صفحه‌اصلی شاعران سنایی دیوان اشعار

رباعیات

رباعی شمارهٔ ۱: عشقست مرا بهینه‌تر کیش بتا

رباعی شمارهٔ ۲: در دست منت همیشه دامن بادا

رباعی شمارهٔ ۳: عشقا تو در آتش نهادی ما را

رباعی شمارهٔ ۴: آنی که قرار با تو باشد ما را

رباعی شمارهٔ ۵: ای کبک شکار نیست جز باز ترا

رباعی شمارهٔ ۶: هر چند بسوختی به هر باب مرا

رباعی شمارهٔ ۷: چون دوست نمود راه طامات مرا

رباعی شمارهٔ ۸: در منزل وصل توشه‌ای نیست مرا

رباعی شمارهٔ ۹: در دل ز طرب شکفته باغیست مرا

رباعی شمارهٔ ۱۰: اندوه تو دلشاد کند مرجان را

رباعی شمارهٔ ۱۱: کی باشد که ز طلعت دون شما

رباعی شمارهٔ ۱۲: گردی نبرد ز بوسه از افسر ما

رباعی شمارهٔ ۱۳: در دل کردی قصد بداندیشی ما

رباعی شمارهٔ ۱۴: زان سوزد چشم تو زان ریزد آب

رباعی شمارهٔ ۱۵: تا در چشمم نشسته بودی در تاب

رباعی شمارهٔ ۱۶: با دل گفتم: چگونه‌ای، داد جواب

رباعی شمارهٔ ۱۷: گفتی که کیت بینم ای در خوشاب

رباعی شمارهٔ ۱۸: آنکس که ز عابدی در ایام شراب

رباعی شمارهٔ ۱۹: روزاز دورخت بروشنی ماند عجب

رباعی شمارهٔ ۲۰: ای مجلس تو چو بخت نیک اصل طرب

رباعی شمارهٔ ۲۱: لبهات می ست و می بود اصل طرب

رباعی شمارهٔ ۲۲: نیلوفر و لاله هر دو بی‌هیچ سبب

رباعی شمارهٔ ۲۳: تا بشنیدم که گرمی از آتش تب

رباعی شمارهٔ ۲۴: از روی تو و زلف تو روز آمد و شب

رباعی شمارهٔ ۲۵: تا دیده‌ام آن سیب خوش دوست فریب

رباعی شمارهٔ ۲۶: بی‌خوابی شب جان مرا گر چه بکاست

رباعی شمارهٔ ۲۷: ای جان عزیز تن بباید پرداخت

رباعی شمارهٔ ۲۸: آن موی که سوز عاشقان می‌انگیخت

رباعی شمارهٔ ۲۹: در دوستی ای صنم چو دادم دادت

رباعی شمارهٔ ۳۰: ای مانده زمان بنده اندر یادت

رباعی شمارهٔ ۳۱: ای کرده فلک به خون من نامزدت

رباعی شمارهٔ ۳۲: صدبار به بوسه آزمودم پارت

رباعی شمارهٔ ۳۳: ای خواجه محمد ای محامد سیرت

رباعی شمارهٔ ۳۴: زین پس هر چون که داردم دوست رواست

رباعی شمارهٔ ۳۵: خورشید به زیر دام معشوقهٔ ماست

رباعی شمارهٔ ۳۶: بیرون جهان همه درون دل ماست

رباعی شمارهٔ ۳۷: روز از طلبت پردهٔ بیکاری ماست

رباعی شمارهٔ ۳۸: هر باطل را که رهگذر بر گل ماست

رباعی شمارهٔ ۳۹: هجرت به دلم چو آتشی در پیوست

رباعی شمارهٔ ۴۰: دستی که حمایل تو بودی پیوست

رباعی شمارهٔ ۴۱: تا زلف بتم به بند زنجیر منست

رباعی شمارهٔ ۴۲: خواهم که به اندیشه و یارای درست

رباعی شمارهٔ ۴۳: گفتم پس از آنهمه طلبهای درست

رباعی شمارهٔ ۴۴: مستست بتا چشم تو و تیر به دست

رباعی شمارهٔ ۴۵: ای مه تویی از چهار گوهر شده هست

رباعی شمارهٔ ۴۶: چون من به خودی نیامدم روز نخست

رباعی شمارهٔ ۴۷: ای چون گل و مل در به در و دست به ...

