صفحه‌اصلی شاعران امیرخسرو دهلوی گزیده اشعار

غزلیات

گزیدهٔ غزل ۱: چو خاک بر سر راه امید منتظرم

گزیدهٔ غزل ۲: رخ برفروز و زلف مسلسل گره بزن

گزیدهٔ غزل ۳: بشگفت گل در بوستان آن غنچهٔ خندان...

گزیدهٔ غزل ۴: چو در چمن روی از خنده لب مبند آنجا

گزیدهٔ غزل ۵: دلم در عاشقی آواره شد آواره تر بادا

گزیدهٔ غزل ۶: قدری بخند و ازرخ قمری نمای ما را!

گزیدهٔ غزل ۷: گر در شراب عشقم از تیغ میزنی حد

گزیدهٔ غزل ۸: چه اقبالست این یارب که دولت داده‌...

گزیدهٔ غزل ۹: گذشت آرزو از حد بپای بوس تو ما را

گزیدهٔ غزل ۱۰: رفت آنکه چشم راحت خوش می‌غنود ما را

گزیدهٔ غزل ۱۱: رفتند رفیقان دل صد پاره ببردند

گزیدهٔ غزل ۱۲: دیوانه میکنی دل و جان خراب را

گزیدهٔ غزل ۱۳: از پی نقل مجلست هست بر آتشم جگر

گزیدهٔ غزل ۱۴: یارب که داد آینه آن بت پرست را

گزیدهٔ غزل ۱۵: شفاعت آمدم ای دوست دیدهٔ خود را

گزیدهٔ غزل ۱۶: پیر شدی گوژ پشت دل بکش از دست نفس

گزیدهٔ غزل ۱۷: من به هوس همی خورم ناوک سینه دوز را

گزیدهٔ غزل ۱۸: برقع برافگن ای پری حسن بلاانگیز را

گزیدهٔ غزل ۱۹: آورده‌ام شفیع دل زار خویش را

گزیدهٔ غزل ۲۰: ای باد برقع برفگن آن روی آتش‌ناک را

گزیدهٔ غزل ۲۱: هر طرفی و قصه‌ای ورچه که پوشم آستین

گزیدهٔ غزل ۲۲: دوش زیاد رخت اشک جگر سوز من

گزیدهٔ غزل ۲۳: بس بود این که سوی خود راه دهی نسی...

گزیدهٔ غزل ۲۴: برو ای باد و پیش دیگران ده جلوه ب...

گزیدهٔ غزل ۲۵: از درونم نمیروی بیرون

گزیدهٔ غزل ۲۶: مهر بگشای لعل میگون را

گزیدهٔ غزل ۲۷: بهار پرده بر انداخت روی نیکو را

گزیدهٔ غزل ۲۸: سری دارم که سامان نیست او را

گزیدهٔ غزل ۲۹: ای صبا بوسه زن ز من در او را

گزیدهٔ غزل ۳۰: جانا به پرسش یاد کن رو زی من گم ب...

گزیدهٔ غزل ۳۱: سوختهٔ رخت اگر سوی چمن گذر کند

گزیدهٔ غزل ۳۲: جان ز نظاره خراب و ناز او ز انداز...

گزیدهٔ غزل ۳۳: بس که خوشدل با غم شبهای در خویش را

گزیدهٔ غزل ۳۴: رخ بنما برمراد ارنه به خون منی

گزیدهٔ غزل ۳۵: جان برلب است عاشق بخت آزمای را

گزیدهٔ غزل ۳۶: مخز به نیم جو آن صحبتی که باغرض است

گزیدهٔ غزل ۳۷: برسرکوی تو فریاد که از راه وفا

گزیدهٔ غزل ۳۸: که ره نمود ندانم قبای تنگ ترا

گزیدهٔ غزل ۳۹: دلبرا عمریست تا من دوست می‌دارم ترا

گزیدهٔ غزل ۴۰: تا نظر سوی دو چشم تست یاران ترا

گزیدهٔ غزل ۴۱: خبرت هست ؟ که از خویش خبر نیست مرا

گزیدهٔ غزل ۴۲: نازنینا زین هوس مردم که خلق

گزیدهٔ غزل ۴۳: وقتی اندر سر کویی گذری بود مرا

گزیدهٔ غزل ۴۴: گم شدم در سر آن کوی مجویید مرا

گزیدهٔ غزل ۴۵: دی غمزهٔ تو کرد اشارت به سوی لب

گزیدهٔ غزل ۴۶: سیم خیال تو بس با قمر چکار مرا؟

گزیدهٔ غزل ۴۷: رسید باد صبا تازه کرد جان مرا

گزیدهٔ غزل ۴۸: گر چه بربود عقل و دین مرا

گزیدهٔ غزل ۴۹: ترسم از بوی دل سوخته ناخوش گردد

گزیدهٔ غزل ۵۰: دی خرامان در چمن ناگه گذشتی لاله ...

گزیدهٔ غزل ۵۱: ای طبیب از ما گذر درمان درد مام جوی

گزیدهٔ غزل ۵۲: بتا نامسلمانیی میکنی

گزیدهٔ غزل ۵۳: بسی شب با مهی بودم کجا شد آن همه ...

گزیدهٔ غزل ۵۴: من و پیچاک زلف آن بت و بیداری شبها

گزیدهٔ غزل ۵۵: زین سان که بکشتی بشکر خنده جهانی

گزیدهٔ غزل ۵۶: دل که ز دعوای صبر لاف همی زد کنون

گزیدهٔ غزل ۵۷: روز عید ست به من ده می نابی چو گلاب

گزیدهٔ غزل ۵۸: هست ما را نازنین می پرست

گزیدهٔ غزل ۵۹: تاب زلفت سر به سر آلودهٔ خون من است

گزیدهٔ غزل ۶۰: تا گل از شرم رویت آب شود

گزیدهٔ غزل ۶۱: منم و قامت آن لب بر وای خواجه مؤذن

گزیدهٔ غزل ۶۲: مرا ز ابروی تو شبهه می‌رود به نماز

گزیدهٔ غزل ۶۳: زلف تو کژ پیچ پیچ هرسر موی کژت

گزیدهٔ غزل ۶۴: با خیال زلف و رویت چشم من

گزیدهٔ غزل ۶۵: زهی نموده از آن زلف و خال و عارض ...

گزیدهٔ غزل ۶۶: بلای مردم اهل نظر بود چشمش

گزیدهٔ غزل ۶۷: نرگس همه تن گل شد و در چشم تو افتاد

گزیدهٔ غزل ۶۸: تمنای دلم کردی و دادم

گزیدهٔ غزل ۶۹: هست سر بردوش من باری و باری می کشم

گزیدهٔ غزل ۷۰: صد دوست بیش کشت منش نیز دوستم

گزیدهٔ غزل ۷۱: چه کرد پیش رخت گل که گل فروش او را

گزیدهٔ غزل ۷۲: جراحت جگر خستگان چه می پرسی؟

گزیدهٔ غزل ۷۳: دل رقیب نسوزد ز آه من چه کنم

گزیدهٔ غزل ۷۴: عشق آمد و گرد فتنه بر جایم ریخت

گزیدهٔ غزل ۷۵: صفتی است آب حیوان ز دهان نو شخندت

گزیدهٔ غزل ۷۶: ای ابر گه گاهی بگو آن چشمهٔ خورشی...

گزیدهٔ غزل ۷۷: ما را چه غم امروز که معشوقه به کا...

گزیدهٔ غزل ۷۸: نسیما آن گل شبگیر چون است؟

گزیدهٔ غزل ۷۹: بیا کز رفتنت جانم خراب است

گزیدهٔ غزل ۸۰: ندارد چشمهٔ خورشید آبی

گزیدهٔ غزل ۸۱: آنجاست دل من و هم آنجاست

گزیدهٔ غزل ۸۲: شربت و صلت نجویم کار من خون خوردنست

گزیدهٔ غزل ۸۳: کشتهٔ تیغ جفایت دل درویش من است

گزیدهٔ غزل ۸۴: نه مرا خواب به چشم و نه مرا دل در...

