رباعی شمارهٔ ۱۸۲۲

تو سیر شدی من نشدم زین مستی
من نیست شدم تو آنچه هستی هستی
تا آب ز نا و آسیا می‌ریزد
می‌گردد سنگ و می‌زخد در پستی