صفحه‌اصلی شاعران انوری دیوان اشعار

قصاید

قصیدهٔ شمارهٔ ۶۴ - در مدح رکن‌الدین مفتی گفته در وقتی که حکیم با تاج عمزاد نزاع و دعوایی داشته و مایل بوده که آن مرافعه پیش او برند و تاج عمزاد به مفتی دیگر میل داشته است: در دین چو اعتصام به حبل متین کنند

قصیدهٔ شمارهٔ ۶۵ - در مدح امیر عزالدین طوطی بک: خراب کرد به یکبار بخل کشور جود

قصیدهٔ شمارهٔ ۶۶ - در مدح امیر علاء الدین محمد: هرکرا در دور گردون ذکر مقصد می‌رود

قصیدهٔ شمارهٔ ۶۷ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی: طبعم به عرضه کردن دریا و کان رسید

قصیدهٔ شمارهٔ ۶۸ - در مدح نظام‌الملک صدرالدین محمد میراب مرو: شبی گذاشته‌ام دوش در غم دلبر

قصیدهٔ شمارهٔ ۶۹ - در مدح یکی از فرزندان نظام‌الملک است: ای به رفعت ز آسمان برتر

قصیدهٔ شمارهٔ ۷۰ - از زبان اهل خراسان به خاقان سمرقند رکن‌الدین قلج طمغاج خان پسرخواندهٔ سلطان سنجر: به سمرقند اگر بگذری ای باد سحر

قصیدهٔ شمارهٔ ۷۱ - در مدح ناصرالدین ابوالفتح طاهر: مست شبانه بودم افتاده بی‌خبر

قصیدهٔ شمارهٔ ۷۲ - در مدح میرآب مرو صاحب سعید صدر الدین نظام‌الملک: نماز شام چو کردم بسیج راه سفر

قصیدهٔ شمارهٔ ۷۳ - در صفت بغداد و مدح ملک الامرا قطب الدین مودود شاه: خوشا نواحی بغداد جای فضل و هنر

قصیدهٔ شمارهٔ ۷۴ - در مدح صاحب ناصرالدین نصرة الاسلام ابو المناقب: چو از دوران این نیلی دوایر

قصیدهٔ شمارهٔ ۷۵ - در مدح وزیر علاء الدین بوبویه: چو زیر مرکز چرخ مدور

قصیدهٔ شمارهٔ ۷۶: ای در ضمان عدل تو معمور بحر و بر

قصیدهٔ شمارهٔ ۷۷: زهی بقای تو دوران ملک را مفخر

قصیدهٔ شمارهٔ ۷۸ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی: دی چون بشکست شهنشاه فلک نوبت بار

قصیدهٔ شمارهٔ ۷۹ - در مدح امیرکبیر ضیاء الدین مودود احمد عصمی: دوش از درم درآمد سرمست و بی‌قرار

قصیدهٔ شمارهٔ ۸۰ - در مدح صدرالزمان علاء الدین محمود خراسانی: باد شبگیری نسیم آورد باز از جویبار

قصیدهٔ شمارهٔ ۸۱ - در مدح صاحب سعید جلال‌الوزرا عمربن مخلص: هندویی کز مژگان کرد مرا لاله قطار

قصیدهٔ شمارهٔ ۸۲ - در تهنیت عید و مدح ناصرالدین ابوالفتح طاهر: دی بامداد عید که بر صدر روزگار

قصیدهٔ شمارهٔ ۸۳ - در تعریف عمارت و مدح صاحب ناصرالدین طاهر: ای به خوبی و خرمی چو بهار

قصیدهٔ شمارهٔ ۸۴ - در مدح امیر ناصرالدین قتلغ شاه: شب و شمع و شکر و بوی گل و باد بهار

قصیدهٔ شمارهٔ ۸۵ - در مدح سلطان اعظم سنجر: آب چشمم گشت پر خون زاتش هجران یار

قصیدهٔ شمارهٔ ۸۶ - در مدح شمس‌الدین اغل بیک: دوش در هجر آن بت عیار

قصیدهٔ شمارهٔ ۸۷ - (گویا در ادامهٔ قصیدهٔ دی بامداد عید که بر صدر روزگار ...): کای کاینات رابه وجود تو افتخار