گزیدهٔ غزل ۸۵: نرگس مست تو خواب آلودست

گزیدهٔ غزل ۸۶: ای شوخ تا تو در دل من جای کرده‌ای

گزیدهٔ غزل ۸۷: چه نقش بندی از اندیشه‌ای که بی عش...

گزیدهٔ غزل ۸۸: بلای خفته سر برداشت از خواب

گزیدهٔ غزل ۸۹: جعد مرغولت که در هربند او صد حلقه...

گزیدهٔ غزل ۹۰: درین غم که مبادا گره به تار بود

گزیدهٔ غزل ۹۱: جان ببردی خوش هنوز نه ای

گزیدهٔ غزل ۹۲: تلخی نشنیدم از لبت هیچ

گزیدهٔ غزل ۹۳: در شب هجر که از روز قیامت بتر است

گزیدهٔ غزل ۹۴: سر اندازیم به که رانی ز در

گزیدهٔ غزل ۹۵: مرا داغ تو بر جان یادگار است

گزیدهٔ غزل ۹۶: هر کرا کن مکن و هوش و خرد در کار ...

گزیدهٔ غزل ۹۷: شاخ گل از نسیم جلوه گر است

گزیدهٔ غزل ۹۸: نظری کن کزان دو چشم سیاه

گزیدهٔ غزل ۹۹: به تشنگی بیابان عشق شد معلوم

گزیدهٔ غزل ۱۰۰: عاشق سوخته دل زنده به جان دگر است

گزیدهٔ غزل ۱۰۱: پندم مده که نشنوم ای نیک‌خواه از ...

گزیدهٔ غزل ۱۰۲: گر چه بدمستی است عیب حریف

گزیدهٔ غزل ۱۰۳: باغمت شادی جهان هوس است

گزیدهٔ غزل ۱۰۴: گر چه خفتن خوش بود با یار در شبها...

گزیدهٔ غزل ۱۰۵: می‌گدازد لبت از بوسه زدن

گزیدهٔ غزل ۱۰۶: گرفته در بر اندام تو سیم است

گزیدهٔ غزل ۱۰۷: تن پاکت که زیر پیرهن است

گزیدهٔ غزل ۱۰۸: در شهر چو تو فتنه و مردم کش و بیداد

گزیدهٔ غزل ۱۰۹: به سرو باغ که بیند کنون که در هرباغ

گزیدهٔ غزل ۱۱۰: گفته‌ای ترک تو نخواهم گفت

گزیدهٔ غزل ۱۱۱: خبری ده به من ای باد که جانان چون...

گزیدهٔ غزل ۱۱۲: این جفا کاریت نو به نو است

گزیدهٔ غزل ۱۱۳: کسی که حاصل فردا شناخت بر امروز

گزیدهٔ غزل ۱۱۴: در چمن جان من سرو خرامان یکی است

گزیدهٔ غزل ۱۱۵: هر مژه از غمزهٔ خون ریز تو ناوک ز...

گزیدهٔ غزل ۱۱۶: چشمم ار بی‌تو جهان بیند بگیرش عیب...

گزیدهٔ غزل ۱۱۷: ای دل غمین مباش که جانان رسیدنی است

گزیدهٔ غزل ۱۱۸: لحظه‌ای با بنده بنشین کاینقدر

گزیدهٔ غزل ۱۱۹: ای نسیم صبح‌دم یارم کجاست؟

گزیدهٔ غزل ۱۲۰: هر کس آنجا که می و شاهد و گلشن آن...

گزیدهٔ غزل ۱۲۱: صبر و دل و نام و ننگ ما بود

گزیدهٔ غزل ۱۲۲: پامال گشت در رهٔ ما خسرو ودیت

گزیدهٔ غزل ۱۲۳: گل ز رخسارهٔ تو بی آبست

گزیدهٔ غزل ۱۲۴: ما و مجنون در ازل نوشیده‌ایم از ی...

گزیدهٔ غزل ۱۲۵: جانم فدای زلف تو آندم که پرسمت

گزیدهٔ غزل ۱۲۶: جانها به باد داد که دایم شکسته باد

گزیدهٔ غزل ۱۲۷: سرو بستان ملاحت قامت رعنای تست

گزیدهٔ غزل ۱۲۸: ما جان فدای خنجر تسلیم کرده‌ایم

گزیدهٔ غزل ۱۲۹: دل من به جانانی آویختست

گزیدهٔ غزل ۱۳۰: زلف تو سیه چرا است ؟ ما ناک

گزیدهٔ غزل ۱۳۱: زلفت سرو پا شکسته زان است

گزیدهٔ غزل ۱۳۲: تا باد برد بوی تو در باغ پیش سرو

گزیدهٔ غزل ۱۳۳: به می سوگند خوردم جرعه‌ای بخش

گزیدهٔ غزل ۱۳۴: گواهی میده ای شب زا ریم را

گزیدهٔ غزل ۱۳۵: دل ندارم غم جانان زچه بتوانم خورد

گزیدهٔ غزل ۱۳۶: بی رخت از پا فتادم بی‌لبت رفتم ز ...

گزیدهٔ غزل ۱۳۷: هر شب من و از گریه سر کوی تو شستن

گزیدهٔ غزل ۱۳۸: نرخ کردی به بوسه‌ای جانی

گزیدهٔ غزل ۱۳۹: درد دلم را طبیب چاره ندانست

گزیدهٔ غزل ۱۴۰: خون من در گردنم کامروز دیدم روی او

گزیدهٔ غزل ۱۴۱: آنکه دلم شیفتهٔ روی اوست

گزیدهٔ غزل ۱۴۲: عمر به پایان رسید در هوس روی دوست

گزیدهٔ غزل ۱۴۳: یکایک تلخی دوران چشیدم

گزیدهٔ غزل ۱۴۴: تاراج گشت ملک دل از جور نیکوان

گزیدهٔ غزل ۱۴۵: بیدار شو دلا که جهان جای خواب نیست

گزیدهٔ غزل ۱۴۶: عطار گو ببند دکان را که من ز دوست

گزیدهٔ غزل ۱۴۷: بوسه به قیمت دهد جان ببرد رایگان

گزیدهٔ غزل ۱۴۸: روی نیکوی تو ز مه کم نیست

گزیدهٔ غزل ۱۴۹: هزار سال ترا بینم و نگردم سیر

گزیدهٔ غزل ۱۵۰: مشنو سخن عاشقی از هرزه زبانان

گزیدهٔ غزل ۱۵۱: شب دوشینه جان سویش چنان رفت

گزیدهٔ غزل ۱۵۲: بیش رفتارت بیاید راه کبکم در نظر

گزیدهٔ غزل ۱۵۳: سرو را با قد تو هستی نیست

گزیدهٔ غزل ۱۵۴: بیا بیا که مرا طاقت جدایی نیست

گزیدهٔ غزل ۱۵۵: تقدیر که یک چند مرا از تو جدا داشت

گزیدهٔ غزل ۱۵۶: امشب شب من نور ز مهتاب دگر داشت

گزیدهٔ غزل ۱۵۷: سوزش سینهٔ من دید و کنارم نگرفت

گزیدهٔ غزل ۱۵۸: چون بگیتی هر چه می‌آید روان خواهد...

گزیدهٔ غزل ۱۵۹: با غمش خو کردم امشب گرچه در زاری ...

