صفحه‌اصلی شاعران سنایی حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقه

الباب الخامس فی فضیلة العلم، ذکر العلم اربح لانّ فضله ارجح

فی فضیلة العلم، ذکر العلم اربح لانّ فضله ارجح: فی‌العلم و درجة العلم و المتعلّم ...
التمثیل فی وضع الشی بغیر موضعه: آن شنیدی که ابلهی برخاست
فی الجاهل و یظن العالم: رافضی را عوام در تف کین
التمثیل فی‌العالم والمتعلّم: از عمل مرد علم باشد دور
التّمثیل فی‌المحبّة والشّکر: آن یکی خیره ز اشتری پرسید
حکایت شبلی رحمة‌اللّٰه در اخلاص و ریا: شبلی آنگه که کرد از خود صید
حکایة فی‌العجز والسکوت: شبلی از پیر روزگار جُنید
فصل فی ذکرالعشق و فضیلته و صفة‌العشق والعاشق والمعشوق ذکرُالعشق یُریح القلوب و یُزیل الکروب: دلبر جان‌ربای عشق آمد
حکایت در کمال عشق و عاشقی: عاشقی را یکی فسرده بدید
التمثیل بقصّة آدم علیه‌السلام و سبب عشقه: دل خریدار نیست جز غم را
فی صفة‌العشق: صورت عشق و عقل گفتار است
فی اشراق العشق: این چنین خوانده‌ام که در بغداد
التمثّل فی احتراق العشق واظهاره: رفت وقتی زنی نکو در راه
ذکر معنی و برهان عشق: دعوی عشق و عقل گفتارست
در عشق مجازی: در بهشت از نه اکل و شُربستی
اندر معنی دل و جان و درجات آن ذکرالقلب انفع لان شأنه رافع: جد زند بوسه بر ستانهٔ دل
اندر جان و دل و تن گوید: از دَرِ تن که صاحب کُلهست
اندر صفت پرورش دل گوید: دل قوی کند ز زحمت و بیم
اندر صفت شب گوید: چون نهان شد ز بهر سود زمین