صفحه‌اصلی شاعران سنایی دیوان اشعار قصاید و قطعات

شمارهٔ ۱۳۷

گفت حکیمی که مفرح بود
آب و می و لحن و خوش و بوستان
هست ولیکن نبود نزد عقل
هیچ مفرح چو رخ دوستان