گزیدهٔ غزل ۱۶۰: مهی گذشت که آن مه به سوی ما نگذشت

گزیدهٔ غزل ۱۶۱: سرآن قامت چون سرو روان خواهم گشت

گزیدهٔ غزل ۱۶۲: درین هوس که ببیند به خواب چشم ترا

گزیدهٔ غزل ۱۶۳: هر صبر و سلام که دل سوخته را بود

گزیدهٔ غزل ۱۶۴: بی شاهد رعنا به تماشا نتوان رفت

گزیدهٔ غزل ۱۶۵: مرگ فرهاد نه آن بود و هلاک شیرین

گزیدهٔ غزل ۱۶۶: برگ زیرآمد و برگ گل و گلزار برفت

گزیدهٔ غزل ۱۶۷: برگ ریز آمد و برگ گل و گلزار برفت

گزیدهٔ غزل ۱۶۸: من به نقد امروز با وصل بتانم در ب...

گزیدهٔ غزل ۱۶۹: شوق توأم باز گریبان گرفت

گزیدهٔ غزل ۱۷۰: ساقی بیار می که چنان سوخت دل زعشق

گزیدهٔ غزل ۱۷۱: مشکلست آزاد بودن دل که با دلبر نشست

گزیدهٔ غزل ۱۷۲: هست صحرا چون کف دست و بر او لاله ...

گزیدهٔ غزل ۱۷۳: خصم بسی طعنه زد دوست بسی پند داد

گزیدهٔ غزل ۱۷۴: ستمی کز تو کشد مرد ستم نتوان گفت

گزیدهٔ غزل ۱۷۵: تر کن من دی سخن به ره می گفت

گزیدهٔ غزل ۱۷۶: ای بر سر خوبان جهان سر چشمت

گزیدهٔ غزل ۱۷۷: پیش تو بگو کای بت سوزنده چو هندویم

گزیدهٔ غزل ۱۷۸: در نیک کوش کت بد و نیک اربه طینتست

گزیدهٔ غزل ۱۷۹: ساقی بیا که موسم عیشست و موی

گزیدهٔ غزل ۱۸۰: دل بازبهوش آمد جانان که می‌آید؟

گزیدهٔ غزل ۱۸۱: کار حسن تو رسیدست به جایی که سزد

گزیدهٔ غزل ۱۸۲: نارسته می توان دید از زیر پوست خطت

گزیدهٔ غزل ۱۸۳: ای درج لعل دوست مگر خاتم جمی

گزیدهٔ غزل ۱۸۴: کسی تلخی من داند که بیند خندهٔ شی...

گزیدهٔ غزل ۱۸۵: تغافل کردنت بی‌فتنه‌ای نیست

گزیدهٔ غزل ۱۸۶: ای که بر کندی دل از پیمان یاران ق...

گزیدهٔ غزل ۱۸۷: ای که عمر از پی‌سودای تو دادیم بباد

گزیدهٔ غزل ۱۸۸: گفتم چگونه می کشی و زنده می‌کنی

گزیدهٔ غزل ۱۸۹: چوکارهای جهانست جمله بی بنیاد

گزیدهٔ غزل ۱۹۰: باز گل می آید دل در بلا خواهد فتاد

گزیدهٔ غزل ۱۹۱: گر نیندیشد رقیب او بلای عاشقان

گزیدهٔ غزل ۱۹۲: ژاله از نرگس فرو بارید و گل را آب...

گزیدهٔ غزل ۱۹۳: من چون زیم که هیچ گه آن نوبهار حسن

گزیدهٔ غزل ۱۹۴: ایزد که به زلفت شکن و تاب نهاد

گزیدهٔ غزل ۱۹۵: چون خاک گردم درره وصلت همین بس با...

گزیدهٔ غزل ۱۹۶: ز گریه زیر دیوار تو هم غمناک و هم...

گزیدهٔ غزل ۱۹۷: در عرصهٔ بستان جهان سرو قباپوش

گزیدهٔ غزل ۱۹۸: سخن همان قدری گو که من توانم زیست

گزیدهٔ غزل ۱۹۹: دل نیست که در روی غم دلدار نگنجد

گزیدهٔ غزل ۲۰۰: مرا گویی که دل بر یار دیگر به نهم...

گزیدهٔ غزل ۲۰۱: سر زلفت مترس بر باد خواهد داد مید...

گزیدهٔ غزل ۲۰۲: هنوزت ناز گرد چشم خواب آلود می‌گردد

گزیدهٔ غزل ۲۰۳: خوش آن ساعت که از وی بوسه خواهم

گزیدهٔ غزل ۲۰۴: تو خود بوسه دهی جان ولی نیارد گفت

گزیدهٔ غزل ۲۰۵: بتم چو روی سوی خانهٔ کتاب آرد

گزیدهٔ غزل ۲۰۶: بت نو رسیدهٔ من هوس شکار دارد

گزیدهٔ غزل ۲۰۷: در زلف بتان پیچ ای دل

گزیدهٔ غزل ۲۰۸: تو خفته می‌گذری ماهروی مهد نشین

گزیدهٔ غزل ۲۰۹: جان تشنگی از شربت عناب تو دارد

گزیدهٔ غزل ۲۱۰: خالیست به کنج لب خون خوار رهٔ او ...

گزیدهٔ غزل ۲۱۱: مرا چون می کشی جانا شفاعت می‌کند ...

گزیدهٔ غزل ۲۱۲: فلک با کس دل یکتا ندارد

گزیدهٔ غزل ۲۱۳: با ما سخن سمن مگویید

گزیدهٔ غزل ۲۱۴: مهمی گذشت که چشمم خبر زخواب ندارد

گزیدهٔ غزل ۲۱۵: نه عقل ماند و نه دانش نه صبر ماند...

گزیدهٔ غزل ۲۱۶ - غزلی که درپایان تصنیف قران السعدین سروده است: نامه تمام گشت ، به جانان که می‌برد؟

گزیدهٔ غزل ۲۱۷: چشمم که بود خانهٔ خیل خیال تو

گزیدهٔ غزل ۲۱۸: یاری دل ما به رایگان برد

گزیدهٔ غزل ۲۱۹: کی درد ناکتر بود از حسرت فراق

گزیدهٔ غزل ۲۲۰: لب لعلت به لطافت گرو از جان ببرد

گزیدهٔ غزل ۲۲۱: سر زلف کاید همی برلبش

گزیدهٔ غزل ۲۲۲: گر کنی یاری و گر آزار بر من بگذرد

گزیدهٔ غزل ۲۲۳: زاهد از صومعه زنهار که بیرون نروی

گزیدهٔ غزل ۲۲۴: در خواب نبینید رخ آرام دگر بار

گزیدهٔ غزل ۲۲۵: شب ! وفتاد و غمت باز کار خواهد کرد

گزیدهٔ غزل ۲۲۶: دارد اندر دل غباری گریه وقت تست هان

گزیدهٔ غزل ۲۲۷: دل ز تو بی‌غم نتوانیم کرد

گزیدهٔ غزل ۲۲۸: باز بوی گل مرا دیوانه کرد

گزیدهٔ غزل ۲۲۹: دی دلبر من که سر فرازی می‌کرد

گزیدهٔ غزل ۲۳۰: باد آمد و زان سرو خرامان خبرآورد

گزیدهٔ غزل ۲۳۱: باد بازآمد و بوی گل وریحان آورد

گزیدهٔ غزل ۲۳۲: اگر نه جان عزیزی چرا دمی بی‌تو

گزیدهٔ غزل ۲۳۳: دل دعوی صبا بری همی کرد

گزیدهٔ غزل ۲۳۴: ای اجل آن قدری صبر کن امروز که من

گزیدهٔ غزل ۲۳۵: چون عاشق صادق شدی ایمن منشین زانک

گزیدهٔ غزل ۲۳۶: بدینسان کز تب هجران تنم در زیر پی...

