صفحه‌اصلی شاعران رودکی

ابیات پراکنده

شمارهٔ ۱: گرچه بشتر را عطا باران بود
شمارهٔ ۲: پیش تیغ تو روز صف دشمن
شمارهٔ ۳: تنت یک و جان یکی و چندین دانش
شمارهٔ ۴: چنان که اشتر ابله سوی کنام شده
شمارهٔ ۵: جز بما دندر این جهان گر به روی
شمارهٔ ۶: گوش توسال و مه برود و سرود
شمارهٔ ۷: درنگ آسا سپهر آرا بیاید
شمارهٔ ۸: شیر آلغده که بیرون جهد از خانه به...
شمارهٔ ۹: نباشد زین زمانه بس شگفتی
شمارهٔ ۱۰: چو گرد آرند کردارت به محشر
شمارهٔ ۱۱: کمندش بیشه بر شیران قفس کرد
شمارهٔ ۱۲: هر آن چه مدح تو گویم درست باشد و ...
شمارهٔ ۱۳: گیهان ما به خواجهٔ عدنانی
شمارهٔ ۱۴: اگرت بدره رساند همی به بدر منیر
شمارهٔ ۱۵: همی بایدت رفت و راه دورست
شمارهٔ ۱۶: ندیده تنبل اوی و بدیده مندل اوی
شمارهٔ ۱۷: فاخته گون شد هوا ز گردش خورشید
شمارهٔ ۱۸: تا کی کنی عذاب و کنی ریش را خضاب؟
شمارهٔ ۱۹: جغد که با باز و پلنگان پرد
شمارهٔ ۲۰: تا لباس عمر اعدایش نگردد بافته
شمارهٔ ۲۱: بر روی پزشک زن، میندیش
شمارهٔ ۲۲: ای زان چون چراغ پیشانی
شمارهٔ ۲۳: خاک کف پای رودکی نسزی تو
شمارهٔ ۲۴: به باز کریزی بمانم همی
شمارهٔ ۲۵: همه نیوشهٔ خواجه به نیکویی و به ص...
شمارهٔ ۲۶: هیچ راحت می‌نبینم در سرود و رود تو
شمارهٔ ۲۷: شب قدر وصلت ز فرخندگی
شمارهٔ ۲۸: لاد را بر بنای محکم نه
شمارهٔ ۲۹: خوبان همه سپاهند، اوشان خدایگانست
شمارهٔ ۳۰: بهارچین کن ازان روی بزم خانهٔ خویش
شمارهٔ ۳۱: فاخته گون شد هوا ز گردش خورشید
شمارهٔ ۳۲: با دل پاک مرا جامهٔ ناپاک رواست
شمارهٔ ۳۳: معذورم دارند، که اندوه و غیشت
شمارهٔ ۳۴: چه گر من همیشه ستا گوی باشم
شمارهٔ ۳۵: بودنت در خاک باشد، یافتی
شمارهٔ ۳۶: ز مهرش مبادا تهی ایچ دل
شمارهٔ ۳۷: راهی آسان و راست بگزین، ای دوست
شمارهٔ ۳۸: زین و زان چند بود برکه و مه؟
شمارهٔ ۳۹: از جود قبا داری پوشیده مشهر
شمارهٔ ۴۰: بخت و دولت چو پیشکار تواند
شمارهٔ ۴۱: به تو بازگردد غم عاشقی
شمارهٔ ۴۲: ایا بلایه، اگر کارت تو پنهان بود
شمارهٔ ۴۳: گوسپندیم و جهان هست به کردار نغل
شمارهٔ ۴۴: مرده نشود زنده، زنده بستودان شد
شمارهٔ ۴۵: فاخته گون شد هوا ز گردش خورشید
شمارهٔ ۴۶: رخ اعدات از تش نکبت
شمارهٔ ۴۷: ای جان همه عالم در جان تو پیوند
شمارهٔ ۴۸: یافتی چون که مال غره مشو
شمارهٔ ۴۹: دل از دنیا بردار و به خانه بنشین ...
شمارهٔ ۵۰: هردم که مرا گرفته خاموش
شمارهٔ ۵۱: چرخ چنینست و بدین ره رود
شمارهٔ ۵۲: ستاخی برآمد از بر شاخ درخت عود
شمارهٔ ۵۳: بدان مرغک مانم که همی دوش
شمارهٔ ۵۴: هر آن کریم که فرزند او بلاده بود
شمارهٔ ۵۵: ماغ در آبگیر گشته روان
شمارهٔ ۵۶: برو، ز تجربهٔ روزگار بهره بگیر
شمارهٔ ۵۷: ماهی دیدی کجا کبودر گیرد؟
شمارهٔ ۵۸: با درفش کاویان و طاقدیس
شمارهٔ ۵۹: اگر من زونجت نخوردم گهی
شمارهٔ ۶۰: مدخلان را رکاب زرآگین
شمارهٔ ۶۱: تا زنده‌ام مرا نیست جز مدح تو دگر...
