صفحه‌اصلی شاعران اِ لیـــار (جبار محمدی ) دیوان اشعار

غزال غزل

مقدمه: به نام خداوند مهر گستر
نظر مهر: چون زمهرش به گِلم یک نظری نازل شد
جان مبتلا: شـکر ریزد لبانـت کـام گوشــم
طاق ابرو: گشودی چشمه ی عشقی، به زیر طاق ابر...
در غم هجران: چه کنـد باغم هجـران تـو این بلبل ...
صفحه ای از حشر و نشر: چون گل آمد صحن بستان؛ محشری بر پا...
درمان غم: برخـدا بسپــرده ام دل در دل طوفا...
کوچه گرد عشق: مــی به جام وجــام مــی در دست بادا
تاب مهر: زخوناب دلــــم پر کرده جــامش را ...
جام عبرت: تا کــی به بند عشــــرت و چند عشی...
ساز عمل: هرکه اندر زندگی چون گل تبسّــم کر...
خدا آمد: شبـی انــدر سرمـستی مـرا بر جــان...
جام اجل: روزی که من زجهان جان بدر برم
من آمدم: بر عرصه ی شعر و ادب از ترکمانچای ...
ماه پنهان: پشت ابر زلـف خود، تا کی خـــزی ای...
برگزیدهٔ دل: قسم به صبح صداقت که صادقی تو هنــوز
سودائی نگاه: بـــر منظری از چشم دل سیمـای ماه ...
باران: زخمــه ی زیبــای باران، می نوازد ...
حیدر کرار علی: دلــربـــای جــنّ و انس و مــاه و...
در آرزوی شهر فضیلت: یک شب دلــم هوای شهــر فضیـــلت ا...
منجی عالم: جان بر افشــانم نگارا ! پیش پایت ...
دل و دلدار: یـــارم به دور مــاهش ازنور هالــ...
اندیشهٔ گل: انـــدیشه ی گـــل در دل من بـــار...
جلوه دلدار: هیــبت گــل شکنـــد گــر مه تابان...
یار دل: خــواهــم سفــر بکنـم بر دیار دل
زادهٔ حیدر: می رســد در شب اندیشــه به فریاد ...
تجلی جانان: مـرا دردی گـران بر جـــان زنـــاز...
کاخ بهاران: درهیاهوی خزان من مویه ی گــل دیده...
در سایه‌سار گیسوی یار: ار شبیخـــون آورد سیلاب غم بر جان...
یا رب: یـارب درونـی عطا کن به از برون
صبح رحمت: رقـــص پروانه ی دل از گــل گلـزار...
نازنین: عشوه ها بر دل نمــودی نازنین
آزادی: نـــام آزادی مــرا بار دگــر جان ...
نرگس غماز: فصل گـــل آغاز شد
در کمند یار: دل به تو دادم از جهان، بار نبستم ...
خیال ابدی: چشم دل برگل آن دلبر گلپــــوش افت...
سربدار یار: دلـــم به تیــر ناوک جــانان دچـا...
ساحت می‌آلود: شبی دلم به ماهـــی، به خلوتی نهان...
آهوی وفا: جــــانم ار بـــاده ننوشــد نبرد ...
آب بقا: انــدر اقلیـــم فـــنا آب بقـــا ...
ترنم یار: بـــار دگــــر یــار، مرا نــاز کرد
صاحب جمال: وه! کـــه روبند گل از شرم جمـال ت...
اشارت جانان: مـــرا اشـــارت جـانــان به راه ک...
سودای خیال: شمع شد جان من اندر شب سودای خیالت
نکته‌های گل: آتــش نبــر به دلت از اجــاق کین
آب توبه: خود حجاب خود در این پایاب عالم ب...
حاکم گل‌ها: ای دل از آن ارغــوان، جام شرابی س...
رشتهٔ عشق: تقدیر جان مرا حق نوشته است
رویین تن عشق: من بر دیــار عاشقان، با جامه ای پ...
کوی جانان: عاشقان را کوی جانان دردها تسکیـن ...
ایران زمین: من ایران زمینم مه تاجداران
جان مرا جان علی: بـــاغ مــرا سرو خرامــــان علی
بارالها: بار الهــا! حاجت ما را روا هر روز...
خلق نیکو: خلق نیکــو در بشر یک نعمت یزدانی ...
یار: سنبـــله در سنبــله گـردد بهــار
نیکی: بحر ایمـــان و عمل را درّ تابان ن...
در اندیشهٔ یار: در چشــم فتنــه بارش خُم در خُمـا...
آستان جانان: رو خستــگی بدر کــن ماه منــور آید
دعای جان: بیــا ای صاحب هستی خزان دل بهـارا...
مرغ شهبال: مرغ شهبـــالم ولــی محبــوس زنــد...
حق پرست: دیشب به خواب نوشین، چشم از جهان ب...
بلائی: مـن ز روز خلــقت آدم بـلائی گشته ام
عشق من: درد مــرا یکسره درمان کند؛ عشق من
تجلی یار: در تــار و پـود جانم نور خدا عیـ...
مُهر محبت: نزد بهــاران شدند بلبــل و سرو چم...