رباعی شمارهٔ ۴۸: ای نیست شده ذات تو در پردهٔ هست

رباعی شمارهٔ ۴۹: لشکرگه عشق عارض خرم تست

رباعی شمارهٔ ۵۰: گیرم که چو گل همه نکویی با تست

رباعی شمارهٔ ۵۱: محراب جهان جمال رخسارهٔ تست

رباعی شمارهٔ ۵۲: امروز ببر زانچه ترا پیوندست

رباعی شمارهٔ ۵۳: بر من فلک ار دست جفا گستردست

رباعی شمارهٔ ۵۴: تا جان مرا بادهٔ مهرت سودست

رباعی شمارهٔ ۵۵: در دام تو هر کس که گرفتارترست

رباعی شمارهٔ ۵۶: مژگان و لبش عذر و عذابی دگرست

رباعی شمارهٔ ۵۷: هر خوش پسری را حرکات دگرست

رباعی شمارهٔ ۵۸: هر روز مرا با تو نیازی دگرست

رباعی شمارهٔ ۵۹: در شهر هر آنکسی که او مشهورست

رباعی شمارهٔ ۶۰: غم خوردن این جهان فانی هوسست

رباعی شمارهٔ ۶۱: در دیدهٔ کبر کبریای تو بسست

رباعی شمارهٔ ۶۲: گر گویم جان فدا کنم جان نفسست

رباعی شمارهٔ ۶۳: تا این دل من همیشه عشق اندیش‌ست

رباعی شمارهٔ ۶۴: زین روی که راه عشق راهی تنگ‌ست

رباعی شمارهٔ ۶۵: ار نیست دهان فزونت ار هست کمست

رباعی شمارهٔ ۶۶: تنگی دهن یار ز اندیشه کمست

رباعی شمارهٔ ۶۷: هر روز مرا ز عشق جان انجامت

رباعی شمارهٔ ۶۸: آنجا که سر تیغ ترا یافتن ست

رباعی شمارهٔ ۶۹: آنم که مرا نه دل نه جان و نه تنست

رباعی شمارهٔ ۷۰: برهان محبت نفس سرد منست

رباعی شمارهٔ ۷۱: شبها ز فراق تو دلم پر خونست

رباعی شمارهٔ ۷۲: آن روز که بیش با من او را کینست

رباعی شمارهٔ ۷۳: در مرگ حیات اهل داد و دینست

رباعی شمارهٔ ۷۴: آنکس که سرت برید غمخوار تو اوست

رباعی شمارهٔ ۷۵: آنکس که به یاد او مرا کار نکوست

رباعی شمارهٔ ۷۶: ایام درشت رام بهرام شه‌ست

رباعی شمارهٔ ۷۷: هر چند بلای عشق دشمن کامیست

رباعی شمارهٔ ۷۸: در دام تو هر کس که گرفتارترست

رباعی شمارهٔ ۷۹: چندان چشمم که در غم هجر گریست

رباعی شمارهٔ ۸۰: گویند که راستی چو زر کانیست

رباعی شمارهٔ ۸۱: کمتر ز من ای جان به جهان خاکی نیست

رباعی شمارهٔ ۸۲: اندر عقب دکان قصاب گویست

رباعی شمارهٔ ۸۳: زلفین تو تا بوی گل نوروزیست

رباعی شمارهٔ ۸۴: عقلی که ز لطف دیدهٔ جان پنداشت

رباعی شمارهٔ ۸۵: روزی که رطب داد همی از پیشت

رباعی شمارهٔ ۸۶: نوری که همی جمع نیابی در مشت

رباعی شمارهٔ ۸۷: بس عابد را که سرو بالای تو کشت

رباعی شمارهٔ ۸۸: صد بار رهی بیش به کوی تو شتافت

رباعی شمارهٔ ۸۹: بویی که مرا ز وصل یار آمد رفت

رباعی شمارهٔ ۹۰: ای عالم علم پیشگاه تو برفت

رباعی شمارهٔ ۹۱: رازی که سر زلف تو با باد بگفت

رباعی شمارهٔ ۹۲: چون دید مرا رخانش چون گل بشکفت

رباعی شمارهٔ ۹۳: افلاک به تیر عشق بتوانم سفت

رباعی شمارهٔ ۹۴: تا کی باشم با غم هجران تو جفت

رباعی شمارهٔ ۹۵: در خاک بجستمت چو خور یافتمت

رباعی شمارهٔ ۹۶: ای دیدهٔ روشن سنایی ز غمت

رباعی شمارهٔ ۹۷: از ظلمت چون گرفته ما هم ز غمت

رباعی شمارهٔ ۹۸: دل خسته و زار و ناتوانم ز غمت

رباعی شمارهٔ ۹۹: هر چند دلم بیش کشد بار غمت

رباعی شمارهٔ ۱۰۰: سرو چمنی یاد نیاید ز منت

رباعی شمارهٔ ۱۰۱: زین رفتن جان ربای درد افزایت

رباعی شمارهٔ ۱۰۲: آتش در زن ز کبریا در کویت