شمارهٔ ۶۲: گزیده چهار توست، بدو در جهانهان
شمارهٔ ۶۳: چنان بار برآورد به خویشتن
شمارهٔ ۶۴: فاخته بر سرو شاهرود بر آورد
شمارهٔ ۶۵: علم ابر و تندر بود کوس او
شمارهٔ ۶۶: چون لطیف آید به گاه نوبهار
شمارهٔ ۶۷: به حق آن خم زلف ، بسان منقار باز
شمارهٔ ۶۸: در عمل تا دیر بازی و درازی ممکنست
شمارهٔ ۶۹: تازیان دوان همی آید
شمارهٔ ۷۰: چون سپرم نه میان بزم به نوروز
شمارهٔ ۷۱: نهاد روی به حضرت، چنان که روبه پیر
شمارهٔ ۷۲: حسودانت را داده بهرام نحس
شمارهٔ ۷۳: بت، اگرچه لطیف دارد نقش
شمارهٔ ۷۴: از چه توبه نکند خواجه؟ که هر کجا ...
شمارهٔ ۷۵: تو چگونه جهی؟ که دست اجل
شمارهٔ ۷۶: بر هبک نهاده جام باده
شمارهٔ ۷۷: همی تا قطب با حورست زیر گنبد اخضر
شمارهٔ ۷۸: بسا کسا! که جوین نان همی نیابد سیر
شمارهٔ ۷۹: بانگ کردمت، ای فغ سیمین
شمارهٔ ۸۰: ای دریغا! که مورد زار مرا
شمارهٔ ۸۱: هر کو برود راست نشستست به شادی
شمارهٔ ۸۲: چون جامهٔ اشن به تن اندر کند کسی
شمارهٔ ۸۳: آه! ازین جور بد زمانهٔ شوم
شمارهٔ ۸۴: با دو سه بوسه رها کن این دل از در...
شمارهٔ ۸۵: کافور تو با کوس شد و مشک همه ناک
شمارهٔ ۸۶: بس عزیزم، بس گرامی، شاد باش
شمارهٔ ۸۷: یک به یک از در درآمد آن نگار
شمارهٔ ۸۸: خشک کلب سگ و بتفوز سگ
شمارهٔ ۸۹: چو هامون دشمنانت پست بادند
شمارهٔ ۹۰: یار بادت توفیق، روزبهی با تو رفیق
شمارهٔ ۹۱: ای شاه نبی سیرت، ایمان تو محکم
شمارهٔ ۹۲: لبت سیب بهشت و من محتاج
شمارهٔ ۹۳: چرا همی نچمم؟ تا چرا کند تن من
شمارهٔ ۹۴: گر کند یاریی مرا به غم عشق آن صنم
شمارهٔ ۹۵: تا درگه او یابی مگذرد به در کس
شمارهٔ ۹۶: بام‌ها را فرسب خرد کنی
شمارهٔ ۹۷: بر رخ هزار زهرهٔ ثامور برشکفت
شمارهٔ ۹۸: آرزومند آن شده تو به گور
شمارهٔ ۹۹: هنوز با منی و از نهیب رفتن تو
شمارهٔ ۱۰۰: من بدان آمدم به خدمت تو
شمارهٔ ۱۰۱: داری مرا بدان که فراز آیم
شمارهٔ ۱۰۲: چون برگ لاله بوده‌ام و اکنون
شمارهٔ ۱۰۳: سرو بودیم چندگاه بلند
شمارهٔ ۱۰۴: بت پرستی گرفته ایم همه
شمارهٔ ۱۰۵: کنه را در چراغ کرد سبک
شمارهٔ ۱۰۶: یکی آلوده‌ای باشد، که شهری را ببا...
شمارهٔ ۱۰۷: گر همه نعمت یک روز به ما بخشد
شمارهٔ ۱۰۸: گر کس بودی که زی توام بفگندی
شمارهٔ ۱۰۹: میلاو منی، ای فغ واستاد توام من
شمارهٔ ۱۱۰: بسی خسرو نامور پیش ازین
شمارهٔ ۱۱۱: از پی الفغده و روزی به جهد
شمارهٔ ۱۱۲: خواسته تاراج گشته، سر نهاده بر زیان
شمارهٔ ۱۱۳: خود غم دندان به که توانم گفتن؟
شمارهٔ ۱۱۴: به نوبهاران بستای ابر گریان را
شمارهٔ ۱۱۵: به آتش درون بر مثال سمندر
شمارهٔ ۱۱۶: کیر آلوده بیاری و نهی در کس من
شمارهٔ ۱۱۷: هرگز نکند سوی من خسته نگاهی
شمارهٔ ۱۱۸: تلخی و شیرینیش آمیخته است
شمارهٔ ۱۱۹: ای خریدار من ترا بدو چیز:
شمارهٔ ۱۲۰: گرفته روی دریا جمله کشتی‌های بر تو
شمارهٔ ۱۲۱: هر آن که خاتم مدح تو کرد در انگشت
شمارهٔ ۱۲۲: به سرو ماند، گر سو لاله دار بود
شمارهٔ ۱۲۳: گیتیت چنین آید، گردنده بدین سان هم
شمارهٔ ۱۲۴: به چنگال قهر تو در، خصم بد دل
شمارهٔ ۱۲۵: ازان کوز ابری باز کردار
شمارهٔ ۱۲۶: چنان که خاک سر شتی به زیر خاک شوی
شمارهٔ ۱۲۷: آن رخت کتان خویش من رفتم و پردختم
شمارهٔ ۱۲۸: چرا عمر کرکس دو صد سال؟ ویحک!
