خانه
صفحهاصلی
شاعران
صائب تبریزی
دیوان اشعار
مطالع
اشتراکگذاری
×
اشتراک گذاری
تلگرام
توییتر
فیسبوک
شمارهٔ ۱۲۶
غرض از خوردن می مستی بالادست است
باده را هر که به اندازه خورد بدمست است!