قصیدهٔ شمارهٔ ۸۸: ای روزگار دولت تو روز روزگار

قصیدهٔ شمارهٔ ۸۹ - در مدح خاقان اعظم پیروزشاه عادل: حبل متین ملک دو تا کرد روزگار

قصیدهٔ شمارهٔ ۹۰ - در مدح امیر اسفهسالار نصرةالدین تاج‌الملوک ابوالفوارس: ای در نبرد حیدر کرار روزگار

قصیدهٔ شمارهٔ ۹۱ - در مدح یکی دیگر از بزرگان: ای در هنر مقدم اعیان روزگار

قصیدهٔ شمارهٔ ۹۲ - در مدح دستور ناصرالدین طاهر: زهی دست وزارت از تو معمور

قصیدهٔ شمارهٔ ۹۳ - در مدح صدر اجل ضیاء الدین منصور: رییس مشرق و مغرب ضیاء الدین منصور

قصیدهٔ شمارهٔ ۹۴ - در مدح صاحب ناصرالملة والدین ابوالفتح طاهر: ای ز رای تو ملک و دین معمور

قصیدهٔ شمارهٔ ۹۵: بضیاء دولت و دین خواجهٔ جهان منصور

قصیدهٔ شمارهٔ ۹۶ - در مدح سلطان فیروز شاه: ای بهمت برتر از چرخ اثیر

قصیدهٔ شمارهٔ ۹۷ - در مدح امیر شمس‌الدین اغلبک: ای بهمت ورای چرخ اثیر

قصیدهٔ شمارهٔ ۹۸ - در صفت جشن و مدح صاحب ناصرالدین طاهربن مظفر هنگام معاودت به نیشابور: ابشروا یا اهل نیشابور اذا جاء الب...

قصیدهٔ شمارهٔ ۹۹ - در مدح صدر معظم کمال‌الدین مسعود عارض: زهی ز بارگه ملک تو سفیر سفیر

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۰ - در مدح ناصرالدین ابوالفتح طاهر: ای به نسبت با تو هرچه اندر ضمیر آ...

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۱ - در صفت معشوق و مدح امیر ضیاء الدین مودود احمد عصمی: بر من آمد خورشید نیکوان شبگیر

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۲ - در مدح امیر فخرالدین محمد میر آب مرو: به فال نیک درآمد به شهر موکب میر

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۳ - در مدح و تهنیت خدام صاحب ناصرالدین طاهربن المظفر هنگام باز آمدن از زمین غور به جانب هراة: موکب عالی دستور جهان آمد باز

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۴ - در عذر کم‌خدمتی ومدح امیر مودود احمد عصمی: زندگانی ولی نعمت من باد دراز

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۵ - در مدح شمس‌الدین بهروز: ای بر اعدا و اولیا پیروز

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۶ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی: چون مراد خویش را با ملک ری کردم ق...

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۷ - در مدح ناصرالدین طاهربن مظفر: زهی دست تو بر سر آفرینش

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۸ - در مدح امام بزرگ شیخ قطب الدین ابوالمظفر العبادی: ای شادی جان آفرینش

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۹ - در مدح صفوةالدین مریم خاتون: ای نهان گشته در بزرگی خویش

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۰ - در مدح صاحب اوحدالدین اسحق: دوش سرمست آمدم به وثاق

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۱ - در مناجات باری تعالی: مقدری نه به آلت به قدرت مطلق

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۲ - در مدح امیر اسفهسالار فخرالدین اینانج بلکا خاصبک: ای سپاهت را ظفر لشکرکش و نصرت یزک

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۳ - در مدح جلال‌الدین محمد: ای گشته نوک کلک تو صورت‌نگار ملک

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۴ - در وصف کوشک صدر سعید ابوالحسن عمرانی: حبذا کارنامهٔ ارتنگ

