صفحه‌اصلی شاعران انوری دیوان اشعار

غزلیات

غزل شمارهٔ ۱: بیا ای جان بیا ای جان بیا فریاد ر...

غزل شمارهٔ ۲: جرمی ندارم بیش از این کز جان وفاد...

غزل شمارهٔ ۳: ای کرده خجل بتان چین را

غزل شمارهٔ ۴: ای کرده در جهان غم عشقت سمر مرا

غزل شمارهٔ ۵: تا بود در عشق آن دلبر گرفتاری مرا

غزل شمارهٔ ۶: گر باز دگرباره ببینم مگر اورا

غزل شمارهٔ ۷: از دور بدیدم آن پری را

غزل شمارهٔ ۸: جانا به جان رسید ز عشق تو کار ما

غزل شمارهٔ ۹: ای غارت عشق تو جهانها

غزل شمارهٔ ۱۰: ای از بنفشه ساخته گلبرگ را نقاب

غزل شمارهٔ ۱۱: خه‌خه به نام ایزد آن روی کیست یارب

غزل شمارهٔ ۱۲: خه از کجات پرسم چونست روزگارت

غزل شمارهٔ ۱۳: در همه عالم وفاداری کجاست

غزل شمارهٔ ۱۴: غم عشق تو از غمها نجاتست

غزل شمارهٔ ۱۵: تا دل مسکین من در کار تست

غزل شمارهٔ ۱۶: جرم رهی دوستی روی تست

غزل شمارهٔ ۱۷: دل در آن یار دلاویز آویخت

غزل شمارهٔ ۱۸: ای به دیدهٔ دریغ خاک درت

غزل شمارهٔ ۱۹: رخت مه را رخ و فرزین نهادست

غزل شمارهٔ ۲۰: گلبن عشق تو بی‌خار آمدست

غزل شمارهٔ ۲۱: پایم از عشق تو در سنگ آمدست

غزل شمارهٔ ۲۲: کارم ز غمت به جان رسیدست

غزل شمارهٔ ۲۳: حسن را از وفا چه آزارست

غزل شمارهٔ ۲۴: معشوقه به رنگ روزگارست

غزل شمارهٔ ۲۵: ز عشق تو نهانم آشکارست

غزل شمارهٔ ۲۶: ای یار مرا غم تو یارست

غزل شمارهٔ ۲۷: یارب چه بلا که عشق یارست

غزل شمارهٔ ۲۸: هر شکن در زلف تو از مشک دالی دیگرست

غزل شمارهٔ ۲۹: امید وصل تو کاری درازست

غزل شمارهٔ ۳۰: مهرت به دل و به جان دریغست

غزل شمارهٔ ۳۱: ای برادر عشق سودایی خوشست

غزل شمارهٔ ۳۲: کار دل از آرزوی دوست به جانست

غزل شمارهٔ ۳۳: عشق تو از ملک جهان خوشترست

غزل شمارهٔ ۳۴: عشق تو قضای آسمانست

غزل شمارهٔ ۳۵: هرکه چون من به کفرش ایمانست

غزل شمارهٔ ۳۶: مرا دانی که بی‌تو حال چونست

غزل شمارهٔ ۳۷: جمالت بر سر خوبی کلاهست

غزل شمارهٔ ۳۸: عشق تو دل را نکو پیرایه‌ایست

غزل شمارهٔ ۳۹: هرکس که غم ترا فسانه‌ست

غزل شمارهٔ ۴۰: بازماندم در غم و تیمار او تدبیر چ...

