خانه
صفحهاصلی
شاعران
کسایی
دیوان اشعار
اشتراکگذاری
×
اشتراک گذاری
تلگرام
توییتر
فیسبوک
کتان و ماه
تا تو آن خیش ببستی به سر اندر ، پسرا
بر دلم گشت فزون از عدد ریشه ش ریش
ماهرویا ، به سر خویش ، تو آن خیش مبند
نشنیدی که کند ماه تبه جامهٔ خیش ؟