گزیدهٔ غزل ۲۳۷: نگارا از من مسکین چه خیزد

گزیدهٔ غزل ۲۳۸: سرو در باغ اگر هم‌چو تو موزون خیزد

گزیدهٔ غزل ۲۳۹: کجاست ساقی بیدار بخت و خواب آلود

گزیدهٔ غزل ۲۴۰: بر پنج روز نیکویی چندین مناز و بد...

گزیدهٔ غزل ۲۴۱: خرم آن لحظه که مشتاق به یاری برسد

گزیدهٔ غزل ۲۴۲: آتش همگی گلست و ریحان

گزیدهٔ غزل ۲۴۳: گویند بگسلد چو به غایت رسید عشق

گزیدهٔ غزل ۲۴۴: خطی که بر سمن آن گل عذار بنویسد

گزیدهٔ غزل ۲۴۵: از آن محراب ابرو یاد کردم

گزیدهٔ غزل ۲۴۶: از یاد تو دل جدا نخواهد شد

گزیدهٔ غزل ۲۴۷: بر ما فتد ار تا بی زان رخ چه شوی ...

گزیدهٔ غزل ۲۴۸: سخن می گفتم از لبهایش در کام زبان...

گزیدهٔ غزل ۲۴۹: الا ای باد شبگیری به گلبرگ بنا گوشش

گزیدهٔ غزل ۲۵۰: گرنه زنجیر دل از طرهٔ خوبان کردند

گزیدهٔ غزل ۲۵۱: دیشبش گفتم فلانی! زیرلب گفتا که «...

گزیدهٔ غزل ۲۵۲: ز هجرش بس که در خود گم شدم آگاهیم...

گزیدهٔ غزل ۲۵۳: شوم فدای جمالی که گر هزاران سال

گزیدهٔ غزل ۲۵۴: دانم ای دوست که در خانه شرابت باشد

گزیدهٔ غزل ۲۵۵: دلی کز نیکوان دردی ندارد

گزیدهٔ غزل ۲۵۶: بتا تو سنگ دلی کی دلم نگه داری

گزیدهٔ غزل ۲۵۷: ترک عاشق کش من ترک جفا خوش باشد

گزیدهٔ غزل ۲۵۸: بلایی گشت حسنت بر زمین و هم‌چو تو...

گزیدهٔ غزل ۲۵۹: بیفشان جرعه‌ای ساقی گرائی بر سرم ...

گزیدهٔ غزل ۲۶۰: اگر به تربتم آیی هزار سال پس از من

گزیدهٔ غزل ۲۶۱: درشهر فتنه‌ای شد می‌دانم از که باشد

گزیدهٔ غزل ۲۶۲: گفتی که سرت خاک کنم بر سر این کو

گزیدهٔ غزل ۲۶۳: وی باد صبحگاهی کافاق می‌نوردی

گزیدهٔ غزل ۲۶۴: وفا در نیکوان چندان نباشد

گزیدهٔ غزل ۲۶۵: لبت را جان نخوانم حاش لله

گزیدهٔ غزل ۲۶۶: در مجلس وصالت دریا کشند مستان

گزیدهٔ غزل ۲۶۷: چو سنگ نازنینان گل بود برروی مشتا...

گزیدهٔ غزل ۲۶۸: چند تن در مسجد و دل گرد کوی شاهدان

گزیدهٔ غزل ۲۶۹: شمشیر کین باز آن صنم برقصه دلها م...

گزیدهٔ غزل ۲۷۰: می کشد از چشم و خوشتر آنکه می‌گوی...

گزیدهٔ غزل ۲۷۱: دلم برون شد از غمت غمت زدل برون نشد

گزیدهٔ غزل ۲۷۲: عقل وارون زتمنای تو معنی میکرد

گزیدهٔ غزل ۲۷۳: ساربان خیمه به صحرا زدوانیم عجب است

گزیدهٔ غزل ۲۷۴: ای آنکه ز دردت خبری نیست مکن عیب

گزیدهٔ غزل ۲۷۵: سیلاب سرشک هجران توأم دوش

گزیدهٔ غزل ۲۷۶: ره ده ای دیده و خار مژه را یک سو کن

گزیدهٔ غزل ۲۷۷: خرد و صبر سر خویش گرفتند و شدند

گزیدهٔ غزل ۲۷۸: که می آید چنین یارب مگر مه بر زمی...

گزیدهٔ غزل ۲۷۹: خبرم رسید امشب که نگار خواهی آمد

گزیدهٔ غزل ۲۸۰: صبا آمد ولی دل باز نامد

گزیدهٔ غزل ۲۸۱: دل من چرا چو غنچه نشو دریده صد جا

گزیدهٔ غزل ۲۸۲: ای زلف تو دام دل دانا و خردمند

گزیدهٔ غزل ۲۸۳: ز اهل عقل نپسندد خردمند

گزیدهٔ غزل ۲۸۴: مرهم از لبهات می‌جویم بدین جان فگار

گزیدهٔ غزل ۲۸۵: آنانکه عاشقان ترا طعنه می‌زنند

گزیدهٔ غزل ۲۸۶: کسی که دل زخم زلف او برون آرد

گزیدهٔ غزل ۲۸۷: گل سیرآب من در باغ بشکفت

گزیدهٔ غزل ۲۸۸: مکن عیب ار بنالد جان چو نقد تن هم...

گزیدهٔ غزل ۲۸۹: ناز کم کن که نکویی به کسی دیر نماند

گزیدهٔ غزل ۲۹۰: گوش من از پی نام تو به هر کوی بماند

گزیدهٔ غزل ۲۹۱: آسان شود این مشکل درویش تو امشب

گزیدهٔ غزل ۲۹۲: عاقبت را بر زمین گردی نماند

گزیدهٔ غزل ۲۹۳: ز چشم کافرت کز غمزه لشکر میکشد هر...

گزیدهٔ غزل ۲۹۴: ز گریه من نتوانم نوشت نامه به دوست

گزیدهٔ غزل ۲۹۵: مبصران که مزاج جهان شناخته‌اند

گزیدهٔ غزل ۲۹۶: شهسوارانی که فتح قلعهٔ دین کرده‌اند

گزیدهٔ غزل ۲۹۷: یک دل به سر کوی تو آباد نیابند

گزیدهٔ غزل ۲۹۸: گر خاک وجودم زپس مرگ ببیزند

گزیدهٔ غزل ۲۹۹: تا تو از خانه برون آیی هردم چاک است

گزیدهٔ غزل ۳۰۰: لب از تو وز شکر پیمانه‌ای چند

گزیدهٔ غزل ۳۰۱: بتان که دست نمودند خلق را در خون

گزیدهٔ غزل ۳۰۲: آن کسان کز بر آن روی بدم می گویند

گزیدهٔ غزل ۳۰۳: جوان و پیر که در بند مال و فرزندند

گزیدهٔ غزل ۳۰۴: دیت از خوبرویان جست باید

گزیدهٔ غزل ۳۰۵: چون تویی از نسل آدم گشت پیدا نیست...

گزیدهٔ غزل ۳۰۶: خواهم هزار جان زخدا تا کنم نثار

گزیدهٔ غزل ۳۰۷: خضر پیش لبت به آب حیات

گزیدهٔ غزل ۳۰۸: من نشنیدم که خط برآب نویسند

گزیدهٔ غزل ۳۰۹: جماعتی که ز هم صحبتان جدا باشند

گزیدهٔ غزل ۳۱۰: او پرده بر گرفت بگویید باد را

گزیدهٔ غزل ۳۱۱: مکن از گریه مرا منع که دل سوخته را

گزیدهٔ غزل ۳۱۲: چند گویید ای مسلمانان که حال خود ...

گزیدهٔ غزل ۳۱۳: خوبان گمان مبرکه زاولاد آدمند

گزیدهٔ غزل ۳۱۴: باده کش دوزخیان بهتر ازین متقیان

گزیدهٔ غزل ۳۱۵: دل‌بران مهرنمایند و وفا نیز کنند

گزیدهٔ غزل ۳۱۶: خشخاش که آرایش حلواش کنند

گزیدهٔ غزل ۳۱۷: خوش است دولت آنم که جان به جان پی...

