صفحه‌اصلی شاعران انوری دیوان اشعار رباعیات

رباعی شمارهٔ ۷۷

اندوه تو چون دلم به شادی نگذاشت
آخر ز وفاش باز نتوانی داشت
هرچند ز تو بجز جفا حاصل نیست
من تخم وفاداری تو خواهم کاشت