صفحه‌اصلی شاعران عطار مصیبت نامه بخش بیست و یکم

الحكایة و التمثیل

در رهی داود طائی بی قرار
میشد و تعجیل بودش بیشمار
آن یکی گفتش چرا داری شتاب
گوئی افتادست در دکانت آب
گفت بر دروازه در بند منند
میشتابم چون شتابم میکنند