صفحه‌اصلی شاعران فرخی سیستانی گزیده اشعار

قصاید

قصیدهٔ شمارهٔ ۱ - در مدح یمین الدوله سلطان محمود بن ناصر الدین سبکتگین غزنوی: برآمد پیلگون ابری ز روی نیلگون دریا
قصیدهٔ شمارهٔ ۲ - در مدح خواجه عمید ابو منصور سید اسعد: نیلگون پرده برکشید هوا
قصیدهٔ شمارهٔ ۳ - در مدح امیر ابو یعقوب یوسف بن ناصر الدین سبکتگین: باغ دیبا رخ پرند سلب
قصیدهٔ شمارهٔ ۴ - در مدح خواجهٔ جلیل عبد الرزاق بن احمد بن حسن میمندی: ز آفتاب جدا بود ماه چندین شب
قصیدهٔ شمارهٔ ۵ - در مدح یمین الدولة سلطان محمود بن سبکتگین: ای ملک گیتی، گیتی تراست
قصیدهٔ شمارهٔ ۶ - در مدح امیر ابو یعقوب عضد الدوله یوسف بن ناصرالدین: گر چون تو به ترکستان ای ترک نگاریست
قصیدهٔ شمارهٔ ۷ - در مدح میرابوالفتح فرزند سید الوزراء احمد بن حسن میمندی: من ندانم که عاشقی چه بلاست
قصیدهٔ شمارهٔ ۸ - در مدح ابوالحسن علی بن الفضل بن احمد معروف به حجاج: ترک من بر دل من کامروا گشت و رواست
قصیدهٔ شمارهٔ ۹ - در مدح خواجه ابوبکر حصیری: دل آن ترک نه اندر خور سیمین بر اوست
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰ - در ذکر مراجعت سلطان محمود از فتح سومنات: یمین دولت شاه زمانه با دل شاد
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱ - در دعای به سلطان محمود غزنوی: چندانکه جهانست ملک شاه جهان باد
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲ - در مدح سلطان محمدبن سلطان محمود: هر روز مرا عشق نگاری به سر آید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳ - در تهنیت جلوس سلطان محمد پس از سلطان محمود: هرکه بود از یمین دولت شاد
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴ - در مدح خواجه عبد الرزاق بن احمد بن حسن میمندی: ای دل من ترا بشارت باد
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵ - در تهنیت جشن سده و مدح وزیر: گر نه آیین جهان از سر همی دیگر شود
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶ - در ذکر سفر سومنات و فتح آنجا و شکستن منات و رجعت سلطان: فسانه گشت و کهن شد حدیث اسکندر
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷ - در شکر گزاری از اسبی که سلطان محمود داده است: ای آنکه همی قصهٔ من پرسی هموار
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸ - در ذکر وفات سلطان محمود و رثاء آن پادشاه: شهر غزنین نه همانست که من دیدم پار
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹ - در مدح امیر محمد بن محمود بن ناصرالدین: ای زینهارخوار بدین روزگار
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰ - در مدح امیر ابو احمد محمد بن محمود غزنوی: دی ز لشکرگه آمد آن دلبر
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۱ - در وصف بهار و مدح ابو احمد محمد بن محمود بن سبکتکین: مرحبا ای بلخ بامی همره باد بهار
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۲ - در مدح سلطان محمد بن سلطان محمود غزنوی: شبی گذاشته‌ام دوش خوش به روی نگار
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۳ - در مدح امیر محمد بن محمود بن ناصرالدین سبکتگین: مرا چه وقت خزان و چه روزگار بهار
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۴ - در مدح امیر ابو احمد محمد بن محمود غزنوی: ای دل ناشکیب مژده بیار
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۵ - در مدح امیر ابو یعقوب یوسف بن ناصرالدین سپاهسالار: دوش متواریک به وقت سحر
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۶ - در مدح عضدالدوله امیر یوسف سپاهسالار برادر سلطان محمود: همی نسیم گل آرد به باغ بوی بهار
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۷ - در مدح امیر یوسف بن ناصرالدین: کاشکی کردمی از عشق حذر
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۸ - در مدح یمین‌الدوله سلطان محمود غزنوی: بدین خرمی جهان، بدین تازگی بهار
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۹ - در مدح وزیر زاده ابوالفتح عبدالرزاق بن احمد بن حسن میمندی: برفت یار من و من نژند و شیفته‌وار
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۰ - در مدح امیر ایاز اویماق منظور و محبوب سلطان محمود: غم نادیدن آن ماه دیدار
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۱ - صفت بهار و مدح وزیرزاده ابوالحسن حجاج علی بن فضل بن احمد: امسال تازه رویتر آمد همی بهار
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۲ - در صفت داغگاه امیر ابوالمظفر فخرالدوله احمدبن‌محمدوالی‌چغانیان: چون پرند نیلگون بر روی پوشد مرغزار
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۳ - در مدح خواجه عمید اسعد کدخدای امیر ابوالمظفر والی چغانیان: برگرفت از روی دریا ابر فروردین سفر
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۴ - در مدح عضدالدوله امیر یوسف برادر سلطان محمود: یاد باد آن شب کان شمسهٔ خوبان طراز
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۵ - در مدح شمس الکفاة خواجه احمد بن حسن میمندی: سرو ساقی و ماه رودنواز
