صفحه‌اصلی شاعران محتشم کاشانی دیوان اشعار

قطعات

شمارهٔ ۱ - ایضا در مرثیه: دو بیننده نخل کثیرالثمر
شمارهٔ ۲: حریف غالب اولاد ساقی کوثر
شمارهٔ ۳ - وله ایضا: سلطان محمد آن شمع کز پرتو وجودش
شمارهٔ ۴ - وله ایضا: بر همچو زنی لب لعاب افشان را
شمارهٔ ۵: سگ علی ولی حیرتی که همچو نصیر
شمارهٔ ۶ - در مدح شاه طهماسب: دولت چو سر به ذروه فتح و ظفر کشید
شمارهٔ ۷: سید عالی نسب قاضی عمادالدین که شد
شمارهٔ ۸ - وله در رثاء: زین زمان خلاصه ذریت نبی
شمارهٔ ۹ - وله ایضا: مردم چشم جهان بین پدر
شمارهٔ ۱۰ - ایضا ماده تاریخ: گل گلشن لطف عبدالغنی
شمارهٔ ۱۱ - در ماده تاریخ فوت فرماید: میر ملک رتبه که ممتاز بود
شمارهٔ ۱۲: اشعث طماع عهد خود جمال قصه خوان
شمارهٔ ۱۳ - وله ایضا: خورشید آسمان وزارت که روی ملک
شمارهٔ ۱۴ - قطعه: تا رخش طبعم از پی معنی تکاور است
شمارهٔ ۱۵ - قطعه: ای فلک آستان که خاک درت
شمارهٔ ۱۶ - مرثیه: بدر فلک شرف خلیفه
شمارهٔ ۱۷ - وله ایضا: ای فلک حشمت که در دکان نظم محتشم
شمارهٔ ۱۸: میرزا جانی به یک آن سرو سرا بستان...
شمارهٔ ۱۹: زبدة الاخوان فصیح خوش کلام
شمارهٔ ۲۰ - وله فی مرثیه: گلبرگ نو دمیدهٔ محمد تقی که بود
شمارهٔ ۲۱ - وله ایضا: ایا ملاذ سلاطین که کردگار تو را
شمارهٔ ۲۲ - وله ایضا: خان حاتم دل جم جاه که جبار جلیل
شمارهٔ ۲۳: حافظ بی‌چاره در راه اجل
شمارهٔ ۲۴ - وله ایضا: زیب اتراک جهان فخر هنرمندان عصر
شمارهٔ ۲۵ - وله ایضا: ای عطا پیشه که دریای سخا و کرمت
شمارهٔ ۲۶: فوت امیر چندان آمد گران بر ایام
شمارهٔ ۲۷ - وله ایضا در فوت منصوری شاعر: ناگاه سمند جان بهر سفر عقبی
شمارهٔ ۲۸ - در مدح سلطان مرادخان گوید: حبذا مرز و بوم دارالمرز
شمارهٔ ۲۹ - ایضا در مرثیه: مه اوج سیادت میر جعفر
شمارهٔ ۳۰ - در تقاضای صله فرماید: ای به ذات کریم بی‌همتا
شمارهٔ ۳۱ - وله ایضا: سپهر حوصله آن ابر دست دریا دل
شمارهٔ ۳۲ - وله ایضا: ای کریمی که ز لطفت همه ذرات جهان
شمارهٔ ۳۳ - وله ایضا: مسافران سبک سیر عالم ملکوت
شمارهٔ ۳۴ - وله ایضا: خان جم جاه پادشاه منش
شمارهٔ ۳۵ - وله ایضا در رثاء: میر حیدر گوهر درج ورع
شمارهٔ ۳۶ - وله ایضا: ای جوان بخت مدبر که در اصلاح امور
شمارهٔ ۳۷ - قطعه: هرکه از بهر خواجگان زمان
شمارهٔ ۳۸ - در مرثیه فرماید: آه کامسال اندرین بستان سرای
شمارهٔ ۳۹ - قطعه: خلوت افروز گوشهٔ وحدت
شمارهٔ ۴۰ - وله ایضا: محتشم تا کی کشم از ناسزاگویان عذاب
شمارهٔ ۴۱ - وله ایضا: ابوالفتح بیک آن گرامی جوان
شمارهٔ ۴۲ - وله ایضا: هر هنر من که زانگیز طبع
شمارهٔ ۴۳ - در مدح میر محمد ممن فرماید: گوشوار گوش دوران درةالتاج جهان
شمارهٔ ۴۴ - وله ایضا: ای چراغ منتظر سوزان که می‌باید مرا
