صفحه‌اصلی شاعران سنایی دیوان اشعار رباعیات

رباعی شمارهٔ ۲۶۹

گر با فلکم کنی برابر بیشم
عالم همه یک ذره نیرزد پیشم
هرگز نمرم ز مرگ از آن نندیشم
کز گوهر خود ملایکت را خویشم