صفحه‌اصلی شاعران سنایی دیوان اشعار رباعیات

رباعی شمارهٔ ۲۱۶

شمعی که چو پروانه بود نزد تو کس
نتوان چو چراغ پیش تو داد نفس
با مشعلهٔ عشق تو با دست عسس
قندیل شب وصال تو زلف تو بس