ترنم یار

بـــار دگــــر یــار، مرا نــاز کرد
عشــوه گری را ز نو آغاز کرد
پــرده ی پنـــدار و تـــردّد ربود
چشم دلــم بر دو جهان باز کرد
بـــاد ترنّـــم ز لبــانــش گشـود
رشته ی گیســوی دلم ساز کرد
قفـــل در از باب معــانی شکست
جملگـــی انــدر خط ایجاز کرد
گــل که ز باغ گل رویش شکفت
بلبـــل حیــرت زده آواز کــرد
لـوح جمـــــالش ز برِ جان کشید
چشمه ی جان را گهر انداز کرد
غم به دل از فرقت او جان گرفت
لــب به لبــم با نی دمسـاز کرد
خنجــــر عشقــش دل الیـــار زد
جـــان من اندر صف جانباز کرد