غزل شمارهٔ ۴۱: دل بی‌تو به صدهزار زاریست

غزل شمارهٔ ۴۲: ماه چون چهرهٔ زیبای تو نیست

غزل شمارهٔ ۴۳: از تو بریدن صنما روی نیست

غزل شمارهٔ ۴۴: روی برگشتنم از روی تو نیست

غزل شمارهٔ ۴۵: جانا دلم از خال سیاه تو به حالیست

غزل شمارهٔ ۴۶: عشق تو بی‌روی تو درد دلیست

غزل شمارهٔ ۴۷: در همه مملکت مرا جانیست

غزل شمارهٔ ۴۸: مکن ای دل که عشق کار تو نیست

غزل شمارهٔ ۴۹: بی‌مهر جمال تو دلی نیست

غزل شمارهٔ ۵۰: یار با من چون سر یاری نداشت

غزل شمارهٔ ۵۱: باز کی گیرم اندر آغوشت

غزل شمارهٔ ۵۲: رایت حسن تو از مه برگذشت

غزل شمارهٔ ۵۳: یار ما را به هیچ برنگرفت

غزل شمارهٔ ۵۴: سخت خوشی چشم بدت دورباد

غزل شمارهٔ ۵۵: از بس که کشیدم از تو بیداد

غزل شمارهٔ ۵۶: مرا با دلبری کاری بیفتاد

غزل شمارهٔ ۵۷: هرکس که ز حال من خبر یابد

غزل شمارهٔ ۵۸: جان ز رازت خبر نمی‌یابد

غزل شمارهٔ ۵۹: در دور تو کم کسی امان یابد

غزل شمارهٔ ۶۰: حسنت اندر جهان نمی‌گنجد

غزل شمارهٔ ۶۱: یار گرد وفا نمی‌گردد

غزل شمارهٔ ۶۲: عشق تو بر هرکه عافیت به‌سر آرد

غزل شمارهٔ ۶۳: یار دل در میان نمی‌آرد

غزل شمارهٔ ۶۴: عشق هر محنتی به روی آرد

غزل شمارهٔ ۶۵: زلف تو تکیه بر قمر دارد

غزل شمارهٔ ۶۶: تا ماه‌رویم از من رخ در حجیب دارد

غزل شمارهٔ ۶۷: مرا تا کی فلک رنجور دارد

غزل شمارهٔ ۶۸: با قد تو قد سرو خم دارد

غزل شمارهٔ ۶۹: جان نقش رخ تو بر نگین دارد

غزل شمارهٔ ۷۰: یار با هرکسی سری دارد

غزل شمارهٔ ۷۱: دلبر هنوز ما را از خود نمی‌شمارد

غزل شمارهٔ ۷۲: تا کار مرا وصل تو تیمار ندارد

غزل شمارهٔ ۷۳: به بیل عشق تو دل گل ندارد

غزل شمارهٔ ۷۴: دلم را انده جان می‌ندارد

غزل شمارهٔ ۷۵: آرزوی روی تو جانم ببرد

غزل شمارهٔ ۷۶: بدیدم جهان را نوایی ندارد

غزل شمارهٔ ۷۷: بتی دارم که یک ساعت مرا بی‌غم بنگ...

غزل شمارهٔ ۷۸: عشقم این بار جهان بخواهد برد

غزل شمارهٔ ۷۹: حلقهٔ زلف تو بر گوش همی جان ببرد

غزل شمارهٔ ۸۰: روی تو آرام دلها می‌برد

غزل شمارهٔ ۸۱: صبر کن ای تن که آن بیداد هجران بگ...

غزل شمارهٔ ۸۲: عشق ترا خرد نباید شمرد

غزل شمارهٔ ۸۳: ای مانده من از جمال تو فرد

غزل شمارهٔ ۸۴: جمالش از جهان غوغا برآورد

غزل شمارهٔ ۸۵: باز دستم به زیر سنگ آورد

غزل شمارهٔ ۸۶: حسنش از رخ چو پرده برگیرد

غزل شمارهٔ ۸۷: هر کرا با تو کار درگیرد

غزل شمارهٔ ۸۸: مرا صوت نمی‌بندد که دل یاری دگر گ...