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۵ - در مدح مخدرةالکبری عصمة الدین مریم خاتون: مرحبا موکب خاتون اجل

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۶ - مدح شیخ امام جمال‌الاسلام: ای کرده درد عشق تو اشکم به خون بدل

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۷ - در مدح ناصرالدین طاهر و وصف ربیع: جرم خورشید چو از حوت درآید به حمل

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۸ - در مدح دستور نظام‌الملک صدرالدین محمد: به نیک طالع و فرخنده روز و فرخ فال

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۹ - دشمنان از وی دروغی گفته بودند خلوص خود و عذر مخدوم را گوید: ای ترا کرده خداوند خدای متعال

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۰ - در مدح کمال‌الدین ابی‌سعد مسعود بن احمدالمستوفی: خدای خواست که گیرد زمانه جاه و جلال

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۱ - در مدح صدرالامم کمال‌الدین محمود: ای به هستی داده گیتی را کمال

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۲ - در مدح ناصرالدین طاهر و تهنیت رمضان و تحویل حمل: سایه افکند مه روزه و روز تحویل

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۳ - در مدح متمن الحضرة سعدالدین اسعد بن اسماعیل: مؤتمن اسعد بن اسماعیل

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۴ - در مدح امیر ضیاء الدین مودود احمد عصمی و تهنیت او به تشریف سلطان: مبارک باد و میمون باد و خرم

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۵ - در ستایش اسب صاحب ناصر الدین و تخلص به مدح او: ای زرین نعل آهنین سم

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۶ - در مدح سلطان غیاث الدین ابوشجاع سلیمان شاه‌بن محمد: ای خنجر مظفر تو پشت ملک عالم

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۷ - در مدح عمادالدین پیروزشاه و خواجه جلال‌الوزرا: ای رایت رفیعت بنیاد نظم عالم

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۸ - در مدح مفخرالسادة مجدالدین ابوطالب نعمه: ای کلک تو پشت ملک عالم

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۹ - در مدح رضیةالدین مریم: ای فخر همه نژاد آدم

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۰ - در صفت افلاک و بروج و مدح ناصرالدین طاهربن المظفر: جرم خورشید دوش چون گه شام

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۱ - در مدح ابوالمظفر ناصرالدین طاهربن مظفر: شرف گوهر اولاد نظام

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۲ - در مدح صاحب نظام‌الدین محمد: ای گرفته عالم از عدلت نظام

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۳ - در مدح ضیاء الدین مودودبن احمد عصمی: مملکت را به کلک داد نظام

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۴ - در صفت افلاک و بروج و مدح صاحب ناصرالدین: دوش سلطان چرخ آینه فام

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۵ - در مدح صاحب جلال‌الدین احمدبن مخلص: ای به استحقاق شاه شرق را قایم مقام

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۶ - در تهنیت ماه رمضان و مدح مجد الدین ابوالحسن عمرانی: مرحبا نو شدن و آمدن عید صیام

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۷ - قال فی‌التفاخر و شکایة الزمان: تا آمد از عدم به وجود اصل پیکرم

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۸ - در شکر مجلس صاحب ناصرالدین: ای بارگاه صاحب عادل خود این منم

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۹ - در صفت بارگاه ملک الوزرا مخلص‌الدین از زبان صفه: من که این صفهٔ همایونم

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۰ - مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی: آفرین باد بر چو تو مخدوم

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۱ - مدح صدر تاج‌الدین ابراهیم: اختیار ملوک هفت اقلیم

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۲ - در مدح ابوالفتح طاهربن مظفر وزیر: به حکم دعوی زیج و گواهی تقویم

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۳ - در مدح سیداجل عمادالدین ابوالفضل طورانی: چو شاه زنگ برآورد لشکر از ممکن

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۴ - در مدح امیر عادل ضیاء الدین مودود احمد عصمی: نماز شام چو خورشید گنبد گردان

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۵ - چون صدراعظم مجدالدین ابوالحسن عمرانی از سمرقند بازآمد و سلطان تشریفش فرمود اعدا بر او افتریها کردند در دفع آن افتریها انوری این قصیدهٔ بگفت: سه ماهه فراقت بر اهل خراسان

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۶ - در مدح یکی از امیران: چون شمع روز روشن از ایوان آسمان

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۷ - مدح یکی از اقوام پادشاه کند: ای به نیک اختر شده هم سلف سلطان ج...

