صفحه‌اصلی شاعران ملک‌الشعرای بهار

مثنویات

شمارهٔ ۱ - سرگذشت شاعر در اولین مسافرت او به تهران: به که سردار کل جزاه الله
شمارهٔ ۲ - در نصیحت: این شنیدم که تازی‌ای درویش
شمارهٔ ۳ - جنگ خانگی: خصم بر در ستاده کینه‌سگال
شمارهٔ ۴ - اندرز به جوانان: مفریب ای بزرگوار پسر
شمارهٔ ۵ - در میگساری: می مخور ور خوری مدام مخور
شمارهٔ ۶ - جواب بهار به ادیب السلطنۀ سمعین «عطا»: ای سمیعی رسید نامهٔ تو
شمارهٔ ۷ - اندرز به شاه: پادشها! چشم خرد بازکن
شمارهٔ ۸ - شاه لئیم: پادشهی بود به عهد قدیم
شمارهٔ ۹ - شاه دل‌ آگاه: قصهٔ شاهان جهان بیش و کم
شمارهٔ ۱۰ - هدیهٔ تاگور: دست خدای احد لم‌یزل
شمارهٔ ۱۱ - جو یک مثقالی: بود به کرمان‌، شهی از دیلمان
شمارهٔ ۱۲ - بنای تخت‌جمشید: پادشه ملک‌ستان‌، داریوش
شمارهٔ ۱۳ - موقوفه و موقوفه‌خوار: گفتا موقوفه به موقوفه‌خوار
شمارهٔ ۱۴ - گفت‌وگوی دو شاه: فرانسوا : چه می کنی‌، به چه کاری‌...
شمارهٔ ۱۵ - قمرالملوک: ای نوگل باغ زندگانی
شمارهٔ ۱۶ - هدیۀ دوست: ای باد صبا ز روی یاری
شمارهٔ ۱۷ - مطایبه: ای از برما به خشم رفته
شمارهٔ ۱۸ - در سبک عرفان: ماییم و دلی ز عشق صد چاک
شمارهٔ ۱۹ - به یاد آذ‌ربایجان: صبا شبگیرکن از خاورستان
شمارهٔ ۲۰ - نامهٔ منظوم: به قربان حضور شاهزاده
شمارهٔ ۲۱ - طبیبان وطن: ز بس گفتند ایران بی‌حساب است
شمارهٔ ۲۲ - بچهٔ ترس: یکی زببا خروسی بود جنگی
شمارهٔ ۲۳ - نتیجه: چو ترسی در دل کودک مکان کرد
شمارهٔ ۲۴ - جواب به یکی از دوستان: محمد صالح‌، ای فرزانه فرزند
شمارهٔ ۲۵ - خیال مستان: چو می خوردی خیال بد میندیش
شمارهٔ ۲۶ - در اثبات خدا: من و تو اخگرا! همسایگانیم
شمارهٔ ۲۷ - طومار دانش: به روزی سخت سرد، ازماه اسفند
شمارهٔ ۲۸ - از تهران تا قمصر: چو از تدریس فارغ شد دماغم
شمارهٔ ۲۹ - هُمر -‌اَبرخیس: ابرخیس از تفاخر با همر گفت
شمارهٔ ۳۰ - سی لحن موسیقی: شنیدم باربد در بزم خسرو
شمارهٔ ۳۱ - در وصف استاد حسین بهزاد نقاش عالیمقام: خداوند هنر، استاد بهزاد
شمارهٔ ۳۲ - صخر شرید: سخن صخر شرید است مثل
شمارهٔ ۳۳ - زن قاضی ری: با پسرگفت زن قاضی ری
شمارهٔ ۳۴ - بی خبری‌!: گر بدانم که جهان دگری است
شمارهٔ ۳۵ - در رثاء ایرج: ایرجا رفتی و اشعار تو ماند
شمارهٔ ۳۶ - تنبلی عاقبتش حمالی است: دو نفر بچهٔ مقبول قشنگ
شمارهٔ ۳۷ - مدح و قدح: در سرای شوکت‌الدوله که بود
شمارهٔ ۳۸ - بیم از بحران: پادشاهی را یکی دستور بود
شمارهٔ ۳۹ - مخبر بی‌خبر: مخبر ما رفت و آمد تنگدست
شمارهٔ ۴۰ - جُعَل: یک جُعَل روزی ز اصطبلی حقیر
شمارهٔ ۴۱ - سلام به هند بزرگ: باز خنگ فکرتم جولان گرفت
شمارهٔ ۴۲ - باباشمل‌نامه: دوستان آمد ز ره باباشمل
