صفحه‌اصلی شاعران سعدی مواعظ قطعات

شمارهٔ ۲۱۳

بس دست دعا بر آسمان بود
تا پای برآمدت به سنگی
ای گرگ نگفتمت که روزی
ناگه به سر افتدت پلنگی