صفحه‌اصلی شاعران فخرالدین اسعد گرگانی

ویس و رامین

بسم الله الرحمن الرحیم: سپاس و آفرین آن پادشا را

گفتار اندر ستایش محمد مصطفى علیه السلام: کنون گویم ثناهاى پیمبر

گفتار اندر ستایش سلطان ابوطالب طغرلبك: سه طاعت واجب آمد بر خردمند

گفتار اندر ستایش خواجه ابو نصر منصور بن مهمد: چو ایزد بنده اى را یار باشد

گفتار اندر گرفتن سلطان شهر اصفهان را: چو سلطان معاصم شاه شاهان

گفتار اندر ستایش عمید ابو الفتح مظفر: چه خواهى نیکوترین اى صفاهان

برون آمدن سلطان از اصفهان و داستان گویندهء کتاب: چو کوس از درگه سلطان بغرّید

آغاز داستان ویس و رامین: نوشته یافتم اندر سمرها

خواستن موبد شهرو را و عهد بستن شهرو با موبد: چنان آمد که روزى شاه شاهان

گفتاراندر زادن ویس از مادر: جهان را رنگ و شکل بیشمارست

نامه نوشتن دایه نزد شهرو و کس فرستادن شهرو به صلب ویس: چو قدّ ویس بت پیکر چنان شد

دادن شهرو ویس را به ویرو و مراد نیافتن هر دو: چو مادر دید ویس دلستان را

آمدن زرد پیش شهرو به رسولى: چو بد فرجام خواهد بد یکى کار

خبردار شدن موبد از خواستن ویرو ویس را و رفتن به جنگ: چو داد آن آگاهى مر شاه را زرد

آگاه شدن ویرو از آمدن موبد بهر جنگ: چو از شاه آگهى آمد به ویرو

اندر صفت جنگ موبد و ویرو: چو از خاور بر آمد اختران شاه

آمدن شاه موبد به گوراب به جهت ویس: چو خورشید بتان ویس دلارام

جواب دادن ویس رسول شاه موبد را: چو ویس دلبر این پیغام بشنید

نامه نوشتن موبد نزد شهر و و فریفتن به مال: شهنشه را خوش آمد پاسخ زرد

آگاهى یافتن ویرو از بردن شاه ویس را: چو ویرو از شهنشاه آگاهى یافت

دیدن رامین ویس را و عاشق شدن بر وى: چو روشن گشت شه را چشم امید

رسیدن شاه موبد به مرو با ویس و جشن عروسى: چو در مرو گزین شد شاه شاهان

آگاهى یافتن دایه از کار ویس و رفتن به مرو: چو دایه شد ز کار ویس آگاه

اندر بستن دایه مر شاه موبد را بر ویس: چو دایه ویس را چونان بیاراست

بغایت رسیدن عشق رامین بر ویس: چو بر رمین بیدل کار شد سخت

فریفتان دایه ویس را به جهت رامین: چو دایه پیش ویس دلستان شد

اندر باز آمدن دایه به نزدیك رامین به باغ: چو سر بر زد ز خاور روز دیگر

دیدن ویس رامین را و عاشق شدن بر او: چو روز رام شاهنشاه کضور

رفتن دایه دیگر به پیش ویس و حال گفتن: چو پیش ویس رفت اورا دُژم دید

رسیدن ویس و رامین به هم: چو خواهد بد درختى راست بالا

آگاه شدن شاه موبد از کار ویس و رامین: چو رامین بود با خسرو یکى ماه

باز گشتن شاه موبد از کهستان به خراسان: خوشا جایا بر و بوم خراسان

رفتن ویس از مرو شاهجان به کوهستان: چو بشنید این سخن آزاده شمشاد

رفتن رامین به همدان به جهت ویس: چو بیرون آمد از دروازه خرم

آگاه شدن موبد از رفتن رامین نزد ویس: چو آگه گشت شاهنشاه موبد

پاسخ فرستادن ویرو پیش موبد: پس آنگه پاسخى کردش بآیین

سرزنش کردن موبد ویس را: چو در مرو گزین شد شاه شاهان

گردیدن شاه موبد به گیتى در طلب ویس: چو از دیدار ویسه گشت نومید

نامه نوشتن رامین به مادر و آگاه شدن موبد: بدان گاهى که شاهنشاه موبد

نشستن موبد در بزم با ویس و رامین و سرود گفتن رامین به حال خود: چو شاه و ویس و رامین هر سه باهم

