صفحه‌اصلی شاعران شاه نعمت‌الله ولی

قطعات

قطعهٔ شمارهٔ ۱: قرب صدسال عمر من بگذشت
قطعهٔ شمارهٔ ۲: چون مرا درخواب کردی روز و شب
قطعهٔ شمارهٔ ۳: فیضی که به تو رسید از ما
قطعهٔ شمارهٔ ۴: دردمندی فقیر اگر یابی
قطعهٔ شمارهٔ ۵: یک شاهدی است ما را در غیب و در شه...
قطعهٔ شمارهٔ ۶: لفظ الف و دو لام و یک ها
قطعهٔ شمارهٔ ۷: دوش تا روز ما به هم بودیم
قطعهٔ شمارهٔ ۸: خودنمائی می کنی با عاشقان
قطعهٔ شمارهٔ ۹: گنج اسما به من عطا فرمود
قطعهٔ شمارهٔ ۱۰: ماسوی الله جز خیالی نیست می بینم ...
قطعهٔ شمارهٔ ۱۱: ای جان پدر به حال ما رحمی کن
قطعهٔ شمارهٔ ۱۲: غیرتش غیر دوست فانی کرد
قطعهٔ شمارهٔ ۱۳: گر سبوئی شکست یا جامی
قطعهٔ شمارهٔ ۱۴: نعمت الله همه جهان بگرفت
قطعهٔ شمارهٔ ۱۵: کفر سر زلف بت به دست آر
قطعهٔ شمارهٔ ۱۶: مائیم حضور نعمت الله
قطعهٔ شمارهٔ ۱۷: هر چه در کاینات موجود است
قطعهٔ شمارهٔ ۱۸: سر کل چون کله نهد بر سر
قطعهٔ شمارهٔ ۱۹: هر که کشته شود به عشق خدا
قطعهٔ شمارهٔ ۲۰: انس با محبوب اگر گیرد محبّ
قطعهٔ شمارهٔ ۲۱: در راه خدا پای برهنه گو برو
قطعهٔ شمارهٔ ۲۲: چون شتا آمد شتا مقلوب کن
قطعهٔ شمارهٔ ۲۳: ملک و ملکوت هر دو انسان
قطعهٔ شمارهٔ ۲۴: هیچمان از کسی دریغی نیست
قطعهٔ شمارهٔ ۲۵: نزد ما عین نیست غیری کو
قطعهٔ شمارهٔ ۲۶: عقل از چه به غایت مال است
قطعهٔ شمارهٔ ۲۷: به قدر حوصله‌ها جام می دهد ساقی
قطعهٔ شمارهٔ ۲۸: اندکی ذوق اگر کسی را هست
قطعهٔ شمارهٔ ۲۹: بلبل بوستان یارانم
قطعهٔ شمارهٔ ۳۰: بر در غیر می روی حیف است
قطعهٔ شمارهٔ ۳۱: بنه رو بر در میخانهٔ او
قطعهٔ شمارهٔ ۳۲: رفته بودم به سوی بحر محیط
قطعهٔ شمارهٔ ۳۳: گر چهل صبح از سر اخلاص
قطعهٔ شمارهٔ ۳۴: هر چه بینی نعمت الله بود
قطعهٔ شمارهٔ ۳۵: هر که او حجتی چنان دارد
قطعهٔ شمارهٔ ۳۶: موئی به میان ما نگنجد
قطعهٔ شمارهٔ ۳۷: راستی کن که مرد کج رفتار
قطعهٔ شمارهٔ ۳۸: توبه از توبه می کنم ای دوست
قطعهٔ شمارهٔ ۳۹: شاه عالم پناه دانی کیست
قطعهٔ شمارهٔ ۴۰: آب ماهان که خاک بر سر او
قطعهٔ شمارهٔ ۴۱: شیخ الاسلام احمد جامی
قطعهٔ شمارهٔ ۴۲: هر کمالی که هست در عالم
قطعهٔ شمارهٔ ۴۳: روی غیری ندیده دیدهٔ ما
قطعهٔ شمارهٔ ۴۴: پیوسته شکسته باش چون ما
قطعهٔ شمارهٔ ۴۵: من طالب او چگونه باشم
قطعهٔ شمارهٔ ۴۶: مگر منعم بگوید شکر نعمت
قطعهٔ شمارهٔ ۴۷: نسب بی حسب چنان نبود
قطعهٔ شمارهٔ ۴۸: ای که پرسی ز حال میر تمور
قطعهٔ شمارهٔ ۴۹: پیش ازین گر مرا حجابی بود