غزل شمارهٔ ۸۹: نه دل کم عشق یار می‌گیرد

غزل شمارهٔ ۹۰: دل راه صلاح برنمی‌گیرد

غزل شمارهٔ ۹۱: نه وعدهٔ وصلت انتظار ارزد

غزل شمارهٔ ۹۲: جانا دهان تنگت صد تنگ شکر ارزد

غزل شمارهٔ ۹۳: درد تو صدهزار جان ارزد

غزل شمارهٔ ۹۴: از وصل تو آتش جگر خیزد

غزل شمارهٔ ۹۵: چون کسی نیست که از عشق تو فریاد رسد

غزل شمارهٔ ۹۶: دست در وصل یار می‌نرسد

غزل شمارهٔ ۹۷: دردم فزود و دست به درمان نمی‌رسد

غزل شمارهٔ ۹۸: هرچه با من کنی روا باشد

غزل شمارهٔ ۹۹: نه چو شیرین لبت شکر باشد

غزل شمارهٔ ۱۰۰: رنگ عاشق چو زعفران باشد

غزل شمارهٔ ۱۰۱: ترا کز نیکوان یاری نباشد

غزل شمارهٔ ۱۰۲: مرا گر چون تو دلداری نباشد

غزل شمارهٔ ۱۰۳: بی‌عشق توام به سر نخواهد شد

غزل شمارهٔ ۱۰۴: حسن تو بر ماه لشکر می‌کشد

غزل شمارهٔ ۱۰۵: بدرود شب دوش که چون ماه برآمد

غزل شمارهٔ ۱۰۶: زلفت چو به دلبری درآمد

غزل شمارهٔ ۱۰۷: مرا تاثیر عشقت بر دل آمد

غزل شمارهٔ ۱۰۸: با روی دلفروزت سامان بنمی‌ماند

غزل شمارهٔ ۱۰۹: جانا دلم از غمت به جان آمد

غزل شمارهٔ ۱۱۰: عجب عجب که ترا یاد دوستان آمد

غزل شمارهٔ ۱۱۱: رخ خوبت خدای می‌داند

غزل شمارهٔ ۱۱۲: نه در وصال تو بختم به کام دل برساند

غزل شمارهٔ ۱۱۳: هرچه مرا روی تو به روی رساند

غزل شمارهٔ ۱۱۴: مرا مرنجان کایزد ترا برنجاند

غزل شمارهٔ ۱۱۵: حسن تو گر بر همین قرار بماند

غزل شمارهٔ ۱۱۶: طاقت عشق تو زین بیشم نماند

غزل شمارهٔ ۱۱۷: درد تو دلا نهان نماند

غزل شمارهٔ ۱۱۸: در همه آفاق دلداری نماند

غزل شمارهٔ ۱۱۹: عشق تو ز دل برید نتواند

غزل شمارهٔ ۱۲۰: گل رخسار تو چون دسته بستند

غزل شمارهٔ ۱۲۱: آن شوخ دیده دیده چو بر هم نمی‌زند

غزل شمارهٔ ۱۲۲: هرکرا عشقت به هم برمی‌زند

غزل شمارهٔ ۱۲۳: هرچ از وفا به جای من آن بی‌وفا کند

غزل شمارهٔ ۱۲۴: نوبت حسن ترا لطف تو گر پنج کند

غزل شمارهٔ ۱۲۵: گر وفا با جمال یار کند

غزل شمارهٔ ۱۲۶: معشوق دل ببرد و همی قصد دین کند

غزل شمارهٔ ۱۲۷: جان وصال تو تقاضا می‌کند

غزل شمارهٔ ۱۲۸: دل به عشقش رخ به خون تر می‌کند

غزل شمارهٔ ۱۲۹: حسن تو عشق من افزون می‌کند

غزل شمارهٔ ۱۳۰: یار در خوبی قیامت می‌کند

غزل شمارهٔ ۱۳۱: زلفش اندر جور تلقین می‌کند

غزل شمارهٔ ۱۳۲: عالمی در ره تو حیرانند

غزل شمارهٔ ۱۳۳: گرد ترا دل همی چنان خواهد

غزل شمارهٔ ۱۳۴: یارم این بار، بار می‌ندهد

غزل شمارهٔ ۱۳۵: هرکه دل بر چون تو دلداری نهد

غزل شمارهٔ ۱۳۶: دوش آنکه همه جهان ما بود

غزل شمارهٔ ۱۳۷: من آن نیم که مرا بی‌تو جان تواند ...