رباعی شمارهٔ ۱۰۳: هستی تو سزای این و صد چندین رنج

رباعی شمارهٔ ۱۰۴: اندر همه عمر من بسی وقت صبوح

رباعی شمارهٔ ۱۰۵: هر جاه ترا بلندی جوزا باد

رباعی شمارهٔ ۱۰۶: ای شاخ تو اقبال و خرد بارت باد

رباعی شمارهٔ ۱۰۷: گوشت سوی عاقلان غافل‌وش باد

رباعی شمارهٔ ۱۰۸: زلفینانت همیشه خم در خم باد

رباعی شمارهٔ ۱۰۹: نور بصرم خاک قدمهای تو باد

رباعی شمارهٔ ۱۱۰: اصل همه شادی از دل شاد تو باد

رباعی شمارهٔ ۱۱۱: از کبر چو من طبع تو بگریخته باد

رباعی شمارهٔ ۱۱۲: گردی که ز دیوار تو برباید باد

رباعی شمارهٔ ۱۱۳: کاری که نه کار تست ناساخته باد

رباعی شمارهٔ ۱۱۴: چشمم ز فراق تو جهانسوز مباد

رباعی شمارهٔ ۱۱۵: آن را شایی که باشم از عشق تو شاد

رباعی شمارهٔ ۱۱۶: آن به که کنم یاد تو ای حور نژاد

رباعی شمارهٔ ۱۱۷: ما را بجز از تو عالم افروز مباد

رباعی شمارهٔ ۱۱۸: در دیدهٔ خصم نیک روی تو مباد

رباعی شمارهٔ ۱۱۹: آب از اثر عارض تو می گردد

رباعی شمارهٔ ۱۲۰: تن در غم تو در آب منزل دارد

رباعی شمارهٔ ۱۲۱: هجر تو خوشست اگر چه زارم دارد

رباعی شمارهٔ ۱۲۲: از روی تو دیده‌ها جمالی دارد

رباعی شمارهٔ ۱۲۳: با هجر تو بنده دل خمین می‌دارد

رباعی شمارهٔ ۱۲۴: ای صورت تو سکون دلها چو خرد

رباعی شمارهٔ ۱۲۵: گه جفت صلاح باشم و یار خرد

رباعی شمارهٔ ۱۲۶: من چون تو نیابم تو چو من یابی صد

رباعی شمارهٔ ۱۲۷: روزی که بود دلت ز جانان پر درد

رباعی شمارهٔ ۱۲۸: گر خاک شوم چو باد بر من گذرد

رباعی شمارهٔ ۱۲۹: بر رهگذر دوست کمین خواهم کرد

رباعی شمارهٔ ۱۳۰: از دور مرا بدید لب خندان کرد

رباعی شمارهٔ ۱۳۱: سودای توام بی‌سر و بی‌سامان کرد

رباعی شمارهٔ ۱۳۲: روزی که سر از پرده برون خواهی کرد

رباعی شمارهٔ ۱۳۳: چون چهرهٔ تو ز گریه باشد پر درد

رباعی شمارهٔ ۱۳۴: گفتا که به گرد کوی ما خیره مگرد

رباعی شمارهٔ ۱۳۵: منگر تو بدانکه ذوفنون آید مرد

رباعی شمارهٔ ۱۳۶: رو گرد سراپردهٔ اسرار مگرد

رباعی شمارهٔ ۱۳۷: آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد

رباعی شمارهٔ ۱۳۸: بس دل که غم سود و زیان تو خورد

رباعی شمارهٔ ۱۳۹: هر کو به جهان راه قلندر گیرد

رباعی شمارهٔ ۱۴۰: چون پوست کشد کارد به دندان گیرد

رباعی شمارهٔ ۱۴۱: این اسب قلندری نه هر کس تازد

رباعی شمارهٔ ۱۴۲: گبری که گرسنه شد به نانی ارزد

رباعی شمارهٔ ۱۴۳: بادی که ز کوی آن نگارین خیزد

رباعی شمارهٔ ۱۴۴: ای آنکه برت مردم بد، دد باشد

رباعی شمارهٔ ۱۴۵: دشنام که از لب تو مهوش باشد

رباعی شمارهٔ ۱۴۶: تو شیردلی شکار تو دل باشد

رباعی شمارهٔ ۱۴۷: این ضامن صبر من خجل خواهد شد

رباعی شمارهٔ ۱۴۸: در راه قلندری زیان سود تو شد

رباعی شمارهٔ ۱۴۹: بالای بتان چاکر بالای تو شد

رباعی شمارهٔ ۱۵۰: از فقر نشان نگر که در عود آمد

رباعی شمارهٔ ۱۵۱: در هجر توام قوت یک آه نماند

رباعی شمارهٔ ۱۵۲: نارفته به کوی صدق در گامی چند

رباعی شمارهٔ ۱۵۳: نقاش که بر نقش تو پرگار افگند

رباعی شمارهٔ ۱۵۴: مرغان که خروش بی‌نهایت کردند

