صفحه‌اصلی شاعران هلالی جغتایی

رباعیات

رباعی شمارهٔ ۱: باز آی، که از جان اثری نیست مرا
رباعی شمارهٔ ۲: یاران کهن، که بنده بودم همه را
رباعی شمارهٔ ۳: آیینهٔ نورست رخ یار امشب
رباعی شمارهٔ ۴: شد ماه من آن شمع شب‌افروز امشب
رباعی شمارهٔ ۵: گر دل برود من نروم از نظرت
رباعی شمارهٔ ۶: ای سیم‌ذقن، این چه دهان و چه لبست؟
رباعی شمارهٔ ۷: از بس که مرا دولت بیدار کم‌ست
رباعی شمارهٔ ۸: در عالم بی‌وفا کسی خرم نیست
رباعی شمارهٔ ۹: غم دارم و غم‌گسار می‌باید و نیست
رباعی شمارهٔ ۱۰: امروز مرا غیر پریشانی نیست
رباعی شمارهٔ ۱۱: روز و شب من به گفتگوی تو گذشت
رباعی شمارهٔ ۱۲: آنی که تمام از نمکت ریخته‌اند
رباعی شمارهٔ ۱۳: چون صورت زیبای تو انگیخته‌اند
رباعی شمارهٔ ۱۴: هر کس که می عشق به جامش کردند
رباعی شمارهٔ ۱۵: تا کی دلت از چرخ حزین خواهد بود؟
رباعی شمارهٔ ۱۶: دیدم که یکی دو دسته از سنبل تر
رباعی شمارهٔ ۱۷: یار آمد و یار دل‌نواز آمد باز
رباعی شمارهٔ ۱۸: دردا که اسیر ننگ و نامیم هنوز
رباعی شمارهٔ ۱۹: بی روی توام هست ملالی که مپرس
رباعی شمارهٔ ۲۰: امروز ز حد می‌گذرد سوز فراق
رباعی شمارهٔ ۲۱: در عشق نکویان چه فراق و چه وصال؟
رباعی شمارهٔ ۲۲: من باده به مردم خردمند خوردم
رباعی شمارهٔ ۲۳: از درد دل خود به فغانم چه کنم؟
رباعی شمارهٔ ۲۴: نی از تو حیات جاودان می‌خواهم
رباعی شمارهٔ ۲۵: تا چشم تو عشوه‌ساز خواهد بودن
رباعی شمارهٔ ۲۶: ای هم‌نفس چند، که یارید به من
رباعی شمارهٔ ۲۷: کس نیست انیس دل غم‌پرور من
رباعی شمارهٔ ۲۸: مسکینم و کوی عاشقی منزل من
رباعی شمارهٔ ۲۹: دور از تو صبوری نتواند دل من
رباعی شمارهٔ ۳۰: سبحان‌الله! چه شکل موزون‌ست این؟
رباعی شمارهٔ ۳۱: بگداختم از دست جفا کردن تو
رباعی شمارهٔ ۳۲: نقش تو اگر نه در مقابل بودی
رباعی شمارهٔ ۳۳: گه در پی آزار دل رنجوری
رباعی شمارهٔ ۳۴: در پنجهٔ غیر پنجه کردن تا کی؟
رباعی شمارهٔ ۳۵: با هر که نشینی و قدح نوش کنی