شمارهٔ ۴۵ - وله در رثاء: میر عالی رتبه آن مهر سپهر عز و جان
شمارهٔ ۴۶ - وله ایضا در رثاء: چون خواجه امیر آن مه خورشید نظیر
شمارهٔ ۴۷ - وله ایضا: دلا دقیقه شناسی و نکته‌پردازی
شمارهٔ ۴۸ - وله ایضا: محیط دولت اقبال خواجه میر حسن
شمارهٔ ۴۹ - در شکایت فرماید: خسروا شاها جوان دل شهریارا سرورا
شمارهٔ ۵۰ - وله ایضا: ز ارباب دنیا که دارد جهان
شمارهٔ ۵۱ - در مدح میرامین‌الدین محمد گوید: آن سپهر ایوانکه از بخت بلند
شمارهٔ ۵۲: عشقی آن نخل خرد پرور بستان سخن
شمارهٔ ۵۳ - قطعه: ای مالک ملک سپه مملکت مدار
شمارهٔ ۵۴ - وله ایضا: ای شهسوار عرصه همت که می‌کشند
شمارهٔ ۵۵ - وله ایضا: ای تو را قدر و جلال از چرخ ذی قدر...
شمارهٔ ۵۶ - در مرثیهٔ میرزا غیاث‌الدین: قیمتی گوهر بساط وجود
شمارهٔ ۵۷: نمودیم این دو در وقف از ره صدق
شمارهٔ ۵۸ - در مدح امین‌الدین فرماید: شهسواری که عرصهٔ گردون
شمارهٔ ۵۹ - وله ایضا: افتخار اهل دولت خواجه احمد آن که ...
شمارهٔ ۶۰ - وله ایضا: دلا بنگر این بی‌محابا فلک را
شمارهٔ ۶۱: ملا ابوالحسن که در محیط وجود او
شمارهٔ ۶۲ - ایضا در مرثیه: قاضی آن عالم اسرار قدر
شمارهٔ ۶۳ - ماده تاریخ: می‌شد چو رضیع رازق پاک جلیل
شمارهٔ ۶۴ - در رثاء: دلا چو ابر بهاری به نوحه و زاری
شمارهٔ ۶۵ - در مرثیه یکی از اکابر فرماید: پادشه ملک صباحت که بود
شمارهٔ ۶۶ - وله ایضا: بر روی فرش اغبری مستدیر سقف
شمارهٔ ۶۷ - وله ایضا: گلبن گلزار سیادت که بود
شمارهٔ ۶۸ - وله ایضا: فارس میدان معنی حامدی بی‌نظیر
شمارهٔ ۶۹ - قطعه: سرو را از نوید خلعت خاص
شمارهٔ ۷۰ - قطعه: وقت آن شد که به شمشیر زبان
شمارهٔ ۷۱: شخصی که به ریشیش چو نظر می‌دوزم
شمارهٔ ۷۲ - در مرثیه گوید: باز طوفان اجل نابود ساخت
شمارهٔ ۷۳ - در تقاضا گوید: صبا به خدمت خدام خواجگی برسان
شمارهٔ ۷۴ - وله ایضا: صاحبا من که بهر پیشکشت
شمارهٔ ۷۵ - وله ایضا: سرا سروران جد اعلای تو
شمارهٔ ۷۶ - وله ایضا: اگر خرمنی را تبه کرد برقی
شمارهٔ ۷۷ - وله ایضا: چو خواجه میر حسن آن جهان عز و وقار
شمارهٔ ۷۸ - رباعیات: ازین شش رباعی که کلکم نگاشت
شمارهٔ ۷۹ - قطعه: تبارک‌الله ازین حوض خانهٔ دلکش
شمارهٔ ۸۰ - در مرثیهٔ شاه زاده سلطان حسین: ناگه از طبعم مشام دل شنید
شمارهٔ ۸۱ - مرثیه در شهادت میر معصوم گوید رحمه‌الله: امیر اعدل اعظم پناه ملک و ملل
شمارهٔ ۸۲ - در ماده تاریخ گوید: دل‌افروز شمع شبستان انس
شمارهٔ ۸۳ - ایضا در مرثیه گوید: دوش تا صبح از صوامع قدس
شمارهٔ ۸۴ - وله ایضا: ای همایون فارس میدان دولت کاورند
شمارهٔ ۸۵ - وله ایضا: آن خداوند محتشم چاکر
شمارهٔ ۸۶ - وله ایضا: در بارگه امام شافع
شمارهٔ ۸۷ - وله ایضا: یارب امشب از علامتها چه می‌بیند ب...