رباعی شمارهٔ ۱۵۵: ای گل نه به سیم اگر به جانت بخرند

رباعی شمارهٔ ۱۵۶: این بی‌ریشان که سغبهٔ سیم و زرند

رباعی شمارهٔ ۱۵۷: سیمرغ نه‌ای که بی تو نام تو برند

رباعی شمارهٔ ۱۵۸: سادات به یک بار همه مهجورند

رباعی شمارهٔ ۱۵۹: با یاد تو جام زهر چون نوش کشند

رباعی شمارهٔ ۱۶۰: تا عشق قد تو همچو چنبر نکند

رباعی شمارهٔ ۱۶۱: عشق تو کرای شادی و غم نکند

رباعی شمارهٔ ۱۶۲: بسیار مگو دلا که سودی نکند

رباعی شمارهٔ ۱۶۳: یک دم سر زلف خویش پر خم نکند

رباعی شمارهٔ ۱۶۴: عشاق اگر دو کون پیش تو نهند

رباعی شمارهٔ ۱۶۵: عشق و غم تو اگر چه بی‌دادانند

رباعی شمارهٔ ۱۶۶: آنها که اسیر عشق دلدارانند

رباعی شمارهٔ ۱۶۷: آنها که درین حدیث آویخته‌اند

رباعی شمارهٔ ۱۶۸: دیده ز فراق تو زیان می‌بیند

رباعی شمارهٔ ۱۶۹: آن روز که مهر کار گردون زده‌اند

رباعی شمارهٔ ۱۷۰: تا در طلب مات همی کام بود

رباعی شمارهٔ ۱۷۱: آن ذات که پروردهٔ اسرار بود

رباعی شمارهٔ ۱۷۲: هر بوده که او ز اصل نابود بود

رباعی شمارهٔ ۱۷۳: دل بندهٔ عاشقی تن آزاد چه سود باشد

رباعی شمارهٔ ۱۷۴: زن، زن ز وفا شود ز زیور نشود

رباعی شمارهٔ ۱۷۵: ترسم که دل از وصل تو خرم نشود

رباعی شمارهٔ ۱۷۶: یک روز دلت به مهر ما نگراید

رباعی شمارهٔ ۱۷۷: آنی که فدای تو روان می‌باید

رباعی شمارهٔ ۱۷۸: گاهی فلکم گریستن فرماید

رباعی شمارهٔ ۱۷۹: روزی که بتم ز فوطه رخ بنماید

رباعی شمارهٔ ۱۸۰: مردی که به راه عشق جان فرساید

رباعی شمارهٔ ۱۸۱: آن باید آن که مرد عاشق آید

رباعی شمارهٔ ۱۸۲: آن عنبر نیم تاب در هم نگرید

رباعی شمارهٔ ۱۸۳: دی بنده چو آن لالهٔ خندان تو دید

رباعی شمارهٔ ۱۸۴: اکنون که سیاهی ای دل چون خورشید

رباعی شمارهٔ ۱۸۵: ای دیدن تو راحت جانم جاوید

رباعی شمارهٔ ۱۸۶: ای خورشیدی که نورت از روی امید

رباعی شمارهٔ ۱۸۷: یک ذره نسیم خاک پایت بوزید

رباعی شمارهٔ ۱۸۸: گویی که من از بلعجبی دارم عار

رباعی شمارهٔ ۱۸۹: چون از اجل تو دید بر لوح آثار

رباعی شمارهٔ ۱۹۰: نازان و گرازان به وثاق آمد یار

رباعی شمارهٔ ۱۹۱: از غایت بی‌تکلفی ما در هر کار

رباعی شمارهٔ ۱۹۲: نه چرخ به کام ما بگردد یک بار

رباعی شمارهٔ ۱۹۳: بخت و دل من ز من برآورد دمار

رباعی شمارهٔ ۱۹۴: ای گشته چو ماه و همچو خورشید سمر

رباعی شمارهٔ ۱۹۵: ای روی تو رخشنده‌تر از قبلهٔ گبر

رباعی شمارهٔ ۱۹۶: آن کس که چو او نبود در دهر دگر

رباعی شمارهٔ ۱۹۷: بازی بنگر عشق چه کردست آغاز

رباعی شمارهٔ ۱۹۸: هرگز دل من به آشکارا و به راز

رباعی شمارهٔ ۱۹۹: اول تو حدیث عشق کردی آغاز

رباعی شمارهٔ ۲۰۰: از عشق تو ای صنم به شبهای دراز

رباعی شمارهٔ ۲۰۱: خوشخو شده بود آن صنم قاعده‌ساز

رباعی شمارهٔ ۲۰۲: نادیده ترا چو راه را کردم باز

رباعی شمارهٔ ۲۰۳: خواهی که ترا روی دهد صرف نیاز

رباعی شمارهٔ ۲۰۴: عقلی که همیشه با روانی دمساز

رباعی شمارهٔ ۲۰۵: شب گشت ز هجران دل فروزم روز

رباعی شمارهٔ ۲۰۶: ای گلبن نابسوده او باش هنوز

رباعی شمارهٔ ۲۰۷: آسیمه سران بی‌نواییم هنوز

