شمارهٔ ۱۴۲ - ابر و شفق

کربم و باذل ابری برآمد از بر کوه
بغارتیده همه بار خانهٔ عمان
صلای داد و جبین برگشاد و کرد نثار
به‌دشت گوهر سیراب و بر افق مرجان