آگاهى یافتن موبد از قیصر روم و رفتن به جنگ: جهان را گوهرو آیین چنین است

بردن شاه موبد ویس را به دز اشکفت و صفت دز و خبر یافتن رامین از ویس: دز اشکفت بر کوه کلان بود

زارى کردن ویس از رفتن رامین: چو آگه گشت ویس از رفت رام

آمدن رامین به دز اشکفت دیوان پیش ویس: چو رامین آمد از گرگان سوى مرو

آمدن شاه موبد از روم و رفتن به دز اشکفت دیوان نزد ویس: چو شاه اندر سفر پیروزگر گشت

مویه کردن شهرو پیش موبد: چو باز آمد ز قلعه شاه شاهان

سپردن موبد ویس را به ذایه و آمدن رامین در باغ: شب دوشنبه و روز بهارى

آگاهى یافتن موبد از رامین و رفتن او در باغ: چو شاهنشاه آگه شد ز رامین

بزم ساختن موبد در باغ و سرود گفتن رامشگر گوسان: مه اردیبهشت و روز خرداد

نصیحت کردن به گوى رامین را: چو سر برزد خور تابان دگر روز

اندر پند دادن شاه موبد ویس را و سرزنش کردن: چو با رامین سخنها گفت به گوى

پاسخ دادن ویس موبد را: چو بشنید این سخن ویس دلاراى

رفتن رامین به گوراب و دور افتادن از ویس: چو خواهد بود روز برف و باران

رفتن راهین به گوراب و دیدن گل و عاشق شدن بر وى: اگر چه یافت رامین مرزبانى

عروسى کردن رامین با گل: پس آنگه نامداران را بخواندند

نامه نوشتین رامین به ویس و بیزارى نمودن: چو رامین دید کاو را دل بیازرد

رسیدن پیگ رامین به مروشاهجان و آگاه شدن ویس ازان: چو پیگ و نامهء رامین در آمد

رفتن دایه به گوراب نزد رامین: بگفت این و به راه اگتاد شبگیر

بیمار شدن ویس از فراق رامین: ز درد جان و دل بر بستر افتاد

نامه نوشتن ویس به رامین و دیدار خواستن: چو بشنید این سخن فرزانه مشکین

نامه اول در صفت آرزومندى و درد جدایى: اگر چرخ فلک باشد حریرم

نامهء دوم دوست را به یاد داشتن و خیالش را به خواب دیدن: نگارا تا ز پیش من برفتى

نامهء سوم اندر بدل جستن به دوست: کجایى اى دو هفته ماه تابان

نامهء چهارم خشنودى نمودن از فراق و امید بستن بر وصل: چه خوش روزى بود روز جدایى

نامهء پنجم اندر جفا بردن از دوست: ترا دیدم که چونین گش نبودى

نامهء ششم اندر نواختن و خواندن دوست: نگارینا ز پیش من برفتى

نامه هفتم اندرگریستن به جدایى و نالیدن به تنهایى: الا اى ابر گرینده به نوروز

نامهء هشتم اندر خبر دوست پرسیدن: دلى دارم به داغ دوست بریان

نامه نهم در شرح زارى نمودن: نگارا سرو قدا ماهرویا

نامهء دهم اندر دعاکردن و دیدار دوست خواستن: دل پر آتش و جانى پر از دود

تمام شده ده نامه و ستادن ویس آذین را به رامین: نویسنده چو از نامه بپرداخت

مویه کردن ویس بر جدایى رامین: چو ویس دلبر آذین را گسى کرد

سیر شدن رامین از گل و یاد کردن عهد ویس: چو رامین چند گه با گل بپیوست

گفتن رفیدا حال رامین با گل: چو از نخچیر باز آمد رفیدا

