صفحه‌اصلی شاعران مولوی دیوان شمس رباعیات

رباعی شمارهٔ ۱۷۹۲

لطفی که مرا شبانه اندوخته‌ای
امروز چو زلف خود پس انداخته‌ای
چشم توز می مست و من از چشم تو مست
زان مست بدین مست نپرداخته‌ای