شمارهٔ ۱۲۹: عاجز شود از اشک و غریو من
شمارهٔ ۱۳۰: دلبرا، زوکی مجال حاسد غماز تو
شمارهٔ ۱۳۱: ای دریغ! آن حر، هنگام سخا حاتم فش
شمارهٔ ۱۳۲: هفت سالار، کندرین فلکند
شمارهٔ ۱۳۳: نیست از من عجب که: گستاخم
شمارهٔ ۱۳۴: گاه آرامیده و گه ارغنده
شمارهٔ ۱۳۵: منم خو کرده بر بوسش، چنان چون باز...
شمارهٔ ۱۳۶: از مهر او ندارم بی خنده کام و لب
شمارهٔ ۱۳۷: آتش هجر ترا هیزم منم
شمارهٔ ۱۳۸: به جای هر گران مایه فرومایه نشانیده
شمارهٔ ۱۳۹: گر نعم‌های او چو چرخ دوان
شمارهٔ ۱۴۰: در راه نشابور دهی دیدم بس خوب
شمارهٔ ۱۴۱: جعدی سیاه دارد، کز کشی
شمارهٔ ۱۴۲: کز شاعران نوندمنم و نوگواره
شمارهٔ ۱۴۳: ای خون دوستانت به گردن، مکن بزه
شمارهٔ ۱۴۴: بتگک ازان گزیده‌ام این کازه
شمارهٔ ۱۴۵: یک سو کشمش چادر، یک سو نهمش موزه
شمارهٔ ۱۴۶: ناگاه برآرند ز کنج تو خروشی
شمارهٔ ۱۴۷: خوش آن نبیذ غارچی با دوستان یکدله
شمارهٔ ۱۴۸: ماه تمامست روی دلبرک من
شمارهٔ ۱۴۹: ای بار خدای، ای نگار فتنه
شمارهٔ ۱۵۰: بزرگان جهان چون بند گردن
شمارهٔ ۱۵۱: زلفینک او نهاده دارد
شمارهٔ ۱۵۲: ندارد میل فرزانه به فرزند و به زن...
شمارهٔ ۱۵۳: ایا خورشید سالاران گیتی
شمارهٔ ۱۵۴: گه ارمنده‌ای و گه ارغنده‌ای
شمارهٔ ۱۵۵: مهر جویی ز من و بی مهری
شمارهٔ ۱۵۶: بر تو رسیده بهر دل تنگ چاره‌ای
شمارهٔ ۱۵۷: گه در آن کندز بلند نشین
شمارهٔ ۱۵۸: کار بوسه چو آب خوردن شور
شمارهٔ ۱۵۹: بتا، نخواهم گفتن تمام مدح ترا
شمارهٔ ۱۶۰: من کنم پیش تو دهان پر باد
شمارهٔ ۱۶۱: باغ ملک آمد طری از رشحهٔ کلک وزیر
شمارهٔ ۱۶۲: چه نیکو سخن گفت؟ یاری بیاری
شمارهٔ ۱۶۳: نیل دمنده تویی به گاه عطیت
شمارهٔ ۱۶۴: مرا با تو بدین باب تاب نیست
شمارهٔ ۱۶۵: آهو ز تنگ کوه بیامد به دشت و راغ
شمارهٔ ۱۶۶: از خر و پالیک آن جای رسیدم که همی
شمارهٔ ۱۶۷: جهانا، همانا کزین بی‌گناهی
شمارهٔ ۱۶۸: به جمله خواهم یک ماهه بوسه از تو،...
شمارهٔ ۱۶۹: ای آن که از عشق تو اندر جگر خویش
شمارهٔ ۱۷۰: ازو بی اندهی بگزین و شادی با تن آ...
شمارهٔ ۱۷۱: شدم پیر بدین سان و تو هم خود نه ج...
شمارهٔ ۱۷۲: زر خواهی و ترنج، اینک این دو رخ من
شمارهٔ ۱۷۳: سروست آن یا بالا؟ ماهست آن یا روی؟
شمارهٔ ۱۷۴: آمد این نوبهار توبه شکن
شمارهٔ ۱۷۵: شاعر شهید و شهره فرالاوی
شمارهٔ ۱۷۶: جز برتری ندانی، گویی که آتشی
شمارهٔ ۱۷۷: ای مایهٔ خوبی و نیک نامی