رباعی شمارهٔ ۶۵

ار نیست دهان فزونت ار هست کمست
گویی به مثل وجودش اندر عدم‌ست
درد است و دواست هم شفا و الم‌ست
گویی ملک الموت و مسیحا بهم‌ست