غزل شمارهٔ ۱۳۸: آن روزگار کو که مرا یار یار بود

غزل شمارهٔ ۱۳۹: دوش تا صبح یار در بر بود

غزل شمارهٔ ۱۴۰: ای دلبر عیار ترا یار توان بود

غزل شمارهٔ ۱۴۱: آنچه بر من در غم آن نامسلمان می‌رود

غزل شمارهٔ ۱۴۲: آب جمال جمله به جوی تو می‌رود

غزل شمارهٔ ۱۴۳: دست در روزگار می‌نشود

غزل شمارهٔ ۱۴۴: وصلت به آب دیده میسر نمی‌شود

غزل شمارهٔ ۱۴۵: چون نیستی آنچنان که می‌باید

غزل شمارهٔ ۱۴۶: دوستی یک دلم همی باید

غزل شمارهٔ ۱۴۷: دل در هوست ز جان برآید

غزل شمارهٔ ۱۴۸: ز هجران تو جانم می‌برآید

غزل شمارهٔ ۱۴۹: آنرا که غمت ز در درآید

غزل شمارهٔ ۱۵۰: صبر با عشق بس نمی‌آید

غزل شمارهٔ ۱۵۱: درد سر دل به سر نمی‌آید

غزل شمارهٔ ۱۵۲: یا وصل ترا عنایتی باید

غزل شمارهٔ ۱۵۳: ز عمرم بی‌تو درد دل فزاید

غزل شمارهٔ ۱۵۴: از نازکی که رنگ رخ یار می‌نماید

غزل شمارهٔ ۱۵۵: چو کاری ز یارم همی برنیاید

غزل شمارهٔ ۱۵۶: به عمری در کفم یاری نیاید

غزل شمارهٔ ۱۵۷: ز عهد تو بوی وفا می‌نیاید

غزل شمارهٔ ۱۵۸: طاقتم در فراق تو برسید

غزل شمارهٔ ۱۵۹: غارت عشقت به دل و جان رسید

غزل شمارهٔ ۱۶۰: ساقیا بادهٔ صبوح بیار

غزل شمارهٔ ۱۶۱: هیچ دانی که سر صحبت ما دارد یار

غزل شمارهٔ ۱۶۲: سلام علیک ای جفا پیشه یار

غزل شمارهٔ ۱۶۳: ای غم تو جسم را جانی دگر

غزل شمارهٔ ۱۶۴: دلدار به طبع گشت رام آخر

غزل شمارهٔ ۱۶۵: ای شده از رخ تو تاب قمر

غزل شمارهٔ ۱۶۶: ای پسر بردهٔ قلندر گیر

غزل شمارهٔ ۱۶۷: دلا در عاشقی جانی زیان‌گیر

غزل شمارهٔ ۱۶۸: ای جهان را به حضرت تو نیاز

غزل شمارهٔ ۱۶۹: تختهٔ عشق برنوشتم باز

غزل شمارهٔ ۱۷۰: قیامت می‌کنی ای کافر امروز

غزل شمارهٔ ۱۷۱: جمالت عشق می‌افزاید امروز

غزل شمارهٔ ۱۷۲: چارهٔ عشق تو نداند کس

غزل شمارهٔ ۱۷۳: جانا به غریبستان چندین بنماند کس

غزل شمارهٔ ۱۷۴: نگارا بر سر عهد و وفا باش

غزل شمارهٔ ۱۷۵: باز دوش آن صنم باده‌فروش

غزل شمارهٔ ۱۷۶: دوش در ره نگارم آمد پیش

غزل شمارهٔ ۱۷۷: به جان آمد مرا کار از دل خویش

غزل شمارهٔ ۱۷۸: کرا در شهر برگویم غم دل

غزل شمارهٔ ۱۷۹: ساقی اندر خواب شد خیز ای غلام

غزل شمارهٔ ۱۸۰: مست از درم درآمد دوش آن مه تمام

غزل شمارهٔ ۱۸۱: تا به مهر تو تولا کرده‌ام

غزل شمارهٔ ۱۸۲: بدو چشم تو که تا زنده‌ام

غزل شمارهٔ ۱۸۳: تا رنگ مهر از رخ روشن گرفته‌ام

غزل شمارهٔ ۱۸۴: یعلم‌الله که دوست‌دار توام

غزل شمارهٔ ۱۸۵: روی ندارم که روی از تو بتابم

غزل شمارهٔ ۱۸۶: کس نداند کز غمت چون سوختم

