خانه
صفحهاصلی
شاعران
عطار
مختارنامه
باب ششم: در بیان محو شدۀ توحید و فانی در تفرید
اشتراکگذاری
×
اشتراک گذاری
تلگرام
توییتر
فیسبوک
شمارهٔ ۴۸
دایم ز طلب کردن خود در عجبم
زیرا که زیادتست هر دم طلبم
کاریز همی کَنَم به دل در همه روز
شب آب همی برم زهی روز و شبم!