صفحه‌اصلی شاعران شاه نعمت‌الله ولی رباعیات

رباعی شمارهٔ ۱۷۲

ننشین بنشین وز همه عالم برخیز
عالم چه بود ز بود عالم برخیز
در کتم عدم بیا و با ما بنشین
از بود وجود خویشتن هم برخیز