غزل شمارهٔ ۱۸۷: آخر در زهد و توبه دربستم

غزل شمارهٔ ۱۸۸: دل از خوبان دیگر برگرفتم

غزل شمارهٔ ۱۸۹: ای زلف تابدار ترا صدهزار خم

غزل شمارهٔ ۱۹۰: دردا و دریغا که دل از دست بدادم

غزل شمارهٔ ۱۹۱: برآنم کز تو هرگز برنگردم

غزل شمارهٔ ۱۹۲: ای مسلمانان ز جان سیر آمدم

غزل شمارهٔ ۱۹۳: در دست غم یار دلارام بماندم

غزل شمارهٔ ۱۹۴: بدان عزمم که دیگر ره به میخانه کم...

غزل شمارهٔ ۱۹۵: دل باز به عاشقی درافکندم

غزل شمارهٔ ۱۹۶: زیر بار غمی گرفتارم

غزل شمارهٔ ۱۹۷: هرچند به جای تو وفا دارم

غزل شمارهٔ ۱۹۸: بیا که با سر زلف تو کارها دارم

غزل شمارهٔ ۱۹۹: تا به کوی تو رهگذر دارم

غزل شمارهٔ ۲۰۰: درد دل هر زمان فزون دارم

غزل شمارهٔ ۲۰۱: عشقت اندر میان جان دارم

غزل شمارهٔ ۲۰۲: هرچند غم عشقت پوشیده همی دارم

غزل شمارهٔ ۲۰۳: جز سر پیوند آن نگار ندارم

غزل شمارهٔ ۲۰۴: داری خبر که در غمت از خود خبر ندارم

غزل شمارهٔ ۲۰۵: یارم تویی به عالم یار دگر ندارم

غزل شمارهٔ ۲۰۶: اگر نقش رخت بر جان ندارم

غزل شمارهٔ ۲۰۷: نگارا جز تو دلداری ندارم

غزل شمارهٔ ۲۰۸: گر عزیزم بر تو گر خوارم

غزل شمارهٔ ۲۰۹: بیا تا ببینی که من بر چه کارم

غزل شمارهٔ ۲۱۰: عمر بی‌تو به سر چگونه برم

غزل شمارهٔ ۲۱۱: کارم به جان رسید و به جانان نمی‌رسم

غزل شمارهٔ ۲۱۲: دل رفت و این بتر بر دلبر نمی‌رسم

غزل شمارهٔ ۲۱۳: پای بر جای نیست همنفسم

غزل شمارهٔ ۲۱۴: کار جهان نگر که جفای که می‌کشم

غزل شمارهٔ ۲۱۵: نو به نو هر روز باری می‌کشم

غزل شمارهٔ ۲۱۶: ای آرزوی جانم در آرزوی آنم

غزل شمارهٔ ۲۱۷: ای دوست‌تر از جانم زین بیش مرنجانم

غزل شمارهٔ ۲۱۸: جانا ز غم عشق تو امروز چنانم

غزل شمارهٔ ۲۱۹: تو دانی که من جز تو کس را ندانم

غزل شمارهٔ ۲۲۰: ره فراکار خود نمی‌دانم

غزل شمارهٔ ۲۲۱: ترا من دوست می‌دارم ندانم چیست در...

غزل شمارهٔ ۲۲۲: از عشقت ای شیرین صنم گرچه بر سر ب...

غزل شمارهٔ ۲۲۳: بیا ای راحت جانم که جان را بر تو ...

غزل شمارهٔ ۲۲۴: من که باشم که تمنای وصال تو کنم

غزل شمارهٔ ۲۲۵: باز چون در خورد همت می‌کنم

غزل شمارهٔ ۲۲۶: تا نپنداری که دستان می‌کنم

غزل شمارهٔ ۲۲۷: بی‌تو جانا زندگانی می‌کنم

غزل شمارهٔ ۲۲۸: هر غم که ز عشق یار می‌بینم

غزل شمارهٔ ۲۲۹: دل را به غمت نیاز می‌بینم

غزل شمارهٔ ۲۳۰: سر آن دارم کامروز بر یار شوم

غزل شمارهٔ ۲۳۱: روز دو از عشق پشیمان شوم

غزل شمارهٔ ۲۳۲: چه گویی با تو درگیرد که از بندی ب...

