رباعی شمارۀ ۱

هر تن که ز جمعِ انجمن می‌شکند
والله کمر و بازویِ‌من می‌شکند
سر تا قدم از هزار جا می‌شکنم
هر شاخه گلی که زین‌چمن می‌شکند