رباعی شمارهٔ ۱۲۴

از هر چه در این ملک نی‏ام کم، بیشم
از حاشیه بیگانه و با شه خویشم
نه بیم شناسم، نه امید اندیشم
بی آنکه روم، ز هر رونده پیشم