غزل شمارهٔ ۲۳۳: تا رخت دل اندر سر زلف تو نهادیم

غزل شمارهٔ ۲۳۴: آخر به مراد دل رسیدیم

غزل شمارهٔ ۲۳۵: ای روی خوب تو سبب زندگانیم

غزل شمارهٔ ۲۳۶: دل بدادیم و جان نمی‌خواهیم

غزل شمارهٔ ۲۳۷: درمان دل خود از که جویم

غزل شمارهٔ ۲۳۸: ای بندهٔ روی تو خداوندان

غزل شمارهٔ ۲۳۹: عشق بر من سر نخواهد آمدن

غزل شمارهٔ ۲۴۰: عاشقی چیست مبتلا بودن

غزل شمارهٔ ۲۴۱: هم مصلحت نبینی رویی به ما نمودن

غزل شمارهٔ ۲۴۲: آتش ای دلبر مرا بر جان مزن

غزل شمارهٔ ۲۴۳: به عمری آخرم روزی وفا کن

غزل شمارهٔ ۲۴۴: ای بت یغما دلم یغما مکن

غزل شمارهٔ ۲۴۵: ز من حجرهٔ خویش پنهان مکن

غزل شمارهٔ ۲۴۶: روی خوب خویش را پنهان مکن

غزل شمارهٔ ۲۴۷: شرم دار آخر جفا چندین مکن

غزل شمارهٔ ۲۴۸: ز من برگشتی ای دلبر دریغا روزگار من

غزل شمارهٔ ۲۴۹: ای باد صبحدم خبری ده ز یار من

غزل شمارهٔ ۲۵۰: چو کرد خیمهٔ حسنت طناب خویش مکین

غزل شمارهٔ ۲۵۱: ایمن ز عارض تو این خط سیاه تو

غزل شمارهٔ ۲۵۲: ای قبای حسن بر بالای تو

غزل شمارهٔ ۲۵۳: ترک من ای من سگ هندوی تو

غزل شمارهٔ ۲۵۴: ای جان من به جان تو کز آرزوی تو

غزل شمارهٔ ۲۵۵: جرم رهی دوستی روی تو

غزل شمارهٔ ۲۵۶: ای مردمان بگویید آرام جان من کو

غزل شمارهٔ ۲۵۷: ای برده دل من و جفا کرده

غزل شمارهٔ ۲۵۸: ای ایزد از لطافت محضت بیافریده

غزل شمارهٔ ۲۵۹: ای رخت رشک آفتاب شده

غزل شمارهٔ ۲۶۰: هرگز از دل خبر نداشته‌ای

غزل شمارهٔ ۲۶۱: تا دل من برده‌ای قصد جفا کرده‌ای

غزل شمارهٔ ۲۶۲: سهل می‌گیرم چو با ما کرده‌ای

غزل شمارهٔ ۲۶۳: مسکین دلم به داغ جفا ریش کرده‌ای

غزل شمارهٔ ۲۶۴: بر مه از عنبر عذار آورده‌ای

غزل شمارهٔ ۲۶۵: تا که دستم زیر سنگ آورده‌ای

غزل شمارهٔ ۲۶۶: دامن اندر پای صبر آورده‌ای

غزل شمارهٔ ۲۶۷: زردرویم ز چرخ دندان‌خای

غزل شمارهٔ ۲۶۸: جانا به کمال صورتی‌ای

غزل شمارهٔ ۲۶۹: گر مرا روزگار یارستی

غزل شمارهٔ ۲۷۰: همچون سر زلف خود شکستی

غزل شمارهٔ ۲۷۱: یا بدان رخ نظری بایستی

غزل شمارهٔ ۲۷۲: ای دیر به دست آمده بس زود برفتی

غزل شمارهٔ ۲۷۳: چه نازست آنکه اندر سرگرفتی

غزل شمارهٔ ۲۷۴: ای دل تو مرا به باد دادی

غزل شمارهٔ ۲۷۵: دیدی که پای از خط فرمان برون نهادی

غزل شمارهٔ ۲۷۶: ای دوست به کام دشمنم کردی

غزل شمارهٔ ۲۷۷: گر ترا روزی ز ما یاد آمدی