شمارهٔ ۴۳ - تطبیق ماه‌ها با برج‌ها به زبان فارسی و اسلوب شعری: ماه فروردین جهان گردد جوان
شمارهٔ ۴۴ - ساقی‌نامه: بده ساقی آن می که خواب آورد
شمارهٔ ۴۵ - انسان و جنگ: شبی لب فروبسته بودم ز حرف
شمارهٔ ۴۶ - به یاد عشقی: شبی‌چشم کیوان ز فکرت نخفت
شمارهٔ ۴۷ - کلبه بینوا!: به زیر درختان بی‌برگ و بر
شمارهٔ ۴۸ - خانهٔ آهن: یکی پادشا خانه‌زآهن بساخت
شمارهٔ ۴۹ - انسان و جهان بزرگ: به نام برازندهٔ نام‌ها
شمارهٔ ۵۰ - گل پیشرس: به ماه سفندار یک ‌سال شید
شمارهٔ ۵۱ - عروسی شکوفه: به شاخ شکوفه بتابید شید
شمارهٔ ۵۲ - یاران سه گانه‌:‌: یکی از بزرگان سه تن داشت یار
شمارهٔ ۵۳ - دیدار گرگ: در ایام پیشین به زابلستان
شمارهٔ ۵۴ - اسلحهٔ حیات: سگی ناتوان با سگی شرزه گفت
شمارهٔ ۵۵ - عنکبوت و مگس!: نگه کن بدان زشت‌خو جانور
شمارهٔ ۵۶ - اتق من شر من احسنت الیه: یکی مرد خودخواه مغرور دون
شمارهٔ ۵۷ - ترجمهٔ اشعار شاعر نگلیسی: به قسطنطنیه بتابید ماه
شمارهٔ ۵۸ - گاو شیرده: جهان‌آفرین بندگان را همه
شمارهٔ ۵۹ - جوانی‌، پیری‌، مرگ: جهان سر بسر از فراز و نشیب
شمارهٔ ۶۰ - آلفته: بُد اندر حدود چغاخور، لُری
شمارهٔ ۶۱ - یک بحث تاریخی: یکی روز فرخنده از مهر ماه
شمارهٔ ۶۲ - معلم و شاگرد: ادیبی زبان در طلاقت زبون
شمارهٔ ۶۳ - ترجمه یک قطعهٔ فرانسه: یکی کودک از لانه جغدی کشید
شمارهٔ ۶۴ - رفیق بد: به روزی مبارک ز ماه صیام
شمارهٔ ۶۵ - فرشتهٔ عشق: «‌اربس‌» اندر افسانهٔ باستان
شمارهٔ ۶۶ - نقش فردوسی: پژوهندگی را سپیده‌دمان
شمارهٔ ۶۷ - داستان رستم و اسفندیار: چو اسفندیار آن شه نیک‌بخت
شمارهٔ ۶۸ - راستی: شنیدم که شاهنشهی نقش بست
شمارهٔ ۶۹ - خرس و امرود: یکی گرسنه خرس در باغ جست
شمارهٔ ۷۰ - شاه حریص ترجمهٔ یکی !ز قطعات فر!نسه: پی چیست این ساز و برگ نبرد؟
شمارهٔ ۷۱ - بخون و بدان آنگهی کارکن: ایا پور پند مرا یاد دار
شمارهٔ ۷۲ - کار و عمر دراز: به من بر مسلم شد این نکته باز
شمارهٔ ۷۳ - کوشش و امید ترجمه !ز یک قطعه فرانسه: جدا شد یکی چشمه از کوهسار
شمارهٔ ۷۴ - رنج و گنج: بروکار می کن مگو چیست کار
شمارهٔ ۷۵ - مرع دستانسرای: توگویی مگر مرغ دستانسرای
شمارهٔ ۷۶ - خدا و والدین: ایا کودک خوب شیرین‌زبان
شمارهٔ ۷۷ - کل و کلاه: کلی را سر از زخم ناسور بود
شمارهٔ ۷۸ - دزدان خر: شنیدم که دو دزد خنجرگذار
شمارهٔ ۷۹ - آشتی و جنگ: یکی دوستی را بیازرد سخت
شمارهٔ ۸۰ - از بدی بپرهیز: گذشته گذشته است و آینده نیست
شمارهٔ ۸۱ - تود و بید: جهانست چون جنگلی بیکران
شمارهٔ ۸۲ - مرگ سرخ به از مرگ زرد: شدم با یکی مرد عیّار یار
شمارهٔ ۸۳ - شکایت از مردم زمانه: زمانه به قصد دلم بی‌درنگ
شمارهٔ ۸۴ - جنگ داخلی و دشمن خارجی: چون عدو درکمین بود زنهار