گزیدهٔ غزل ۳۱۸: من بیچاره را کشته است خوش خوش

گزیدهٔ غزل ۳۱۹: حسن تو هم به کودکی افت شهر گشت اگر

گزیدهٔ غزل ۳۲۰: سوز دلم بدید و ز دیده نمی نریخت

گزیدهٔ غزل ۳۲۱: از کجا مست آمدی ای مه که غارت شد ...

گزیدهٔ غزل ۳۲۲: برفت آن دل که با صبر آشنا بود

گزیدهٔ غزل ۳۲۳: عنبر چسان نسبت کنم با زلف تو کز ز...

گزیدهٔ غزل ۳۲۴: برلبش بود اعتماد من مگر جان بخشد او

گزیدهٔ غزل ۳۲۵: حسن اخلاق از خردمندان توان کردن طلب

گزیدهٔ غزل ۳۲۶: من به گرمای قیامت خون خورم بر یاد...

گزیدهٔ غزل ۳۲۷: نگار من عمل زلف خود مرا فرمای

گزیدهٔ غزل ۳۲۸: ازاشتیاق تو ار رنج نیست خواهم شد

گزیدهٔ غزل ۳۲۹: آرام جانم میرود، جان را صبوری چون...

گزیدهٔ غزل ۳۳۰: ترکی و خوب روی کسی کاینچنین بود

گزیدهٔ غزل ۳۳۱: چون لبت را به گاز پاره کنم

گزیدهٔ غزل ۳۳۲: بیا ای جهان بر سر من بگرد

گزیدهٔ غزل ۳۳۳: نرگست مست رسید و به هوش خویش نبود

گزیدهٔ غزل ۳۳۴: مردن از دوستی ای دوست ز هندو آموز

گزیدهٔ غزل ۳۳۵: دو بوسم لطف کردی و شدم هم در یکی ...

گزیدهٔ غزل ۳۳۶: کجات بینم و بر بام تو چگونه برایم

گزیدهٔ غزل ۳۳۷: به بازی مزن تیغ بر جان من

گزیدهٔ غزل ۳۳۸: خطت کز لبانت برآورد سر

گزیدهٔ غزل ۳۳۹: دل باز سوی آن بت خو چه می‌دود

گزیدهٔ غزل ۳۴۰: بازآن سوار مست به نخجیر می‌رود

گزیدهٔ غزل ۳۴۱: شد جهان زنده به بوی گل ولی من چون...

گزیدهٔ غزل ۳۴۲: عمری در آرزوی تو رفتست و می‌رود

گزیدهٔ غزل ۳۴۳: بیداریم بکشت وه ای ساربان خموش

گزیدهٔ غزل ۳۴۴: گل و شکوفه همه هست و یار نیست چه ...

گزیدهٔ غزل ۳۴۵: هست روشن به رخت دیده اگر خاک رهت

گزیدهٔ غزل ۳۴۶: خون ریز گشت مردم چشمت چو ساقیی

گزیدهٔ غزل ۳۴۷: گر سر زلف تو از باد پریشان نشود

گزیدهٔ غزل ۳۴۸: لعل شیرینی چو خندان می‌شود

گزیدهٔ غزل ۳۴۹: جانها که گرفتار لبت گشت چه دانی ؟

گزیدهٔ غزل ۳۵۰: دل در هوایت ای بت عیار جان دهد

گزیدهٔ غزل ۳۵۱: یک لحظه‌ای مقصود من بشنو زیان و س...

گزیدهٔ غزل ۳۵۲: خونابه می‌خورم ز غم و گریه می کنم

گزیدهٔ غزل ۳۵۳: ز تند باد جگرها مرا درونه بلرزد

گزیدهٔ غزل ۳۵۴: باد مشک ازسر زلفش بوزید ای بلبل

گزیدهٔ غزل ۳۵۵: آمدی باز و به نظاره برون آمد دل

گزیدهٔ غزل ۳۵۶: من امروز از طریق اشک خون آلود خود...

گزیدهٔ غزل ۳۵۷: بهار بی رخ گلرنگ و چه کار آید

گزیدهٔ غزل ۳۵۸: مه بر ناید برابر تو

گزیدهٔ غزل ۳۵۹: در کین گشاد چشمت به خیال خود بگو تا

گزیدهٔ غزل ۳۶۰: دل من ز زلف و رویت شد اسیر و چون ...

گزیدهٔ غزل ۳۶۱: رفت و باز آمدنش تا به قیامت نبود

گزیدهٔ غزل ۳۶۲: از آن مهتاب جان افروز کانشب بود م...

گزیدهٔ غزل ۳۶۳: به سازی سوی من به شوخی دل زمن بستد

گزیدهٔ غزل ۳۶۴: ندانم تا چه بادست این که ازگلزار ...

گزیدهٔ غزل ۳۶۵: زمستان می رود ایام شادی پیش می‌آید

گزیدهٔ غزل ۳۶۶: دل خود چه متاعی است که از ما طلبد...

گزیدهٔ غزل ۳۶۷: ز بهر دیدن هندستان زلف تو هر شب

گزیدهٔ غزل ۳۶۸: جان کنم پیش و جهان هم اگرم دست دهد

گزیدهٔ غزل ۳۶۹: هنگام گلست باده باید

گزیدهٔ غزل ۳۷۰: به منزلی که گذشتی ز آب دیده‌ام ای...

گزیدهٔ غزل ۳۷۱: تن نازک کجا تاب خرابیهای عشق آرد

گزیدهٔ غزل ۳۷۲: یارب که می خوش دلیت باد گوارا

گزیدهٔ غزل ۳۷۳: سنگی که از آسمان بیفتد

گزیدهٔ غزل ۳۷۴: دهند پند که بازآ من آن مجال ندارم

گزیدهٔ غزل ۳۷۵: باد بویش به بوستان آورد

گزیدهٔ غزل ۳۷۶: پیش محراب دو ابروش که طاقست به حسن

گزیدهٔ غزل ۳۷۷: دوش دل در کوی او گم کرده‌ام

گزیدهٔ غزل ۳۷۸: باز آی تا به بوسه فشانم به پای تو

گزیدهٔ غزل ۳۷۹: دل ستد از من بیمار و به پرسش نامد

گزیدهٔ غزل ۳۸۰: بالا کشید زلف و دلم کی به من رسد

گزیدهٔ غزل ۳۸۱: ای همرهان که اگه از آن رفتهٔ منید

گزیدهٔ غزل ۳۸۲: باد آمد و بویی ز نگارم نرسانید

گزیدهٔ غزل ۳۸۳: بیداد غم از دلم بگوید

گزیدهٔ غزل ۳۸۴: با یار ز من خبر بگویید

گزیدهٔ غزل ۳۸۵: صبوری با غمش می گفت در دل

گزیدهٔ غزل ۳۸۶: همه بر دیگران قسمت مکن غم

گزیدهٔ غزل ۳۸۷: گر ز در ماندگی عشق ترا دردی هست

گزیدهٔ غزل ۳۸۸: خوش بود بادهٔ گلرنگ در ایام بهار

گزیدهٔ غزل ۳۸۹: ای باد صبح‌دم خبر آشنا بیار

گزیدهٔ غزل ۳۹۰: چون در شکار برسرآهو گذر کنی

گزیدهٔ غزل ۳۹۱: جان من از صبر می پرسی دل ما را مپرس

گزیدهٔ غزل ۳۹۲: بهانه می طلبند اهل دل که جان بدهند

گزیدهٔ غزل ۳۹۳: دل آسوده دگر حال پریشان دگر است

گزیدهٔ غزل ۳۹۴: خفته بهشت نرگست ور بگشاییش دمی

گزیدهٔ غزل ۳۹۵: در چشمهٔ خورشید اگر آبی ندیدستی گهی

گزیدهٔ غزل ۳۹۶: ای شمع رخ تو مطلع نور

گزیدهٔ غزل ۳۹۷: ای لعل لبت چو بر شکر شیر

گزیدهٔ غزل ۳۹۸: پرسی که چگونه‌ای ؟ چگویم ؟

گزیدهٔ غزل ۳۹۹: از ما چه احتراز نمودی که در جهان

گزیدهٔ غزل ۴۰۰: تن پیر گشت و آرزوی دل جوان هنوز

گزیدهٔ غزل ۴۰۱: دل ز تن بردی و در جانی هنوز

گزیدهٔ غزل ۴۰۲: مست من چون باده نوشی جرعه برمن بریز

گزیدهٔ غزل ۴۰۳: سر پا بوس تو تنها نه دل راست

گزیدهٔ غزل ۴۰۴: به راه کعبه که از هر طرف کمین گاه...

