صفحه‌اصلی شاعران سهراب سپهری

ما هیچ، ما نگاه

اکنون هبوط رنگ: سال میان دو پلک را
ای شور، ای قدیم: صبح
اینجا همیشه تیه: ظهر بود.
اینجا پرنده بود: ای عبور ظریف !
بی روزها عروسک: این وجودی که در نور ادراک
تا انتها حضور:
تنهای منظره: کاج های زیادی بلند.
سمت خیال دوست: برای ک.تینا
متن قدیم شب: ای میان سخن های سبز نجومی !
نزدیک دورها: زن دم درگاه بود
هم سطر، هم سپید: صبح است.
وقت لطیف شن: باران
چشمان یک عبور: آسمان پر شد از خال پروانه های تما...
از آبها به بعد: روزی که