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۸ - در مدح یکی از بزرگان: ای ز کلک توراست کار جهان

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۹ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی: درآمد موکب عید همایون

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۰ - در مدح فیروزشاه گفته و التزام آنچه حضرت سلیمان داشته از مراتب جاه و نعمت نموده: کو آصف جم گو بیا ببین

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۱ - در مدح فخرالسادات مجدالدین ابوطالب نعمه: آیت مجد آیتی است مبین

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۲ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی: ای جهان را جمال و جاه تو زین

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۳ - فخرالدین خالد قطعه‌ای به مطلع زیر به انوری نوشته و او را مدح گفته انوری در جواب فخرالدین قصیدهٔ ذیل را گفته و پسر او را که طفل بوده ستوده: و علیک السلام فخر الدین

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۴ - مدح ملک‌الاسخیا ابوالمفاخر امیر فخرالدین: افتخار زمان و فخر زمین

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۵ - در مدح جلال‌الوزرا مجدالدین علی: ای جهان خاتم جان‌بخش ترا زیر نگین

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۶ - در مدح ناصرالدین طاهربن مظفر: صاحب روزگار و صدر زمین

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۷ - در مدح ملک عضدالدین طغرل تکین: ای جهان را ایمنی از دولت طغرلتکین

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۸ - در مدح امیر طغرل تکین: از در شاهی در طغرل تکین

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۹ - در مدح ملک معظم عمادالدین فیروزشاه: ای باد خاک مرکب گردون شتاب تو

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۰ - در مدح امیر اسفهسالار فخرالدین اینانج بلکا خاصبک: ای فخر کرده دین خدای از مکان تو

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۱ - در مدح پیروزشاه عادل: ای شمس دین و شمس فلک آسمان تو

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۲ - در مدح ضیاء الدین مودود احمد عصمی بعد از حبس: سپاس ایزد کاندر ضمان دولت و جاه

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۳ - در مدح ملک‌العادل ابوالفتح ملکشاه: آمد به سلامت بر من ترک من از راه

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۴ - مدح کمال‌الدین ابوالمحاسن نصر: کمال کل ممالک جمال حضرت شاه

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۵ - در مدح صدر کمال‌الدین محمد: جلال صدر وزارت جمال حضرت شاه

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۶ - در مدح فیروزشاه عادل و وصف الحال رفتن به ترمد و ستایش سلطان‌السادة سید ترمد: حبذا بخت مساعد که سوی حضرت شاه

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۷ - در مدح صدراعظم زین‌الدین عبد الله و شکر صحت یافتن او از بیماری: از محاق قضا برون شد ماه

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۸ - در مدح امیر علاء الدین اسحاق: خاص سلطان علاء دین اله

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۹ - در تهنیت عید و مدح صاحب ناصرالدین طاهر: ای سراپردهٔ سپید و سیاه

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۰ - مدح سلطان سنجر: ای ممالک را مبارک پادشاه

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۱ - در مدح سیدةالخواتین عصمة الدنیا والدین ترکان خاتون: ای به گوهر تا به آدم پادشاه

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۲ - مدح خاقان‌المعظم طفقاج خان: شاها صبوح فتح و ظفر کن شراب خواه

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۳ - از دوستی قدری ارزن برای فاخته خواسته: ای همای همتت سر بر سپهر افراخته

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۴ - مدح سلطان سنجر انارالله برهانه: ای جهان را عدل تو آراسته

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۵ - در مدح سلطان سنجر: ای نهال مملکت از عدل تو بر یافته