رباعی شمارهٔ ۲۰۸: بر چرخ نهاده پای بستیم هنوز

رباعی شمارهٔ ۲۰۹: ای در سر زلف تو صبا عنبر بیز

رباعی شمارهٔ ۲۱۰: درد دلم از طبیب بیهوده مپرس

رباعی شمارهٔ ۲۱۱: ای دیده ز هر طرف که برخیزد خس

رباعی شمارهٔ ۲۱۲: خواندیم گرسنه ما ز دل یار هوس

رباعی شمارهٔ ۲۱۳: ای چون هستی برده دل من به هوس

رباعی شمارهٔ ۲۱۴: ای من به تو زنده همچو مردم به نفس

رباعی شمارهٔ ۲۱۵: اندر طلبت هزار دل کرد هوس

رباعی شمارهٔ ۲۱۶: شمعی که چو پروانه بود نزد تو کس

رباعی شمارهٔ ۲۱۷: بادی که بیاوری به ما جان چو نفس

رباعی شمارهٔ ۲۱۸: ای تن وطن بلای آن دلکش باش

رباعی شمارهٔ ۲۱۹: ای گشته دل و جان من از عشق تو لاش

رباعی شمارهٔ ۲۲۰: با من ز دریچه‌ای مشبک دلکش

رباعی شمارهٔ ۲۲۱: ای عارض گل پوش سمن پاش تو خوش

رباعی شمارهٔ ۲۲۲: بر طرف قمر نهاده مشک و شکرش

رباعی شمارهٔ ۲۲۳: چون نزد رهی درآیی ای دلبر کش

رباعی شمارهٔ ۲۲۴: نی آب دو چشم داری ای حورافش

رباعی شمارهٔ ۲۲۵: با سینهٔ این و آن چه گویی غم خویش

رباعی شمارهٔ ۲۲۶: می بر کف گیر و هر دو عالم بفروش

رباعی شمارهٔ ۲۲۷: ای برده دل من چو هزاران درویش

رباعی شمارهٔ ۲۲۸: گه در پی دین رویم و گه در پی کیش

رباعی شمارهٔ ۲۲۹: هر چند بود مردم دانا درویش

رباعی شمارهٔ ۲۳۰: دی آمدنی به حیرت از منزل خویش

رباعی شمارهٔ ۲۳۱: آراست بهار کوی و دروازهٔ خویش

رباعی شمارهٔ ۲۳۲: از عشق تو ای سنگدل کافر کیش

رباعی شمارهٔ ۲۳۳: معشوقه دلم به آتش انباشت چو شمع

رباعی شمارهٔ ۲۳۴: از یار وفا مجوی کاندر هر باغ

رباعی شمارهٔ ۲۳۵: نیکوتری از آب روان اندر باغ

رباعی شمارهٔ ۲۳۶: نادیده من از عشق تو یک روز فراغ

رباعی شمارهٔ ۲۳۷: ای بیماری سرو ترا کرده کناغ

رباعی شمارهٔ ۲۳۸: در راه تو ار سود و زیانم فارغ

رباعی شمارهٔ ۲۳۹: تا دید هوات در دلم غایت عشق

رباعی شمارهٔ ۲۴۰: بر سین سریر سر سپاه آمد عشق

رباعی شمارهٔ ۲۴۱: جز من به جهان نبود کس در خور عشق

رباعی شمارهٔ ۲۴۲: تحویل کنم نام خود از دفتر عشق

رباعی شمارهٔ ۲۴۳: جز تیر بلا نبود در ترکش عشق

رباعی شمارهٔ ۲۴۴: گویند که کرده‌ای دلت بردهٔ عشق

رباعی شمارهٔ ۲۴۵: کی بسته کند عقل سراپردهٔ عشق

رباعی شمارهٔ ۲۴۶: چشمی دارم ز اشک پیمانهٔ عشق

رباعی شمارهٔ ۲۴۷: خورشید سما بسوزد از سایهٔ عشق

رباعی شمارهٔ ۲۴۸: آن روز که شیر خوردم از دایهٔ عشق

رباعی شمارهٔ ۲۴۹: کردی تو پریر آب وصل از رخ پاک

رباعی شمارهٔ ۲۵۰: ای آصف این زمانه از خاطر پاک

رباعی شمارهٔ ۲۵۱: زین پیش به شبهای سیاه شبه‌ناک

رباعی شمارهٔ ۲۵۲: ناید به کف آن زلف سمن مال به مال

رباعی شمارهٔ ۲۵۳: هر چند شدم ز عش تو خوار و خجل

رباعی شمارهٔ ۲۵۴: ای عهد تو عهد دوستان سر پل

رباعی شمارهٔ ۲۵۵: از گفتهٔ بد گوی تو چون هر عاقل

رباعی شمارهٔ ۲۵۶: با چهرهٔ آن نگار خندان ای گل

رباعی شمارهٔ ۲۵۷: ای عمر عزیز داده بر باد ز جهل

رباعی شمارهٔ ۲۵۸: در عشق تو خفته همچو ابروی توام

رباعی شمارهٔ ۲۵۹: از روی عتاب اگر چه گویی سردم

رباعی شمارهٔ ۲۶۰: بسیار ز عاشقیت غمها خوردم