قطعهٔ شمارهٔ ۵۰: طرهٔ شب را مطرّا کرده اند
قطعهٔ شمارهٔ ۵۱: جملهٔ ذرات اکوان سر به سر
قطعهٔ شمارهٔ ۵۲: جام بی می کی دهد ذوق ای پسر
قطعهٔ شمارهٔ ۵۳: آفتابی تو و ما سایهٔ تو
قطعهٔ شمارهٔ ۵۴: شهرتی یافته است می گویند
قطعهٔ شمارهٔ ۵۵: این هیولا عجوزه‌ای عجب است
قطعهٔ شمارهٔ ۵۶: کار عالم به پختگی باشد
قطعهٔ شمارهٔ ۵۷: هر چه می‌خواست آنچنان گردید
قطعهٔ شمارهٔ ۵۸: پیوسته شکسته باش چون ما
قطعهٔ شمارهٔ ۵۹: حق تعالی وجود انسانی
قطعهٔ شمارهٔ ۶۰: هر که با رند مست بنشیند
قطعهٔ شمارهٔ ۶۱: هر که او نقص دیگری گوید
قطعهٔ شمارهٔ ۶۲: جان جاهل به مرغکی ماند
قطعهٔ شمارهٔ ۶۳: بلبل گلستان معشوقم
قطعهٔ شمارهٔ ۶۴: ساقی باید که می ببخشد
قطعهٔ شمارهٔ ۶۵: ما چو حلوایی و حلوا یار ماست
قطعهٔ شمارهٔ ۶۶: آنکه حق را به خویشتن بیند
قطعهٔ شمارهٔ ۶۷: ای که پرسی ز حال میر تمور
قطعهٔ شمارهٔ ۶۸: موجود منقسم به دو قسم است نزد عقل
قطعهٔ شمارهٔ ۶۹: در نی نیزه بین که رفعت او
قطعهٔ شمارهٔ ۷۰: آفتابی تو و ما سایهٔ تو
قطعهٔ شمارهٔ ۷۱: در آینهٔ وجود حادث
قطعهٔ شمارهٔ ۷۲: دل جام جهان نمای عشق است
قطعهٔ شمارهٔ ۷۳: صنع خدا نگر که به حکمت چگونه ساخت
قطعهٔ شمارهٔ ۷۴: در حقیقت یکی عدد نبود
قطعهٔ شمارهٔ ۷۵: چون جمالش صد هزاران روی داشت
قطعهٔ شمارهٔ ۷۶: جام گیتی نما به دست آر
قطعهٔ شمارهٔ ۷۷: گرد ملک عدم چه می‌گردی
قطعهٔ شمارهٔ ۷۸: التفاتی به غیر او نکنی
قطعهٔ شمارهٔ ۷۹: ای که گویی فقیر مسکین مرد
قطعهٔ شمارهٔ ۸۰: بار او می کش و خوشی می رو
قطعهٔ شمارهٔ ۸۱: خلق حسن باشدش هر که حسینی بود
قطعهٔ شمارهٔ ۸۲: بنمود جمال او به خوابم
قطعهٔ شمارهٔ ۸۳: ساقی اگر باده از آن خم دهد
قطعهٔ شمارهٔ ۸۴: همه عالم چو سایه سجده کنان
قطعهٔ شمارهٔ ۸۵: هر کجا محدثی بود بی ‌شک
قطعهٔ شمارهٔ ۸۶: از صد هزار سالک فردی رسد به آنجا
قطعهٔ شمارهٔ ۸۷: سوی اللّه چیست ای صوفی صافی
قطعهٔ شمارهٔ ۸۸: علماء رسوم می بینم
قطعهٔ شمارهٔ ۸۹: چون کمال همه بود به وجود
قطعهٔ شمارهٔ ۹۰: موج و بحر و حباب قطره تمام
قطعهٔ شمارهٔ ۹۱: شاها کرمی بکن مکن جنگ
قطعهٔ شمارهٔ ۹۲: کیمیای ولایتی دارم
قطعهٔ شمارهٔ ۹۳: پرسند ز من چه کیش داری
قطعهٔ شمارهٔ ۹۴: هر کجا شهریست اقطاع من است
قطعهٔ شمارهٔ ۹۵: در خرابات رند و سرمستم
قطعهٔ شمارهٔ ۹۶: شنیدم ساقی سرمست می گفت
قطعهٔ شمارهٔ ۹۷: پیدا شده در عالم آن نور جمال او
قطعهٔ شمارهٔ ۹۸: به درد دل گرفتارم به من ده دُردی ...
