صفحه‌اصلی شاعران صائب تبریزی دیوان اشعار متفرقات

شمارهٔ ۲۸۴

صفای عارضش ته جرعه بر مهتاب می ریزد
لبش بیهوشدارو در شراب ناب می ریزد
نمی دانم چه خصمی با نوای بلبلان دارد
که شبنم هر سحر در گوش گل سیماب می ریزد