رباعی شمارهٔ ۱۴۹۷

گر دست بشد ز کار پائی می‌زن
ور پای نماند هم نوایی می‌زن
گر نیست ترا به عقل رایی می‌زن
حاصل هر دم، دم وفائی می‌زن