گزیدهٔ غزل ۴۰۵: رو ای صبا و ز بهر مسافران فراق

گزیدهٔ غزل ۴۰۶: گویم ببخش جان من او گویدم که نه

گزیدهٔ غزل ۴۰۷: کرشمه‌های سر زلف در بنا گوشش

گزیدهٔ غزل ۴۰۸: گر مرا با بخت کاری نیست گو هرگز م...

گزیدهٔ غزل ۴۰۹: خوانمش در جان و گوید خانهٔ من نیس...

گزیدهٔ غزل ۴۱۰: باغ روجانا که نرگس در هوای روی تست

گزیدهٔ غزل ۴۱۱: دل من رفت نتوان یافت بازش

گزیدهٔ غزل ۴۱۲: مکن ضایع طبیبا مرهم خویش

گزیدهٔ غزل ۴۱۳: رفت دل نیست روشنم حالش

گزیدهٔ غزل ۴۱۴: آنکه از جان دو ستر میدارمش

گزیدهٔ غزل ۴۱۵: گر ای نسیم ترا ره دهند درحرمش

گزیدهٔ غزل ۴۱۶: ستمگری که دلم شاد نیست جز به غمش

گزیدهٔ غزل ۴۱۷: نام سرچشمهٔ حیوان چه بری با دهنش

گزیدهٔ غزل ۴۱۸: قبا و پیرهن او که می‌رسد به تنش

گزیدهٔ غزل ۴۱۹: دل رفت و روزها شد کز وی خبر نیاید

گزیدهٔ غزل ۴۲۰: تعالی‌الله چه دولت داشتم دوش

گزیدهٔ غزل ۴۲۱: دزدانه در آمد از درم دوش

گزیدهٔ غزل ۴۲۲: آن سخن گفتن تو هست هنوزم در گوش

گزیدهٔ غزل ۴۲۳: ابری خوشست و وقت خوش است و هوای خوش

گزیدهٔ غزل ۴۲۴: هست بازار تو در دلها گرم

گزیدهٔ غزل ۴۲۵: کی بود آنکه نشینم با تو

گزیدهٔ غزل ۴۲۶: دل رفت و در زنخدانش آوا ز دادم او...

گزیدهٔ غزل ۴۲۷: دستم به لب و نظر به رویش

گزیدهٔ غزل ۴۲۸: با رقیبت نیست کار و خوانیش می‌دان...

گزیدهٔ غزل ۴۲۹: سالها خون خورده‌ام ازبخت بی سامان...

گزیدهٔ غزل ۴۳۰: چندین شبم گذشت به کنج خراب خویش

گزیدهٔ غزل ۴۳۱: سخت دشوار ست تنها ماندن از دلدار ...

گزیدهٔ غزل ۴۳۲: از رخت برآسمان مه شد خجل

گزیدهٔ غزل ۴۳۳: مرا کاریست مشکل با دلی خویش

گزیدهٔ غزل ۴۳۴: مطرب از ناله‌ام چنان شد مست

گزیدهٔ غزل ۴۳۵: کتاب فقه ندانند در مدارس ما

گزیدهٔ غزل ۴۳۶: دی می‌گذشت و سوی او دلها روان ازه...

گزیدهٔ غزل ۴۳۷: رسید دوش ندایی از ین بلند رواق

گزیدهٔ غزل ۴۳۸: من بدان نذرم که گر میرم به سویم ب...

گزیدهٔ غزل ۴۳۹: چو از زلفش بدین روز اوفتادم

گزیدهٔ غزل ۴۴۰: در حریم کعبه روحانیون یعنی که دل

گزیدهٔ غزل ۴۴۱: بماندم در بلای دل که یارب

گزیدهٔ غزل ۴۴۲: نگارا صحبت از اغیار بگسل

گزیدهٔ غزل ۴۴۳: حیف بود که ماه و گل خوانمت از سر ...

گزیدهٔ غزل ۴۴۴: تا بخواند آیت عشق از خط مشکین یار

گزیدهٔ غزل ۴۴۵: ز گلزارت گنه کارم به بویی

گزیدهٔ غزل ۴۴۶: گفتی دو چشم و دو لبم زینها کدام آ...

گزیدهٔ غزل ۴۴۷: عذر تقصیر بخواهیم که از خدمت رفت

گزیدهٔ غزل ۴۴۸: من که پا تابهٔ همت کنم از اطلس چرخ

گزیدهٔ غزل ۴۴۹: پگه بیامد و همسایه گفت خوابم نیست

گزیدهٔ غزل ۴۵۰: من که پا تا بهٔ همت کنم از اطلس چرخ

گزیدهٔ غزل ۴۵۱: بگه بیامد و همسایه گفت خوابم نیست

گزیدهٔ غزل ۴۵۲: مرا اگر چه که بردست غم فروخته‌ای

گزیدهٔ غزل ۴۵۳: دل به زلفت سپر دم رفتم

گزیدهٔ غزل ۴۵۴: تا کی به زبان طاعت و اندر دل جام

گزیدهٔ غزل ۴۵۵: دی باد صبح بوی تو آورد سوی من

گزیدهٔ غزل ۴۵۶: دی باد صبح بوی تو آور رسوی من

گزیدهٔ غزل ۴۵۷: چو نام تو در نامه‌ای دیده‌ام

گزیدهٔ غزل ۴۵۸: شبی در کوی آن مه روی رفتم

گزیدهٔ غزل ۴۵۹: تا سوختن عشق ز پروانه به دیدم

گزیدهٔ غزل ۴۶۰: ترا جان گفتم ای دلبر تو دانی

گزیدهٔ غزل ۴۶۱: سرشکم گفت در وقتی که می‌غلتید بر ...

گزیدهٔ غزل ۴۶۲: دوش می‌رفت وآه می‌کردم

گزیدهٔ غزل ۴۶۳: روا مدار که از دیدنت شوم محروم

گزیدهٔ غزل ۴۶۴: بتم ناگه آمد به پیش و ز دستم

گزیدهٔ غزل ۴۶۵: غمش بود و من گم شدم دردل خود

گزیدهٔ غزل ۴۶۶: چو غنچه تا، دل بستم ای بهار جوانی

گزیدهٔ غزل ۴۶۷: چو غنچه تا بتو دل بستم ای بهار جو...

گزیدهٔ غزل ۴۶۸: شهید خنجر عشقم به خون دیده آلوده

گزیدهٔ غزل ۴۶۹: برو جایی که من میدانم ای باد

گزیدهٔ غزل ۴۷۰: آن مرغ که بود زیرکش نام

گزیدهٔ غزل ۴۷۱: هوس دارم پس از مردن قد سرو روان ی...

گزیدهٔ غزل ۴۷۲: گفتی که تو این بی‌دلی از روی که د...