شوق بقا: مــاه تابان را بســامان دیده ام
تحفهٔ عشق: عشق، مرا جان دهد ای خـدا
مِهر اخلاص: وای و وایم جام تقوایم در آب افتا...
یا علی: روشنــی بــام جهـــان، نـــام تو،...
آستان مهر: قلب خــود بر آستــان مهــر توسایی...
دست نیکی: خــار غم را از گلستـــان یتیمــان...
ای نگار: سلسلــه در سلسلـه پیوسته ای
قدح غمزه: در خــم گیســوی شکن در شکنـت ای ن...
بند مرصع: ای فلــک! افســون گــردانت غـــم ...
بوی باران: بگشــای بنــد مشـــکل از کـار مست...
حلقهٔ می: دوش انــدرون جـانم سودای دیگر آمد
گوهر عشق: من زنده گــردم با گهــر، با گوهـر...
صفای دل: رو غبــار کیـن دل را پاک کن
بهار: نوبت پایان زمستـان رسید
نشان یار: سرم به صخره بسایم به چشم اشک آلود
در سیر جان: اسب عنــایت به دور جهان من جهانــ...
باد نوروزی: بـاد نوروزی می آید سوی گل، بربط ز...
آتش شمایل: مـا را سرشــت جـانـان انـدر نقـا...
مجروح تیر ناوک: درگـذرگاه جهـان، اندر گـذارم روز ...
محراب عشق: دل نمــی گنجــد زشــوق رویش اندر ...
غزال غزل: بـا غـزل هم مـن غـزال آرم به بستـ...
سوی جانان: با چشـم مِی پالای خود تا چشمه سـا...
شور قیامت: عشق تو انـدر دل مـن جـا گرفت
از در مرانم: توای ماه مهان! از در مرانم
عکس یار: عکست اندر دانه پنهان و نمایان درگ...
بهار باقی: ای خـدا مـا را به جمع خیــل مستـا...
شهرهٔ آسمانی: شهـره ی آسمـانی گــم شده درزمین منم
حاکم هستی: خدایا هر دو عالم را تو خواهی هر چ...
گوهر کمیاب: مرا در عشق خود بی تاب گردان
تخت مرصع: از درت سهـم کـرامـت ببـرد مرد کفور
آفتاب دل: تنــگنــای دل تـاریــک مـرا خـورش...
جواز خنده: مـن سبوی صبر جان خویش را بشکسته ام
پیمانهٔ کرامت: در کوی عشق جانان، کردم شبی اقامت
پیک خورشید: مـرغ شبگیر از فضای قدس جانان می رسد
طوق بندگی: صبـا ! چه شـد که نیـامـد نگـار ب...
جان در شکر: در زلف تو یارا، دل در سفر افتد
بر مرکب ارغنون: بـا مرکبــی از ارغنـــون
حلقهٔ ناز: حلقــه ی ناز خودش برگردن دل بسته ...
نگین دل: مُهر مِهرش بر جبین کائنات عالم است
جان مرا بالا ببر: ای جـان جـان! جـان مـرا تـا پیش خ...
سلسله انگیز: بتخــانه فــرو ریـزد
قدر گل: قـدر گـل را سنــگ میزان است خار
آتش آشنایی: بــوی مـوی دلبــر آمــد بر مشامـم
گلعذار عشق: عمری به دل شـده ام رهگذار عشق
ای گل: ای گل زچه می خنـدی
خَمر خَم زلف نگار: خم دل کردم از آن خَمر خَم زلف نگار
غروب ماه: بضاعتـــی ز گهــرهای دیــدگــان ...
پدر: جــان گیـرم از جـان پدر
مادر: در عـالــم مهر و وفــا اخترنشـ...
خورشید انسانیت علی: آنکه بر خوبان و بر مردان عـالم ...
گله: از چــه بر این دل بیچاره چنیـن تا...
جام ساقی: میســر شـد کــه من جـامی ز عشق او...
چشم خدابین: برای شستن چشمم هزاران چشمه چون خو...
بلای ولا: هــر کـس کــه بر بـلای ولا م...
آفت دین: آفت از ابــر ریــا بــارد ســر گل...
محمد (ص): زمانــــه را نفســی تــازه از حجـ...
خاتم اندیشه: یک شب نمــودم سیـر جـان در عــالم...
ای معلم: بر دم دروازه ی حکمت تو گوش آورده ای
در دامن دریای عشق: نغمـه ی سـازش مرا از عـالـم رؤیـا...
حلقهٔ نیک اختری: دایــره ی عشـق مـن تا زتو محور گرفت
بستان امید: هر دم از عشق آید اندرگوش جان، ساز...
طنین طبل بیداری: به کوی چشم دارانش چو پیر می فروش ...
زن: نـوری اگـر بر در و روزن بود؛ زن ب...
دهقان: ای دســت تـاول بستــه! ای دهــقان...
از تو: ای شـور مستــان از تو
آتش وش: افکنــدی اندر آتشــم ؛ ای دلبـــر
رهایی: حـذر کن ای دل از پَســـتی
داغ دلبر: داغی نشاندی بر دلم ، از خطّ و خالت