رباعی شمارهٔ ۲۶۱: بر دل ز غم فراق داغی دارم

رباعی شمارهٔ ۲۶۲: هر بار ز دیده از تو در تیمارم

رباعی شمارهٔ ۲۶۳: هر روز به درد از تو نویدی دارم

رباعی شمارهٔ ۲۶۴: نامت پس ازین یارا به اسم دارم

رباعی شمارهٔ ۲۶۵: در خوابگه از دل شب آتش بیزم

رباعی شمارهٔ ۲۶۶: چون در غم آن نگار سرکش باشم

رباعی شمارهٔ ۲۶۷: گفتم خود را ز خس نگهدار ای چشم

رباعی شمارهٔ ۲۶۸: افسرده شد از دم دهانم دم چشم

رباعی شمارهٔ ۲۶۹: گر با فلکم کنی برابر بیشم

رباعی شمارهٔ ۲۷۰: روز آمد و برکشید خورشید علم

رباعی شمارهٔ ۲۷۱: تیغ از کف و بازوی تو ای فخر امم

رباعی شمارهٔ ۲۷۲: چون گل صنما جامه به صد جا چاکم

رباعی شمارهٔ ۲۷۳: با دولت حسن دوست اندر جنگم

رباعی شمارهٔ ۲۷۴: ای بسته به تو مهر و وفا یک عالم

رباعی شمارهٔ ۲۷۵: ای گشته فراق تو غم‌افزای دلم

رباعی شمارهٔ ۲۷۶: پر شد ز شراب عشق جانا جامم

رباعی شمارهٔ ۲۷۷: یک بوسه بر آن لبان خندان نزنم

رباعی شمارهٔ ۲۷۸: بی وصل تو زندگانی ای مه چکنم

رباعی شمارهٔ ۲۷۹: گیرم ز غمت جان و خرد پیر کنم

رباعی شمارهٔ ۲۸۰: دارد پشتم ز وعدهٔ خام تو خم

رباعی شمارهٔ ۲۸۱: ای چون شکن زلف تو پشتم خم خم

رباعی شمارهٔ ۲۸۲: از آمدنم فزود رنج بدنم

رباعی شمارهٔ ۲۸۳: با ابر همیشه در عتابش بینم

رباعی شمارهٔ ۲۸۴: فتحی که به آمدنت منصور شوم

رباعی شمارهٔ ۲۸۵: در وصل شب و روز شمردیم بهم

رباعی شمارهٔ ۲۸۶: مجرم رخ تو که ما بدو آساییم

رباعی شمارهٔ ۲۸۷: چوبی بودم بود به گل در پایم

رباعی شمارهٔ ۲۸۸: گفتم که مگر دل ز تو برداشته‌ایم

رباعی شمارهٔ ۲۸۹: چون می دانی همه ز خاک و آبیم

رباعی شمارهٔ ۲۹۰: یک چند در اسلام فرس تاخته‌ایم

رباعی شمارهٔ ۲۹۱: راحت همه از غمی برانداخته‌ایم

رباعی شمارهٔ ۲۹۲: از دیده درم خرید روی تو شدیم

رباعی شمارهٔ ۲۹۳: ما شربت هجر تو چشیدیم و شدیم

رباعی شمارهٔ ۲۹۴: زان یک نظر نهان که ما دزدیدیم

رباعی شمارهٔ ۲۹۵: کاری که نه با تو بی‌نظام انگاریم

رباعی شمارهٔ ۲۹۶: تا ظن نبری که از تو آگاه‌تریم

رباعی شمارهٔ ۲۹۷: مانندهٔ باد اگر چه بی‌پا و سریم

رباعی شمارهٔ ۲۹۸: با خوی بد تو گر چه در پرخاشیم

رباعی شمارهٔ ۲۹۹: ای روی تو پاکیزه‌تر از کف کلیم

رباعی شمارهٔ ۳۰۰: قائم به خودی از آن شب و روز مقیم

رباعی شمارهٔ ۳۰۱: قلاشانیم و لاابالی حالیم

رباعی شمارهٔ ۳۰۲: هستیم ز بندگیت ما شاد ای جان

رباعی شمارهٔ ۳۰۳: اکنون که ز دونی ای جهان گذران

رباعی شمارهٔ ۳۰۴: عقلی که خلاف تو گزیدن نتوان

رباعی شمارهٔ ۳۰۵: یک شب غم هجران تو ای جان جهان

رباعی شمارهٔ ۳۰۶: گه سوی من آیی از لطیفی پویان

رباعی شمارهٔ ۳۰۷: آزار ترا گرچه نهادم گردن

رباعی شمارهٔ ۳۰۸: اندر دریا نهنگ باید بودن

رباعی شمارهٔ ۳۰۹: در بند بلای آن بت کش بودن

رباعی شمارهٔ ۳۱۰: تا چند ز سودای جهان پیمودن

رباعی شمارهٔ ۳۱۱: ای دیده ز هر طرف که برخیزد خس

رباعی شمارهٔ ۳۱۲: گر شاد نخواهی این دلم شاد مکن

رباعی شمارهٔ ۳۱۳: فرمان حسود فتنه‌انگیز مکن

رباعی شمارهٔ ۳۱۴: تا با خودی ارچه همنشینی با من