گزیدهٔ غزل ۴۷۳: الا ای ساقی فار غدلان می هم بدیشا...

گزیدهٔ غزل ۴۷۴: عاشق شدم و محرم اینکار ندارم

گزیدهٔ غزل ۴۷۵: مرا دل ده که من سنگی ندارم

گزیدهٔ غزل ۴۷۶: ترک دنیا کنم ار سوی خودم راه دهی

گزیدهٔ غزل ۴۷۷: ترک دنیا کنم ار سوی خودم راه دهی

گزیدهٔ غزل ۴۷۸: ذوق خرد نجویم کز غمکشان عشقم

گزیدهٔ غزل ۴۷۹: ذوق خرد نجویم کز غمکشان عشقم

گزیدهٔ غزل ۴۸۰: چند گویند که رسوا شدی از دامن چاک

گزیدهٔ غزل ۴۸۱: چند گویند که رسوا شدی از دامن چاک

گزیدهٔ غزل ۴۸۲: بلا و غم خریدار آمدند از سوی تو ب...

گزیدهٔ غزل ۴۸۳: یک زمان پیش من ای جان و جهانم بنشین

گزیدهٔ غزل ۴۸۴: یکزمان پیش من ای جان و جهانم بنشین

گزیدهٔ غزل ۴۸۵: من آن ترک طناز را می شناسم

گزیدهٔ غزل ۴۸۶: گمراه شدم ره سوی جانان ز که پرسم؟

گزیدهٔ غزل ۴۸۷: بریاد قامتت چو بگیریم عجب مدار

گزیدهٔ غزل ۴۸۸: بریاد قامتت چو بگیریم عجب مدار

گزیدهٔ غزل ۴۸۹: رخی که برکف پای تو سیم تن مالم

گزیدهٔ غزل ۴۹۰: به جای بود دلم تا نشسته بود آن زلف

گزیدهٔ غزل ۴۹۱: ز بسکه سینه خراشم چو گل ز دست فراق

گزیدهٔ غزل ۴۹۲: دردیده چه کار آید این اشک چو بارانم

گزیدهٔ غزل ۴۹۳: نمی‌داند مه نامهربانم

گزیدهٔ غزل ۴۹۴: سرو منی و ازدل بستان خودت خوانم

گزیدهٔ غزل ۴۹۵: نی پای آنکه از سر کویت سفر کنم

گزیدهٔ غزل ۴۹۶: نی پای آنکه از سرکویت سفر کنم

گزیدهٔ غزل ۴۹۷: در چار سوی آرزو کاریست با رویت مرا

گزیدهٔ غزل ۴۹۸: هر شب از شوق جامه پاره کنم

گزیدهٔ غزل ۴۹۹: بی معرفی سخن مسلسل چکنم

گزیدهٔ غزل ۵۰۰: آن چه بر من لب تو میکند ای جای من...

گزیدهٔ غزل ۵۰۱: بس که بیرون و درونم همگی دوست گرفت

گزیدهٔ غزل ۵۰۲: بس که بیرون و درونم همگی دوست گرفت

گزیدهٔ غزل ۵۰۳: تماشا حیف باشد بی رخ دوست

گزیدهٔ غزل ۵۰۴: گر خود سخن ز زهره و از ماد بشنوم

گزیدهٔ غزل ۵۰۵: گر خود سخن ززهره و از ما بشنوم

گزیدهٔ غزل ۵۰۶: باز آ که شهر بی تو تاریک و تیره ب...

گزیدهٔ غزل ۵۰۷: ببستی چشم من ز افسون زبان هم

گزیدهٔ غزل ۵۰۸: باز آ که شهر بی تو تاریک و تیره ب...

گزیدهٔ غزل ۵۰۹: شبی روشن کن آخر کلبهٔ تاریک من چو...

گزیدهٔ غزل ۵۱۰: تیغ بر گیر تاز سر برهم

گزیدهٔ غزل ۵۱۱: شبها که گرد کوی تو گردم به یک قدم

گزیدهٔ غزل ۵۱۲: شبها که گرد کوی تو گردم به یکقدم

گزیدهٔ غزل ۵۱۳: گریست دیده بسی خون ز رشک حسرت ازانک

گزیدهٔ غزل ۵۱۴: ما درین شهر پای بند توایم

گزیدهٔ غزل ۵۱۵: باده نوشیدن به خلوت لذتی دارد مدام

گزیدهٔ غزل ۵۱۶: وقتی دل و جان و خردی همره ما بود

گزیدهٔ غزل ۵۱۷: ای باد سلامی برسانی تو اگر ما

گزیدهٔ غزل ۵۱۸: امشب سوی دوست راه گیریم

گزیدهٔ غزل ۵۱۹: گر صبا آرد نسیمی از تو بر خاک رهش

گزیدهٔ غزل ۵۲۰: صافی مده ای دوست که مادرد کشانیم

گزیدهٔ غزل ۵۲۱: بگفتندش فلان مرد از غمت گفت

گزیدهٔ غزل ۵۲۲: کنون که توبه شکستم کدوی می بسرم نه

گزیدهٔ غزل ۵۲۳: کنون که تو به شکستم کدوی می‌بسرم نه

گزیدهٔ غزل ۵۲۴: شب من سیه شد از غم مه من کجات جویم

گزیدهٔ غزل ۵۲۵: بی رقیب آی شبی تا پیشت

گزیدهٔ غزل ۵۲۶: بی رقیب آی شبی با پیشت

گزیدهٔ غزل ۵۲۷: ای گل صفت حسنت بر وجه حسن گویم

گزیدهٔ غزل ۵۲۸: ز عشقت بی‌قرارم با که گویم

گزیدهٔ غزل ۵۲۹: یارب غم آن سرو خرامان به که گویم ؟

گزیدهٔ غزل ۵۳۰: دل بی‌عشق را من دل نگویم

گزیدهٔ غزل ۵۳۱: گر لب چون انگبینت را به دندان بر ...

گزیدهٔ غزل ۵۳۲: باآنکه در شکنجه غم بسته مانده‌ام

گزیدهٔ غزل ۵۳۳: چو روی او نگرم جن دهم که حیف بود

گزیدهٔ غزل ۵۳۴: گر توانی بدو رسانیدن

گزیدهٔ غزل ۵۳۵: خدا را چند سوزم زآتش بی مهری آن مه

گزیدهٔ غزل ۵۳۶: می‌گریم بر غریبی خویش

گزیدهٔ غزل ۵۳۷: گفتی که نالهٔ تو به یار تو می‌رسد

گزیدهٔ غزل ۵۳۸: روی ای صبا و سلامم به دلنواز رسان

گزیدهٔ غزل ۵۳۹: مردمی جستن زهر نامردمی نامردمی است

گزیدهٔ غزل ۵۴۰: سبزه همان وگل و صحرا همان

گزیدهٔ غزل ۵۴۱: زین بس من و جور عشق و تسلیم

گزیدهٔ غزل ۵۴۲: جانان مده اگر دو جهانت دهند ازانک

گزیدهٔ غزل ۵۴۳: چه خوش باشد ترا از خواب مستی

گزیدهٔ غزل ۵۴۴: با چون تو مهی یک شب گر خواب توان ...

گزیدهٔ غزل ۵۴۵: دل شکیبا نمی‌توان کردن

گزیدهٔ غزل ۵۴۶: خوش است آن لب گزیدن گاه شور انگیز...

گزیدهٔ غزل ۵۴۷: به بند سخت شدن در شکنجه جان دادن

گزیدهٔ غزل ۵۴۸: داریم با زلفت بتا وقت خوش این قصه...

گزیدهٔ غزل ۵۴۹: گناهی جز وفاداری من اندر خود نمی‌...