شمارهٔ ۸۸ - وله ایضا: ایا ستوده وزیری که دور گردون را
شمارهٔ ۸۹: نخل باغ دل امیر گل‌رخ نسرین عذار
شمارهٔ ۹۰ - ایضا در مرثیه گوید: گل حدیقه دل خواجگی که بود قدش
شمارهٔ ۹۱ - قطعه: ذوق مشکل که گذارد دو نفس زنده مرا
شمارهٔ ۹۲ - وله ایضا: ای شهریار ذیشان کز غایت بزرگی
شمارهٔ ۹۳ - در مرثیه فرماید: باز فلک سلسله‌ای زد به هم
شمارهٔ ۹۴ - در تاریخ پدر خود گوید: والدمن خواجه میراحمد که بود از اع...
شمارهٔ ۹۵ - وله ایضا: زین زمانه شیخ جمال آن که کس ندید
شمارهٔ ۹۶: حافظ آن خود رو درخت باغ نظم
شمارهٔ ۹۷ - در شکایت فرماید: ای بر سبیل حاجت صد محتشم گدایت
شمارهٔ ۹۸ - وله ایضا: ای بخت می‌رساند از اشفاق بی‌قیاس
شمارهٔ ۹۹ - قطعه: بهر جمعی عیب جویان بستم این احرام...
شمارهٔ ۱۰۰ - مرثیه: خورشید اوج حسن محمد امین که بود
شمارهٔ ۱۰۱: بر سر تربتی رسیدم دوش
شمارهٔ ۱۰۲ - قطعه: ای مهین آصفی که عالم را
شمارهٔ ۱۰۳: همان اوج دولت شاه یحیی
شمارهٔ ۱۰۴ - وله ایضا: ای دل انصاف ده که چون نبود
شمارهٔ ۱۰۵ - وله ایضا: ای جوان بخت سرافراز که بر خاک درت
شمارهٔ ۱۰۶: زهی بر حشمت گردون اساست
شمارهٔ ۱۰۷ - وله ایضا: ای جهان را از تو در گوش امید
شمارهٔ ۱۰۸ - وله ایضا: زین الانام خواجه قلیخان که جد او
شمارهٔ ۱۰۹ - وله ایضا: شکر کز فیض کرد بار دگر
شمارهٔ ۱۱۰ - قطعه: ای شمع سرکشان که به سر پنجهٔ جفا
شمارهٔ ۱۱۱ - وله ایضا: صاحب از راه خداوند زمین و آب کن
شمارهٔ ۱۱۲ - وله ایضا: ای نمایان سهیل اوج وجود
شمارهٔ ۱۱۳ - وله ایضا: آن شه حسن کز غلامی اوست
شمارهٔ ۱۱۴ - در عزل گوید: سرور عادیان سر غولان
شمارهٔ ۱۱۵: شاعر خیره در اقلیم سخن می‌باشد
شمارهٔ ۱۱۶ - در ماده تاریخ گوید: شیخ حیدر کز کمال اعتقاد
شمارهٔ ۱۱۷ - در مرثیه یکی از خواتین فرماید: همای آشیان سلطنت شهزاده سلطانم
شمارهٔ ۱۱۸ - وله ایضا: هر نفس می‌کرد چون از تاب مرگ
شمارهٔ ۱۱۹ - ماده تاریخ فوت: از باغ جلال ملت آن تازه نهال
شمارهٔ ۱۲۰ - وله ایضا: ای بلند اختر سپهر وجود