جام اجل
روزی که من زجهان جان بدر برم
جان می دهم به خدا؛ تا که جان خرم
جام اجل چو به سر بر کشم در آن
بینم عیــــان؛ که چه با خود همــــی برم
چون تیغ مــرگ درد پرده ی جهان
شیرین! دمی که از این پرده بگــذرم
روحـــم رود به ابد بر دیــــار خلد
مانـد به زیر زمیـــن جسم پیــــکرم
از نیکــی ار ببرم جامه ز این جهـان
آنجـــا خدا بنـــهد تـــاج بر ســــرم
مرگــــم بـود درِ آغـــاز زنـدگــی
بیچاره من! کـه چـــرا غافـــل از درم
الیـار! اگر که دلت بند رحمت است
کن جامــه ای به تن از بقچـه ی کرم