رباعی شمارهٔ ۱۲۳

از عشق تو بهره نیست جز سرزنشم
بی آنکه به جای هیچ کس بد کنشم
هر چیز که ناخوش است، این زندگی‏ام
چون از پی توست، من بدان خوش منشم