رباعی شمارهٔ ۳۱۵: گه بردوزی به دامنم بر دامن

رباعی شمارهٔ ۳۱۶: اکنون که ستد هوای تو داد از من

رباعی شمارهٔ ۳۱۷: گه یار شوی تو با ملامت‌گر من

رباعی شمارهٔ ۳۱۸: با من شب و روز گرم بودی به سخن

رباعی شمارهٔ ۳۱۹: ای چون گل نوشکفته برطرف چمن

رباعی شمارهٔ ۳۲۰: پندی دهمت اگر پذیری ای تن

رباعی شمارهٔ ۳۲۱: ای یار قلندر خراباتی من

رباعی شمارهٔ ۳۲۲: گر کرده بدی تو آزمون دل من

رباعی شمارهٔ ۳۲۳: بد کمتر ازین کن ای بت سیمین‌تن

رباعی شمارهٔ ۳۲۴: ای شاه چو لاله دارد از تو دشمن

رباعی شمارهٔ ۳۲۵: بی تیر غمت پشت کمان دارم من

رباعی شمارهٔ ۳۲۶: غمهای تو در میان جان دارم من

رباعی شمارهٔ ۳۲۷: بختی نه که با دوست درآمیزم من

رباعی شمارهٔ ۳۲۸: ای بی سببی همیشه آزردهٔ من

رباعی شمارهٔ ۳۲۹: چون آمد شد بریدم از کوی تو من

رباعی شمارهٔ ۳۳۰: از عشوهٔ چرخ در امانم ز تو من

رباعی شمارهٔ ۳۳۱: دلها همه آب گشت و جانها همه خون

رباعی شمارهٔ ۳۳۲: در جنب گرانی تو ای نوشتکین

رباعی شمارهٔ ۳۳۳: بهرام دواند هر دو جویندهٔ کین

رباعی شمارهٔ ۳۳۴: پار ارچه نمی‌کرد چو کفرم تمکین

رباعی شمارهٔ ۳۳۵: آب ارچه نمی‌رود به جویم با تو

رباعی شمارهٔ ۳۳۶: ای طالع سعد روح فرخنده به تو

رباعی شمارهٔ ۳۳۷: ای قامت سرو گشته کوتاه به تو

رباعی شمارهٔ ۳۳۸: آنی که عدو چو برگ بیدست از تو

رباعی شمارهٔ ۳۳۹: بی آنکه به کس رسید پیوند از تو

رباعی شمارهٔ ۳۴۰: جز گرد دلم گشت نداند غم تو

رباعی شمارهٔ ۳۴۱: ای مفلس ما ز مجلس خرم تو

رباعی شمارهٔ ۳۴۲: ای بی تو دلیل اشهب و ادهم تو

رباعی شمارهٔ ۳۴۳: چون موی شدم ز رشک پیراهن تو

رباعی شمارهٔ ۳۴۴: دل سوخته شد در تف اندیشهٔ تو

رباعی شمارهٔ ۳۴۵: ای زلف و رخ تو مایهٔ پیشهٔ تو

رباعی شمارهٔ ۳۴۶: ای همت صد هزار کس در پی تو

رباعی شمارهٔ ۳۴۷: دل کیست که گوهری فشاند بی تو

رباعی شمارهٔ ۳۴۸: چون آتش تیز بی‌قرارم بی تو

رباعی شمارهٔ ۳۴۹: ای عقل اگر چند شریفی دون شو

رباعی شمارهٔ ۳۵۰: اندر ره عشق دلبران صادق کو

رباعی شمارهٔ ۳۵۱: باز آن پسر چه زنخ خوش زن کو

رباعی شمارهٔ ۳۵۲: ای معتبران شهر والیتان کو

رباعی شمارهٔ ۳۵۳: گفتی گله کرده‌ای ز من با که و مه

رباعی شمارهٔ ۳۵۴: ما ذات نهاده بر صفاتیم همه

رباعی شمارهٔ ۳۵۵: گر بدگویی ترا بدی گفت ای ماه

رباعی شمارهٔ ۳۵۶: از بهر یکی بوس به دو ماه ای ماه

رباعی شمارهٔ ۳۵۷: با من ز دریچه‌ای مشبک دلخواه

رباعی شمارهٔ ۳۵۸: زین عالم بی وفا بپردازی به

رباعی شمارهٔ ۳۵۹: گر تو به صلاح خویش کم نازی به

رباعی شمارهٔ ۳۶۰: جز یاد تو دل بهر چه بستم توبه

رباعی شمارهٔ ۳۶۱: با من دو هزار عشوه بفروخته‌ای

رباعی شمارهٔ ۳۶۲: در جامه و فوطه سخت خرم شده‌ای

رباعی شمارهٔ ۳۶۳: ای آنکه تو رحمت خدایی شده‌ای

رباعی شمارهٔ ۳۶۴: تا نقطهٔ خال مشک بر رخ زده‌ای

رباعی شمارهٔ ۳۶۵: هر چند به دلبری کنون آمده‌ای

رباعی شمارهٔ ۳۶۶: در حسن چو عشق نادرست آمده‌ای

رباعی شمارهٔ ۳۶۷: خشنودی تو بجویم ای مولایی