گزیدهٔ غزل ۵۵۰: آخر نگاهی بر حال ما کن

گزیدهٔ غزل ۵۵۱: ای دل ز وعدهٔ کنج آن شوخ یاد کن

گزیدهٔ غزل ۵۵۲: ای دل علم به ملک قناعت بلند کن

گزیدهٔ غزل ۵۵۳: ما نا که بگشاید دلم بندی ز گیسو ب...

گزیدهٔ غزل ۵۵۴: جان من از بی‌دلان آخر گهی یادی بکن

گزیدهٔ غزل ۵۵۵: گفتم که نزد من نشین مگذار زارم ای...

گزیدهٔ غزل ۵۵۶: ببخشای بر نالهٔ عندلیب

گزیدهٔ غزل ۵۵۷: امشب نهانی روی را برآستانش سوده‌ام

گزیدهٔ غزل ۵۵۸: امروز باز شکل دگر گشت یار من

گزیدهٔ غزل ۵۵۹: وصیت میکنم گر بشنود ابرو کمان من

گزیدهٔ غزل ۵۶۰: گر چه ز خوی نازکت سوخته گشت جان من

گزیدهٔ غزل ۵۶۱: باز آمد آنکه سوختهٔ اوست ؟ جان من

گزیدهٔ غزل ۵۶۲: ای بوده در قفای تو دایم دعای من

گزیدهٔ غزل ۵۶۳: آینه گر روی تست آه دل ای آه دل

گزیدهٔ غزل ۵۶۴: هر که دید آن صفحه رخسار خواند الح...

گزیدهٔ غزل ۵۶۵: روی زمین را تویی آب حیات

گزیدهٔ غزل ۵۶۶: با لای تست این پیش من یا سرو بستا...

گزیدهٔ غزل ۵۶۷: بدیدم یک رهش دیوانه گشتم

گزیدهٔ غزل ۵۶۸: ای ابر نیسانی مزن لاف از درغلتان ...

گزیدهٔ غزل ۵۶۹: تنگ نبات چون بود؟ لب بگشا که همچنین

گزیدهٔ غزل ۵۷۰: گل کیست تا به پات رسد یا مرا بکش

گزیدهٔ غزل ۵۷۱: آن کیست که می آید صد لشکر دل با او

گزیدهٔ غزل ۵۷۲: امروزدر جانم سخن فردای وصلم در دهن

گزیدهٔ غزل ۵۷۳: گر نه کمند بلاست بر دل عشاق تو

گزیدهٔ غزل ۵۷۴: شویم ز گریه روی زمین را که هست حیف

گزیدهٔ غزل ۵۷۵ - از غزل های شامل قران السعد ین: ای زندگانی بخش من ، لعل شکر گفتار...

گزیدهٔ غزل ۵۷۶: گفتی که بدین زاری از بهر که می میری

گزیدهٔ غزل ۵۷۷: روزی که ذره ذره شود استخوان من

گزیدهٔ غزل ۵۷۸: عاشق و دیوانه‌ام سلسله یار کو

گزیدهٔ غزل ۵۷۹: به گستاخی حدیث بوسه گفتم

گزیدهٔ غزل ۵۸۰: چنین شبهای بی‌پایان و من بر بستر ...

گزیدهٔ غزل ۵۸۱: از دوری خود جانا حال دل من بشنو

گزیدهٔ غزل ۵۸۲: ای آرزوی دل شکسته

گزیدهٔ غزل ۵۸۳: ماییم رخنه کرده دل از بهر نیکوان

گزیدهٔ غزل ۵۸۴: چون گشایی دهان شیرین را

گزیدهٔ غزل ۵۸۵: بر خسرو غمزه‌ای تمامست

گزیدهٔ غزل ۵۸۶: ای رفته و ترک من بد نام گرفته

گزیدهٔ غزل ۵۸۷: دل که مرا سوختست آمده در زلف تو

گزیدهٔ غزل ۵۸۸: ای مسلمانان یارب دلتان سوخته باد

گزیدهٔ غزل ۵۸۹: آن لاله و گل که بوستان ساخت همه

گزیدهٔ غزل ۵۹۰: ای دوست سر زلفت در سینهٔ من بگشا

گزیدهٔ غزل ۵۹۱: ای مه غلام حسنت چون در خمار باشی

گزیدهٔ غزل ۵۹۲: تیرم زنی و خوشم که باری

گزیدهٔ غزل ۵۹۳: ای فراق تو یار دیرینه

گزیدهٔ غزل ۵۹۴: به باغ سایهٔ بیدست و آب در سایه

گزیدهٔ غزل ۵۹۵: بس که دو دیدهٔ سیه بر کف پای سودمش

گزیدهٔ غزل ۵۹۶: نفسی که با نگاری گذرد به شادمانی

گزیدهٔ غزل ۵۹۷: گر به آغوش بریزند گل اندر برمن

گزیدهٔ غزل ۵۹۸: سروی چنین یا سوسنی یا از گل تر خر...

گزیدهٔ غزل ۵۹۹: خنده را سوختن جان من آموخته‌ای

گزیدهٔ غزل ۶۰۰: سینه ام را از غم عالم تو بی غم کر...

گزیدهٔ غزل ۶۰۱: مشک براطراف مه آورده‌ای

گزیدهٔ غزل ۶۰۲: سر در خمار شب به کنار که بوده‌ای ؟

گزیدهٔ غزل ۶۰۳: آتش اندر آب هرگز دیده‌ای

گزیدهٔ غزل ۶۰۴: آمد بهار و سرو برآراست قامتی

گزیدهٔ غزل ۶۰۵: بیکار دلی باشد کو را نبود دردی

گزیدهٔ غزل ۶۰۶: تو ز حال من چه دانی که به خون چگو...

گزیدهٔ غزل ۶۰۷: ای چهرهٔ زیبای تو رشک بتان آذری

گزیدهٔ غزل ۶۰۸: خون ریز که گر بپوشدت کس

گزیدهٔ غزل ۶۰۹: ای که بی فایده پندم دهی آن روی نه...

گزیدهٔ غزل ۶۱۰: خواستم جورت بگویم خون دل بربست لب

گزیدهٔ غزل ۶۱۱: عشقی که نه جان دهند در وی

گزیدهٔ غزل ۶۱۲: ز جان سیرآمد ستم من و گرنه

گزیدهٔ غزل ۶۱۳: ای صوفی سیمی به صفائی نرسی

گزیدهٔ غزل ۶۱۴: پروانه که جان را به سر شمع فدا کرد

گزیدهٔ غزل ۶۱۵: نو بهار است و گل و موسم عید ای ساقی

گزیدهٔ غزل ۶۱۶: بهر گشاد عالمی بگشا ز زلف خود خمی

گزیدهٔ غزل ۶۱۷: روبگردان ای صبا بر من ببخشای و بیا

گزیدهٔ غزل ۶۱۸: جای آن باشد که دل چون گل ز شادی ب...

گزیدهٔ غزل ۶۱۹: تو می روی و به نظارهٔ تو چشم جهانی

گزیدهٔ غزل ۶۲۰: بت من بت پرست را چه زنی

گزیدهٔ غزل ۶۲۱: جو ری که می کنی تو مرا آن نمی‌کشد

گزیدهٔ غزل ۶۲۲: در غم لبهای من گویی بمیر

گزیدهٔ غزل ۶۲۳: بیرون بیا در آفتاب آزرده می‌گردد ...

گزیدهٔ غزل ۶۲۴: بستان دعای سوخته‌ای و ز لبش مرا

گزیدهٔ غزل ۶۲۵: ای باد که از کوی وفا می‌آیی

گزیدهٔ غزل ۶۲۶: چو کار جهان نیست جز بی‌وفایی

گزیدهٔ غزل ۶۲۷: چو لاله غرق به خونم چو گل گریبان ...

گزیدهٔ غزل ۶۲۸: چون کنی وعده باز گویی کی ؟