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۶ - مدح سلطان سعید سنجربن ملکشاه: ای ز یزدان تا ابد ملک سلیمان یافته

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۷: زهی کارت از چرخ بالا گرفته

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۸ - در مدح عمادالدین فیروز شاه عادل: ای تیغ تو ملک عجم گرفته

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۹ - در مدح ملک معظم فیروشاه عادل: زهی ز عدل تو خلق خدای آسوده

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۰ - در مدح صاحب جلال الدین احمد مخلص: ای رایت دولت ز تو بر چرخ رسیده

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۱ - در مدح امیر اجل فخرالدین ابوالمفاخر معروف به آبی: دو عیدست ما را ز روی دو معنی

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۲ - در مدح سیدالسادات جعفر علوی: ای به درگاه تو بر قصه‌رسان صاحب ری

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۳: زهی ز روی بزرگی خلاصهٔ دنیی

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۴ - در صفت قصر و باغ منصوریه و مدح ناصرالدین طاهر: ویحک ای صورت منصوریه باغی و سرای

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۵ - در مدح فخرالسادة مجدالدین ابوطالب نعمه: آخر ای قوم نه از بهر من از بهر خدای

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۶ - در تهنیت عید و مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی: جشن عید اندرین همایون جای

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۷ - مدح ابوالمفاخر امیر فخرالدین میرآب مرو معروف به آبی: ای قبلهٔ کوی خاکی و آبی

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۸ - در مذمت شعر و شاعری و فضیلت علم و حکمت: ای برادر بشنوی رمزی ز شعر و شاعری

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۹ - در مدح دستور جلال‌الدین عمر: ای چو عقل اول از آلایش نقصان بری

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۰ - در مدح صدر معظم فخرالدین محمدبن ابراهیم سری: حکم یزدان اقتضا آن کرده بودست از ...

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۱ - در صفت بزم و مدح ملک اعظم عماد الدین فیروزشاه و دستور بزرگ: حبذا بزمی کزو هردم دگرگون زیوری

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۲ - مدح خاقان اعظم رکن‌الدین قلج طفغاج خان: ای ترا گشته مسخر حشم دیو و پری

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۳ - سوگندنامه‌ای که انوری در نفی هجو قبة اسلام بلخ گفته و اکابر بلخ را مدح کرده: ای مسلمانان فغان از دور چرخ چنبری

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۴ - در مدح صدر اجل خواجه مجیرالدین محمد: زهی کلک تو اندر چشم دولت کحل بیداری

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۵ - در مدح سلطان اعظم سنجربن ملکشاه: ای ز تیغ تو در سرافرازی

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۶ - در مدح ناصرالدین طوطی‌بک: ای رفته به فرخی و فیروزی

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۷: ای کرده ز تیغت فلک تحاشی

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۸ - مدح ناصرالدین طوطی‌بیک و عضدالدین کندکز: یافت احوال جهان رونق جاویدانی

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۹ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی: دلم ای دوست تو داری دانی

قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۰ - در مدح مجدالدین ابوالحسن‌العمرانی اذا شرفه السطان بالتشریف: اختیار سکندر ثانی

قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۱ - در مدح صدر کمال‌الدین عارض: ای عاقلهٔ چرخ به نام تو مباهی

قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۲ - در عذر نارفتن عیادت و مدح صدر معظم مجدالدین ابوالحسن عمرانی: ای بر سر کتاب ترا منصب شاهی

قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۳ - در مدح عمادالدین پیروزشاه عادل: زهی بگرفته از مه تا به ماهی

قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۴ - در مدح عمادالدین پیروزشاه عادل: ای برده ز شاهان سبق شاهی

قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۵ - در مدح سید سادات: با خاک در تو آشنایی

قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۶ - در مدح عزیزالدین طغرائی: خرد را دوش می‌گفتم که ای اکسیر دا...

قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۷ - در مدح سلیمان شاه: ای ملک ترا عرصهٔ عالم سرکویی

قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۸: ای خداوندی که مقصود بنی‌آدم تویی

خانه

قصاید