رباعی شمارهٔ ۳۶۸: چون نار اگرم فروختن فرمایی

رباعی شمارهٔ ۳۶۹: گفتم که ببرم از تو ای بینایی

رباعی شمارهٔ ۳۷۰: ای سوسن آزاد ز بس رعنایی

رباعی شمارهٔ ۳۷۱: تا تو ز درون وفای او می‌جویی

رباعی شمارهٔ ۳۷۲: غم کی خورد آنکه شادمانیش تویی

رباعی شمارهٔ ۳۷۳: بیزار شو از خود که زیان تو تویی

رباعی شمارهٔ ۳۷۴: مردی که برای دین سوارست تویی

رباعی شمارهٔ ۳۷۵: چون حمله دهی نیک سوارا که تویی

رباعی شمارهٔ ۳۷۶: خود ماه بود چنین منور که تویی

رباعی شمارهٔ ۳۷۷: روشن‌تر از آفتاب و ماهی گویی

رباعی شمارهٔ ۳۷۸: جایی که نمودی آن رخ روح‌افزای

رباعی شمارهٔ ۳۷۹: با خصم تو از پی تو ای دهر آرای

رباعی شمارهٔ ۳۸۰: در عشق تو ای شکر لب روح افزای

رباعی شمارهٔ ۳۸۱: خود را چو عطا دهی فراوان مستای

رباعی شمارهٔ ۳۸۲: در پیش خودم همی کنی آنجابی

رباعی شمارهٔ ۳۸۳: شب را سلب روز فروزان کردی

رباعی شمارهٔ ۳۸۴: صد چشمه ز چشم من براندی و شدی

رباعی شمارهٔ ۳۸۵: ای رفته و دل برده چنین نپسندی

رباعی شمارهٔ ۳۸۶: ای دل منیوش از آن صنم دلداری

رباعی شمارهٔ ۳۸۷: در هر خم زلف مشکبیزی داری

رباعی شمارهٔ ۳۸۸: زان چشم چو نرگس که به من در نگری

رباعی شمارهٔ ۳۸۹: گیرم که غم هجر وصالم نخوری

رباعی شمارهٔ ۳۹۰: از نکتهٔ فاضلان به اندام‌تری

رباعی شمارهٔ ۳۹۱: گفتی که چو راه آشنایی گیری

رباعی شمارهٔ ۳۹۲: باشد همه را چو بر ستارهٔ سحری

رباعی شمارهٔ ۳۹۳: راهی که به اندیشهٔ دل می‌سپری

رباعی شمارهٔ ۳۹۴: هست از دم من همیشه چرخ اندر دی

رباعی شمارهٔ ۳۹۵: چون بلبل داریم برای بازی

رباعی شمارهٔ ۳۹۶: گشتم ز غم فراق دیبا دوزی

رباعی شمارهٔ ۳۹۷: در هجر تو گر دلم گراید به خسی

رباعی شمارهٔ ۳۹۸: تا هشیاری به طعم مستی نرسی

رباعی شمارهٔ ۳۹۹: در خدمت ما اگر زمانی باشی

رباعی شمارهٔ ۴۰۰: تا چند ز جان مستمند اندیشی

رباعی شمارهٔ ۴۰۱: ای عود بهشت فعل بیدی تا کی

رباعی شمارهٔ ۴۰۲: بیداد تو بر جان سنایی تا کی

رباعی شمارهٔ ۴۰۳: گر دنیا را به خاشه‌ای داشتمی

رباعی شمارهٔ ۴۰۴: می خور که ظریفان جهان را دردی

رباعی شمارهٔ ۴۰۵: گر آمدنم ز من بدی نامدمی

رباعی شمارهٔ ۴۰۶: گر من سر ناز هر خسی داشتمی

رباعی شمارهٔ ۴۰۷: گر من چو تو سنگین دل و ناخوش خومی

رباعی شمارهٔ ۴۰۸: ای شمع ترا نگفتم از نادانی

رباعی شمارهٔ ۴۰۹: ای آنکه مرا به جای عقل و جانی

رباعی شمارهٔ ۴۱۰: پرسی که ز بهر مجلس افروختنی

رباعی شمارهٔ ۴۱۱: یک روز نباشد که تو با کبر و منی

رباعی شمارهٔ ۴۱۲: گفتم چو لبی بوسه ده‌ای بی‌معنی

رباعی شمارهٔ ۴۱۳: تا مخرقه و راندهٔ هر در نشوی

رباعی شمارهٔ ۴۱۴: جز راه قلندر و خرابات مپوی

رباعی شمارهٔ ۴۱۵: گیرم که مقدم مقالات شوی

رباعی شمارهٔ ۴۱۶: با هر تاری سوخته چون پود شوی

رباعی شمارهٔ ۴۱۷: بر خاک نهم پیش تو سر گر خواهی

رباعی شمارهٔ ۴۱۸: تا کی ز غم جهان امانی خواهی

رباعی شمارهٔ ۴۱۹: از خلق ز راه تیز گوشی نرهی

رباعی شمارهٔ ۴۲۰: تا شد صنما عشق تو همراه رهی

رباعی شمارهٔ ۴۲۱: ای شور چو آب کامه و تلخ چو می

خانه

رباعیات