قطعهٔ شمارهٔ ۹۹: نعمت‌اللّهم وز آل رسول
قطعهٔ شمارهٔ ۱۰۰: تا اعتباری کرده‌ام این سایه و آن ...
قطعهٔ شمارهٔ ۱۰۱: خطی کو را نه حسن است و نه ترتیب
قطعهٔ شمارهٔ ۱۰۲: تن خرقه و سر کلاه و پایت نعلین
قطعهٔ شمارهٔ ۱۰۳: بر لب دریا چه می گردی نشین
قطعهٔ شمارهٔ ۱۰۴: در مرتبه ای جسمست در مرتبه ای روحست
قطعهٔ شمارهٔ ۱۰۵: وصله ای از خرقهٔ ما هر که یافت
قطعهٔ شمارهٔ ۱۰۶: ار قضای خدای عزوجل
قطعهٔ شمارهٔ ۱۰۷: چو پادشاه در عالم گدای حضرت اوست
قطعهٔ شمارهٔ ۱۰۸: دست در دست زن مزن خواجه
قطعهٔ شمارهٔ ۱۰۹: نیم تنی ملک سلیمان گرفت
قطعهٔ شمارهٔ ۱۱۰: گفته بودم تو را که گندم کار
قطعهٔ شمارهٔ ۱۱۱: واحدیت یکی است از وجهی
قطعهٔ شمارهٔ ۱۱۲: نیک و بد را به لطف خود بنواز
قطعهٔ شمارهٔ ۱۱۳: منم که همت من جز خدا نمی جوید
قطعهٔ شمارهٔ ۱۱۴: منم که همت من جز خدا نمی جوید
قطعهٔ شمارهٔ ۱۱۵: دولتت را که هست پاینده
قطعهٔ شمارهٔ ۱۱۶: نود و هفت سال عمر خوشی
قطعهٔ شمارهٔ ۱۱۷: هرکس که لباس احدی پوشیده
قطعهٔ شمارهٔ ۱۱۸: در روزه و در زکوة و در حج
قطعهٔ شمارهٔ ۱۱۹: در خواجه باغ صبحگاهی
قطعهٔ شمارهٔ ۱۲۰: ای که می‌پوشی لباس اهل دل یک ره ب...
قطعهٔ شمارهٔ ۱۲۱: به کرامات صوفیی در جنگ
قطعهٔ شمارهٔ ۱۲۲: ذکر حق قوت خویشتن سازد
قطعهٔ شمارهٔ ۱۲۳: لشکر پادشه بسی باشد
قطعهٔ شمارهٔ ۱۲۴: تو گر جمعیتی خواهی طلب کن از درون...
قطعهٔ شمارهٔ ۱۲۵: ای که گویی حجاب او غیر است
قطعهٔ شمارهٔ ۱۲۶: گر زانکه ز اهل اعتباری
قطعهٔ شمارهٔ ۱۲۷: گر به خانه روی و در بندی
قطعهٔ شمارهٔ ۱۲۸: نعمت اللهم وز آل رسول
قطعهٔ شمارهٔ ۱۲۹: از خدا این و آن طلب چه کنی
قطعهٔ شمارهٔ ۱۳۰: منت خدای را که ندارم به هیچ باب
قطعهٔ شمارهٔ ۱۳۱: بعضی طلبند مال فانی
قطعهٔ شمارهٔ ۱۳۲: گیرم که حباب را بیابی
قطعهٔ شمارهٔ ۱۳۳: عقل هر دم دم ز جائی می زند
قطعهٔ شمارهٔ ۱۳۴: ما خیالیم و در حقیقت او