صفحه‌اصلی شاعران عطار مختارنامه باب چهل و پنجم: در معانیی كه تعلق به گل دارد

شمارهٔ ۴۰

میریخت گل و ز خاک مفرش میکرد
وز بیم شدن سینه پُر آتش میکرد
دردا که چو بیوفایی عمر بدید
نابرده شبی به روز، شب خوش میکرد