رباعی شمارهٔ ۵۰۱

آنها که بتش خزان سوخته‌اند
وز لطف بهار چشمشان دوخته‌اند
اکنون همه را خلعت تو دوخته‌اند
شیوه‌گری و غنج درآموخته‌اند