رباعی شمارهٔ ۱۲۵

دل گرچه غمت ز جان نهان می‌دارد
اشکم همه خرده در میان می‌دارد
جان بی‌تو کنون فراق تن می‌طلبید
دل بی‌تو کنون ماتم جان می‌دارد