی تو رسم دوست داری
غزل شمارهٔ ۸۳: چه التفات به خار و خس چمن داری
غزل شمارهٔ ۸۴: ای راندهٔ درگاه تو خواری و عزیزی
غزل شمارهٔ ۸۵: چشمم افتاد بر جمٰال کسی
غزل شمارهٔ ۸۶: بهار و باده و عشق و جوانی
غزل شمارهٔ ۸۷: نه رسم دیر و نه آئین کعبه میدانی
غزل شمارهٔ ۸۸: ای که در ره عرفان مستمند برهانی
غزل شمارهٔ ۸۹: هجران اگر نکردی آهنگ زندگانی
غزل شمارهٔ ۹۰: چند دلهای مبتلا شکنی
غزل شمارهٔ ۹۱: نگاهی دیدم از چشم سیاهی
غزل شمارهٔ ۹۲: نرگست آن کند به شهلائی
غزل شمارهٔ ۹۳: از لطف چو در نظر نمیائی
غزل شمارهٔ ۹۴: در ین بوستانم نه هائی نه هوئی