شمارهٔ ۱۹۰ - در مرثیهٔ صدر الدین

جهان پیمانه را ماند به عینه
که چون پر شد تهی گردد به هر بار
کنون از مرگ صدر الدین تهی گشت
نپندارم که پر گردد دگر بار