صفحه‌اصلی شاعران سیف فرغانی گزیده اشعار

قصاید و قطعات

شمارهٔ ۱: دیده تحمل نمی‌کند نظرت را
شمارهٔ ۲: عشق سلطان کرد بر ملک سخن رانی مرا
شمارهٔ ۳: گر سایهٔ جمال تو افتد بر آفتاب
شمارهٔ ۴: برون زین جهان یک جهانی خوش است
شمارهٔ ۵: دنیا که من و تو را مکان است
شمارهٔ ۶: بیا بلبل که وقت گفتن تست
شمارهٔ ۷: آن خداوندی که عالم آن اوست
شمارهٔ ۸: که کرد در عسل عشق آن نگار انگشت
شمارهٔ ۹: درین دور احسان نخواهیم یافت
شمارهٔ ۱۰: ای که ز من می‌کنی سؤال حقیقت
شمارهٔ ۱۱: ای مرد فقر! هست تو را خرقهٔ تو تاج
شمارهٔ ۱۲ - هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد: هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد
شمارهٔ ۱۳: چه خواهد کرد با شاهان ندانم
شمارهٔ ۱۴: خسروا خلق در ضمان تواند
شمارهٔ ۱۵: هر که همچون من و تو از عدم آمد به...
شمارهٔ ۱۶: کم خور غم تنی که حیاتش به جان بود
شمارهٔ ۱۷: در عجبم تا خود آن زمان چه زمان بود
شمارهٔ ۱۸: حسن هر جا که در جهان برود
شمارهٔ ۱۹: چو دلبرم سر درج مقال بگشاید
شمارهٔ ۲۰: ای قوم درین عزا بگریید
شمارهٔ ۲۱: ای صبا گر سوی تبریز افتدت روزی گذر
شمارهٔ ۲۲: ای ز لعل لب تو چاشنی قند و شکر
شمارهٔ ۲۳: من بلبلم و رخ تو گلزار
شمارهٔ ۲۴: چند گفتم که فراموش کنم صحبت یار
شمارهٔ ۲۵: ای بت سنگ دل و ای صنم سیم عذار
شمارهٔ ۲۶: ایا نموده ز یاقوت درفشان گوهر
شمارهٔ ۲۷: به نزد همت من خردی ای بزرگ امیر!
شمارهٔ ۲۸ - فی التوحید الباری تعالی: ای پادشاه عالم، ای عالم خبیر
شمارهٔ ۲۹: ای پسر از مردم زمانه حذر گیر
شمارهٔ ۳۰: ما را به بوسه چون بگرفتیم در برش
شمارهٔ ۳۱: ایا ندیده ز قرآن دلت ورای حروف!
شمارهٔ ۳۲: ای جان تو مسافر مهمان سرای خاک!
شمارهٔ ۳۳: سزد که وزن نیارد به نزد گوهر سنگ
شمارهٔ ۳۴: ای که اندر ملک گفتی می‌نهم قانون ...
شمارهٔ ۳۵: زهی بر جمال تو افشانده جان گل
شمارهٔ ۳۶: ای بلبل بوستان معقول
شمارهٔ ۳۷ - این قصیدهٔ را برای شیخ اجل سعدی نوشت: به جای سخن گر به تو جان فرستم
شمارهٔ ۳۸: ایا نگار صدف سینهٔ گهر دندان
شمارهٔ ۳۹: دلا گر دولتی داری طلب کن جای دروی...
شمارهٔ ۴۰ - این قصیدهٔ را برای شیخ اجل سعدی نوشت و فرستاد: نمی‌دانم که چون باشد به معدن زر ف...
شمارهٔ ۴۱: در شب زلف تو قمر دیدن
شمارهٔ ۴۲: زهی از نور روی تو چراغ آسمان روشن
شمارهٔ ۴۳: ای تو را در کار دنیا بوده دست افز...
شمارهٔ ۴۴: چو بگذشت از غم دنیا به غفلت روزگا...
شمارهٔ ۴۵ - و باز به سعدی فرستاده است: بسی نماند ز اشعار عاشقانهٔ تو
شمارهٔ ۴۶ - فی نعت نبی اکرم «ص»: به سوی حضرت رسول‌الله
شمارهٔ ۴۷: ای هشت خلد را به یکی نان فروخته!
شمارهٔ ۴۸: منم یارا بدین سان اوفتاده
شمارهٔ ۴۹: زهی رخت به دلم رهنمای اندیشه
شمارهٔ ۵۰: عروس چمن راست زیور شکوفه
شمارهٔ ۵۱: ای ز عکس روی تو چون مه منور آینه
شمارهٔ ۵۲: زهی ز طرهٔ تو آفتاب در سایه
شمارهٔ ۵۳: ای دل بنه سر و مکش از کوی یار پای
شمارهٔ ۵۴ - این قطعه را به دوست خود شیخ نور الدین فرزند شیخ محمود نوشت: با حسن چو لطف یار کردی،
شمارهٔ ۵۵: ای ز بازار جهان حاصل تو گفتاری
شمارهٔ ۵۶: دلبرا تا تو یار خویشتنی
شمارهٔ ۵۷: ملک دنیا و مردمان در وی
شمارهٔ ۵۸: ای صبا با دم من کن نفسی همراهی