صفحه‌اصلی شاعران عطار مختارنامه

باب دهم: در معانی مختلف كه تعلّق به روح دارد

شمارهٔ ۱: ای بلبلِ روح مبتلا ماندهای
شمارهٔ ۲: ای روح! تویی به عقل موصوف آخر
شمارهٔ ۳: ای مرغ عجب! ستارگان چینهٔ تست
شمارهٔ ۴: گه در غم روزگار و گه در قهری
شمارهٔ ۵: ای جان! چو تو از عالم بیچون آیی
شمارهٔ ۶: ای روح! درین عالم غربت چونی
شمارهٔ ۷: ای باز خرد! مباش گمراه آخر
شمارهٔ ۸: ای جانِ شریف! ترک این دنیی گیر
شمارهٔ ۹: ای بلبل روح چند باشی مگسی
شمارهٔ ۱۰: بر جان و تنِ بیش بها میگریم
شمارهٔ ۱۱: با ما بنشین که هر دو همدم بودیم
شمارهٔ ۱۲: دل را که هزار باره در خون کشمش
شمارهٔ ۱۳: ای آن که به قدر برتر از افلاکی
شمارهٔ ۱۴: ای آن که در این ره صفتاندیش نهای
شمارهٔ ۱۵: چیزی که توئی زین تن مسکین تو نهای
شمارهٔ ۱۶: بندیش که بر زمین نهای آن که تویی
شمارهٔ ۱۷: ای وهم و خیال و حسِّ تو رهزن تو
شمارهٔ ۱۸: آن ذات که جسم و جوهرش اسم بود
شمارهٔ ۱۹: گر مرغِ دلت کارِ روش ساز کند
شمارهٔ ۲۰: ای بس که فلک در صف انجم گردد
شمارهٔ ۲۱: جانی که به نورِ حق ندارد امّید
شمارهٔ ۲۲: جانی که نهفت زنگ دنیی او را
شمارهٔ ۲۳: هر دیده که راه بینشانی نشناخت
شمارهٔ ۲۴: گر نفس تو بسملی شود تا دانی
شمارهٔ ۲۵: سِرّی که به تو رسد ز خود پنهان دار
شمارهٔ ۲۶: در هر دو جهان هر چه عجب داشتهای
شمارهٔ ۲۷: پنهان گهریست در پسِ پردهٔ راز
شمارهٔ ۲۸: از پردهٔ خود برون شدن عین خطاست
شمارهٔ ۲۹: هر چند که کارهای تو بسیاریست
شمارهٔ ۳۰: هر جان که ز حق حمایتی افتادهست
شمارهٔ ۳۱: آنجا که فروغ عالم جان بینی
شمارهٔ ۳۲: چون آینه پشت و رو شود یکسانت
شمارهٔ ۳۳: هر راز که هم پردهٔ جان تو شود
شمارهٔ ۳۴: تن از پی کارِ خویش سرگردان است
شمارهٔ ۳۵: کردم ورقِ وجودِّ تو با تو بیان
شمارهٔ ۳۶: هر سر که درین هر دو جهان داشتهاند
شمارهٔ ۳۷: گاه از غم اودست ز جان میشویی
شمارهٔ ۳۸: ای از تن منقلب گذر ناکرده
شمارهٔ ۳۹: خوش باش که دل تمام میباز رهد
شمارهٔ ۴۰: دانی تو که مرگ چیست از تن رستن
شمارهٔ ۴۱: مرگ است خلاص عالم فانی را
شمارهٔ ۴۲: یک یک نفست زمان تو خواهد بود
شمارهٔ ۴۳: چون اصلِ اصول هست در نقطهٔ جان
شمارهٔ ۴۴: تا مرغ دلم شیوهٔ دمساز شناخت