غزل شمارهٔ ۲۷۸: بس دل‌افروز و دلارام آمدی

غزل شمارهٔ ۲۷۹: گر ترا طبع داوری بودی

غزل شمارهٔ ۲۸۰: یاد می‌دار کانچه بنمودی

غزل شمارهٔ ۲۸۱: بی‌دلم ای یار همچنان که تو دیدی

غزل شمارهٔ ۲۸۲: دلم بردی نگارا وارمیدی

غزل شمارهٔ ۲۸۳: بدخوی‌تری مگر خبر داری

غزل شمارهٔ ۲۸۴: روی چون ماه آسمان داری

غزل شمارهٔ ۲۸۵: ما را تو به هر صفت که داری

غزل شمارهٔ ۲۸۶: تو گر دوست داری مرا ور نداری

غزل شمارهٔ ۲۸۷: گرفتم کز غم من غم نداری

غزل شمارهٔ ۲۸۸: یک دم به مراعات دلم گرم نداری

غزل شمارهٔ ۲۸۹: ندارم جز غم تو غمگساری

غزل شمارهٔ ۲۹۰: ای کار غم تو غمگساری

غزل شمارهٔ ۲۹۱: با من اندر گرفته‌ای کاری

غزل شمارهٔ ۲۹۲: نگفتی کزین پس کنم سازگاری

غزل شمارهٔ ۲۹۳: ای عاشقان گیتی یاری دهید یاری

غزل شمارهٔ ۲۹۴: الحق نه دروغ محتشم یاری

غزل شمارهٔ ۲۹۵: گرفتم سر به پیمان درنیاری

غزل شمارهٔ ۲۹۶: جانا اگر به جانت بیابم گران نباشی

غزل شمارهٔ ۲۹۷: مرا وقتی خوشست امروز و حالی

غزل شمارهٔ ۲۹۸: گر جان و دل به دست غم تو ندادمی

غزل شمارهٔ ۲۹۹: گر من اندر عشق جز درد یاری دارمی

غزل شمارهٔ ۳۰۰: یک زمان از غم نیاسایم همی

غزل شمارهٔ ۳۰۱: بختی نه بس مساعد یاری چنان که دانی

غزل شمارهٔ ۳۰۲: آگه نه‌ای ز حالم ای جان و زندگانی

غزل شمارهٔ ۳۰۳: بنامیزد به چشم من چنانی

غزل شمارهٔ ۳۰۴: ای غایت عیش این جهانی

غزل شمارهٔ ۳۰۵: گرد ماه از مشک خرمن می‌زنی

غزل شمارهٔ ۳۰۶: دلم بردی و برگشتی زهی دلدار بی‌معنی

غزل شمارهٔ ۳۰۷: نام وصل اندر زبانی افکنی

غزل شمارهٔ ۳۰۸: سر آن داری کامروز مرا شاد کنی

غزل شمارهٔ ۳۰۹: بی‌گناه از من تبرا می‌کنی

غزل شمارهٔ ۳۱۰: آخر ای جان جهان با من جفا تا کی کنی

غزل شمارهٔ ۳۱۱: از من ای جان روی پنهان می‌کنی

غزل شمارهٔ ۳۱۲: ناز از اندازه بیرون می‌کنی

غزل شمارهٔ ۳۱۳: باز آهنگ بلایی می‌کنی

غزل شمارهٔ ۳۱۴: دوستا گر دوستی گر دشمنی

غزل شمارهٔ ۳۱۵: در حسن قرین نوبهار آیی

غزل شمارهٔ ۳۱۶: این همه چابکی و زیبایی

غزل شمارهٔ ۳۱۷: ای همه دلبری و زیبایی

غزل شمارهٔ ۳۱۸: خه مرحبا و اهلا آخر تو خود کجایی

غزل شمارهٔ ۳۱۹: ای روی تو آیت نکویی

غزل شمارهٔ ۳۲۰: ای خوبتر ز خوبی نیکوتر از نکویی

غزل شمارهٔ ۳۲۱: قرطه بگشای و زمانی بنشین بیش مگوی