رباعی شمارۀ ۲۲

تا درّه تهی شد از صدایِ دلِ دوست
من ماندم و دردِ بی‌دوایِ دلِ دوست
زنهار اگر دمی به سر خواهم برد،
جز با غمِ دوست،‌جز برایِ دلِ دوست