رسیدن آذین از ویش به رامین: خوشا بادا که از مشرق در آید

پاسخ نامهء ویس از رامین: سر نامه بع نام ویس بت روى

آگاه شدن ویس از آمدن رامین: اگر چه عشق سر تا سر زیانست

رسیدن رامین به مرو نزد ویس: خوشا مروا نشست شهریاران

پاسخ دادن رامین ویس را: چو رامین دید بانو را دلازار

پاسخ دادن ویس رامین را: جوابش داد ویس ماه پیکر

آمدن ویس دگر بار بر روزن و سخن گفتنش با رخش رامین: چو ویس اندر شبستان رفت و بنشست

پاسخ دادن رامین ویس را: دل رمامین ز گفتارش بپیچید

پاسخ دادن ویس رامین را: سمن بر ویس گفت اى بى خرد رام

پاسخ دادن رامین ویس را: دگر باره جوابش داد رامین

پاسخ دادن ویس رامین را: سمن ویس گریان بر لب بام

پاسخ دادن رامین ویس را: به پاسخ گفت رامین دل افروز

پاسخ دادن ویس رامین را: سمن بر ویس گفت اى بى وفا رام

پاسخ دادن رامین ویس را: به پاسخ گفت رامین دلازار

پاسخ دادن ویس رامین را: به پاسخ گفت ویس ماه پیکر

پاسخ دادن رامین ویس را: دگر ره گفت رامین اى سمنبر

پاسخ دادن ویس رامین را: دگر باره سمن بر ویس مهروى

پاسخ دادن رامین ویس را: دگر باره جوابش داد رامین

پاسخ دادن ویس رامین را: سمن بر ویس گفتا همچنین باد

پشیمان شدن ویس از کردهء خویش: شگفتا پر فریبا روزگارا

فرستادن ویس دایه را در پى رامین و خود رفتن در عقب: بشد دایه سبک چون مرغ پران

پاسخ دادن رامین ویس را: جطابى داد رامین دلازار

پاسخ دادن ویس رامین را: سمن بر ویس جوشان و خروشان

پاسخ دادن رامین ویس را: جهان افروز رامین گفت ازین پس

پاسخ دادن ویس رامین را: سمن بر ویس دست رام در دست

پشیمان شدن رامین از رفتن ویس و از پس ویس شدن: چو ویس دلبر از رامین جدا شد

آشکار شدن رامین بر شاه موبد: چو یک مه ویس و رامین شاد بودند

رفتن موبد به شکار: چو لشکر گاه زد خرم بهاران

نالیدن ویس از رفتن رامین و از دایه چاره خواستن: چو رامین دور گشت از ویس دلبند

نامه نوشتن ویس به پیش رامین: حریر و مشک و عنبر خواست و خامه

رفتن رامین به کهندز به مکر: چو دود شب بماند از آتش روز

کشتن رامین زرد را به جنگ: بجست از حواب زرد و تیغ برداشت

بر داشتن رامین گنج موبد را گریختن به دیلمان: پس آنگه گرد کرد از مرو یکسر

آگاه شدن موبد از گنج بردن رامین با ویس: چو آگاهى به لشکرگاه بردند

کشته شدن شاه موبد بر دست گراز: چهان را گر چه بسیار آزماییم

نشستن رامین بر تخت شهنشاهى: چو آگاهى به رامین شد ز موبد

وفات کردن ویس: چو با رامین بد او هشتاد ویک سال

نشاندن رامین پسر خود را به پادشاهى و مجاور شدن به آتشغاه تا روز مرگ: سر سال و خجسته روز نوروز

در انجام کتاب گوید: بر آمد آفتاب شاد کامى

خانه

ویس و رامین