صفحه‌اصلی شاعران بهرام سالکی

مثنوی گرگ نامه

* درباره ی مثنوی گرگ نامه:

۰۱ - صد هزار ابهام اندر خلقت است:

۰۲ - در به روی غمگساران بسته ایم:

۰۳ - عیب اُشتر را به او گفتند فاش:

۰۴ - هر کسی با دیگ گردد همنشین:

۰۵ - مرد رندی بر لب دریا نشست:

۰۶ - واعظی می گفت: شیطانِ لعین:

۰۷ - مُقتدای مردمان ، دیوان شدند:

۰۸ - شاهراهی هست این ذات بشر:

۰۹ - من به که لبیک گویم ای صمد؟:

۱۰ - من سقوطی کرده ام از آسمان:

۱۱ - طبع انسان طالب وهم و گمان:

۱۲ - چون شنیدم از جهان بوی کباب:

۱۳ - آنچه من بافم ، قَدَر بشکافتش:

۱۴ - تا به آن روزی که دندان داشتی:

۱۵ - بشنو از مُلا و عقل ابترش:

۱۶ - نکته ای را خوانده ام از « بوالعلا »:

۱۷ - بوالحسن نامی ، سفیه و بدخصال:

۱۸ - حاصل دنیا سراسر درد و رنج:

۱۹ - قاضی شهری به بی عقلی مَـثَل:

۲۰ - مفلسی از تنگدستی در تعب:

۲۱ - هر نِدا را نیست ، امّید جواب:

۲۲ - « سالکی » از معجزات زر بگو!:

۲۳ - پیش او از فقر نالیدن چراست؟:

۲۴ - گفت مسکینی گرسنه ، با کسی:

۲۵ - عارفی کرد از عجوزی این سؤال:

۲۶ - عالِمی می گفت تاریخ جهان:

۲۷ - شکوه ها دارم من از جُور فلک:

۲۸ - عقل اگر داری مکن طی مسیر:

۲۹- آنچه خواهی چون نخواهد شد حصول:

۳۰ - هر چه دنیا بذر درد و رنج داشت:

۳۱ - من نکردم این جهان را خدمتی:

۳۲ - نکته ای گویم ز جبر و اختیار:

۳۳ - گر نداری در دهان دندانِ تیز:

۳۴ - مختصر لطفی جهانت گر کند:

۳۵ - چون تملّق ، هیچ کالا در جهان:

۳۶ - مردی اسب خویش را گم کرده بود:

۳۷ - آدمی گر گِرد سازد بار و برگ:

۳۸ - آن فقیر گرسِـنِه ، وقت نماز:

۳۹ - آدمی چون سیر شد ، عصیان کند:

۴۰ - عمرِ تو ، پامال امیال محال:

۴۱ - تا به کِی تولید انبوه ، ای عزیز:

۴۲ - کودکی گم کرد راه خانه اش:

۴۳ - ابلهی خوابیده می نوشید آب:

۴۴ - ابلهی را بچه در چاه اوفتاد:

۴۵ - آزمندی ، خیکی اندر بحر دید:

۴۶ - کرد سلطانی ز درویشی سؤال:

۴۷ - نعمتی دان ، جهلِ عالم سوز را:

۴۸ - غالبًا ، شادی انسان از بلاست:

۴۹ - بر در انعام دنیا می روی؟:

۵۰ - رفت دزدی خانه مردی فقیر:

۵۱ - ای فلک ، نعمت به من ده بی حساب:

۵۲ - مدعی من می شوم روز حساب:

۵۳ - جاهلی در مرقد عبدالعظیم:

۵۴ - گفت آن « نوشیعه » را مرد یهود:

۵۵ - شد سوار اسب ، ملا نصردین:

۵۶ - آن یکی پرسید اشتر را که هی:

۵۷ - چرخ ، می گردد به دستوری نهان:

۵۸ - ابلهی کرد از فقیهی این سؤال:

۵۹ - آن یکی گفتا که من پیغمبرم:

۶۰ - بانگ ، در بازار می‌زد ، احمقی:

۶۱ - بشنو این قصه ز دوران قدیم:

۶۲ - وقت مرگِ خویش ، پیری گورکَن:

۶۳ - دفتری تحریر کردی آن حکیم:

۶۴ - کاش بودی حضرتِ آدم عقیم:

۶۵ - آن عرب اشتر به صحرا برده بود:

۶۶ - با شرارت ، آتشی افروختی:

۶۷ - این شنیدم مُشرکی از باده مست:

۶۸ - آن یکی گفتا به مُلا نصردین:

۶۹ - ابلهی ، مهمان شد اندر مجلسی:

۷۰ - آن یکی گفتا به مردِ یخ فروش:

۷۱ - واعظی می‌گفت در روز حساب:

۷۲ - مرد عیاری ، سواره ، حین ِ گشت:

۷۳ - آن سه کودک چند گردو یافتند:

۷۴ - یک سخن بشنو از آن مرد غریب:

۷۵ - یادم آید چند سالی پیشتر:

۷۶ - یک لطیفه یاد دارم از قدیم:

۷۷ - سارقی قفل دکانی می‌بُرید:

۷۸ - مونس ایام تنهایی من: