خلق نیکو
خلق نیکــو در بشر یک نعمت یزدانی است
گر تهی باشد بشر زآن، رونق نادانی است
هم معطر سازد انسان را مدام اش از درون
هم ببخشد اعتبارش، خلعت رحمانی است
از کویـــر جــان انســان بوتــه ی خلق نکو
می زداید خستـگی را چون چراغ جانی است
روشنـــای روز را روشــن تر و شب را نکـو
سازد ار باشد کسی را، رحمت پنهــانی است
ریشــه در نـهـــر زلال خصلــت پیـغمبـــران
هم بشر را پیـک رحمت، آیت ایمــانی است
خلـــق اگـــر بـاشد مـزیّـن بـر صفـات انبیـاء
درد دل گردد مداوا، نسخـه ی درمانی است
تو هم ای الیــار اگر گردی مزین زاین صفت
قیمتت افزون شود چون گوهر انسانی است