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۶ - در مدح سلطان مسعود بن سلطان محمود غزنوی: آشتی کردم با دوست پس از جنگ دراز
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۷ - در مدح محمد بن محمود بن ناصرالدین: چه فسون ساختند و باز چه رنگ
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۸ - در مدح امیر فخرالدوله ابو المظفر احمد بن محمدوالی‌چغانیان: تا خزان تاختن آورد سوی باد شمال
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۹ - در مدح امیر ابو احمد محمد بن سلطان محمود: مجلس بساز ای بهار پدرام
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۰ - در مدح سلطان محمد بن محمود غزنوی: دوش تا اول سپیدهٔ بام
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۱ - در مدح امیر ابو یعقوب یوسف سپاهسالار: گل بخندید و باغ شد پدرام
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۲ - در مدح سلطان ابو سعید مسعود بن محمود غزنوی: جشن سده و سال نو و ماه محرم
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۳ - در مدح خواجه احمد بن حسن میمندی: بنفشه زلف من آن سرو قد سیم اندام
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۴ - در مدح یمین الدوله سلطان محمود بن ناصرالدین: خداوند ما شاه کشورستان
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۵ - در مدح یمین الدوله ابوالقاسم محمود بن ناصرالدین: بنفشه زلف من آن آفتاب ترکستان
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۶ - در حسب حال و رنجش خاطر سلطان و طلب عفو: ای ندیمان شهریار جهان
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۷ - در مدح سلطان محمد بن سلطان محمود: گفتم: مرا سه بوسه ده ای شمسهٔ بتان!
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۸ - در مدح محمد بن محمود بن ناصرالدین: هم از سعادت و اقبال بود و بخت جوان
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۹ - در مدح عضد الدوله امیر ابو یعقوب یوسف بن ناصرالدین: ای نیمشب گریخته از رضوان
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۰ - در مدح امیر ابو یعقوب یوسف بن ناصرالدین: آن کمر باز کن بتا ز میان
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۱ - در مدح امیر ابو یعقوب یوسف بن ناصرالدین: ای روی نکو! روی سوی من کن و بنشین
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۲ - در مدح شمس الکفات خواجه ابوالقاسم احمد بن حسن میمندی: آمد آن نو بهار توبه شکن
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۳ - در مدح خواجه احمد بن حسن میمندی وزیر: نگار من آن لعبت سیمتن
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۴ - در مدح شمس الکفات احمد بن الحسن میمندی: گفتم: گلست، یا سمنست آن رخ و ذقن؟
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۵ - در مدح خواجه ابو سهل دبیر وزیر امیر یوسف: اندر آمد به باغ باد خزان
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۶ - در مدح خواجه ابوالحسن حجاج علی بن فضل بن احمد: پیچان درختی نام او نارون
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۷ - در مدح عمیدالملک خواجه ابوبکر علی بن حسن قهستانی عارض سپاه: دی به سلام آمد نزدیک من
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۸ - در مدح خواجه ابوبکر حصیری ندیم: من پار دلی داشتم بسامان
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۹ - در مدح فخر الدوله ابو المظفر احمد بن محمد والی چغانیان و توصیف شعر: با کاروان حله برفتم ز سیستان
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۰ - در ذکر مسافرت ازسیستان به بست و مدح خواجه منصور بن حسن میمندی: چون بسیج راه کردم سوی بست از سیستان
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۱ - در دعای سلطان و تقاضای ملازمت سفر: ای برگذشته از ملکان پایگاه تو
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۲ - در مدح خواجه ابوسهل احمد بن حسن حمدوی: سروی شنیده‌ای که بود ماه بار او؟
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۳ - در مدح امیر ابو یعقوب عضد الدوله یوسف بن ناصر الدین: زلف مشکین تو زان عارض تابنده چو ماه
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۴ - در مدح امیر یوسف بن ناصرالدین: از پی تهنیت روز نو آمد بر شاه
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۵ - در مدح خواجه ابو الحسن علی بن فضل بن احمد معروف به حجاج: به جان تو که نیارم تمام کرد نگاه
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۶ - در لغز آتش سده و مدح سلطان محمود: یکی گوهری چون گل بوستانی
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۷ - در تحریض به حرکت هند و تسخیر کشمیر: هنگامی گلست ای به دو رخ چون گل خو...
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۸ - در مدح ابو احمد محمد بن محمود بن ناصرالدین: به من بازگرد ای چو جان و جوانی
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۹ - در مدح سلطان مسعود بن سلطان محمود: خوشا عاشقی خاصه وقت جوانی
قصیدهٔ شمارهٔ ۷۰ - در مدح خواجه ابوالقاسم احمد بن حسن میمندی: دل من همی داد گفتی گوایی