رباعی شمارهٔ ۱۶۷

یک ذره ز فقر اگر به صحرا بودی
نه کافر و نه گبر و نه ترسا بودی
گر دیدۀ جهل خلق بینا بودی
این رشته که سر دو تاست، یک تا بودی