رباعی شمارۀ ۱۳

آنان که به لب سکوت می‌گردانند
آتش‌نفسانِ حرفِ بی‌پایانند
شب‌هایِ دراز را به همجامیِ عشق
می می‌نوشند و ماه می‌رقصانند